LAATSTE
ZES AFLEVERINGEN
166. HET ONVERMIJDELIJKE ZINKEN:
TITANIC-RAMP BLIJFT FASCINEREN (23/03/2014)
165. OV IN DE LEIDSE DORPSPOLITIEK
(2); GEMEENTERAADSVERKIEZINGEN
(2 DELEN) (09/03/2014 en 14/03/2014)
164. DE ZAAK-BENNO L.;
MIJN BUURTJE IN DE SCHIJNWERPERS (02/03/2014)
163. BUS-HATERS WINNEN PLEIT; OV IN
DE LEIDSE DORPSPOLITIEK (1) (23/02/2014)
162. 'OUR WORLD' (1967), EEN UNIEK
TV-PROGRAMMA (16/02.2014)
161. ONDERGANG VAN EEN
ARCHIEFBEDRIJF (2 DELEN) (02 en 09/02/2014)
Den Haag mag het dan nooit geschopt hebben tot hoofdstad van
Nederland; onze residentie komt zo onderdehand wel in aanmerking voor de titel:
hoofdstad van de planeet Aarde. Zeker sinds afgelopen week, toen het Haagse World
Forum gastheer was voor de NSS (Nuclear Security Summit 2014), die tot doel
had, diezelfde planeet te redden van de ondergang door nucleair terrorisme. 48
uur lang was Den Haag het middelpunt van de wereld. En Noordwijk aan Zee, dat
Obama logies mocht bieden, was even ’s werelds best bewaakte vesting.
Voor dat alles hadden wij, streekbewoners, graag wat overlast
over - al hebben sommigen wel de vraag gesteld, waarom die Top nu uitgerekend
gehouden moest worden in één van de drukste regio’s van de westerse wereld.
Al maanden van tevoren was ons een ongekende verkeerschaos
beloofd in de regio tussen Schiphol en Den Haag. Leiden zou daarvan het
epicentrum vormen; sluipverkeer van de afgesloten snelwegen zou de hele stad
verstoppen.
Hoe sloegen we ons erdoorheen? Ik kan alleen voor mezelf
spreken. Een kleine kroniek van vier dagen Nucleaire Top.
Zaterdag 22 maart
2014 Zoals vaak op zaterdag, wil ik aan het eind van de middag even
uitwaaien op het strand, en daarna ergens iets eten. Wat let me om dat in
Noordwijk te doen?
Een tankwal op de Parallelboulevard let me. En twee bewakers
van ongeveer 150 kilo het stuk, die de bus aanhouden waarin ik zit als enige
passagier, en daardoor meteen als verdachte-nummer-1. Mijn laatste medereiziger
is wijselijk uitgestapt bij Groot Hoogwaak, de laatste halte voor dit hogelijk
bewaakte Sperrgebiet.
Nee, ik word ondervraagd noch gefouilleerd, maar de
buschauffeur krijgt wel opdracht, Noordwijk aan Zee stante pede via de Quarles
van Uffordstraat te verlaten. Ja, die maatregel is vanmiddag al ingegaan. Ik
stap uit bij de eerstvolgende halte, maar moet constateren dat mijn uitwaai- en
eetlust verdwenen zijn. Je kunt geloof ik nog wel langs het strand, maar ik heb
er geen zin meer in.
Eens te meer stel ik vast dat ik niet het ware
journalistenbloed bezit. Een journalist zou zich met slag- en steekwapens op
zak door alle barricades heen geworsteld hebben, om maandag in de krant te
kunnen schrijven dat het met de bewaking maar bedroevend gesteld was.
Mijn moeder heeft het nog wel eens over die sof van 1943 of
daaromtrent. Hun jaarlijkse zomervakantie in Noordwijk – een half uur trammen
van huis; in die tijd hoefde je nog niet naar de andere kant van de wereld om
je te amuseren! - ging niet door, want Noordwijk was deel geworden van de
Atlantikwall.
Ik wandel nu maar naar Noordwijk Binnen. Onderweg zie ik zwartbeletterde
gele borden met parkeerverboden en omleidingen, af- en aanrijdende
politiewagens en –motoren, overvliegende helikopters, langsrijdende
geblindeerde auto’s (ZIEN die lui wel iets van ons land)? Maar de oude,
beboomde dorpsstraten van Noordwijk Binnen liggen stoïcijns te wachten op de
zondagsrust van morgen, net alsof het een doodgewone zaterdagavond was. Het is
angstwekkend stil in het dorp en op de woonerven met namen als Deining en
Vloedlijn. Ik pak de bus naar Katwijk en ga daar wel dineren.
Zondag 23 maart 2014
Mijn gebruikelijke zondagse bezoek aan mijn broertje die verblijft in een
verpleeghuis in de Haagse wijk Bohemen. Dat ligt in een heel ander deel van de
stad dan World Forum; ik heb geen last van stremmingen of omleidingen. We
pakken even de bus naar het strand van Kijkduin. Pantserkruisers patrouilleren
langs de kust.
Om 16:00 uur gaan de afzettingen op de snelwegen in. Als ik
terugkeer in Leiden, is het op de Churchill-laan wel wat drukker dan normaal, vooral
met vrachtwagens. Een verkeersinfarct blijft echter uit.
Forensen wordt aangeraden, maandag en dinsdag met de trein
te reizen. NS gaat doen wat ze op normale werkdagen vaak al niet lukt: zorgen
voor voldoende capaciteit op de lijnen tussen Den Haag en Amsterdam. Ik heb een
donkerbruin vermoeden dat het spoor morgenochtend getroffen gaat worden door
wissel- en seinstoringen. Het treinverkeer tussen Haarlem en Uitgeest ligt al
plat door een blikseminslag op zondagmorgen, om in de st(r)emming te komen, en
dat gaat de hele week duren. Ik heb lang geleden al besloten, deze maandag thuis
te gaan werken, maar Castricum is so wie so moeilijk te bereiken.
