Jaargang 5 Aflevering 38 MAANDAG 9 SEPTEMBER 2002
|
Deze column is afkomstig uit het archief van REFLEXXIONZZ! Klik hier voor de meest recente aflevering. Column De wet van Meer en Evenveel Ik neem jullie mee terug naar de vorige eeuw, de duistere Middeleeuwen van het PC-tijdperk; het gebeurde ergens in het midden van de jaren negentig. Ik werkte als systeembeheerder bij een bedrijf waar ik nog vaak aan terugdenk. Dit bedrijf had het plan opgevat, een deel van zijn papieren administratie onder te brengen op een moderner medium. Men dacht aan een CD-recorder. Dat was toen het nieuwste snufje. Je had ze in allerlei soorten en prijsklassen. Voor een slordige 1.500 gulden kon je al een eenvoudig modelletje kopen, maar daartegen werd in de vakpers gewaarschuwd. Diep berouw zou je krijgen van een al te goedkoop apparaat: binnen de kortste keren kwam je te zitten met een collectie onleesbare CD’s. Dat moesten we niet hebben, dus gingen we op zoek naar iets beters. Geen dubbeltje werd in dat bedrijf lichtzinnig uitgegeven. Na een selectieproces van maanden mocht ik een echt goede CD-recorder aanschaffen van circa 5000 gulden. Daar dit apparaat een snelle PC nodig had eromhéén, ging er een bestelling de deur uit ter waarde van in totaal bijna 10.000 gulden. Een drama werd het! Eerst moest de PC twee keer terug naar de leverancier omdat de CD-recorder er verkeerd in geïnstalleerd was, en niet werkte. Uiteindelijk konden we dan toch gaan opnemen. Er zat recording-software bij die zo goed als onbegrijpelijk bleek; de handleiding nam ik in de weekeinden meestal maar mee naar huis, om er nog eens rustig op te kunnen studeren. Een CD-tje bakken vergde een ingewikkeld ritueel, dat begon met het “schoon opstarten” van de PC. Er mochten zich namelijk geen hooggeladen programma’s in het geheugen bevinden (terminologie die de jeugdige lezer geheel onbekend zal voorkomen), anders werd het opnameproces verstoord, en was je een onleesbare CD rijker. Het kopiëren ging één op één: een CD opnemen met een opslagcapaciteit van 630 MB, overeenkomend met 70 minuten audio, duurde - inderdaad - 70 minuten. Meestal gebeurde er tegen het eind van die 70 minuten iets onverklaarbaars, onreconstrueerbaars en onherstelbaars; de CD kwam, met een droge klik, geheel verpest uit de PC zetten; een spontane ejectie, noemde ik dat. Ik schijn een keer geprobeerd te hebben, hem er weer in terug te schoppen, onder het uiten van blasfemische taal, maar zoiets helpt niet. We hebben er een paar goede CD’s aan overgehouden, naast een hele stapel verknoeide; een dure grap ook nog, want CD-tjes kostten indertijd 20 gulden per stuk. Dit soort ervaringen, ik kan er tientallen noemen, hebben me een hele tijd kopschuw gemaakt voor moderne technologie. Vroeger moest ik alles hebben, en van alles het nieuwste: Internet, Zip-drive, digitale camera, elektronische organizer: wat het kostte, interesseerde me niet, als ik de eerste maar was van het bedrijf. Natuurlijk was ik ook haantje de voorste met een Windows 95-computer. Maar later trad stilstand in, die achteruitgang is. In 1997 heb ik mijn PC-park bevroren. Nieuwe dingen voor mijn PC bliefde ik niet meer; als tegen een berg zag ik op tegen het installeren. Geen geheugenuitbreiding, geen sneller modem, geen nieuwe softwareversies, en zeker geen CD-recorder. Ook met andere moderne dingen had ik het. Toen op de universiteit de chipknip werd geïntroduceerd voor de versnaperingenautomaten, nam ik voortaan mijn eigen verversingen en voedsel wel mee naar college. Een medestudente heeft me er nog uitgelachen om mijn angst voor technologie, maar ik zei: “Vier jaar geleden lag ik twee jaar voor, en nu twee jaar achter; wat maakt het uit, in het licht der eeuwigheid?” Toch begon ik langzamerhand te merken, dat ik uit de tijd raakte. Het is geen pretje, het Internet op te gaan met een 14.4 Tornado-III modem. Tornado, zelden heb ik een meer misplaatste merknaam gehoord! Plaatjes kwamen pixel voor pixel op mijn scherm. Ook werd ik stilaan een paria. Hoe vaak heb ik het zinnetje moeten uitspreken of mailen: “Sorry, maar ik heb nog geen Word 2000. Kun je het me toezenden in Word 6, of liever: WordPerfect 4.2, voor de zekerheid?” Tot eind 2001 heb ik het volgehouden. Toen besloot ik een nieuwe PC, inclusief modem, printer, scanner, CD-brander en de hele reut te bestellen bij zo’n firma die de tussenhandel uitschakelt; je kent die reclame wel: een kaal Pim Fortuyn-type wordt door middel van een sloopkogel van het toneel verwijderd. Een hele avond heb