De goede predikant
Huygens’ zedeprint De goede predikant bevat voor de goede verstaander een politiek statement – gebracht met alle omzichtigheid van een diplomaat. In 1618/1619, enkele jaren voordat Huygens Zedeprinten schreef, had de Republiek op de rand van een burgeroorlog gebalanceerd. Stadhouder Maurits pleegde een staatsgreep en liet zijn politieke tegenstanders gevangen zetten. De politieke beroering was mede het gevolg van een theologisch conflict tussen twee Leidse professoren.
Huygens had een hekel aan haarkloverijen van godgeleerden, die alleen maar konden leiden tot tweedracht. Een gereformeerd predikant moest in zijn ogen een evenwichtig, vredelievend mens zijn, gericht op verzoening in plaats van polarisatie. Godsdienst en staat moesten zich niet al te intensief met elkaar bemoeien.
Verder stelde Huygens hoge eisen aan de contactuele vaardigheden van de predikant. Niet alleen moest hij vurig kunnen preken, maar ook diende hij een goede herder zijn voor zijn kudde. Met dat alles legde Huygens iets andere accenten dan de meeste van zijn geloofsgenoten.