Hieronder wat ik maar zal noemen: het nazomerchipblog. De D-day in Amsterdam was het voornaamste chipthema in dat jaargetij. Maar ook op andere regio's wierp ik een kritische blik.
CHIPPEN IN ZEELAND (19/8)
CHIPPEN IN UTRECHT (19/8)
METRO GVB OPGEBROKEN OP WEG NAAR D-DAY (19/8)
WAT KAN KAN, KAN KAN ALLEEN (25/8)
D-DAY IN AMSTERDAM (27/8)
ALWEER: HET VDU (6/9)
CHIPPEN BIJ VEOLIA (18/9)
GEEN EVALUATIE (25/9)
Nu ook in Utrecht
Chipblog juni-augustus 2009, met o.a.: probleem met Voordeelurenkaart NS / Chippen op de bus in en om Leiden / Evaluatie: hoe goed gaat het werkelijk in chipland / een weggooier: de werkwerpkaart van het GVB - Chipblog maart - mei 2009, met o.a.: Falende controleapparatuur bij NS en RET / ROVER terug in overleg / Langdurige blackout chipkaartlezers in RET-metro / Chipkaart getest rond Leiden - Strip en Chip; rond een historische donderdag: Magneetkaart, chipkaart: een kwart eeuw gemodder / Pedro en Jeanette: een dynamisch duo / Witkielen, aftellen naar donderdag / Randstadrail / de Compensatiekaart / D-day: donderdag 29 januari 2009 / Dan toch maar de evaluatie (jan./feb. 2009) - Unknown Check-in: Rondje Randstad met de chipkaart / Ervaringen van andere reizigers / Aanvullend stads-streekabonnement / Compensatiekaart: achter-het-bureau-denken van RET / ROVER: Duitse chipkaart of: vouw-de-vouw (november 2008 - januari 2009) - Pinksterupdate / Plundertarief GVB / Rotterdamse Pleurisschop / Tegoedbon op Hoekse Lijn / Discussieavond 'De OV-chipshow' van TUMULT / En toen: nieuw uitstel / Controleapparaat gesignaleerd (mei-juli 2008) - Op weg naar Station Unknown; De week van Tineke Huizinga / aanvulling voor wie de nuance zoekt / Huizinga´s aanvalsplan - Toenemende twijfel aan Alladin´s wonderlamp (januari / maart 2008) - RGL en Chipkaart: bladeren in koppijndossiers (januari 2008) - 'Ken d'rrr ook niks an doen' Een middag chippen in de tram van de RET (juli 2007) - Ik overleefde de metro-marathon van Rotterdam (april 2007) - U houdt van reizen, maar niet van gedoe; chippen bij NS (januari 2007) - ‘Use it, lose it’; Zomaar wat chip-shit uit de Amsterdamse Gettogordel (januari 2007) - 'RET wenst u een goede reizen'; op pad met de OV-chipkaart (juni 2006) - Aangekaart; losse flodders over de chipkaart (mei 2006) - Niet goed, geld weg. Twee dagen op pad met de OV-chipkaart (maart 2006) - Veel onduidelijkheden rond de OV-chipkaart (februari 2006)
Ik deed laatst Zeeland in twee delen, waarvan deel 1 al verschenen is. Ik dacht dat Zeeland helemaal achteraan stond in de reeks van regio’s die de chipkaart gaan uitrollen, maar er wordt daar in de bus toch al driftig gechipt. Dat gebeurt dan niet met de OV-chipkaart, maar met de chipKNIP of chipper, die meestal is ingebed in een bankpas. Volgens mij doen ze dat al heel lang, vanaf het eind van de vorige eeuw. Maar je hoort er nooit iets over, en het zal dus wel naar tevredenheid verlopen.
Het gaat als volgt; ik heb het een paar keer gezien. De instappende passagier trekt zijn chipknip, steekt deze in een gleuf en noemt zijn bestemming of het aantal te reizen zones. De chauffeur drukt op een knop; het te betalen bedrag verschijnt in een venstertje en de reiziger bevestigt met OK. Daarna komt er een bonnetje uit het apparaat rollen. Daarop staat, vermoed ik, de instapzone en het aantal betaalde zones vermeld. De reiziger, zo las ik later, betaalt per zone hetzelfde tarief als de eigenaar van een voorverkochte papieren strippenkaart.
Dus: wel een elektronisch betaalmiddel, toch een papieren bewijsje, geen plundertarief en geen uitcheck-handeling. Het schijnt nog te werken ook. Vreemd, dat het buiten Zeeland nooit geïntroduceerd is!
