Op deze site publiceer ik een ruime greep uit deze hoeveelheid tekst: een drietal korte verhalen en een voorpublicatie uit mijn roman "Het middendiep". Ook is er een overzicht van alle columns die in de loop van 1998 op mijn homepage verschenen zijn en kun je meelezen met het postmoderne kantoorfeuilleton "Professor Bato en het brain drain mysterie".
Kritiek, opbouwend of afbrekend, is welkom op mijn E-mailadres
Frans Mensonides
Kerstmis 1998
© 1998 F.H. Mensonides, Leiden.
Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd, opgeslagen in een geautomatiseerd gegevensbestand, op openbaar gemaakt, in enige vorm of op enige wijze, hetzij elektronisch, mechanisch, door fotokopieën, opnamen, of op enige andere manier, zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van F.H. Mensonides, Bachstraat 35, 2324 GK Leiden.
Een tenenkrommend verhaal.
CITAAT:
Maar ik zeg tegen Pieters - en dat verhaal kan ik niet vaak genoeg benadrukken, ook intern, naar mijn collega's - ik zeg tegen Pieters, nietwaar Pieters, je zit er zelf bij, ik zeg: Pieters, een ontevreden klant geeft nu eenmaal signalen af. Signalen die door ons opgepikt moeten worden, ook al is je eerste neiging misschien van laat ze allemaal toch de puntje puntje puntje krijgen. Een klant staat niet voor niets tegen ons te hakketakken door de telefoon. Een klant schrijft niet voor zijn plezier een aangebrande brief op poten. Een klant reageert zo omdat hij van mening is dat eerdere signalen van zijn kant onvoldoende geholpen hebben.
De 21ste eeuw loopt ten einde. Of is hij pas halverwege? Dank zij de moderne
digitronica kunnen moedergeborenen, cyber-klonen en androïden ontsnappen aan alle
dagelijkse beslommeringen. Maar niets of niemand ontsnapt aan de dreiging van de
eeuwwisseling.
CITAAT:
Midden in het Vondelpark stond een reclamezuil. "Uw gegarandeerd eeuwbestendige cyberkloon, slechts 2.500.000 gulden ... geen wachtlijst!" schreeuwden de manshoge letters.
Door kloning kon je een evenbeeld van jezelf ter wereld laten brengen: perfect, genetisch gemanipuleerd en van geavanceerde digitale technieken voorzien. Een cyberkloon was gezuiverd van al je aangeboren kwalen en van al je aangeboren nare karaktertrekjes. Zo'n wezen was niets anders dan je volmaakte ik.
In dit verhaal uit de zeer late twintigste eeuw speelt het openbaar vervoer een
belangrijke rol.
CITAAT:
Bij de volgende kruising was er opnieuw een pijl naar Sterrenborch. Bemmel moest linksaf. Het fietspad liep na
honderd meter dood op een houten, rood-wit geschilderd hek. Verkeersborden maakten Bemmel duidelijk dat vanaf dit
punt voetgangers en fietsers niet langer welkom waren. Paniek begon bezit van hem te nemen. Wat nu? Teruglopen
naar de bewoonde wereld, en daarmee de kans verspelen om nog op tijd te komen voor de broodmaaltijd? Het
vooruitzicht, de lezing bij te moeten wonen met een rammelende maag, beviel hem geenszins.
Menno Tricht, een schrandere, maar enigszins wereldvreemde jongen van zeseneenhalf, staat voor twee belangrijke gebeurtenissen in zijn leven: de verhuizing van een bekrompen flatje naar de vrijheid van een huis-met-een-tuin en de overgang van kleuterschool naar Grote School.
Tot ongenoegen van zijn moeder en van het schoolhoofd, de heer Dussen, zoekt Menno
geen contact met leeftijdgenootjes.
CITAAT:
Het hoofd vond dat ik meer vrienden zou moeten maken. Mijn moeder bracht die boodschap de volgende dag aan me
over. "Waarom speel je nou nooit eens met andere kinderen?" zei ze. Ik haalde mijn schouders op.
"Je wilt nooit wat. Met andere kindertjes spelen? Niks, hoor. Muziekles? 'Nee, daar heb ik geen zin in'! Op gymnastiek gaan? 'Bèèèhhh!' In die mooie tent spelen, die opa speciaal voor jou in de tuin heeft opgezet? Ik kan dat ding net zo goed in de sloot gooien. Je zit er toch nooit in. Opa en ik dachten: dat is nu net iets voor Menno. Waarom wíl je toch nooit eens wat?"
"Zo ben ik nou eenmaal", antwoordde ik.
FEUILLETON
Verbind jezelf door naar het hoofdkantoor van "Onze Vereniging", waar het
kantoorfeuilleton "Professor Bato en het brain drain mysterie" zich afspeelt.