De digitale reiziger presenteert:

Texel


Op een van de warmste dagen van het jaar -er wordt tot dertig graden voorspeld -heb ik een dagje Texel op het programma staan. Ik ben nog nooit op dit waddeneiland geweest (op geen enkel waddeneiland trouwens) dus moet het vandaag (zaterdag 9 augustus 1997) maar.

Natuurlijk, er gaat ieder half uur een rechtstreekse trein van Heerhugowaard naar Den Helder. Maar de ware OV-liefhebber gaat natuurlijk met een omweg.


Om 10.09 zit ik in de trein naar Hoorn. Deze bestaat zoals gewoonlijk uit vier bakken Mat. '64, voor de niet-treinkenners: een standaard stoptrein. Om 10.25 ben ik in Hoorn. De interliner naar Den Helder van 10.36 staat al klaar. Ook staan er al een stuk of zeven mensen te wachten. Het is te merken dat interlinerchauffeurs een opleiding klantvriendelijkheid hebben gehad. De chauffeur komt maar liefst vijf minuten van te voren naar zijn bus. Bij de meeste "gewone" bussen mag je al blij zijn als de chauffeur bij vertrektijd al richting bus loopt.

De chauffeur opent het bagageluik aan de buitenkant van de bus. Enkele grote koffers en tassen verdwijnen hierin. Ondanks de aanwezigheid van een -geopend- NS-loket op nog geen tien meter afstand is de chauffeur zeker vijf minuten bezig met het verkopen van kaartjes. Het is niet zonder reden dat strippenkaarten op de -gewone- bus duurder zijn dan in de voorverkoop!

Met twee minuten vertraging vertrekken we met zestien passagiers.

Kuddedier

De mens is een kuddedier. Als een van de reizigers het gordijntje naast zich dicht doet, duurt het niet lang of alle gordijnen aan de linkerzijde van de bus zijn gesloten. Na een bocht schijnt de zon van de andere kant de bus binnen en de gordijnen links gaan weer open en rechts dicht.

Bij de halte Middenmeer stapt niemand in of uit. De lichte vertraging is al weer ingelopen want de bus blijft enkele minuten staan. Bij de volgende stop, in Wieringerwerf, stapt er een dame uit. Vervolgens rijdt de Groene Streep een doodlopende straat in. Althans, voor al het overige verkeer. De slagboom aan het eind opent zodra de bus nadert. We zitten meteen op de snelweg richting Afsluitdijk.

In Den Oever, de volgende stop, stapt iedereen uit. Ik ben de enige die de rit van begin tot eind maakt, want ook de chauffeur wisselt hier. Zes nieuwe passagiers stappen hier in. Het nieuwe busstation van Den Oever is al ingebruik genomen, hoewel het nog niet helemaal af is. Er wordt nog gebouwd aan een nogal futuristisch uitziend kantoortje. Het vorige busstation, ongeveer honderd meter verderop, was veel te klein, vooral met al die lange interlinerbussen. Chauffeurs konden de draai nauwelijks maken, gehinderd door het rustgebouwtje voor chauffeurs, blijkens de groene strepen op de wand hiervan. Bovendien moesten enkele bussen wegens plaatsgebrek gewoon op de weg halteren. Het nieuwe busstation is veel

ruimer.



File

Bij de stop in Hippolytushoef stapt een groep van negen personen in. Bij vertrek van de halte staan we direct in de file. Kennelijk van strand- en Texelgangers. De chauffeur overlegt via de combofoon met de verkeersleiding. Uiteindelijk wordt gekozen voor een alternatieve route, via Westerland. En het scheelt aanzienlijk. Enkele kilometers verderop voegen we opnieuw in de file in. Een automobilist houdt zowaar even in om ons te kunnen laten invoegen! De alternatieve route heeft wel tot gevolg dat de halte Barsinggracht wordt overgeslagen. Op het eindpunt station Den Helder roept de chauffeur om dat degenen die dit als bestemming hadden kunnen blijven zitten; de chauffeur rijdt er op de terugweg langs. Iedereen stapt uit. Ik vraag me af wat er met eventuele wachtenden bij de Barsinggracht is gebeurd. Zullen zij hun bus de verkeerde kant op langs zien rijden of heeft de verkeersleiding aan een taxi gedacht?



Geblokkeerd

Ik heb ruim twintig minuten overstaptijd op de bus naar de veerhaven. Kan ik mooi even geld uit de muur halen. Bij de halte van lijn 3 naar de veerhaven staat een grote menigte met koffers en tassen te wachten. Er komt een enkele bus aangereden en het wordt nu flink dringen. Zeker vijf minuten lang duurt het instappen, maar dan roept de chauffeuse onverbiddelijk dat de bus "al te vol" is. Er mag niemand meer bij maar "er komt zo nog een bus." Jaja, eerst zien dan geloven, denk ik bij mezelf. Zeker vijfentwintig mensen blijven achter. Ook ik sta nog buiten als de bus vertrekt. Maar, enkele minuten later komt er toch nog een tweede bus. De vijfentwintig mensen passen er met gemak in. De chauffeur zet er flink de vaart in, de boot vertrekt over dertien minuten.

