Homepage van Frans Mensonides

Geen kerstverhaal

Als je aan tien mensen vraagt: "Wat wordt met Kerstmis gevierd?" dan zullen negen mensen antwoorden: "De geboorte van het kindeke Jesus". Deze gedachte is allang achterhaald. Jesus was geen kerstkind. Het bewijs. Luister maar eens goed naar de tekst van één van de belangrijkste kerstliederen. "De herdertjes lagen bij na-hach-te, zij lagen bij nacht op het veld". Dit maakt het wel uiterst onwaarschijnlijk dat Jesus' geboorte plaatsvond in december. Je denkt toch zeker niet dat die herdertjes zich een longontsteking op de hals wilden halen? Ook in Bethlehem staan de schapen en hun herders allang op stal als december nadert. Nee, geleerden hebben na jaren van studie uitgeknobbeld dat Jezus geboren is in september; op zijn allerlaatst begin oktober. Kerstmis zou voortaan best tegelijk met Leidens ontzet gevierd kunnen worden.

Nu ik het er toch over heb: Jezus is ook niet precies geboren in het jaar nul. Het blijkt, dat ze zich in het verleden een paar keer verrekend hebben; ze hadden nog geen Psion om het allemaal bij te houden. Hoogstwaarschijnlijk is Jezus geboren in het jaar 7 voor Christus en zat hij al in groep 3 toen de naar hem genoemde jaartelling begon. Dit heeft voor ons een plezierige consequentie: het is in feite al 2005. Dat betekent dat heel die millenniumovergang, waar sommigen zich zo vreselijk druk om maken, allang achter de rug is.

Een tweede bezwaar tegen het kerstfeest: het is allemaal zo verschrikkelijk voorspelbaar. Al 42 kerstmissen heb ik meegemaakt en ik heb niet de verwachting, dat de 43ste spectaculair anders zal verlopen dan zijn voorgangers. Kerstmis lijkt elk jaar eerder te beginnen. Vroeger hadden ze nog het fatsoen om met de kerstetalages te wachten tot na pakjesavond. Nu moet onze eigen Nederlandse kindervriend Sinterklaas medio november al plaatsmaken voor dat dementerende Amerikaanse surrogaatproduct, dat zich Santa Claus noemt en klepelend door de straten gaat onder het brullen van : "Hoo hoooooh, Merry Xmas Everybody!"

Hebben we die gezellige decemberkoopavonden achter de rug, dan breekt Eerste kerstdag aan. Dan krijgen we Billy Smarts kindercircus met de 40ste herhaling van het programma waarover ik als driejarige nog zo enthousiast was. Vervolgens wordt de kalkoen opgediend. Geleerden (weer andere geleerden dan die van de herdertjes bij nachte; overal heb je aparte geleerden voor) hebben ontdekt dat kalkoenen chemische stoffen in hun vlees hebben die opvallend lijken op slaapmiddelen. Dit verklaart twee dingen: -a- waarom kalkoenen altijd zo duf uit hun ogen kijken en -b- waarom vrijwel alle mensen de laatste week van het jaar als zombies rondwandelen. Ze zitten vol kalkoen. En dat terwijl je er juist scherp bij moet zijn rond de jaarwisseling, want je moet al die nieuwjaarskaarten nog schrijven. Al die kaarten met gelukwensen voor mensen die je een heel jaar niet gezien hebt en wiens bestaan je allang vergeten zou zijn, ware het niet dat je elk jaar een nieuwjaarskaart van ze ontving.

Nieuwjaar. Dat is de derde reden dat ik zo'n hekel heb aan Kerstmis; na Kerstmis volgt de onvermijdelijk de jaarwisseling. Ook nieuwjaar biedt weinig verrassingen. Dat gebedel van die krantenjongens begint ook ieder jaar vroeger. Ze drukken je een kaartje met "gelukkig Nieuwjaar" in de hand, waarvoor je ze voor je goede fatsoen ook nog vijf gulden moet betalen. Toen vorig jaar op kerstavond de dertiende krantenjongen aan mijn deur belde (hij was van het Zoeterwoudenaartje, hoewel ik daar niet eens woon), knapte er iets in me. Ik ben hem in blinde woede achterna gerend tot we de grens van Zoeterwoude al lang gepasseerd waren. Daarbij schijn ik taal uitgeslagen te hebben die juist op zo'n avond buitengewoon ongepast is.

Dan die anti-vuurwerkcampagnes, die ieder jaar harder worden. Anders helpt het niet, vindt de stichting Sire. Juist nadat je het kerstdiner door je slokdarm heb laten zakken, wordt je geconfronteerd met weerzinwekkende beelden van slachtoffers die al hun ledematen verloren hebben bij het voortijdig ontploffen van hun onhandig in elkaar geflanste vuurwerkbom. Ik verwacht dit jaar de eerste anti-vuurwerk reality TV show vanuit het brandwondencentrum in Beverwijk. De doelgroep wordt nooit bereikt met zulke reclames. De mensen die zich de goede raad zouden moeten aantrekken, kijken geen TV tussen kerst en nieuw. Die staan in het schuurtje buskruit en dynamiet te mixen voor de alles verwoestende knal op oudejaarsavond.

Is het moment van twaalf uur voorbij, dan ben je nog niet van de narigheid af. We krijgen nu eerst nog het handen schudden en het "Beste wensen" zeggen. Woorden zonder inhoud. Vorig jaar, toen ik nog werkte bij een groot commercieel bedrijf, betrapte ik me er op 2 januari rond de klok van vier uur op, dat ik de hele middag al "Westen Bense" stond te zeggen. Niemand had het in de gaten.

En dan, na de nieuwjaarsreceptie snel de TV aan, voor de toespraken van de politiecommissarissen, die vol trots mededelen dat ze er het afgelopen jaar opnieuw niet in geslaagd zijn, een redelijke hoeveelheid boeven achter de tralies te krijgen. Ook dit jaar pleiten zij voor meer gevangenissen, meer agenten, meer rechters en nog strengere wetten.

Nee, ik word al beroerd als ik aan kerst en nieuwjaar denk. Ik heb overwogen, me op 15 december te laten invriezen en me pas op 15 januari te laten ontdooien. De offertes heb ik al in huis, maar het is voor een doorsnee deeltijdwerker onbetaalbaar; zeker het ontdooien.

Maar wacht eens! Die slaapverwekkende kalkoenen. Dat is een idee! Als ik nou rond 20 december eens een overdosis kalkoen nam, voldoende om een winterslaap te kunnen houden tot tegen de krokusvakantie? Ja, dat ga ik doen! Reken niet op mij rond kerstmis; ik heb sterk het idee dat mijn sites de komende weken niet ge-update zullen worden.

Daarom wens ik alle lezers nu alvast een zalig kerstfeest, een plezierig uiteinde en een goed begin. Tot februari 1999, of februari 2006, zo je wilt.

Frans Mensonides
12 december 2005