Homepage van Frans Mensonides

Fotorapportage: Monumentendag Bond Heemschut

Zaanwand Wormerveer - Zaandijk




Een gedeelte van de Zaanwand. Het pand rechts is de voormalige rijstpellerij Mercurius




In het weekend van 24 en 25 oktober organiseerde de Bond Heemschut voor het laatst in dit "zomer"seizoen de Monumentendagen. Plaats van handeling was de Zaanstreek, een van de meest boeiendste regio's van Nederland.

In de eerste zeven eeuwen van dit millennium evolueerde de Zaanstreek van een uitgestrekt veenmoeras tot het eerste industriegebied van Europa. De scheepswerven van Zaandam werden in 1696 bezocht door tsaar Peter, die het arme Rusland probeerde op te stuwen in de vaart der volkeren; ongeveer het omgekeerde van wat Tsaar Boris momenteel aan het doen is. De vorst was zo onder de indruk was van wat hij zag, dat drie eeuwen later een roer in het Russisch nog steeds een rjoerj heet, en een werf een werfj.

Na een dipje van anderhalve eeuw kwam de Zaanstreek rond 1850 sterk terug. Houtzaagmolens werden vervangen door stoommachines. Langs de Zaan verrezen koffie- cacao- en rijstpakhuizen. Uit deze tijd dateren de industriële monumenten die heden ten dage het beeld bepalen van de Zaanwand bij Wormerveer.

Dit verhaal had ik niet hoeven houden. Het staat ook al op De digitale reiziger, als inleiding bij het artikel over het stadsvervoer van Zaanstad.

De Zaanwand is onlangs grondig gerestaureerd. Alleen het gebouw van Lassie heeft nog zijn oorspronkelijke functie (toverrijst); de overige pakhuizen zijn omgebouwd tot kantoorruimte. Wie ronddwaalt door de kantoren, ziet overal de houten balken en stalen binten die het geraamte vormen van de pakhuizen. Na 1900 werd het mogelijk te bouwen met gewapend beton, zodat deze sta-in-de-wegs langzamerhand verdwenen uit het interieur van de fabrieksgebouwen.

Niet alle gebouwen in de zaanwand doen dienst als kantoorruimte: in Batavia is een café gevestigd.

.

De voormalige rijstpellerij Mercurius werd in de periode 1992-1996 gerestaureerd en kreeg een nieuwe functie als provinciaal archeologisch depot. Wie dit modern ingerichte gebouw bezoekt, zou niet kunnen vermoeden dat hij rondloopt door een industrieel monument uit het begin van deze eeuw. De restauratie van de transportband levert een aardig voor- en na-plaatje op. Links de bouwvallige band in 1996, vereeuwigd op een tentoonstellingspaneel van de Provincie Noord-Holland. Rechts de huidige transportband, die is aangepast aan de moderne ARBO-eisen.



Op de vierde etage van "Mercurius" kon de bezoeker genieten van het uitzicht over de Zaan. De Zaan, die op deze herfstzondag kolkende golven met schuimkragen liet zien. Een boot zou zorg dragen voor transport van de bezoekers naar het 3 kilometer verderop gelegen Zaandijk. 'S-Morgens was de boot, in verband met een zware storm, aan de wal gebleven, maar rond 14.00 uur voer hij toch uit. Een wandeling leek mij aanlokkelijker. Onderweg passeerde ik de Zeepziederij De Arend, een fabriek die op de nominatie staat voor afbraak. Als Heemschut zijn zin krijgt, zal dat niet gebeuren.

In Zaandijk was de Domineestuin te bezichtigen. Dit arbeiderswijkje met deels oorspronkelijke Zaanse huizen en deels replica's, is gesticht in de 18e eeuw en heeft tot in deze eeuw een zelfstandig bestaan gehad binnen de gemeente Zaandam. Het werd bestuurd door een commissie. De algemene voorzieningen werden betaald uit een contributie van 11 stuivers per persoon per jaar. Bij het water stond het secreet, ofwel de plee. Alles wat daar werd uitgescheiden aan vloeistof en vaste stof, plofte pardoes in het grachtje.

Het oude stadhuis van Zaandijk (de gemeente is 25 jaar geleden opgegaan in Zaanstad) kijkt uit op de Zaan. Aan de overkant ligt de Zaanse Schans die een enorme aantrekkingskracht uitoefent op toeristen uit vooral Amerika en Japan. In het raadhuis gaf een in klederdracht gestoken Zaanse uitleg over de wandschilderingen.

Het woonhuis aan de Boschstraat is een mooi voorbeeld van een oorspronkelijk Zaans huis. In het huis werd ter gelegenheid van de Monumentendagen een concert gegeven. Je zou het niet zeggen, maar het minuscule huisje kan twee piano's, een contrabas en 40 muziekliefhebbers bevatten.



Het einde is altijd de dood. In dit geval: de molen De Bleeke Dood, gefotografeerd in het stervende licht van de eerste dag na invoering van de wintertijd. In april 1999 hoop ik verslag te doen van de volgende Monumentendag.

Frans Mensonides
28 oktober 1998



De digitale reiziger maakte vorige zomer een Wandeling Zaandam - Wormerveer.

De Wormerveerse Zaanwand ligt op loopafstand van NS-station Wormerveer. Voor de historische kern van Zaandijk en voor de Zaanse Schans stap je uit bij NS-station Koog-Zaandijk.