Nieuwe reexx - Aflevering 107b DONDERDAG 22 MEI 2003

Lees ook de "soundbite" in de rechterkolom! Geen aflevering (2) Gossip (2) REFLEXXIONZZ! heeft vakantie. Vandaag verschijnt er daarom nog een niet-aflevering, met enkele gouwe ouwes en een soundbitje. De eerstvolgende reguliere aflevering van dit magazine zal op zondag 25 mei 2003 het licht zien, dat belovic! - - - - - En hier dan twee gouwe ouwen die het tijdschrift Gossip, het personeelsmagazine van de gemeente Ter Aar, niet gehaald hebben. Het verhaal "Stabilo Boss" is in de la van de redactie blijven liggen; het was te weird, denk ik, te ongebruikelijk, een apartje bijna; vermoedelijk de enige keer in de literatuurhistorie dat een ode is gebracht aan de markeerstift. Het tweede stuk, "manage time" heb ik maar niet ingezonden, om redenen die na lezing wel begrijpelijk zullen zijn. Stabilo Boss Verkrijgbaar in geel, roze, groen, oranje, rood en blauw, zijn zij geschapen om gedachten te verhelderen. Zij zullen hun schepper schatrijk gemaakt hebben, en terecht: wat moesten wij: studenten, ambtenaren, intellectuelen, kritische lezers, zonder hen beginnen? Teksten worden in myriaden A4'tjes over ons uitgebraakt: syllabi, plannen, nota's, notities; niet te vergeten kopieën van artikelen die ook nog weer een bepaald licht op de zaak werpen. Licht werpen op de zaak? Ja, maar dan wel dank zij onze Stabilo Boss. Alleen door hém vinden wij onze weg in een brij van woorden. Als je er een ter hand neemt, heb je de helft van de tekstverklaring al gedaan. Je ogen dwalen niet meer doelloos over de regels maar zijn gericht op zoek naar de kernwoorden; de cruciale passages die de boodschap van de tekst bevatten en die door de schrijver, omdat het toetsenbord nu eenmaal nog geduldiger is dan het papier, verstopt zijn in een moeras van andere, veel minder ter zake doende, syllaben, woorden, volzinnen, alinea's, paragrafen, hoofdstukken; kortom tekst. "Kernwoorden", daar staat weer zo'n woord. Een soepele polsbeweging, en het woord "kernwoorden" licht geel op, of blauw, of groen, of rozeroodoranje: afhankelijk van de kleur van de Stabilo Boss die je in de hand houdt. Alles komt aan op de juiste polsdruk. Niet forceren. Soepel en sierlijk, maar toch gedecideerd. Het is niet voor niets, dat er een zwaan staat afgebeeld op je Stabilo Boss! Druk je te zacht, dan vervaagt de markering bij het kopiëren. De ontvanger van de kopie ziet niets meer van jouw verhelderingen. Hij moet zelf gaan nadenken en markeren; een aanzienlijke inspanning, die je hem graag had willen besparen. Druk je te hard - en vooral de blauwe zijn hierom berucht - dan dreigt Stabilo Boss je tekst te verslinden. De markeringen zijn dan geen bakens van licht meer, maar veeleer poelen van duisternis. Hoe moet het iemand te moede zijn, als nu juist de kernwoorden ontbreken in de tekst die hij tracht te doorgronden? Hij is dan als de astronoom, die de eigenschappen van zwarte gaten - die hij immers niet kan zien! - moet zien af te leiden uit de vage, raadselige verschijnselen die zich voordoen in de periferie van de plaatsen waar hij die gaten vermoedt. Dan draait het om wat er niet staat, niet om wat er staat. Zulke romans bestaan, en zulke gedichten, en zulke rapporten: schrijvers, die hun bedoeling versluieren en om de hete brij heendraaien, in plaats van goddomme eens een keertje klare wijn te schenken. Een analoog effect bereikte de studente die laatst naast mij zat in de collegebanken. Vrijwel haar hele syllabus had zij bewerkt met de zes kleurvarianten waarin Stabilo Boss verkrijgbaar is. Een schreeuwend-bont schouwspel, dat een belediging was voor het menselijk oog. Vermoedde zij wellicht, dat de essentie van het verhaal zat in de weinige woorden die zij niet had aangestreept? Welke reden is er, om de waarheid zo ver te zoeken? Nog een waarschuwing past; eigenlijk passen er twee. Ooit kende ik een man die de gewoonte had, Stabilo Boss te gebruiken - te misbruiken! - om zijn eigen ideeën te verhelderen, in plaats van die van anderen. Hij typte zijn gedachten over enig probleem waardoor hij gekweld werd, op papier in de volgorde waarin hij ze gedacht had. Vervolgens nam hij het zesspan Stabilo's ter hand om orde te scheppen in zijn eigen geesteswereld. Welk een dwaasheid! Vanzelfsprekend moet men eerst orde scheppen, en daarna pas gaan schrijven, en nooit iets schrappen, maar wat geschrapt moet worden, simpelweg niet opschrijven. Tenslotte dit: ideeën worden geplagieerd; mensen maken goede