COLUMNS WEEK 11 *** 8 MAART 1998

Frans Mensonides Politiek en computer Computers, of we het nu niet leuk vinden, of ronduit vervelend, zullen een steeds grotere rol gaan spelen en zijn niet meer weg te denken; ik vat de clichés maar even voor u samen. Jammer dat onze leiders vrijwel allen behoren tot de computeronbenullen. Over premier Wim Kok gaat het verhaal dat hij, bij het openen van een geheel computergestuurde basisschool, een muis in handen gedrukt kreeg en daarmee naar het beeldscherm wees als naar een kleurentelevisie die met een simpele druk op de zapper tot leven gewekt kon worden. Zelfs de kleutertjes uit groep één lachten zich een kriek om die domme, oude meneer. Misschien probeert Kok zich op die manier populair te maken bij de kiezers; immers: klunzigheid trekt meer stemmen dan intelligentie. Onwetendheid leidt vaak tot een overdreven interesse voor deelproblemen. Kok had eens een klok horen luiden over het millenniumprobleem en nam zich meteen voor, daarvoor een apart ministerie in het leven te roepen. De 2000-hype. Alsof computers in 1998 al niet genoeg narigheid veroorzaken. Neem de verkiezingen. Het stemmen verliep in mijn woonplaats dit jaar voor het eerst elektronisch. Men had daarmee niet geoefend en was geheel onvoorbereid de verkiezingen ingegaan. Bij het bejaardentehuis in mijn buurtje sloot ik achteraan in een lange rij stemlustigen. De hoogbejaarde spullenbaas van het stembureau stond samen met een kiezer gebogen over het weerbarstige apparaat.

De digitale reiziger Passenger Power Uit een enquête onder de Leidse bevolking bleek deze week dat de parkeerproblematiek wordt gezien als hèt issue van de gemeenteraadsverkiezingen. Milieu is vers 87; niet meer dan één Leienaar laat zijn keuze in het stemhokje in eerste instantie bepalen door zijn groene overtuigingen. Nee, die ene Leienaar was ik niet; zoals gewoonlijk heeft men mij niets willen vragen. Als we ervan uitgaan dat Leiden geen al te afwijkend oord is, mag je concluderen dat de Nederlander, van alle zaken waar een mens zich zorgen om kan maken, zijn auto het allerbelangrijkst vindt. Er dan niet eens de auto zelf, maar de beschikbaarheid van ruimte voor het ding, op tijdstippen dat hij er géén gebruik van maakt, gelukkig zo'n 23 uur per dag. Dit is een van de redenen dat politici niet graag maatregelen nemen tot inperking van de macht van de auto en zijn bestuurder. Zoiets gaat stemmen kosten. Liever beperkt de politicus zich tot lippendienst aan milieu, fietsen en een heel klein beetje stimuleren van het openbaar vervoer, als het geen geld kost. In Leiden moet dus per se een parkeergarage komen in het centrum. Bijna niemand durft zich ertegen uit te spreken, ook al is er een brede steun voor de "autoluwe binnenstad". In Rijswijk heeft de plaatselijke partij Onafhankelijk Rijswijk in 1994 elf zetels behaald, louter door zich te verklaren tegen de aanleg van een trambaan, die wel eens ten koste zou kunnen gaan van parkeerruimte. Onafhankelijk Rijswijk leverde de verkeerswethouder; de tram kwam er toch en de partij boekte dit jaar nota bene een zetel winst. In het Rijnmondgebied is sinds kort Mobiel Nederland actief en heeft meteen al vier zetels veroverd. Een van de standpunten van de partij: straten breder maken en daarvoor eventueel de trambaan opofferen. Een akelig staaltje anti-OV geluid werd gehoord van Henk Westbroek, die in Utrecht 20% van de stemmen verwierf. Henk was als zanger al moeilijk te verdragen ("Bel--gi--e", waarom is hij er niet gaan wonen?). Als radioverslaggever heb ik hem maar een keer gehoord en wel toen hij Klaas Wierda van ROVER interviewde over een mij zeer ter harte gaand onderwerp: treinvertragingen. ROVER had dit verschijnsel diepgaand onderzocht. "Vind je dat nou leuker dan in de kroeg zitten?" was nog niet eens de domste vraag die Henk aan de ROVER-hoofdman

:TERUG naar Homepage Frans Mensonides

HOMEPAGE de digitale reiziger

Writersblock, het Digitaal Doordacht schrijversplatform

Zelf literatuur publiceren in: De opkamer