Sigaar

Ik kan het niet helpen, maar ik schiet de laatste tijd minstens 7 keer per dag in de lach. Op zulke momenten zie ik de volgende scene driedimensionaal voor me: Clinton en dat mens van Lewinski staan, in het gangetje naast the oval room, met de broek op de knieen, en Mr. President bewerkt de stagiere met een sigaar. Uitgerekend een sigaar, die toch al behoort tot de parafernalia van de mannetjes die het in deze maatschappij voor het zeggen hebben. Een bepaald soort mannetjes. Ik zie het Wim Kok niet doen. Dat is zo'n in-brave borst; die komt niet eens op het idee, dat het ook met een sigaar kan.

Een kwestie als de sigaar van Clinton, daar moet je natuurlijk een mening over hebben. Het best kun je je ervanaf maken met een extreem standpunt.

"Een schoft als Clinton, die moet stante pede ge-impeacht worden. En die vieze man Starr erbij, die zelf de hele dag niets anders doet dan met zijn stokje in de prut van een ander te roeren."

Of: "Laát die twee mensen toch, als ze dat nou lekker vinden. Zo'n president heeft spanningen genoeg. Mag hij dan eens een keertje ontladen?"

Ook zijn er talloze tussenstandpunten mogelijk, met pagina's vol enerzijds-anderzijds. Daar hou ik niet zo van. Je komt dan tot wat laffe redeneringen als "ik heb op zich niets tegen sigarenseks, máár voor iemand in Clintons positie....". En: "Bill heeft natuurlijk gelijk dat hij het doet, maar de manier waaróp".

Wat moet ik dan zeggen over Clinton? Wat ik, in mijn lachbuien, het meest verontrustend vind (en daardoor ook het meest geestig), is het feit dat het gedoe met die sigaar plaatsvond onder werktijd. Veronderstel als twee normale kantoorbedienden dit nu eens deden, in het gangetje naast de papierversnipperaar. Ze zouden op staande voet ontslagen worden. En daarom, louter uit oogpunt van rechtvaardigheid, moeten Clinton en Lewinski er ook uit. Niet vanwege die sigaar, maar omdat de eerlijkheid het gebiedt.

En daarna moeten ze het priveleven van Ken Starr maar eens zorgvuldig tegen het licht houden.