Aan het eind van mijn rit door Zuid-West Nederland werd ik toch nog geconfronteerd met de gewone OV-chipkaart. De bussen uit Zeeland en Goeree-Overflakkee zijn nog niet uitgerust met chipkaartlezers. Ik stempelde dus na aankomst op Rotterdam-Zuidplein mijn compensatiekaart, waaraan ik HIER al eens de nodige woorden gewijd heb. Toen zag ik pas een poster met de mededeling dat de compensatieregeling al is opgeheven; zeer voorbarig dus. De reiziger uit bijvoorbeeld Bruinisse, waar ik zonder zeilschip toch verzeild was geraakt, betaalt nu dus twee maal het opstaptarief, waar de compensatieregeling hem juist had voor moeten behoeden.
Ik heb mijn compensatiekaart desondanks gewoon ingestuurd, met de nodige bewijsstukken erbij in de vorm van gestempelde strippenkaarten. Drie stempeltjes heb ik in een half jaar tijd vergaard op mijn kaart – waarvan de laatste dus te laat. Ik ben die kostbare kaart zelfs een poosje kwijt geweest, maar hij kwam toch ineens weer ergens onder vandaan, tezamen met een bijbehorende strippenkaart waarvan ik dacht dat ik hem argeloos had weggegooid. Ik maak nu dus toch aanspraak op 3,00 euro, toch weer een broodje ham-kaas zonder koffie, onderweg.
Frans Mensonides
19 augustus 2009
Een paar weken later werd toch de volle mep van 4,50 euro op mijn rekening bijgeschreven!
Dat zou je soms vergeten, met dat chipgedoe: dat het OV bedoeld is om je ergens te brengen. Dit zag ik op een late middag, tussen 14:00 en 19:00 uur: twee maal De Uithof, een kade ergens in Utrecht, het Amsterdam-Rijnkanaal, Utrecht CS, twee maal Papendorp, de kerk van Cothen, cultureel centrum Doorn.
In Utrecht, de stad en de provincie, zijn op 1 augustus 2009 de chipkaartlezers aangezet. Zowel bij het stadsvervoerbedrijf GVU als Connexxion kan nu gechipt worden. Dat wil zeggen: behalve op de anderhalve tramlijn die de provincie nog telt (dat ding van Houten bestaat geloof ik niet meer). Op de sneltram Utrecht – Nieuwegein / IJsselstein zal chippen pas in december 2009 mogelijk zal zijn. Verplicht is de chipkaart nog nergens in de meest centrale provincie van ons land.
Ik kwam een middagje kijken. Een aangename middag, afgezien van dat chippen. Zo’n reisje is één grote sentimental journey door mijn recente biografie, want rond de eeuwwisseling heb ik bijna overal in Utrecht gewerkt, college gelopen, cursussen, examen en tentamen gedaan, gesolliciteerd en noem maar op. Ik kan geen straathoek ronden, of mij besluipen herinneringen.
Een paar nieuwe plekken ontdekte ik al reizend ook nog. Bijvoorbeeld toen ik ergens halverwege plompverloren uit de driedubbelgelede bus van lijn 12 stapte, een zijstraat insloeg, nog een zijstraat, geen bus meer kon vinden om op over te stappen, ongekende krochten van Utrecht bereikte, een goederenspoortje overstak en tot mijn verwondering ineens voor het Spoorwegmuseum stond. Daar zul je vast niet kunnen chippen, en verder heeft een redelijk denkend mens er ook niets te zoeken; lees mijn verslag uit 2005.
En dat plaatsje Cothen, waaraan ik altijd voorbij gereden ben, maar waar een pracht van een molen en een kerk staan; je ziet de eerste als foto-van-de-week en de tweede hierboven.
Terug naar de chip, want daar gaat dit blog over. Ik deed 6 ritten met het GVU en 4 met Connexxion. Ver- en bewondering wekte het feit dat ik bij in totaal 20 in- of uitcheck-handelingen geen enkele defecte kaartlezer tegenkwam. Bij mijn laatste steekproef van dertig ritten in en om Leiden bleek zo’n 30% van de lezers defect. Hebben de busmaatschappijen dit probleem nu dan eindelijk opgelost? Of is het een kwestie van onderhoud en reparaties, die in de ene regio beter uitgevoerd worden dan in de andere?
Dat wil niet zeggen, dat zich geen fouten voordeden. Op het deftige bedrijventerrein Papendorp - waar een man met mijn talenten eigenlijk iets had moeten wórden, in plaats van er in de zon te kuieren – stapte ik na 28 minuten weer in een bus, maar het chipkaartsysteem zag het toch niet als een overstap. Ik betaalde dus ten onrechte het basistarief. Misschien kun je daar so wie so niet overstappen. De meeste mensen zitten er immers acht uur of langer vast.