Maandag 24 maart 2014
Een polemoloog schrijft in de krant dat het onlangs verdwenen Maleisische
vliegtuig vandaag of morgen zal opduiken boven Den Haag, om daar een vuile
kernbom te droppen. Een scenario dat te onwaarschijnlijk is om zelfs ook maar
bang van te worden. Wat zogenaamde deskundigen al niet voor onzin uitbraken, om
maar in de media te komen!
Inmiddels worden alle pessimistische voorspelingen van een
verkeerschaos al in de ochtendspits gelogenstraft, inclusief de mijne, over die
vermeende treinstremmingen. De wegen naar Den Haag zijn zelfs nog rustiger dan
normaal. En in de spitstreinen naar de residentie worden voor het eerst sinds
lange tijd lege zitplaatsen vervoerd. NS heeft langere treinen ingezet, maar er
zijn minder passagiers komen opdagen dan normaal.
Dit is zoiets als het tegendeel van een self-fulfilling prophecy. Een zichzelf ondermijnende voorspelling,
zou je het kunnen noemen. Als je maar hard genoeg roept dat er een verkeerschaos
zal ontstaan, wil niemand meer aan het verkeer deelnemen en blijft de
voorspelde drukte juist uit. Je had kunnen voorspellen dat het zo zou lopen.
Maar als iedereen dat voorspeld had, en dus de waarschuwingen had genegeerd, dan
was die chaos juist wél uitgebroken. Dat zal nu dinsdag wel gebeuren, omdat
niemand meer een chaos verwacht.
Obama arriveert per helikopter bij het Rijksmuseum, om te
doen wat al zijn landgenoten doen in dit land: Rembrandts ‘Nachtwacht’
bewonderen. Volgens een grap die op Internet circuleert, hebben ze vannacht uit
veiligheidsoverwegingen de schutters van het schilderij verwijderd.
Het spoortraject Zaandam – Uitgeest ligt er nu ook uit.
Goed, dat ik niet naar Castricum gegaan ben; hoe was ik nog thuisgekomen? Maar
morgen zal ik wel moeten; er staat een vergadering gepland.
Brokstukken van het verdwenen Maleisische vliegtuig zijn
gevonden in de Indische Oceaan; dat zal in Den Haag niet meer uit de lucht
komen vallen.
Aan het eind van de middag is de Kerntop dan eindelijk
begonnen. Na zo’n dag thuiswerken wil ik wel even de stad in. Het enige wat te
merken is van de Summit, is zo nu en dan het gegons van een overvliegende helikopter.
De Churchill-laan is zo rustig als op zondagmorgen, al rijden er opvallend veel
gelede Connexxionbussen; om politieagenten voor de Top aan- en af te voeren,
voor zover ik weet. De stads- en streekbussen rijden gewoon op tijd. Sommige
lange lijnen zijn verknipt tot een paar pendeldiensten, om vertragingen op te
vangen die er in werkelijkheid niet zijn; het was niet eens nodig geweest.
Dinsdag 25 maart 2014
Dit verhaal is al langer dan het tweezijdig betypte A4-tje dat ik me wekelijks
gun voor deze rubriek. Maar ik ga nog wel even door. Ik deel gewoon in de
algehele feestvreugde; ‘t is tenslotte maar één keer: Nucleaire Top!
Een vreugde, waar critici wel wat vraagtekens bij plaatsen.
Het ware kernprobleem komt niet aan de orde. Dat is niet het nucleaire afval,
waar terroristen wapens van zouden kunnen maken. Nee, dat zijn de kernwapens
die in het bezit zijn van de regeringsleiders zelf; die vormen het werkelijke gevaar
in deze wereld. Poetin, de beroddelde afwezige, heeft met zijn Anschluss van de
Krim de verhoudingen op scherp gezet; een nieuwe Koude Oorlog dreigt.
Alles rond de Top is groot nieuws. In mijn ontbijtkrant lees
ik dat de gezamenlijke wereldleiders in World Forum gisteren 160 liter urine bijelkaar
gezeken hebben. Ja, ja: ‘Ze dronken een glas, ze deden een plas, en alles bleef
zoals het was’.
Mijn bus naar het station is één minuut te vroeg in plaats
van drie te laat, en heeft vanmorgen veel onbezette zetels. Ook op de stations
en in de treinen zo’n 20% minder reizigers dan normaal, op het oog geschat; ook
vandaag blijft de chaos uit. Dat is de moraal van het verhaal: je kúnt chaos
gewoonweg niet voorspellen. Anders was het geen chaos.
Ik reis om via Zaandam om Castricum te bereiken. Dat heeft
niets te maken met de Top, maar met het onvermogen van PrutsRail om de gevolgen
van een onweersbuitje binnen een acceptabele tijd te herstellen.
Ook de terugweg verloopt, afgezien dan van die omweg via
Zaandam, zonder problemen. De Top is inmiddels voorbij, de gasten zijn
uitgezwaaid, de Top was tóp, de wereld is gered.
FHM
30 maart 2014
VOLGENDE
AFLEVERING:
MIJN TOP-5 VAN WILLEM II: KUNSTCOLLECITE HERENIGD IN DORDRECHT 06/04/2014
© Frans Mensonides, Leiden, 2014