Jaargang 5 Aflevering 30 ZATERDAG 17 AUGUSTUS 2002
|
Deze column is afkomstig uit het archief van REFLEXXIONZZ! Klik hier voor de meest recente aflevering. Literatiteraire rubriek Het is niet altijd eenvoudig om Nederlands meest geliefde successchrijver te zijn
Maar wat sta ik hier godbetert te leuteren! Mij past een eerbiedig stilzwijgen in de nabijheid van een Man, wiens bilnaad ik niet waardig ben te likken; dames en heren, hier is Hij dan - en graag een welgemeende zucht van bewondering uit alle kelen - Robert Gifhart! - - - - Zondag 2 februari 2003 Het streelt je, als ze je herkennen, maar hinderlijk is het ook wel eens, dat gefluister achter je rug: is het hem wel; is het hem niet. Afgelopen nacht zat ik met Ben in het café, en hoorde twee vrouwen tegen elkaar fluisteren:‘daar zit die beroemde schrijver. Hoe heet hij ook alweer? Aron Groenberg, geloof ik.’ Lullig voor Aron; wordt hij ook eens herkend, is het hem niet. Ha, mocht ‘ie willen, dat hij mij was, maar eerlijk is eerlijk: hij heeft zich toch tot een aardig schrijver ontwikkeld, de laatste jaren, in mijn schaduw. - - - - Woensdag 7 mei 2003 De foto kwam te voorschijn bij de verhuizing naar Vinkeveen [Gifharts derde buitenhuis; FM]. 1987, het derde jaar van de propedeuse, of was het het vierde? Ik ken ze allemaal nog. Ben, natuurlijk. En dat meisje naast mij, Plonie, of Pleunie, of Tonnie; ik kan me niet herinneren of ik met haar geneukt heb, maar het zou me niet verbazen. Een aardig tijdverdrijf was toen: proberen te voorspellen wie het zouden gaan maken en wie niet. Die jongen daar links is Gerrit. Die had er geen enkele fiducie in dat ik het zou gaan maken als schrijver. “Jij bent een nitwit, Gifhart”, zei hij dan. “Jij bent een grote, ronde nul!” Dat zei hij dan zo nadrukkelijk, zo pesterig; met dat kraaiende stemgeluid van hem; iedere keer als we het hadden over onze toekomstige carrières. “Met jou wordt het helemaal niets, Robert, jij bent een charlatan”. Lange tijd niets meer gehoord van Gerrit. Hij schijnt leraar Nederlands te zijn aan een MAVO in Glanerbrug, als hij zich van chagrijn inmiddels niet van het leven heeft beroofd. Allemaal mislukt, de studenten van dat jaar. Allemaal, behalve ik, en behalve Ben natuurlijk [Ben is nu de chauffeur en lijfwacht van Robert Gifhart. FM]. - - - - Vrijdag 23 mei 2003 Jurylid geweest voor de poëzieprijs van Vierlingsbeek, diep onder de grote rivieren, ergens in een café met kegelbaan (en met volledige vergunning, goddank). Van die middelbare dames, die allemaal zo’n beschaafd keuteltje hebben afgescheiden in de vorm van een gedichie. Godverdomme, wat een godvergeten bagger; zit je voor zulke stront de hele dag in de auto? Bij thuiskomst meteen een factuur de deur uit van 1800 euro, ex. BTW en ex. reiskosten. - - - - Dinsdag 1 juli 2003 Vond laatst in mijn plakboek weer die recensie van Krijn Kleibeuker van de Walcherse Posthoorn, van “Tot dusverre liefde” [Roberts debuut uit 1992; FM]. Godskolere, wat een fluim, die vent. Echt, ik kan dat artikel niet overlezen zonder te moeten kotsen, zonder het aan snippers te willen scheuren. Ik begrijp niet waarom ik dat nooit gedaan heb, want normaliter plak ik slechte recensies niet eens in mijn plakboek. Och: ik begrijp het toch eigenlijk wel. Want van “Tot dusverre liefde” zijn er in totaal 357.198 verkocht, alleen al in de provincie Utrecht; in de rest van Nederland 238.984 (en ook nog 35 in Vlaanderen), dus wat wil Krijn Kleibeuker eigenlijk? Die vent schrijft vast nog steeds zijn recensies in dat vodkrantje, waardoor hij in DOMburg en omgeving wel geëerd zal worden als groot literatuurkenner. Tenzij hij al is overleden, en nu in de Zeeuwse blubber ligt te wroeten in zijn kist. Laten we dat maar hopen; ik wil niet haatdragend zijn, maar recensenten vragen er gewoon om. - - - - Dinsdag 12 augustus 2003 Kim aan de telefoon [R’s jongere zusje; FM]. Gaat binnenkort haar eerste roman publiceren, en vraagt nu aan mij of ze die mag uitgeven onder haar meisjesnaam, Kim Gifhart, dus. Ze was bang dat haar naam misschien *mijn* naam zou schaden; tof van haar, om daaraan te denken. Nee hoor zusje, publiceer die roman maar mooi onder de naam Gifhart, als je tenminste in de Libris-top tien wilt, of publiceer hem onder de achternaam van je man, als je wilt dat de hele eerste druk bij De Slegte terecht komt. - - - - Woensdag 27 augustus 2003 Pijnlijk moment maandagavond aan de bar: ik kreeg onverhoeds een slag in de nek van R [door Gifhart niet nader geïntroduceerd personage; FM]. Hij was dronken. “Gore lamlul”, roept hij. Nu zou ik hem wel aankunnen, samen met Ben, want hij is een kop kleiner dan wij, maar ik ben verstandig, en zeg: “wat is er nou eigenlijk aan de hand”; ik gooi het op de toer van rustig uitpraten. Met horten en stoten kwam het verhaal eruit. Zijn laatste roman was voor de dertiende keer afgewezen. Die dertiende uitgever had gezegd: “het is wel aardig, hoor, maar het lijkt te veel op Gifhart. En er is maar één Gifhart!”