COLUMNS WEEK 24 *** 7 JUNI 1998
| Frans Mensonides
Na de reclame
Deze week de volgende twee onderwerpen in
onze column: treinramp in Duitsland;
aderverkalking G.B.J. Hiltermann neemt
onrustbarende vormen aan. Dit alles na de
reclame.
-Van Gils for men. Between Sheets for men.
-"Oh, mam, hoe krijg ik dit vieze T-shirt schoon. Met
dit gewone hoofdwasmiddel krijg ik die grasvlekken er
niet uit. En het glanst niet".
-"Hee, jij daaj!
(schetterende Vejonica-stem, tegen de
pijngrens aan). De digitale jeizigej is die
website voor JOUWWWWWW! Just click http
dubbeldepunt slash slash
dubbeljoedubbeljoedubbeljoe slash home dot
wxs dot nl slash tilde fjamenso slash digifjam
dot htm. Nuuuuhuuwwww: ook met
FJAMES!!!!! Goed, ons volgende onderwerp in deze column: de treinramp. Maar eerst even boodschappen doen. 067-666 Sex! (kreun), sex! (hijg). Altijd vrouwen. -Op deze plaats had een foto moeten staan van de executies in Nigeria. Deze is afgekeurd. De consument mocht eens misselijk worden. Dan koopt hij niets meer. -Beste brave burger, tot u spreekt postbus 51.
Aangezien wij een zeer lage dunk hebben van
uw gemiddeld intelligentiepeil, treden in onze
spots alleen maar platpratende, brabbelende
randdebielen op. Uw soortgenoten dus. Daarom
het volgende spotje: En nu dus ons tweede onderwerp: AVRO medewerker GBJH zou lijden aan Alzheimer. Maar eerst wijzen wij u op onze uitzending van De digitale reiziger, met deze week een sen-sa-t-io-ne-le achtergrondrapportage over het nieuwe spoorboekje van de treinen. Nu dan GBJH, maar we zitten aan de tijd, zie ik. We gaan eruit voor de reclame, het nieuws, de reclame, het weerbericht, de reclame, de filemeldingen, de reclame, de reclame en nog eens reclame. Deze column werd mede onmogelijk gemaakt door ING, ABM Amro en De Generale. |
De digitale reiziger
Geen HST-ramp in Nederland
"Titanic" was een prachtfilm, dus sinds ik hem gezien heb, lees ik alles wat er te lezen valt over de boot die in 1912 majestueus naar de bodem van de zee zonk, als een symbool van menselijke grootheidswaan. Zo las ik van de week, dat de roemruchte boot op zijn eerste en laatste zeereis, meteen bij het verlaten van de haven al bijna een aanvaring had met een kleiner passagiersschip. De kapitein en de stuurlieden van de Titanic, onervaren in het navigeren met hun veel te grote schip, gooiden hem meteen in de haven al op volle kracht vooruit, zodat de zuigende werking van de hekgolven het andere passagiersschip van de trossen sloeg (Ik vertel het maar in mijn eigen woorden; wegens watervrees ben ik gezakt voor het toelatingsexamen van de scheepvaartacademie). Kordaat optreden van een sleepbootkapitein kon een aanvaring op het nippertje voorkomen. De ramp met de Duitse hogesnelheidstrein, die afgelopen week meer dan 100 reizigers het leven heeft gekost, wordt door sommigen ook geweten aan zuigkracht; een auto van baanwerkers zou door de passerende trein meegezogen zijn. Anderen spreken over de mogelijkheid van een wielbreuk. Hoewel over de oorzaak van de ramp nog slechts gespeculeerd kan worden, wordt nu al luidkeels getetterd, dat zoiets in ons land niet kan gebeuren. Nee denk ik - want ik wil graag gerustgesteld worden - er is een enorm verschil tussen Eschede en Enschede. Als straks de ICE in Nederland rijdt, dan breekt er geen wiel. Zo'n wiel weet: in Nederland mag ik niet breken, want ze houden daar niet van treinrampen. Nog veiliger is de Franse TGV. Die kan niet scharen, zelfs niet als er een wiel breekt, wat niet kan. Dit wil zeggen dat de trein na een eventuele ontsporing (wat eigenlijk zo goed als uitgesloten is) gewoon min of meer de rails blijft volgen en niet als een harmonica in elkaar wordt gevouwen tegen een pilaar. Daardoor vallen er minder doden. Ik mag een angsthaas genoemd worden, maar ervaar dit alles als halfslachtige geruststelling. De TGV / HST is, evenals indertijd de Titanic, een prestige-object. Nederland steekt zich tot zijn nek in de schulden om het Duitse en Franse snelheidsmonster te kunnen betalen, waarbij geheel wordt voorbijgegaan aan het beperkte nut ervan in een land van 150 bij 300 kilometer, waar je er met het openbaar vervoer een uur over doet om vijftien kilometer verderop te komen. Een Hogesnelheidstrein is hier niet meer dan een vlag op een modderschuit. Een hele dure vlag. Dit is geen pleidooi tegen de HST in het algemeen. De Duitse ICE vervoert jaarlijks 20 miljoen passagiers. Je moet er niet aan denken dat die volgende week allemaal weer in hun Mercedes stappen. Het aantal verkeersdoden zou daardoor stijgen met een aantal dat de 100 verre te boven gaat. Dat besef je niet zo, want autododen vormen een statistiek en geen nieuws. Dit is wél een pleidooi om in dit nuchtere koopmansland een gezonde afweging te blijven maken over de gewenstheid van de HST. Het fileoplossend vermogen is verwaarloosbaar; de aanlegkosten van een HST-baan zijn astronomisch en de veiligheid van de flitstrein is sedert vorige week hoogst twijfelachtig. Daar moeten we terdege rekening mee houden. En dan geen verstoppertje spelen met verhalen als "bij ons kan zo'n ongeluk niet gebeuren". |
:TERUG naar Homepage Frans Mensonides
HOMEPAGE de digitale reiziger
Writersblock, het Digitaal Doordacht schrijversplatform
Zelf literatuur publiceren in: De opkamer