Jaargang 5 Aflevering 7 ZATERDAG 8 JUNI 2002
|
Deze column is afkomstig uit het archief van REFLEXXIONZZ! Klik hier voor de meest recente aflevering. Column Hulpeisende spoed Ik zit de laatste tijd wat in de lappenmand, en in de medische molen. Omdat ik me zorgen maakte over de juiste werking van allerlei uiteenlopende organen en lichaamsfuncties, heb ik mij, na ampel uitstel, een paar weken geleden gemeld bij de huisarts. Die liet onder andere mijn bloed onderzoeken en uit dat onderzoek bleek dat mijn suikergehalte te hoog was; iets waarover ik me nooit zorgen gemaakt heb. “Hij is 11 komma 3", zei dokter, en dat nuchter! -”11,3 kippen of paarden?”, vroeg ik korzelig; het flapte eruit voordat ik erg in had, want dat vroeg vroeger mijn natuurkundeleraar steevast, als iemand een getal door de klas brulde, zonder netjes te vermelden of het ging om Newton per vierkante meter, meter per seconde-kwadraat of graden Reaumur. Maar nee, het suikergehalte wordt uitgedrukt in MilliMol per liter, en dan ben je als leek nog geen cent wijzer. 11,3 was in ieder geval te veel, en ik droop beschaamd af als iemand die zojuist betrapt is op een excessief hoog alcoholpromillage. Eigen schuld, dacht ik; had ik maar niet gedurende mijn gehele volwassen leven dagelijks trommels vol lange vingers en spr!tskoeken moeten ledigen. Meer zouden ze me kunnen vertellen bij de Integrale Thuiszorg Diabetes, of zoiets, waar ik me ook diende te melden voor het brengen van een nieuw plengoffer, in de vorm van bloed en pis. - - - - - Maar dit was ik eigenlijk helemaal niet van plan: jullie door te zagen over mijn persoonlijke ongemakken. Zelf heb ik een godsgruwelijke hekel aan mensen die je trakteren op uitvoerige anamnesen en uitputtende medische causerieën. Het is niet omdat ik geheel geen medelijden heb met de lijdende medemens, maar omdat ik zo’n verhaal prompt op mezelf betrek, en alle opgesomde ziekteverschijnselen bij mezelf meen te herkennen. Nee, ik vertel dit alleen als opmaat voor een column over een krantenartikel dat ik veertien dagen geleden heb gelezen. Helaas kan ik het artikel niet meer vinden; we hadden de kranten al naar de papierbak gebracht, dus ben ik slecht gedocumenteerd, en moet het uit mijn hoofd samenvatten. Het artikel ging over de toestanden op de afdelingen Spoedeisende Hulp van ziekenhuizen. Daar melden zich soms mensen die er helemaal niet thuishoren, maar toch met spoed hulp eisen. Er komen lieden met vragen die gemakkelijk door een huisarts beantwoord hadden kunnen worden; er rennen mensen binnen met verkoudheid, griep en andere aandoeningen die je gewoon moet uitzieken. En er is een middernachtelijke toeloop van angstige TV-kijkers, die zojuist de 48ste integraal uitgezonden open hartoperatie gezien hebben, of de 87ste mislukte reanimatiepoging in ER, gevolgd door de 198ste spot van de Hartstichting over hartfalen. Deze mensen hebben allen vermeende hartklachten, en worden na een kort onderzoek en een lange reprimande heengezonden. Een compleet overspannen EHBO-arts heeft nu voorgesteld, Eu 30 boete te heffen voor dergelijke simulanten, zoals hij ze vermoedelijk ziet. Maar ook wie zich terecht meldt bij Spoedeisende hulp, moet dokken: hij krijgt Eu 10 boete, omdat hij de euvele moed heeft bezeten, ziek te worden en de dokter van zijn kostbare tijd te beroven. In mijn normale doen zou ik zo’n bericht spoedig vergeten zijn, maar nu ik zelf echt wat heb, schoot het me regelrecht in het verkeerde keelgat (hoeveel boete zou je dáár voor krijgen?). Ik vind die voorgestelde maatregel cynisch en bovendien van weinig begrip voor de patiënten getuigen. Zo’n dokter is zelf nooit ziek. Hij weet niet wat het is, zelfs bij de huisarts al op de wachtlijst te staan (“Deze week is uitgesloten, uitgesloten! Volgende week vrijdag kan ik u er misschien tussenschuiven”). Hij kent de ervaring niet, dat je overdag dapper doorloopt met moedig gedragen kwalen, en ‘s nachts plotseling in paniek raakt, en een taxi laat voorkomen om je naar de dichtstbijzijnde hulppost te rijden. In bed, dan is het het ergste, als je met holle ogen ligt te staren naar het afzichtelijk smoelwerk van de nacht, en al je muizenissen de vorm aannemen van onoverkomelijke rampen. Hoe laat denken jullie, dat dit stukje geschreven is?? Waar is het eind, als die 30 euro-regel ingevoerd gaat worden? Gaan artsen dan straks