SJEF KOEKENBAKKER AWARD APRIL 2001: NS-DIRECTIE; ARBEIDSCONFLICT OP DE SPOORWEGEN.


De Sjef Koekenbakker Award wordt iedere maand uitgereikt aan een persoon, groepering of instantie die de belangen van de Nederlandse OV-reiziger geschaad heeft. Klik hier voor het Sjef-hoofdmenu, met lynx naar het officiële (zij het sterk verouderde) Sjef-reglement en naar de lijst van previous winners.


Beste reizigers,

In deze aflevering van de Sjef Koekenbakker Award nu eens geen maskerades. Geen voorzitters-van-het-Moderamen die hun lezers toespreken met "landgenoten"; geen andere alter ego's van mijn eigen ego. Niemand anders deze maand, dan ik, Frans Mensonides, alias De digitale reiziger, en natuurlijk Sjef zelf, die als naamgever van deze rubriek niet mag ontbreken.

Sjef Koekenbakker is trouwens niet lijfelijk aanwezig. Daarvoor is een reden, en die zal ik binnen de kortste keren onthullen.

Vanzelfsprekend heb ik Sjef de afgelopen weken kamerarrest gegeven, in een kamer zonder computers, om te voorkomen dat hij de Sjef-verkiezingen weer zou beïnvloeden. Maar op Koninginnedag, toen de stembussen voor de Sjef Koekenbakker Award van april 2001 inmiddels gesloten waren, heb ik met de hand over het hart gestreken en hem laten gaan.

Nou, je begrijpt; hij heel enthousiast! Hij wilde het Oranjefeest gaan vieren in Amsterdam, en dat natuurlijk samen met Minima, voor vrienden Minnie, zijn kersverse verloofde (ex-verloofde, thans). En hij moest en hij zou met de trein naar Amsterdam, hoewel alle vrijmarktbezoekers was / waren aangeraden, de trein te nemen. Kijk, als ze iedereen aanraden, per trein te reizen, dan is het verstandiger om de auto te pakken, want het mag algemeen bekend zijn dat NS niet is ingesteld op massa-vervoer.

Sjef was dus bepaald de enige niet, die op die zonnige morgen van de 30ste op pad ging naar de hoofdstad. Maar hij was wel de enige veroorzaker van de calamiteiten en ongeregeldheden die zich later op de dag rond Amsterdam CS hebben voorgedaan. Want wat gebeurde er: de trein stond al bijna een uur lang stil tussen Amsterdam Sloterdijk en Amsterdam CS, en de stemming kwam er al aardig in in de coupés vol verlepte, verdroogde, geërgerde en ongeïnformeerde feestgangers, toen Sjef plotseling tot de ontdekking kwam, dat Minnie zich niet in zijn gezelschap bevond. Die was hij vergeten mee te nemen. En van de schrik trekt Sjef ineens plompverloren aan de noodrem!

Op het eerste gezicht had Sjef's noodremming weinig effect. Immers: in die trein zat al een uur geen beweging meer, en dan maakt remmen (al is het nood-) ook zo gek veel niet meer uit. Maar wat Sjef niet wist: door het noodremmen deblokkeerden de deuren. En alle verlepte, etc, feestgangers zagen hun kans schoon om die bedompte trein te verlaten en hun route naar het Amsterdamse feestgebruis te voet te vervolgen, in de gezonde buitenlucht. Waarop de verkeersleiding besloot, het treinverkeer van en naar de hoofdstad geheel en al lam te leggen; als mensen toch gaan lopen, waarom zou je dan nog een trein laten rijden? Een uur of twaalf daarna probeerden ze de treinenloop weer op te starten, maar dat ging om een of andere reden niet meer. Zo'n spoorwegnet is net een hoogoven: als het eenmaal stilstaat duurt het dagen, zo niet weken om hem weer aan de gang te krijgen.

Kortom: NS-Reizigers, NS-stations, NS-verkeersmisleiding, Burgemeester Cohen en die pratende kut van Krijgsman kunnen hun wild geraas staken. Ze hoeven niemand meer de schuld te geven; moddergooien en vingerwijzen is verder overbodig; niemand behalve Sjef Koekenbakker is verantwoordelijk voor de grootste spoorwegramp die Nederland getroffen heeft sinds de benoeming van Huisinga tot pater familias van de familie Spoor.

