Nr. 296 - zondag 17 december 2023 (week 50)
Borman, Lovell & Anders, Henkie en Chriet: de Kerstvlucht van 1968

LAATSTE ZES AFLEVERINGEN

295. JE STEM VERHEFFEN; OVERPEINZINGEN ROND DE TWEEDE KAMERVERKIEZING (26/11/2023)
294. GOET GELACH EN QUAET-SLAGH,ADRIAEN VAN DE VENNE IN MIDDELBURG (19/11/2023)
293. 'EEN ZONDERLING GEVAARTE'; VINCENT VAN GOGH IN DRENTHE (05/11/2023)
292. DE TEERLING IS GEWORPEN, JULIUS CAESAR IN H'ART (08/10/2023)
291. EEN LEPEL VAN ROESTVRIJ STAAL (EN GROOTOUDERS VAN GOUD) (02/07/2023)
290. PERFECTE HARMONIE;  BEELDENSPEELTUIN IN LEIDEN (25/06/2023)

FHM’s A-viertjes is een rubriek op de Thuispagina van Frans Mensonides, die Henk als middle name heeft en dus FHM als initialen.
FHM’s verschijnt altijd op zondag, maar lang niet op elke zondag.


 



‘Earthrise’
 Foto: Bill Anders / NASA.
Overgenomen van Wikipedia - Earthrise

Op 7 november 2023 overleed op 95-jarige leeftijd een van de helden uit mijn jeugd, en deze keer geen rock-ster maar een astronaut: Frank Borman (1928-2023). Met de Apollo 8 ondernamen hij, Jim Lovell (1928) en Bill Anders (1933) de eerste bemande maanvlucht uit de geschiedenis.

Borman was de commandant van de Apollo 8. De vlucht vond plaats van zaterdag 21 tot en met vrijdag 27 december 1968. De missie, op de valreep van een roerig jaar op aarde, zou – althans in het Nederlandse taalgebied - de geschiedenis ingaan als de Kerstvlucht.

De 3, van wie de namen voor eeuwig aan elkaar geklonken werden – meestal genoemd in de volgorde Borman, Lovell & Anders – waren de eerste mensen die de maan van dichtbij zagen. Hun krap bemeten capsule draaide op 24 en 25 december in 20 uur tijd 10 rondjes om onze begeleider. Een landing stond nog niet op het programma.

10 keer konden de astronauten dus een blik werpen op de achterzijde van de maan, de kant die altijd van de aarde afgewend is en die geen mensenogen ooit aanschouwd hadden. En 10 keer zagen zij daarna de aarde ‘opkomen’ boven de horizon. Vanachter de maan was vanzelfsprekend geen radiocontact mogelijk met het vluchtleidingscentrum in Houston, Texas. De astronauten waren daar geheel op zichzelf aangewezen.

Apollo 8 was een missie vol eerste keren en records. Nog nooit eerder hadden astronauten gereisd met de ontsnappingssnelheid die nodig is om een baan om de Aarde te kunnen verlaten: ca. 41.000 km/uur. En nog nooit waren mensen verder verwijderd geweest van het aardoppervlak dan de 1369 kilometer die de Gemini 11 in 1966 bereikt had. Dat record werd verpulverd; de maximale afstand van de Apollo 8 tot de aarde zou 377.349 kilometer bedragen.

Een mijlpaal in de toen nog heel korte geschiedenis van de bemande ruimtevaart. Maar de Apollo 8-missie was vooral bedoeld als opstapje voor een nog groter waagstuk, de eerste maanwandeling, die ruim een half jaar later zou plaatsvinden.

 

Van links naar rechts Lovell, Anders & Borman, 4 weken voor de lancering van de Apollo 8
Foto: NASA
Overgenomen van Wikipedia – Apollo 8


Het sprak allemaal heel erg tot de verbeelding van de 12-jarige die ik toen was. Ik volgde de loop van de gebeurtenissen op de voet in de kranten en op televisie, met spanningskriebels in m’n buik.

De lancering was rechtstreeks en in kleur op de tv, die zaterdagmiddag (maar op onze tv nog in zwartwit). De dagen daarop werden de 3,5 miljard achtergebleven aardbewoners enkele malen getrakteerd op tv-uitzendingen vanuit de capsule. Ook dat was iets betrekkelijk nieuws; de bemanning van de Apollo 7 had daar op 14 oktober 1968 de primeur van gehad.

Elke dag was er aan het eind van de reguliere tv-programma’s rond 23:00 uur een update van alles wat er die dag was voorgevallen aan boord van de Apollo 8. Omdat het kerstvakantie was, mocht ik er voor opblijven van mijn moeder, en ik zette dan desnoods maar luciferstokjes tussen mijn oogleden om wakker te blijven tot dat tijdstip. Wat soms niet eens nodig was, want ik was toen al een avondmens in spe.

De namen Borman, Lovell & Anders roepen meteen 2 andere bij me op: Henk Terlingen en Chriet Titulaer. De programma’s over het Apolloproject werden gepresenteerd door Henk Terlingen (1941-1994), vaak met de astronoom Chriet Titulaer (1943-2017) als sidekick. Terlingen, tot dan toe een roemrucht en omstreden radiopresentator, groeide uit tot publiekslieveling, geroemd om zijn deskundigheid en gedegen aanpak. Zijn bijnaam: Apollo Henkie, verscheen al in het voorjaar van 1969 voor het eerst in de krantenkolommen.

