COLUMNS WEEK 27 *** 28 JUNI 1998

Frans Mensonides .Dat gelijkspel tegen Mexico. Moet ik daar nu blij mee zijn, omdat dit Nederland zich geplaatst heeft voor die volgende ronde? Of moet ik diep bedroefd zijn omdat ze zo verschrikkelijk belabberd hebben lopen te voetballen in die tweede helft, na die thee, waardoor ze die bijna zekere winst nog uit die handen hebben laten glippen? Eigenlijk is dit een vreemde vraag. "Moet ik nou blij zijn?" 'Blij zijn' is een gevoel. Zo'n gevoel heb je of je hebt het niet. Stel dat de tandarts tijdens een wortelkanaalbehandeling lekker in je zenuw staat te poeren. Zou de gedachte: 'doet dit nu echt pijn' dan bij je opkomen? 'Moet ik' is een vraag naar de ethische gewenstheid van gedrag. Net zo'n vraag als "moet ik al mijn inkomsten opgeven voor de belastingen?" Ja dat moet, want dat staat in de wet. Simpel. "Moet ik nu al naar bed?", vraagt een kind teleurgesteld. "Ja, dat moet, jongen, want je mag ons, als moderne ouders wel bij de voornaam noemen, maar wij zijn toevallig nog wel lekker de baas en het is bovendien voor je eigen bestwil". Maar de vraag 'moet ik deze-of-die emotie hebben' is even absurd als die cartoon van Peter van Straaten, waarin een vrouw haar in een diepe midlevencrisis verkerende echtgenoot toeroept: "Geniet nou eens een keertje!". Weet je wat we doen? We vragen het aan Wim Jonk, die is erg thuis in filosofie. Nu heb ik geen hoge muts op van de kennis van voetballers, wanneer het over iets anders gaat dan voetbal. Ik ga er dus vanuit, dat al Jonks filosofische inzichten ontstaan zijn bij de Bruna, waar hij op zaterdagmiddag wel eens heeft staan neuzen in een esotherisch boekje van de "zweefplank", zoals de afdeling new age door het boekwinkelpersoneel genoemd wordt. Nee, we vragen het Wim toch maar niet. Raar stukje, eigenlijk. Moet je hier nu om lachen of huilen?

De digitale reiziger Doormodderen met ZWN (2) Ik heb nog geen bericht mogen ontvangen op mijn brief aan meneer Modderman van ZWN, dus zal ik ook deze keer mijn column gedeeltelijk opofferen aan het zwartmaken van zijn OV-bedrijf. Even een samenvatting van wat vooraf ging, voor de mensen die de afgelopen maanden op de planet Mars gebivakkeerd hebben: De ZWN heeft de busdienst naar Ter Aar drastisch verslechterd, net op het moment dat ik daar in dienst ben getreden als gemeenteambtenaar. Daarenboven reageert ZWN steeds maar niet op een onafzienbare reeks van klachten die ik heb ingediend over het district Leiden, Rijn, Vliet, Bollen etcetera. Slechts één ding weerhoudt me ervan, mijn correspondentie met het opperhoofd van ZWN in handen te stellen van het geestig bedoelde KRO-programma "Ook dat nog": ik vind het een vreselijk programma, waarin enkele volwassen Nederlanders zich met idiote stemmetjes vrolijk zitten te maken over andermans leed. Ik moet er niet aan denken dat dat schaakfuguur mijn mooie boze volzinnen en plein publiek voor de TV zit te vermoorden. Toch wil ik me niet beklagen over mijn rit naar Ter Aar. Je ziet een hoop onderweg. En je ruikt wat. Afgelopen vrijdag rook ik een sterke bierlucht en zag ik een lege bierfles door de bus rollen. Het was de eerste bus. Zouden de schoonmakers hebben zitten hijsen in die bus of had de chauffeuse nadorst? Daar zag ze wel naar uit. Geen kans laat ZWN onbenut om een rotindruk te maken. Terug had ik weer eens een chauffeur die de route niet kende. Bij ZWN zijn ze daar trots op. Het wordt luidkeels uitgebazuind. "Weet iemand hoe ik rijen moet? Ik ken de weg namelijk niet. Dat komt door de bezuiningen uit Den Haag". Dat moeten ze zeggen van hun baas. Alles ligt aan Den Haag. Nooit ligt iets aan Boskoop of aan Modderman. Dat het aantal zone's tussen Leiden en Ter Aar niet bekend is, ligt ook aan Den Haag. Mij maakt het niet uit. Die stempels worden toch nooit gecontroleerd. Ik forens al vier weken naar Ter Aar op de strippenkaart die ik op mijn eerste werkdag heb laten afstempelen. Volgens het stempeltje ben ik die dag ingestapt in Gasselterboerveenschemond. En wel op zondag, in week 63, om 33 1/4 uur. Over lijn 31 / 41 van Leiden ZW naar Katwijk weet ik ook nog een hatelijk verhaal. Alle vertrektijden zijn vier minuten vervroegd, om betere ansluitingen op de trein mogelijk te maken. Een goede zaak; het idee is dan ook afkomstig van gemeente Leiden, en niet van ZWN. Maar de chauffeurs hebben nog niet in de gaten dat er een nieuw busboekje uit is en blijven doodleuk volgens de oude tijden rijden. En wat me afgelopen zondag overkomt. Eindelijk had ik mijn uit 27 pagina's bestaande bezwaarschrift tegen de ZWN-dienstontregeling af. Die kon ik wel eens even in de bus gaan doen bij het Provinciehuis, dacht ik. Wat denk je? Er zat geen brievenbus in. Geen brievenbus, in een brandnieuw provinciehuis van een paarhonderd miljoen gulden. Onverrichter zake keerde ik terug naar Leiden. Met de ZWN-bus.