Jaargang 5 Aflevering 44 WOENSDAG 2 OKTOBER 2002
|
Deze column is afkomstig uit het archief van REFLEXXIONZZ! Klik hier voor de meest recente aflevering. Column Feuilleton Bij de gemeente waar ik gedetacheerd ben, zie ik Ada alleen maar op woensdag, de enige dag dat onze deeltijdbanen elkaar overlappen. Ada werkt er als bode, en draagt het bijpassende uniform: stemmig donkergrijs, met het gemeentewapen als epaulet. Ze is een vrouw van ergens in de vijftig, schriel-mager, met een haarkleur die in de natuur niet wordt aangetroffen bij de homo sapiens, en een schelle, overslaande stem. Daarmee praat ze altijd op me in, in de kantine, tijdens de lunchpauze, terwijl ze met nerveuze gebaren drie, vier sigaretten oppaft. Haar verhalen bestaan grotendeels uit klaagzangen over een hard leven van ploeteren en geldgebrek. Daar ik ze met een regelmaat van eens per week te horen krijg, doen ze me denken aan een feuilleton; één met een fel-realistische inslag, dat ongetwijfeld een tragisch einde zal kennen. Zij is gescheiden van een waardeloze dronkelap van een kerel, en knoopt de eindjes met moeite aaneen door er, naast haar gemeentebaan, elke week nog drie werkhuizen bij te doen. Haar geldgebrek wordt veroorzaakt door een ingewikkelde kwestie met de belastinginspectie, die als een Leitmotiv door al haar narraties loopt. Nu eens doet zij verslag van een pittig twistgesprek op het kantoor van de belastinginspecteur; dan weer wordt me tot in detail de inhoud uit de doeken gedaan van een bezwaarschrift dat een bevriende accountant voor haar heeft opgesteld. Laatst vertelde zij me verheugd dat ze een bedrag van 250 “uro’s” gerestitueerd had gekregen; de week daarop kwam echter de onvermijdelijke domper: een nieuwe aanslag à raison van 1500 exemplaren van onze nieuwe Europese munteenheid. Aangezien belasting behoort tot de vele uitvindingen waarvan ik niet begrijp hoe ze werken, kan ik de lijn van haar verhalen doorgaans onmogelijk volgen. Ik beperk me tot instemmend knikken, of verontwaardigd tut-tutten, al naar gelang het me in de loop van het gesprek gepast lijkt. Waarom ze altijd mij uitkiest voor haar jammerklachten, weet ik niet; vermoedelijk bied ik, als buitenstaander, een beter luisterend oor dan haar naaste collega’s, die haar tirades vier keer per week horen, jaar in, jaar uit.
“En mijn alimentatie, daar hebben ze me ook op gekort. Dat is allemaal met die nieuwe uro. Ik kreeg vorig jaar een kleine 1800 gulden, en nu nog maar ruim 800 uro’s. Dat is nog maar 1600 gulden!”. Ada zegt dit met verontwaardigde uithalen. Dat denk ik zelf ook wel eens, van mezelf, maar bij zoveel rampspoed als Ada treft, past me slechts een eerbiedig stilzwijgen. Ada stort zich in een raspende hoestbui, steekt de volgende sigaret aan, en begint aan een ander thema van haar vervolgverhaal: de vergeefsheid van haar goede werken.
“D’r wèrken me hier toch een slordervossen, op de gemeente! Je vraagt je soms af, of… “Eet smakelijk!”, fluister ik. Ik steek de boterham, die ik juist naar de lippen heb gebracht, terug in het zakje.
Er gaat een doos met moorkoppen rond; traktatie van een jarige collega. Ada strekt haar handen gretig uit naar de kledderige, vette, lekkernij, maar ik laat het zoet op doktersadvies aan me voorbijgaan. Ada likt de laatste slagroom van haar vingers, staat op, en keert terug naar haar ondankbare werkzaamheden. Ik betrap mezelf erop dat ik zit te wrijven over de benen die ik voorshands nog de mijne mag noemen. Van tijd tot tijd detecteer ik van die enge, nare tintelingen in beide voeten. En had ik gisteren niet steeds een heel vervelend doderig gevoel in mijn linker grote teen? Meteen pak ik mijn telefoon om de huisarts te bellen. Het is druk in de praktijk. Ik kan pas een afspraak maken voor volgende week woensdag, tussen de middag. Eén aflevering van Ada’s feuilleton zal ik moeten missen. Maar ik verwacht, de week daarop wel weer te kunnen aanhaken. Frans Mensonides Aflevering gemist? Kijk in het overzicht van recente REFLEXXIONZZ! in de rechterkolom. Daar is ook te zien: de uitsmijter van Fris Spr!ts. |
Pasfoto:
 foto: Wim Scherpenisse Colofon
REFLEXXIONZZ! biedt columns over openbaar vervoer en andere onderwerpen, reisverslagen, korte verhalen en geen gedichten.
REFLEXXIONZZ! maakt deel uit van de opgeheven site De digitale reiziger, waarvan het archief nog toegang verleent tot alle tussen 1996 en 2001 verschenen artikelen. Wie op de hoogte gehouden wil worden van alle updates, kan zich aanmelden voor de nieuwsbrief Reiziger. Op- of aanmerkingen, opbouwende of afbrekende kritiek, benevens suggesties zijn welkom in mijn brievenbus. Vrijwel alle brieven worden door mij beantwoord, zij het meestal niet per kerende post. Overzicht meest recente REFLEXXIONZZ!
Getordeerd Open Monumntendag in de Voorschotense postmoderne Zilverfabriek - Za. 28.09.2002 De uitsmijter, door Fris Spr!ts Tarieven stads- en streekvervoer omhoog Nationale STROPpenkaart! Ha, ha, hi, hi, ho, ho: allemaal even lachen om alweer zo'n flauwe, smakeloze woord-bak van Hollands kortste en kleinste columnist, ingehuurd van de goedkoopste krant van ons land: uw aller Fris Spr!ts. © 2002, Frans Mensonides, Leiden 40/193/327(46)/62,0 |