Uit DIT portret van de VPRO uit 2009 komt Terlingen naar voren als een van de zeldzame mensen die verkeren in het smalle niemandsland tussen genialiteit en waanzin. Zijn radioprogramma’s voor de VPRO shockeerden de luisteraars nog wel eens. Voortdurend had hij ruzie met de bonzen van de Raad van Beheer van de NOS, die hij consequent ‘Reet van Behaar’ noemde.

Maar als presentator van de Apollo-missies was Terlingen bloedserieus. Hij had als voorbereiding op de uitzendingen een studiereis van enkele weken ondernomen naar Houston. En hij kende het dikke draaiboek van de Apollo-vluchten bijna uit zijn hoofd.

Wel had hij de drankfles altijd in de buurt, want hij was een overtuigde en doorgewinterde alcoholist. Legendarisch is het verhaal dat hij in een pauze van een Apollo-uitzending samen met Chriet Titulaer de Hilversumse studio verliet en aanbelde bij een huis in de buurt, waar zo te zien een feestje gaande was. Konden Chriet en hij misschien ook een borreltje krijgen?

Dat kregen ze, nadat de feestvierders van de verbazing bekomen waren dat ze ineens, onaangekondigd en ongenood, 2 tv-persoonlijkheden in de huiskamer hadden staan. Daarna keerden Henkie en Chriet naar de studio terug, waar ze met een stalen gezicht de uitzending voortzetten.

 

Apollo Henkie achter een wel heel spacey desk. 1969.

Foto: NOS
Overgenomen van Wikipedia – Henk Terlingen en door mij een beetje bijgesneden 


Apollo 8 maakte bij veel mensen meer los dan alleen bewondering over een technisch hoogstandje. Het kwam mede doordat het een Kerstvlucht was in, zoals gezegd, een woelige periode. 1968 was het jaar van de moord op Martin Luther King, die op Robert Kennedy, de Russische inval in Tsjechoslowakije, van bittere Vietnam-protesten in de USA, van revolutie in Frankrijk. En van gedonder in het Midden-Oosten, het zal eens niet zo zijn! Dat jaar leek wel wat op het huidige…

Voor veel Amerikanen maakte Apollo 8, en dat nog wel met kerstmis, bijna het hele jaar goed. De astronauten ontvingen er dankbrieven over uit alle lagen van de bevolking.

Vooral de beelden van de aarde, die werden uitgezonden vanuit de capsule, maakten indruk. En niet in de laatste plaats de iconische foto die de geschiedenis zou ingaan als Earthrise. Bill Anders schoot die foto van een ruim voor de helft door de zon belichte aarde tijdens de 4e omloop van de Apollo 8 om de maan, kort na het moment dat de blauwe planeet tevoorschijn was gekomen vanachter de maan-horizon.

Het drong ineens door: de aarde, waarop we allemaal (minus die 3 astronauten) verbleven en rondliepen, meer dan dat hadden we niet. Op die bol zouden we het met elkaar moeten rooien. Het liefst, als het zou kunnen, zonder oorlog en met wat minder milieuvervuiling.

Het is niet helemaal gelukt. Wel is waar wat Bill Anders opmerkte in 2018, bij de 50ste verjaardag van de Kerstvlucht: ‘We set out to explore the moon and instead discovered the Earth’.

Chriet. 1984.

Foto: Sjakkelien Vollebregt; eigendom Nationaal Archief
Overgenomen van Wikipedia – Chriet Titulaer

Op mij maakte de Kerstvlucht nog meer indruk dan de eerste maanwandeling, een half jaar later. En dat gold volgens mij ook voor miljoenen andere aardbewoners.

Tja, die maanwandeling van Armstrong en Aldrin, in de nacht van 20 op 21 juli 1969. Ik was indertijd een ras-optimist als het ging om technologische ontwikkelingen, en dacht dat wij mensen rond 2000 wel een kolonie zouden gaan stichten op Mars. Ook profeteerde ik dat vakantiereisjes naar een luxueus hotel op de maan zo rond die tijd wel in de mode zouden raken onder de ruimen van beurs.

Maar ik moest mezelf toegeven dat die rapportage over de maanwandeling tegenviel. Mijn broertje en ik mochten er voor uit bed komen; ook die missie vond plaats in een vakantie.

Ten volle besefte ik, opnieuw getuige te zijn van een historische gebeurtenis. Maar de beelden vanaf de maan waren bar-slecht, niet om aan te glúren. Historische gebeurtenis of niet, na een klein uurtje kroop ik weer mijn bed in, zo ongeveer sneeuwblind van dat beroerde tv-beeld.

In wappie-kringen is het tegenwoordig mode om te beweren dat die maanvlucht nooit heeft plaatsgevonden. Maar ik ben er voor 100% van overtuigd dat die 2 mannen wel degelijk op de maan hebben gestaan. Stel dat ze de ‘maanwandeling’ hadden opgenomen in een Hollywood-studio. Dan hadden ze toch zeker wel voor scherpere en duidelijkere beelden gezorgd??

FHM
17 december 2023

VOLGENDE AFLEVERING: PILAARBIJTERS EN VARKENSSCHEERDERS;  DE BRUEGHELS IN EEN TIJDSLOT (24/12/2023)






© Frans Mensonides, Leiden, 2023