ook werken op no-cure-no-pay basis; geen genezing, geen geld? Want dat is natuurlijk de tegenhanger van het voorgestelde geen-kwaal-wel-boete systeem. Ik weet niet of het waar is, maar ik heb ooit gehoord dat ergens een ongekerstend volk leeft, ver, ver, van hier, waar men zijn dokter een maandelijks honorarium betaalt, zolang men gezond is. Zodra er echter een ziekte toeslaat, staakt men de betalingen, zodat de medicijnman voldoende gemotiveerd raakt om te werken aan een spoedige genezing. Zo’n systeem zouden ze in Nederland eens moeten introduceren! Iedereen wordt hier tegenwoordig toch afgerekend op zijn prestaties, dus waarom de arts niet? - - - - Hoe gaat het intussen met mijzelf? Aanvankelijk kneep ik hem als een ouwe dief. Ik voelde me bij tijd en wijle niet veel meer dan een wrak, hoewel ik misschien al jaren heb rondgelopen met al die extra MilliMolen, zonder er ooit last van te hebben. Ik weet nu echter, dat suikerziekte niet het eind van de wereld is. Niet dat ik de Thuiszorg al bezocht heb (je moet ze bezoeken; ze komen niet naar je huis, hoewel het woord Thuiszorg dat suggereert); die hebben een wachtlijst, maar Internet doet wonderen als informatiebron. Ik weet nu ook, dat er geen sprake is van ‘eigen schuld’; koekjeseten is in dat opzicht niet te vergelijken met roken en drinken. Die lekkernijen zijn me tussen twee haakjes nog niet officieel verboden, want ook de diëtiste heeft een wachtlijst; een hele lange. Ik probeer alvast te miniseren, dat lijkt me niet onverstandig. Het valt allemaal dus nogal mee. En er is bij alle narigheid nog een klein positief puntje aan het feit dat er bij alle onderzoeken uiteindelijk toch nog iets aan het licht is gekomen, een heuse kwaal. Niet graag was ik ontmaskerd als aansteller, en nog minder graag had ik de bijbehorende boete voldaan. Frans Mensonides
Deze rubriek verschijnt als regel twee keer per week; nl. één keer in het weekend en een keer midweexx. Als je maandagmorgen en vrijdagmiddag kijkt, zie je meestal wel iets nieuws. Aflevering gemist? Kijk in het overzicht van recente REFLEXXIONZZ! in de rechterkolom. Daar is ook te zien: de uitsmijter van Fris Spr!ts en alweer een voetbal-gouwe-ouwe |
Pasfoto Frans Mensonides
 foto: Wim Scherpenisse Colofon
Deze rubriek verschijnt onregelmatig, maar gemiddeld twee keer per week, en maakt deel uit van de sluimerende site De digitale reiziger. Wie op de hoogte gehouden wil worden van alle updates, kan zich aanmelden voor de nieuwsbrief Reiziger. Op- of aanmerkingen, opbouwende of afbrekende kritiek, benevens suggesties zijn welkom in mijn brievenbus. Vrijwel alle brieven worden door mij beantwoord, zij het meestal niet per kerende post. Overzicht meest recente REFLEXXIONZZ!
Rinkelbommen Verleden en heden van HTM-lijn 11
- Wo. 05.06.2002 Overzicht van ALLE verschenen afleveringen; 1998 - heden Mededeling van de directie Terwijl je deze rubriek leest, gebeurt het soms, dat er plotseling een grote advertentie in beeld verschijnt. Soms gebeurt dat ook niet. In beide gevallen: gebeuren of niet-gebeuren, kunnen wij daar niets aan doen. Het heeft te maken met het feit, dat Lycos een gratis provijder is. Die grote lappen van advertenties zijn de opvolgers van de beschaafde, maar minstens even hinderlijke smalle reclame-windowtjes, die je had toen Lycos nog Tripod heette. Maar laten we wel wezen: ook aan betaalde provijders kleven bezwaren, zoals we met Planet wel gezien hebben. De directie Gouwe Ouwe Volgende keer zijn we er weer bij. Tot dan zullen er het moeten doen zonder voetbalgekte en zonder oranje geverfde volkswijken; heerlijk! Deze column van 11 juni 2000 beschrijft wat sommigen zo pijnlijk moeten missen. Sjonnie, de protagonist uit deze REFLEXXIONZZ!, spreekt, als ik het verhaal teruglees, een raar allegaartjesdialect, met Leidse en Haagse invlooeden. Laten we er maar vanuitgaan, dat het verhaal in Leidschendam speelt; waarom niet? De uitsmijter, door Fris Spr!ts Op pakjes sigaretten moet in het vervolg een afschrikwekkende foto geplaatst worden van verrookte en verrotte longen. Bekijken van dit pakje kan uw gezondheid schaden! Ha, ha, hi, hi, ho, ho: allemaal even lachen om alweer zo'n flauwe, smakeloze woord-bak van Hollands kortste en kleinste columnist, ingehuurd van de goedkoopste krant van ons land: uw aller Fris Spr!ts. © 2002, Frans Mensonides, Leiden 23/156/288 |