Sjef zelf was zich hier totaal niet van bewust. Hij pleegde rond twee uur nog een vrolijk telefoontje naar Minnie. Hij was te voet, langs het spoor, op weg naar de hoofdstad. Daarna hebben we (dat wil zeggen: Minnie en ik) niet zo gek veel meer van hem vernomen. Amsterdam CS heeft hij nooit bereikt. Hij is voor het laatst gesignaleerd sjokkende langs het spoor, ergens tussen Anna Paulowna en Breezand.

Ja, en dan mogen we allemaal nog blij zijn, dat er afgelopen maandag, Koninginnedag, geen echt erge dingen gebeurd zijn, zoals doden en zwaargewonden. Dan hadden we er zelfs geen grapjes over mogen maken, volgens de gedragscode van satirici, gedeponeerd bij notaris Dinger te Lunteren, en veelvuldig overtreden door grappenmakers met een slechte smaak.


Ter zake nu! De Sjef Koekenbakker Award voor april 2001 was al bestemd voor het arbeidsconflict op het spoor, dat gezorgd had voor drie dagen van treinchaos (die vierde en laatste dag van treinchaos viel zoals gezegd geheel op het conto te schrijven van Sjef Koekenbakker zelf). Dat viel te lezen in de aflevering van drie weken geleden. De vraag die toen via Ballot Box aan de reiziger werd gesteld, was even simpel als ingewikkeld: wie krijgt de zwarte Piet voor dat arbeidsconflict? 22 lezers namen de moeite om hun stem op te sturen. Hier volgt de uitslag, die overigens officieel nagelezen kan worden.

De VVMC wist bij deze verkiezingsronde geen enkele stem te verwerven. Deze club, die ooit de die-hard was onder de vakbonden, is eigenlijk gewoon te soft geworden om zich met succes te kunnen mengen in de strijd om de zo fel begeerde trofee, die met behulp van velpon vervaardigd is uit blik en goedkoop waaiboomenhout. De reizigers zijn de VVMC innig dankbaar dat zij tot twee keer toe een staking afbliezen. Bovendien sloeg VVMC met de collega's van FNV de handen ineen: na een afkoelingsperiode van een week werd ijlings een akkoord gesloten met de NS-directie. "Wil VVMC wel een Sjef winnen?", zou je je kunnen afvragen. Het akkoord zal ongetwijfeld verworpen worden door de achterban.

Ook haar van Netelenbos heeft het deze keer niet gehaald, met slechts één stem. De politiek heeft volgens de kiezer part nog deel aan het conflict op de spoorwegen; het is louter een interne kwestie.

Ook FNV redde het niet; men kreeg slechts twee stemmen; vermoedelijk om dezelfde reden als VVMC.

En toen ging het tussen de collectieven en de NS-directie. Dit zijn natuurlijk de werkelijke protagonisten in de strijd om het spoor; andere partijen: de OR, de vakbonden, de politiek, de consumentenorganisaties, de arbiters, die Antwerpse haventycoon, van wie we al een tijd lang niets gehoord hebben: ze staan louter en alleen op het overvolle toneel om de zaken ingewikkelder te maken.

En om meteen maar een eind te maken aan de spanning: de collectieven trokken aan het kortste eind, met negen stemmen. En dus was de winnaar: de NS-directie, met tien stemmen: een tien met een griffel voor Huisinga!

Zoals deze week al gezegd in REFLEXXIONZZ!: het wordt nu de hoogste tijd dat Huisinga en zijn mededirectieleden opduvelen.

De NS-directie kan de prijs afhalen op Hemelvaartsdag, te 13.13 uur, in Hotel Smit te Middenmeer. Daarna vertrekt het gezelschap in een Jan Plezier naar De Maaier in het nabij gelegen Wieringerwerf. En wat daar gebeurt, dat houden we nog even geheim!


In de maand mei 2001 kunnen er weer nominaties worden ingediend door de lezers van deze site. Men gelieve zich te houden aan het volgende reglement:






In de aflevering van 26 mei 2001 worden de genomineerden bekend gemaakt; daarna zal er als vanouds weer een verkiezingsronde plaatsvinden onder de lezers.

Laat de nominaties binnenstromen!, want anders moet ik ze zelf gaan verzinnen, en ik weet zelf momenteel ook niets anders te bedenken dan Koninginnedag. Misschien is het goed, erop te wijzen, dat het hele openbaar vervoer voor een Sjef in aanmerking kan komen, ook bus, boot, tram en metro, en niet alleen de trein.

Met oprechte groeten,

Frans Mensonides