Aflevering: 1
Datum: Donderdag 5 januari 2006
Onderwerp: Oer-tekstverwerker uit 1984

De PC heet deze maand 25 jaar te bestaan; computertijdschrift PCM besteedt er een special aan. Maar ik ben er zeker van, dat de PC, hoe nieuw ook, toch al ouder is dan een kwart eeuw. Het was toch al in 1979 dat alle nerds van Nederland aan de buis gekluisterd zaten; aan die van hun ‘hobbycomputer’, en aan die van de televisie? Microprocessors, dat was volgens mij de naam van die Teleac-cursus. Die microprocessors kon je programmeren in BASIC, waarna je van alles met zo’n ding kon doen; alle priemgetallen beneden de miljard op het beeldscherm toveren, of je adressenbestand opslaan op cassette.

De presentatoren waren computertechneut Kees en zijn assistente Sonja. Zij speelde met verve de rol van domme brunette, die weliswaar weinig van haar instructies begreep, maar ze nauwgezet uitvoerde, op het toetsenbord. Dan had je nog Dick, Dick Overkleeft, die iedere week met streng gelaat het huiswerk behandelde, 10 ja/nee-vragen, want een computer verstaat alleen ja/nee, zwart/wit, nauwkeurige, precies kloppende instructies; het werd ons snel ingescherpt.

Het zou nog tot 1983 duren voordat ik er zelf een kocht. Ik moest er eerst voor sparen, denk ik, want een computer met 64 KiloBytes intern geheugen was toen bijna even duur als nu één die telt in Gigabytes. Toen ik hem eindelijk had, was ik toch nog één van de eersten bij ons op de zaak. Het was een Commodore 64 met bijbehorende cassetterecorder. Het apparaat had de mogelijkheid, als je nog langer spaarde, tot uitbreiding met een matrixprinter en een soort prehistorische harde schijf. Die accessoires kostten weer een bankje van duizend gulden per stuk; mijn netto maandsalaris was niet eens veel hoger.

Op kantoor raakte ik in hoger aanzien. Collega’s vroegen me, of ik met die Commodore ook het weer kon voorspellen voor de komende zomervakantie, of de op handen zijnde mutaties in de machtsverhoudingen van het bedrijf. De mogelijkheden van de computer werden sterk overschat.

Wat ik wel kon: een primitieve tekstverwerker programmeren in BASIC. Ik deed dat louter voor de uitdaging; je kon zulke programma’s voor een paar tientjes kopen, of gratis kopiëren van andere computerhobbyisten. Ik maakte eerst een prototype, waarbij ik een hele zin moest overtypen als er een fout instond, maar heb in 1984 nog een verbeterde versie gefabriekt, waarmee ik op letterniveau kon werken.

Omdat ik die tekstverwerker nu eenmaal toch had, begon ik er verhalen mee te schrijven, die ik uit piëteit met mijn medemens aan niemand liet lezen. Ik begon te schrijven omdat ik er de technologische mogelijkheden voor had; niet uit roeping, en zo is het gekomen.

Frans Mensonides

PS: er is en nieuwe rubriek op deze site. Hij heet Webloog, om redenen die je je misschien wel kunt voorstellen, en misschien ook niet. Webloog is geen oog op het web, dat bedoel ik niet. Webloog verschijnt onregelmatig en bestaat uit korte stukjes als dit. Ik publiceer die stukjes omdat ik beschik over de technologische mogelijkheden. Verder weet ik het ook niet; het zal zijn vorm vanzelf wel vinden.

FM

© Frans Mensonides, Leiden, 2006