Sjef Koekenbakker Award

JANUARI 1999: OOSTNET, WEGENS ALGEHELE, SYSTEMATISCHE KLANTONVRIENDLIJKHEID

Maar voordat we het daarover gaan hebben, moeten wij van de jury eerst nog even de Gulden Sjef Koekenbakker uitreiken voor het hele, thans voorbije, jaar 1998. Het was me het jaartje wel, mensen. Zoals bekend is er een democratische verkiezing gehouden onder de nog wekelijks groeiende lezersschare van DDR, teneinde dit felbegeerde kleinoord te kunnen toekennen. Hier volgt de uitslag (ritsel, ritsel. Mooie juffrouw in dure soepglitterjurk reikt envelop aan. Het is net de Oscar-uitreiking).

Er zijn 256 stemmen uitgebracht. Daarvan waren er 3 onleesbaar en 2 onbegrijpelijk. 1 weinig intelligent personage had gemeend te moeten stemmen op Jongeheer Testa van GVB, terwijl die reglementair is uitgesloten van deelname. De overige stemmen, 250 in getal, zijn allen unaniem uitgebracht op: (DAH WINNERRRR IZZZZZ:)

de wild-stakende NS-personeelsleden uit het district Leeuwarden,

die in november 1998 bekroond is met de tiende Sjef Koekenbakker van dat jaar (tumult in de zaal; mooie juffrouw trekt haar meest stompzinnige glimlach. Zogenaamd verraste winnaar houdt emotionele redevoering; in het Fries en daardoor Goddank onverstaanbaar). Sizzen is neat; dwaen is yn ding.

De jury kan tot zijn genoegen mededelen, dat bij de verkiezingen geen onregelmatigheden geconstateerd zijn; de gewenste uitslag is dan ook op volkomen eerlijke wijze tot stand gekomen. (Ja, ja. En Anton Geesink heeft altijd gedacht dat hij van iedereen zo maar geld toegestopt kreeg, omdat ze hem zo'n toffe peer vonden. Je zou wel gek zijn als je zoiets geloofde).

Goed, afgedaan. We gaan ons nu bezighouden met belangrijker zaken: de actualiteiten van anno-heden: 1999. Daarvoor moeten we toch nog even teruggaan naar december 1998, toen De digitale reiziger met Oostnet reisde van Arnhem naar Enschede. Een reis, die niet helemaal werd wat hij daarvan had voorgesteld (zoals iedereen kan nalezen; we gaan het dus niet meer oprakelen). Hij (de Digitale Reiziger dus) diende twee telefonische klachten in bij het klachtennummer dat in elke bus uitnodigend twintig keer op ramen en deuren is geschreven.

Lange tijd bleef het stil op de burelen van DDR, totdat plotseling een brief binnenkwam van Oostnet. Een reactie op de klachten. Deze brief stond geheel overeenkomstig de verwachtingen van DDR - en van de inmiddels al getipte jury - vol met niet ter zake doende clichés. Oostnet bevond zich, aldus de scribent (wiens naam en functie te onbeduidend zijn om hier vermeld te worden; wij zijn de brief overigens kwijtgeraakt), in een moeilijke situatie. Het busstation van Arnhem werd verbouwd, en chauffeurs hadden strikte opdracht om op tijd te vertrekken. Door een ongunstige samenloop van omstandigheden, waren er ook nog stremmingen bij Eibergen. Dan kon je wel eens een aansluiting missen.

Wie het verslag van de desbetreffende rit nauwgezet bestudeerd heeft, zal opmerken dat er geen sprake was van een gemiste aansluiting. Integendeel: een vijftal passagiers werd pardoes midden in een weiland uit de bus gezet, met als argument dat deze vertraging had opgelopen. Met geen woord werd in de brief van Oostnet gerept over dit, zelfs in het streekvervoer, niet alledaagse incident. De digitale reiziger heeft dus per kerende post een brief aan Oostnet verzonden, met het verzoek alsnog serieus in te gaan op de geuite klachten. Deze brief is nu, vijf weken later, nog niet beantwoord. Reden voldoende, vond de strikt partijdige jury, voor toekenning van.

Het gaat niet aan, een geheel bedrijf te veroordelen op de aanwezigheid van een handjevol Batavieren, die zijn vergeten om uit te sterven. Als je als reiziger echter op één dag contact krijgt met vijf lieden die tot deze groepering behoren (twee chauffeurs, twee telefonisten en één loketmedewerker, als je goed hebt meegeteld) en een maand later ook nog een brief ontvangt van een Batavier die zich van alleen van zijn stamgenoten onderscheidt, doordat hij de kunst van het schrijven enigszins machtig is, dan mag je toch vaststellen dat er met het gehele bedrijf Oostnet iets ernstigs aan de hand is.

Dit doet ons eraan denken, dat een free-lance medewerker van De digitale Reiziger, tegen alle adviezen in, vorige week zaterdag is afgereisd naar het Oosten des lands voor een dagje busplezier. Niets meer van hem gehoord. Wij van de jury beginnen ons zorgen te maken....