sier met andermans gedachtegoed. Veel surrogaatproducten zijn er in de handel, maar er is slechts één Stabilo Boss. De lezer hoede zich voor namaak, en lette op het zwaantje, want alleen die met het zwaantje zijn de echte. Eerder gepubliceerd op 10 oktober 1999 Manage Time! In de tijd dat ik nog een volledige betrekking had, kruiste met enige regelmaat het begrip Time-management mijn pad. Soms kwam ik het tegen in de elektronische of papieren junkmail waarmee ik als systeembeheerder overspoeld werd en die ik elke dag bij de eerste koffie diepgaand bestudeerde, om de confrontatie met mijn stapel storingsmeldingen nog een poosje te kunnen uitstellen. Vaker nog viel de genoemde term in gesprekken met welwillende collega's en personeelsconsulenten. "Je zou eens wat meer aan Time management moeten doen", luidde dan het advies, doorgaans uitgesproken onder meewarig hoofdschudden. Time-management vond ik maar onzin. Immers: je kunt niet meer dan 25 uur persen in een dag en niet meer dan 70 minuten in een uur. En de mensen die mij ertoe probeerden te bekeren, hadden boter op het hoofd of makkelijk praten. Die meelevende collega had de gewoonte, al het onaangename werk op mijn bureau te schuiven, zodat hij zelf voldoende tijd had voor de meer aangename kanten van het vak. De personeelsconsulent had niet veel meer om handen dan het voeren van pastorale gesprekken. Voornamelijk met mij; ik vraag me af waarmee hij nú zijn dagen doorbrengt. Op een regenachtige woensdagmiddag verliet ik het kantoor al om half vier. Niet dat er geen werk meer lag. In tegendeel: er lagen zoveel storingsmeldingen dat ik niet wist waar te beginnen. Ik liep naar Paagman op het Hendrik Ravensteijnplein. Daar zag ik een afgeprijsde CD-ROM liggen met de titel "Manage time!" Het uitroepteken vatte ik op als een imperatief: ik moest er nu toch eindelijk eens kennis mee maken. Thuis legde ik de CD-ROM op mijn inkjetprinter, keurig netjes in het doosje. Die avond kwam ik er niet aan toe. Geen tijd. Op donderdagavond kwam er iets tussen en dat weekend was ik te moe. De maandag daarop begon dat doosje op mijn printer me te hinderen. Het lag lelijk in de weg, en het was al zo'n bende op mijn werkkamer. De gedachte "zal ik hem ruilen", kwam nog even bij me op. Als ik al mijn charmes in de strijd zou werpen, dan kon ik de verkoopster van Paagman misschien nog bewegen om me er een CD met muziek voor in de plaats te geven; daar kun je naar luisteren terwijl je iets anders doet, wat weer tijd spaart. Maar ik had er de moed niet toe. In plaats daarvan gooide ik het doosje op een papierstapel. Tegenwoordig ben ik met alles bij. Mijn belastingformulier is vóór 1 april ingeleverd. Elke zaterdag verschijnt er een nieuwe aflevering van De digitale reiziger. Ook deze column bereikt je PC ruim op tijd; hij is trouwens vier weken geleden al geschreven. Voor mijn studie ben ik bezig met het huiswerk van 29 juni. Al mijn E-mails heb ik beantwoord of - voor zover ze over trainspotting gaan - gewist. Ja, op mijn werk, mijn nieuwe deeltijdbaan, heb ik nog steeds achterstand, maar dat is structureel. Laatst vond ik de CD-ROM terug met de leergang "Manage Time!" Omdat ik op dat moment toch niets om handen had, legde ik hem in in de drive. Een verhelderende cursus, dat moet ik zeggen. Ik moest storingen zoveel mogelijk beperken, knauwde een irritant Amerikaanstalig heerschap me toe. Verder diende ik taken te delegeren aan collega's of ondergeschikten en werd me geadviseerd, een to-do list bij te houden zodat ik overzicht zou krijgen over mijn workload . Had ik dat maar eerder geweten! Hoe gaat het intussen bij het bedrijf dat ik verlaten heb? Mijn opvolger ken ik niet, maar heb van verschillende kanten gehoord hoe híj de zaken nu bestiert. Iedereen die een storing komt melden, krijgt van hem een uniek storingsnummer. Dat storingsnummer voert hij in in de computer. Vervolgens doet hij er niks aan. Zo kan het dus ook! Spijtig, maar ik heb de essentie van Time management veel te laat begrepen. Eerder gepubliceerd op 11 april 1999 Aflevering gemist? Kijk in het overzicht van recente REFLEXXIONZZ! in de rechterkolom. Daar is ook te zien: de uitsmijter van Fris Spr!ts. Citaat uit een volgende aflevering: Ik doel op mensen die niet kunnen begrijpen dat 92% van de romans, gedichten, liedjes en ruzies over liefde en verliefdheid en relaties gaan, terwijl er in het leven minstens 92 boeiender dingen bestaan waarover een mens kan schrijven, dichten, zingen, en ruziën.