Na nauwelijks honderd meter staan we ruim een minuut stil voor een verkeerslicht. Een passagier vraagt waarom er niet direct een tweede bus wordt ingezet. Dat gebeurt wel, zegt de chauffeur, maar die bus staat vast in het verkeer. Aangekomen bij de veerhaven zie ik inderdaad dat een foutgeparkeerde auto de keerlus van de bus blokkeert. Twee bussen, waaronder een gelede, staan hopeloos vast. En achteruitrijden met zo'n gelede bus is ook geen makkie in het drukke verkeer.

Snel loop ik naar de kassa's, er staat een flinke rij maar toch ben ik nog net op tijd op de boot van 12.35.

De boot "Schulpengat" is nog vrij nieuw; op een fabrieksplaatje staat bouwjaar 1990. Het buffet is mooi ingericht. De stoeltjes zijn van hetzelfde type als in sommige bussen voorkomt. Tijd voor koffie en een broodje.

Even voor enen arriveert de boot op Texel. De bussen staan al klaar. Ik neem lijn 27 richting De Cocksdorp, welke om 13.00 uur behoort te vertrekken. Dit wordt echter 13.08 uur omdat er steeds weer passagiers komen. Op Texel kan gebruik worden gemaakt van het "Texel - Ticket" een kaartje voor zes gulden waarmee de hele dag onbeperkt van alle bussen op heel Texel gebruik kan worden gemaakt. Eindelijk een dagkaart voor een normale prijs! In de bus is tevens gratis een boekje met de dienstregeling van alle (vier) buslijnen op Texel verkrijgbaar. De bus zit helemaal vol, enkelen moeten staan. De bus rijdt zo ongeveer het hele eiland over via dorpen als Den Burg en De Koog. Het Texelse landschap is een typisch

Noord-Hollands landschap. Koeien en weilanden, het bekende werk.

Bij camping "De Krim" rijdt de bus tot voor de ingang via een busbaan die speciaal door een parkeerwacht door middel van een lint wordt vrijgehouden. Hier stap ik uit, na een uur in de bus te hebben gezeten. We hebben een flinke vertraging opgelopen, we hadden hier om 13.42 moeten zijn, zie ik op de vertrekstaat en het is nu twee uur. Ik wandel wat over de camping op zoek naar een aantal vrienden die hier zouden moeten vertoeven. Ik kan hen echter niet vinden en wandel de camping weer af richting De Slufter. Na een flinke wandeling langs de duinen kom ik bij een bushalte.

Zomaar

Er komt net een bus aanrijden en ik stap maar in; genoeg gelopen! We rijden weer langs de camping waar ik vier uur geleden uitstapte. Ik blijf nu echter zitten. Ook op het eindpunt blijf ik zitten want de bus gaat weer terug richting Den Burg waar overgestapt moet worden voor de richting Veerboot. Ik vraag de chauffeur welke lijn de bus nu gaat rijden.

"Negenentwintig" zegt hij. Komt goed uit, die heb ik nog niet gehad. En meisje bevindt zich in de bus, en als zij na enkele halten uitstapt ben ik weer eens de enige passagier. Ik hou hier niet zo van. Moet ik nou een praatje beginnen met de chauffeur of niet? Meestal probeer ik ook een geldige reden voor mijn aanwezigheid in de bus te vinden, voor het geval de chauffeur vraagt "Waar moet u naartoe?" Ik kan toch niet zeggen "Geen idee, ik reis maar voor de lol mee"? Maar hier op Texel ligt dat anders, ik moet naar de boot en kan dus tot het eindpunt, Den Burg, blijven zitten. Aldaar moet ik overstappen voor de boot.

In Oosterend stappen toch nog twee passagiers in, en in Oudeschild stapt en vrouw met twee kinderen in. De bus in Den Burg naar de Veerboot zit vol. Ik weet nog net een plekje naast een te dikke vrouw te vinden maar moet genoegen nemen met een te kleine helft van de bank.

Er rijdt een flink aantal auto's de veerboot op. In Den Helder staan nu wel twee bussen op ons te wachten. Zodra alle passagiers ingestapt zijn vertrekken we. Er staat een flinke file, logisch als al de auto's uit de boot in een keer richting stad rijden. De bussen hebben er op hun eigen baan echter geen last van, en aan het eind van de busstrook zorgt een verkeerslicht ervoor dat de bussen direct een drukke kruising kunnen oversteken. Hier werkt het Vetagsysteem tenminste! In een heerlijk koele dubbeldekker (met airco) spoor ik huiswaarts.


Roland van Duin

Augustus 1997


TERUG naar homepage De digitale reiziger