ik rondgegraasd op hun site, om al het moois te bekijken. Een heel trage site; zo’n leverancier van nieuwe computers houdt geen rekening met de bezitters van een oude; hun klanten, toch. De bestelling heb ik toen nog een stijf halfjaartje uitgesteld (er kwam iets tussen, een telefoontje van ene meneer Oblomov, als ik me goed herinner), maar nu heb ik hem dan toch in huis, mijn eerste nieuwe computer in 6,5 jaar tijd. En wat een zegen! Geen enkel probleem gehad met installeren; het lijkt wel of alles een stuk gebruikersvriendelijker is geworden. Mijn trouwe, trage Tornado, via welke mijn gehele oeuvre je huiskamer is binnengekomen, heb ik geschonken aan het Letterkundig Museum. En een CD branden? Hooguit nog een kwestie van een paar minuten (en zo'n schijfje kost tegenwoordig nog minder dan een euro). Ik leerde de kracht kennen van de wet van Moore. Die wet zegt dat de capaciteit van computers in 18 maanden tijd verdubbelt. Op grond van deze wet zou je verwachten dat in 6,5 jaar tijd de PC's circa 20 keer zo snel worden, en dat klopt in mijn geval precies: 2,4 Gigahertz tegen 120 MegaHertz. Ook de harde schijf en het RAM-geheugen van mijn nieuwe PC zijn ongeveer 20 keer zo groot als die van de oude. De wet van Moore, sommigen noemen het de wet van More: de wet van meer, steeds meer en al maar meer. Maar het is wel degelijk ‘Moore’, genoemd naar Gordon Moore, een van de oprichters van Intel, die hem in 1970 formuleerde. Sinds die tijd moeten computers miljoen keer zo snel zijn geworden. De 18-maandelijkse verdubbeling zal nog zeker wel een jaar of 15 tot 20 doorgaan. Maar de wet van Moore heeft een keerzijde. Sommige dingen blijven altijd gelijk. Neem de harde schijf; die raakt altijd vol. Nu al is er een grote hap uit mijn opslagcapaciteit van 40 GB. Die programma’s tegenwoordig nemen zo verschrikkelijk veel ruimte in; WordPerfect kon op anderhalve floppy, in die goede oude tijd. Ook het ongeduld blijft. Ik zit nu al met mijn vingers op tafel te trommelen als een Webpagina vijf seconden uitblijft. En ook paria’s blijven er; sommige mensen kunnen nu mijn bestanden niet lezen. En er blijven altijd wensen. Ik kan nu radio 2 via Internet beluisteren (het kan ook nog ook nog steeds via de radio, gelukkig). De kwaliteit is niet optimaal: het geluid komt wat sisserig uit de luidsprekers, en soms stokt de muziek, om na tien seconden doodleuk verder te gaan op hetzelfde punt. Ik heb toch meer snelheid nodig; zou ISBN of ASDL, of hoe heet het, misschien helpen? Steeds meer, steeds meer wensen, en blijvend ontevreden: ziedaar de wet van Meer en Evenveel. Frans Mensonides - - - - De directie hecht er waarde aan, de lezer excuses aan te bieden voor het excessieve gebruik van computertermen in dit artikel. Eveneens excuses voor het ontbreken van het OV-reisverslag, dat de afgelopen weken altijd in de maandageditie gepubliceerd werd. OV-reisverslagen verschijnen in het vervolg onregelmatig, en dus niet noodzakelijkerwijze in een frequentie van eens per week. Aflevering gemist? Kijk in het overzicht van recente REFLEXXIONZZ! in de rechterkolom. Daar is ook te zien: de uitsmijter van Fris Spr!ts. |
Pasfoto:
 foto: Wim Scherpenisse Colofon
REFLEXXIONZZ! biedt columns over openbaar vervoer en andere onderwerpen, reisverslagen, korte verhalen en geen gedichten.
REFLEXXIONZZ! maakt deel uit van de opgeheven site De digitale reiziger, waarvan het archief nog toegang verleent tot alle tussen 1996 en 2001 verschenen artikelen. Wie op de hoogte gehouden wil worden van alle updates, kan zich aanmelden voor de nieuwsbrief Reiziger. Op- of aanmerkingen, opbouwende of afbrekende kritiek, benevens suggesties zijn welkom in mijn brievenbus. Vrijwel alle brieven worden door mij beantwoord, zij het meestal niet per kerende post. Overzicht meest recente REFLEXXIONZZ!
Hoe verdelg ik een rat Bespreking van een weerzinwekkend managementboek - Do 05.09.2002 De uitsmijter, door Fris Spr!ts Connexxion-chauffeur uit Zaandam probeert bromfietser dood te rijden ConNEKsion! Ha, ha, hi, hi, ho, ho: allemaal even lachen om alweer zo'n flauwe, smakeloze woord-bak van Hollands kortste en kleinste columnist, ingehuurd van de goedkoopste krant van ons land: uw aller Fris Spr!ts. Mededeling van de directie In tegenstelling tot bij concerten is het nog steeds toegestaan te hoesten, proesten, kuchen, niezen, rochelen, snotteren, snuiven, snuiten, fluimen, spuwen, snot op te halen, etc. etc., tijdens een aflevering van REFLEXXIONZZ! © 2002, Frans Mensonides, Leiden 37/187/319/53,3 |