Pasfoto: foto: Wim Scherpenisse Colofon REFLEXXIONZZ! biedt columns over openbaar vervoer en andere onderwerpen, reisverslagen, korte verhalen en geen gedichten. Dit digitale magazine verschijnt in de regel twee keer per week; wie elke maandagmorgen en vrijdagmiddag een bezoek aflegt, zal meestal wel iets nieuws vinden. Teksten: Frans Mensonides en/of Fris Spr!ts, tenzij anders vermeld. REFLEXXIONZZ! maakt deel uit van de opgeheven site De digitale reiziger, waarvan het archief nog toegang verleent tot alle tussen 1996 en 2001 verschenen artikelen. Wie op de hoogte gehouden wil worden van alle updates, kan zich aanmelden voor de nieuwsbrief Reiziger. Op- of aanmerkingen, opbouwende of afbrekende kritiek, benevens suggesties zijn welkom in mijn brievenbus. Vrijwel alle brieven worden door mij beantwoord, zij het meestal niet per kerende post. Anonieme of met schuilnaam ondertekende mails gaan linea recta de prullenmand in. Ik behoud me het recht voor, om ontvangen reacties te behandelen in REFLEXXIONZZ!, dat zal dan geschieden zonder naamsvermelding van de afzender. Overzicht meest recente REFLEXXIONZZ! Geen Aflevering Twee Gouwe ouwen uit het tijdschrift Gossip - Zo. 18.05.2003 - - - - Hollands hectaren (2) Haveneiland en Rieteiland, IJburg - Do. 15.05.2003 - - - - Synopsis voor een lentedag Naar Holysloot; OV-reisverhaal; tevens beschouwing over het schijven van non-fictie - Zo. 11.05.2003 - - - - Hoeboer Opstand van busreizigers in Voorhout - Do. 08.05.2003 - - - - Hollands hectaren (1) Griftpark, Utrecht - Zo. 04.05.2003 - - - - Een onvertogen woord Slecht cabaret, en een reprimande van een lezer- Do. 01.05.2003 - - - - Marathonmozaïk Rotterdam op een schaal van 1 tot 5 - Zo. 27.04.2003 - - - - Clotoon (zij die de levensdraad spint) / Een dagje naar het strand Twee apartjes - Do. 24.04.2003 - - - - Overzicht van ALLE verschenen afleveringen; 1998 - heden Soundbites of the Seventies (29) Nummer: Dinge Dong Uitvoerende Artiest(en): Teach In Tekst: Will Luikinga en Eddy Ouwens Jaar:1975 Veronica Top veertig: nr. 3 Radio 2 top 2000: nr. 1761 Soundbite: Bim bam bom Bimbim bam bom Het wordt later en later en voor je ‘t weet Denk je “waar is de tijd toch gebleven” Die je hebt gekregen van mij (bim bam bim bam) Ieder uur dat ik gaf duurde eeuwen Die je hebt gekregen van mij Tikketak gingen uren, hoelang zou het duren Tikketikketak en dan bim bam bom Tikketak al die nachten bleef ik op je wachten Tikketikketak en toen bim bam bom De tijd was om Volledige Nederlande tekst: klik hier. Volledige Engelse tekst: klik hier. Germany ten points, l’Allemagne dix points, the United Kingdom twelve points, La Royaume Unie douze points… De puntentelling heb ik altijd verreweg het meest boeiende onderdeel gevonden van het Eurovisie Songfestival, dat aanstaande zaterdag in Riga zijn 48ste editie beleeft. Vroeger mocht ik ervoor opblijven. Geeuwend zat ik die 20 liedjes uit. Het hoogtepunt van mijn avond kwam pas als de punten over het scherm vlogen. Dat is nog steeds zo; niet zelden schakel ik mijn televisieontvangsttoestel pas in op het moment dat zo ongeveer de eerste juryvoorzitter aan de beurt is om de punten (points, points, Punkte) uit te delen. De liedjes zijn maar bijzaak, vinden ook vele anderen. Sommigen roemen de decors; anderen de presentatrice, doorgaans een zeventalige draak; weer anderen grazen de inleidende filmpjes af, op zoek naar vakantieherinneringen; nog weer anderen is het te doen om de beelden uit de kleedkamer, als tijdens de jurering langzamerhand de kanshebbers zich van de kanslozen gaan onderscheiden. Raar: niemand houdt echt van het songfestival, maar toch zit elk jaar een half miljard Europeanen die hele avond uit, om maandag op kantoor te kunnen getuigen dat het “dit jaar wéér slechter was dan de vorige keer”. Vroeger gingen die liedjes nog wel. Iedereen zong