Jaargang 5 Aflevering 4 DONDERDAG 30 MEI 2002
|
Deze column is afkomstig uit het archief van REFLEXXIONZZ! Klik hier voor de meest recente aflevering. Column Heel erg enge professor Ik keek TV, zappend als altijd, en plotseling kwam hij in beeld, de man aan wie mijn blik bleef kleven. Een heel gewoon gezicht, op het tweede gezicht, maar gedurende de eerste fractie van een seconde dat ik het gezien had, liepen de rillingen van ontzetting me over de rug. Circa 55 jaar oud, kalend voorhoofd, blauwe ogen achter jampotbril, de bolronde schedel van de pycnicus: waarom leek deze toch vrij alledaagse man, naar wie je waarschijnlijk niet zou omkijken als je hem tegenkwam op de Doezastraat, mij een verpersoonlijking van het Kwaad? Ik legde de zapper neer, en nam een alerte kijkhouding aan. De man, zo bleek uit het vervolg, was een Duitse professor in een ongure tak van wetenschap, en hield zich bezig met het fenomeen ‘charisma’. Een schokkende uitzending. Ik had tot de dag dat ik deze professor zag, nooit geloofd in het bestaan van charisma, omdat mij in de loop der jaren van verschillende zijden verzekerd was dat ik deze eigenschap niet bezat (op meewarige toon: “Jij hebt nu eenmaal geen charisma”, en daarmee is alles wel gezegd). Maar deze professor nu, had wetenschappelijk bewezen dat charisma wel degelijk bestond. Ik zag me mijn laatste zekerheid ontnomen, want de bewijzen die de wetenschapper aanvoerde, waren onomstotelijk. Hij had zes vooraanstaande Nederlandse politici als voorbeeld genomen, en hun pasfoto’s vertoond aan buitenlanders die ze nog nooit gezien hadden. En vervolgens de oogreacties gemeten van deze proefpersonen, op de honderdste millimeter en seconde. Subtiele reacties: pupilvernauwingen of -verwijdingen, fronsende of opgetrokken wenkbrauwen, door hypernauwkeurige registratieapparatuur vastgelegd in bits en bytes. Het draaide om de eerste kwart seconde. Dan hadden de ogen van de proefpersonen al verraden waar hun breinen nog niet eens over durfden te denken. “Jaaah, de ogen!”, kraaide de Germaanse hooggeleerde, met satanisch stemgeluid, “onze ogen, die weten alles!” “Dat weten ze dan alleen dank zij de hersenen”, wierp ik tegen (maar dat helpt zo weinig, bij een TV). Signalen tot bijvoorbeeld pupilvernauwing, meende ik, worden toch door de hersenen gegenereerd, en niet door de ogen zelf, als een spontane, anarchistische uiting van walging. Diezelfde hersenen kunnen er ook voor zorgen, dat een eenmaal gevormd beeld gecorrigeerd wordt. Je ogen kunnen Balkenende dan binnen een kwart seconde wel typeren als ‘een dagelijks met groene zeep gewassen frisse schooljongen, zojuist weggelopen uit een school-met-den-Bijbel’, of Dijkstals vermoeide gelaatstrekken vergelijken met ‘een door de motten aangevreten ouwe regenjas’ - altijd heel dankbaar voor de columnist of cabaretier-; maar dat beeld kan daarna, op grond van wat iemand zegt, of doet, of nalaat, of blijkt te hebben verzwegen, altijd nog gecorrigeerd worden. Althans, zo dacht ik er tot voor kort over, maar volgens die professor werd gedurende die eerste 0,25 seconden praktisch alles beslist, of je op iemand stemt, zaken met hem doet, op haar valt, met haar trouwt, alles. Met schrik bedacht, ik, hoe laag ik zelf zou scoren op zo’n charisma-meter, hoogstens -12 graden Fahrenheit op de schaal van Richter, meende ik pessimistisch. Enfin, de lezer oordele zelf, mijn facie staat afgebeeld in deze rubriek, rechtsboven, zoals je van een postzegel mag verwachten. Het ligt niet aan Wim, die het portret gemaakt heeft; ik zie er werkelijk zo uit. Het zal eens géén Mof zijn, die met zulke infecte ideeën komt, vooroordeelde ik. Ideeën met grote gevolgen. Nu al worden in Duitsland kandidaten voor een vacature gescreend op charisma, ook voor functies waarvoor helemaal geen charisma nodig is. Elke chef Human Resources Management beschikt tegenwoordig over een geijkte charismameter. Over twee stuks, feitelijk, immers hij heeft twee ogen meegekregen van de lieve Heere, als meetinstrumenten. En onfrisse oosterburen zullen nu al wel bezig zijn met plannen voor genetische manipulatie: een speciaal opgekweekt ras van mensen die hét (charisma, dus) hebben. Maar mensen zoals wij, die deze onmisbare eigenschap niet bezitten, zullen op grote schaal gedemoniseerd worden, daar in het Pruisenrijk. Het dragen van een bijzonder kenteken is deze keer niet eens nodig; immers iedereen die ogen heeft, zal het aan ons zien. Ik wist zeker, dat dat de toekomt worden zou, met volledige instemming van deze heel erg enge televisie-professor; mijn ogen hadden het gelezen in de zijne. Frans Mensonides
Aflevering gemist? Kijk in het overzicht van recente REFLEXXIONZZ! In de rechterkolom.
Daar is ook te zien: Fris Spr!ts en onze gouwe ouwe |
Pasfoto Frans Mensonides
 foto: Wim Scherpenisse Colofon
Deze rubriek verschijnt onregelmatig, maar gemiddeld twee keer per week, en maakt deel uit van de sluimerende site De digitale reiziger. Wie op de hoogte gehouden wil worden van alle updates, kan zich aanmelden voor de nieuwsbrief Reiziger. Op- of aanmerkingen, opbouwende of afbrekende kritiek, benevens suggesties zijn welkom in mijn brievenbus. Vrijwel alle brieven worden door mij beantwoord, zij het meestal niet per kerende post. Overzicht meest recente REFLEXXIONZZ!
Te denken geven Filosofieën rond de Intertraffic beurs
- Za. 25.05.2002 Overzicht van ALLE verschenen afleveringen; 1998 - heden Gouwe ouwe Vier jaar geleden mochten we nog meedoen aan de WK Voetbal. Het inspireerde me tot uitvinding van de zwarte kaart De uitsmijter, door Fris Spr!ts Op de afdeling Spoedeisende hulp van ziekenhuizen krijg je straks E. 30 boete voor het onnodig lastigvallen van de dokter. Boete-eisende hulp! Ha, ha, hi, hi, ho, ho: allemaal even lachen om alweer zo'n flauwe, smakeloze woord-bak van Hollands kortste en kleinste columnist, ingehuurd van de goedkoopste krant van ons land: uw aller Fris Spr!ts. © Frans Mensonides, Leiden, 2002 |