Beul Een terechtstelling is puur
machtsvertoon. Daar moeten de rechters zich zorgen om maken, |
De originele tekst, uitgegeven naar het handschrift van Constantijn Huygens (Universiteit Leiden)
Nog een beul |
De originele tekst, uitgegeven naar het handschrift van Constantijn Huygens (Universiteit Leiden)
1656 was een opvallend productief jaar in de dichterscarrière van Huygens. Hij schreef in dat jaar bijna duizend gedichten. De meeste daarvan waren epigrammen (punt- of sneldichten): gedichten met 2 tot 8 regels, gebaseerd op een woordspeling en meestal met een sterke pointe. Huygens produceerde gedichten over voorwerpen, etenswaren, lichaamsdelen, kledingstukken en beoefenaars van beroepen en ambachten. De laatste reeks van ruim honderd gedichten nam hij onder de naam Menschen op in zijn verzamelbundel Korenbloemen.
Huygens had een simpel criterium voor een sneldicht: het moest snel zijn en dicht. ‘Snel’, omdat dit soort poëzie vraagt om een levendige, geestige schrijftrant. ‘Dicht’ omdat een sneldicht geschreven moet zijn in een compacte stijl. Huygens vond dat een epigram de kern moest bevatten van een ingewikkelde gedachte, weergegeven in zo weinig mogelijk woorden.
Huygens bedacht vele sneldichten zelf, maar ontleende er ook veel aan zeer uiteenlopende bronnen: uitspraken van kerkvaders als Augustinus, boeken met Spaanse spreekwoorden, verzamelingen moppen en anekdotes in verschillende talen. Hij vertaalde deze bronnen nooit letterlijk maar gaf er altijd een eigen draai aan. Vaak is zijn epigram korter, levendiger en puntiger dan het origineel.
Huygens’ korte gedichten zijn vooral gericht op vermaak, op het frapperen van de lezer, en niet in de eerste plaats op de moraal die in Zedeprinten zo’n grote rol speelt. In sommige epigrammen, zoals die hierboven over de beul, snijdt Huygens ernstige zaken aan. Maar de deftige hoveling wilde ook nog wel eens uit de band springen met grove en platte gedichten, over seks en poep.
In Menschen komt hij terug op de beul en zes andere types die hij ook in Zedeprinten had geschetst. Vaak tref je in zo’n epigram een gedachte of formulering aan die hij 33 jaar eerder in Zedeprinten al gebruikt had.
Bedelaar |
De originele tekst, uitgegeven naar het handschrift van Constantijn Huygens (Universiteit Leiden)
Boer |
De originele tekst, uitgegeven naar het handschrift van Constantijn Huygens (Universiteit Leiden)
Soldaat |
De originele tekst, uitgegeven naar het handschrift van Constantijn Huygens (Universiteit Leiden)
Dokter |
De originele tekst, uitgegeven naar het handschrift van Constantijn Huygens (Universiteit Leiden)
Dokter |
De originele tekst, uitgegeven naar het handschrift van Constantijn Huygens (Universiteit Leiden)
Waard |
De originele tekst, uitgegeven naar het handschrift van Constantijn Huygens (Universiteit Leiden)
Predikant |
De originele tekst, uitgegeven naar het handschrift van Constantijn Huygens (Universiteit Leiden)
C. Huygens, Sneldichten. Menschen. Naar de autograaf uitgegeven en toegelicht door H. Blijlevens, M. van Drunen en P. Lavrijssen. Tilburg 1988.
T.L. Ter Meer, Snel en dicht, een studie over de epigrammen van Constantijn Huygens. Amsterdam 1991. (dissertatie)