in zijn eigen taal, en in zijn nationale traditie. Maar tegenwoordig: je kunt net zo goed 25 zangers en zangeressen uit het Verenigd Koninkrijk (Royaume Unie, de Joekee) uitnodigen. Alles in het Engels. En heb je één liedje gehoord, dan heb je ze allemaal gehoord. Goed. Een Nederlandse zege in het Songfestival geeft net zo’n gevoel als het winnen van de Europacup door PSV; je vind het niks, maar bent toch een beetje trots op het vaderland. De eerste twee Nederlandse winnaressen, Teddy Scholten en Corry Brokken, zongen soundbites of the fifties. Die overwinningen kan ik me natuurlijk niet meer herinneren. Haarfijn staat me nog die van 1969 voor de geest; Lenny Kuhr met de Troubadour, waar ik ook niet veel aanvond. Er was toen nog een ander systeem van puntentelling. In elk land zat een negenkoppige jury, waarvan elk lid een stem mocht uitbrengen. Lenny won (ex aequo met drie anderen), mede doordat de Franse jury bijna unaniem stemde op haar lied, waarvan ze tenminste de titel konden verstaan. Zes jaar later deed voor Nederland de Twentse formatie Teach In mee. Het was zo’n groepje met vrouwelijke zang en mannelijke instrumentalisten, heel populair toen; kijk maar naar Earth and Fire, Shocking Blue en The Middle of the Road. De zangeres, een olijke, guitige krullenbol, heette Getty Kaspers. Teach in werd opgericht in 1967, scoorde een heel klein hitje in 1971 maar brak in 1974 door met drie knoeperds van hits in de top 40, waarvan In The Summernight de grootste was. Toen mochten ze meedoen aan de nationale voorronde van het songfestival. Er waren drie deelnemers, en drie liedjes; de beste combinatie liedje-deelnemer won. Dat werd Teach In met Dinge Dong. Het nummer was geschreven door Dick Bakker, Veronica-deejay Will Luikinga en Eddy Ouwens. Dinge Dong zou ik niet in mijn persoonlijke top 100 zetten, maar vast wel in mijn top 500 of zelfs 250; een heel behoorlijke, vlotte meestamper, best aardig voor een songfestival-liedje. 1975 was het eerste jaar dat de bekende 1-2-3-4-5-6-7-8-10-12 puntentelling gehanteerd werd. Er het werd: douze points (twelve points) voor Holland; Teach In won! Getty en de haren werden daarmee de opvolgers van ABBA, die in 1974 hadden gezegevierd met Waterloo. Maar het succes van die Zweedse groep heeft Teach In niet kunnen evenaren. Na ruim een jaar toeren door heel Europa was er nog geen overtuigende opvolger gevonden voor Dinge Dong, en verliet Getty in overspannen toestand de groep. Die maakte, met een andere zangeres, nog tot 1979 hits en hitjes in de Veronica top 40; een internationale doorbraak bleef echter uit. Eddy Ouwens, mede-tekstschrijver van Dinge Dong, had als Danny Mirror zeer kort na het overlijden van Elvis Presley wel een internationale hit met I Remember Elvis Presley. Maar Hilversum 3 Deejay Felix Meurders, ons nationale consumentengeweten, maakte Ouwens om deze imitatie van wijlen de Pelvis uit voor “lijkenpikker”. Ouwens heeft weinig plezier beleefd van zijn succes. Van hem hebben we daarna even weinig meer gehoord als van Getty Kaspers. In de 28 jaren na Dinge Dong is er een hele generatie Nederlanders opgegroeid zonder ooit het genoegen gesmaakt te hebben van een overwinning op het Eurovisie Songfestival. Dit jaar moet het lukken! Beste Esther, ik heb je liedje één keer gehoord, en ben het ogenblikkelijk vergeten. Maar desalniettemin, namens de complete staf van REFLEXXIONZZ!: heel veel suxxes toegewenst, daar in Riga! De uitsmijter, door Fris Spr!ts Alweer een raadslid van Leefbaar Rotterdam uit de boot gevallen Is die partij zelf wel leef(vensvat)baar? Ha, ha, hi, hi, ho, ho: allemaal even lachen om alweer zo'n flauwe, smakeloze woord-bak van Hollands kortste en kleinste columnist, ingehuurd van de goedkoopste krant van ons land: uw aller Fris Spr!ts © 2003, Frans Mensonides, Leiden 21 mid/256(38)/400(119)(44)/180,3(71,1)