. Erg vervelend voor R., maar dan moet hij maar niet groter willen lijken dan hij is, door op mijn schouders te gaan staan. - - - - Donderdag 16 oktober 2003 Halfdrie vannacht thuisgekomen van: bespreking van de schrijvers-protestgroep tegen de uitgevers-standaardcontracten, radiointerview, signeersessie in Het Wespennest, bijeenkomst van de jury van de literatuurprijs van Krommenie-Assendelft, late lunch met X, die wil dat ik een goed woordje voor haar doe bij m’n uitgever omdat zij een verhalenbundel heeft geschreven (haar meteen doorverwezen naar de uitgever zelf, om van het gezeik af te zijn), telefonisch radiointerview tussen twee gangen door, neuken met X., alweer een radiointerview, bezoekje aan de set van Robert Gifhart, the movie , interview met Opinieblad Vrij Irritant, jurylid bij voorleeswedstrijd voor kinderen tot en met 14 jaar in de openbare bibliotheek van Heerjansdam, dineetje op paleis Huis ten Bosch, AKO-literatuurprijs afgehaald, life TV-interviewtje bij SBS 6, afzakkertje met Ben... “Wat doe je de rest van de dag”, vroegen de mensen vroeger wel eens, als ik verteld had dat ik schrijver was (wat ik natuurlijk nu vrijwel nooit meer hoef te vertellen, omdat iedereen me kent, mongolen van de Josti-band en analfabeten inclusief). Ik accepteer alles, en sla nooit een uitnodiging af; dat is je plicht tegenover het publiek. En ik vraag letterlijk overal geld voor; veel geld. Er bestaat nl. zoiets als de honorarium-waarderings-correlatie. Het een stijgt recht evenredig met het ander. Als je eens een keer wat gratis doet uit je goeie hart, voor een goed doel, voor de vrouwen van Srebrenica, of zo’n soort plaats, dan zijn er achteraf altijd babbels; dan valt het optreden tegen, of kwam je arrogant over. Maar reken je 2300 euro voor een avondje voorlezen uit eigen werk; moet een vereniging zijn complete jaarbudget aan je betalen, dan leggen ze de rode loper voor je uit; hoe meer je kost, hoe hoger gewaardeerd wordt wat je doet op zo’n avond. Even de post doornemen, voor het slapen gaan. De afrekening van mijn uitgeverij; altijd weer een groots moment, hoeveel er deze keer weer op mijn girorekening wordt gestort. 49.045 exemplaren verkocht, het derde kwartaal, alleen al van ‘Ik wil je neuken met 100 lullen’. Het valt me niet tegen. Maar ik zal er een peloton accountants op afsturen, om het na te tellen; alleen om ze te pesten. Hadden ze maar niet zo moeten zeuren over die verdubbeling van mijn royalty’s per verkocht exemplaar! Halfvijf in bed gedoken, doodop. Nee, het is niet altijd eenvoudig om Nederlands meest geliefde successchrijver te zijn, dacht ik voor het inslapen. Die gedachte onthouden, en morgen mijn dagboek ermee beginnen. Robert Gifhart, beroemd successchrijver
As. maandagmorgen tref je op deze plaats weer een OV-reisverhaal aan. Aflevering gemist? Kijk in het overzicht van recente REFLEXXIONZZ! in de rechterkolom. Daar is ook te zien: de uitsmijter van Fris Spr!ts. |
Geen pasfoto:
 Geen foto-met-handtekening van Robert Gifhart. E. 5000 vonden we echt teveel van het goede. Colofon
REFLEXXIONZZ! biedt columns over openbaar vervoer en andere onderwerpen, reisverslagen, korte verhalen en geen gedichten.
REFLEXXIONZZ! maakt deel uit van de opgeheven site De digitale reiziger, waarvan het archief nog toegang verleent tot alle tussen 1996 en 2001 verschenen artikelen. Wie op de hoogte gehouden wil worden van alle updates, kan zich aanmelden voor de nieuwsbrief Reiziger. Op- of aanmerkingen, opbouwende of afbrekende kritiek, benevens suggesties zijn welkom in mijn brievenbus. Vrijwel alle brieven worden door mij beantwoord, zij het meestal niet per kerende post. Overzicht meest recente REFLEXXIONZZ!
Ruimtewezens in streekbus - Je maakt wat mee, als je op de bus zit - Do 15.08.2002 De uitsmijter, door Fris Spr!ts Voetbalprominenten ontvangen dreigbrieven... ... met KOGELronde ogen van ontzetting! Ha, ha, hi, hi, ho, ho: allemaal even lachen om alweer zo'n flauwe, smakeloze woord-bak van Hollands kortste en kleinste columnist, ingehuurd van de goedkoopste krant van ons land: uw aller Fris Spr!ts. © 2002, Frans Mensonides, Leiden 33/179/311/40,7 |