Na het passeren van het Spoorwegmuseum stapte ik bij de halte Maliebaan op lijn 3 naar het station. Het bedrag dat mij berekend werd, hoorde echter bij de vorige halte, Oudwijkerdwarsstraat of zo. Een andere ‘haltefout’ deed zich later die middag voor op een ritje met Connexxion-lijn 81 van Doorn Postkantoor naar station Driebergen-Zeist. Ik betaalde opnieuw vanaf de vorige halte, die Het Zonnehuis heet, een afgrijselijke naam voor een tehuis voor ouden van dagen.
Zonnehuis, Zonehuis? Toch weer drie van de tien ritten fout, waarmee in Utrecht hetzelfde niveau gehaald wordt als overal in den lande. Als alles goed gaat met de chip, betaal je in Utrecht bovenop het opstaptarief trouwens 12 cent per kilometer. Daarmee zit deze regio qua tarief in de subtop.
De enige kaartlezer en –oplader van de provincie staat bij de GVU-kiosk op het stadsbusstation bij Utrecht CS. Het zijn er eigenlijk twee, nu eens handzame apparaten, op een normale werkhoogte, met overzichtelijke schermen en gemakkelijk te bedienen druktoetsen. En ze hebben het voordeel, dat je er niet voor in de rij hoeft te staan. Slechts 3 keer in 10 busritten zag ik een mede-chipper. Ook in Utrecht maakt niet veel meer dan 1% van de reizigers van de chipkaart gebruik.
Het klopt eigelijk niet wat ik schreef: ‘De enige kaartlezer en –oplader van de provincie staat bij de GVU-kiosk’. Sinds kort heb je ze ook op de meeste NS-stations. Ze zijn ingebouwd in de kaartjesautomaten met een ‘buikje’, een ronde voorkant, die bovendien voorzien zijn van het beruchte chipkaartlogo. Ze werken écht. Maar het is het best bewaarde geheim van het Nederlandse chipwezen. Men geeft er geen ruchtbaarheid aan, want men hoopt iedereen aan de persoonlijke, automatisch oplaadbare chipkaart te krijgen.
Oh ja: als je de prijzen van Utrechtse stadsritten wilt opzoeken, moet je in de tarieventabel van OVR klikken op ‘GVU’, vervolgens op ‘Stadsbus’ - en niet op ‘Bus’, want een stadsbus is in de ogen van OVR iets geheel anders dan een bus. Daarna moet je je GVU-lijn selecteren tussen diverse stadslijnen van Connexxion met hetzelfde nummer. OVR weet van deze tarieventabel nog steeds geen doorzichtig, logisch product te maken. Het is volgens mij de bedoeling, dat zo weinig mogelijk mensen hem raadplegen.
FM
19 augustus 2009
Er geweest: donderdag 13 augustus 2009
Op zaterdag 29 augustus maakte ik nog 4 testritjes in Utrecht, waarvan 2 met GVU en 2 met Connexxion. Opnieuw werkten alle kaartlezers; dat kan geen toeval meer zijn! Dat wil niet zeggen, dat het bedrag altijd klopt. Een bijzonder goedkoop ritje was het overstapje van het Janskerkhof naar de Van Ostadestraat met lijn 3. Slechts 4 cent voor een rit van dik 2 kilometer; daarvoor doe ik het nog wel! Totaalstand in het Utrechtse: 4 uit 14 fout.
Aangevuld op 29-08-09
Behalve bij Utrecht CS kom je altijd weer terecht bij het UMC, waar ik de stads- en streekbus fotografeerde.
Het Amsterdamse GVB wint de prijs voor de meest smakeloze OV-chipkaartcampagne. Zij deden het met de Chippendales, mannelijke strippers. Want waar auto’s bij voorkeur aangeprezen worden met schaars geklede vrouwen, heeft het wanproduct, genaamd: chipkaart, kerels met torso’s nodig. Het is eigenlijk een woordspeling. De CHIPpendales STRIPpen niet meer; ze CHIPpen vanaf donderdag de 27e; vat je ‘m?
De Chippendales brachten zo’n jaar of 15 geleden de vrouwen bij mij op kantoor meer in vervoering dan gebeurd zou zijn als IK mijn broek had laten zakken; ik liet dat daarom ook maar na. Maar schoonheid verwelkt snel, zoals de oude dichters ons al voorhielden. De heren hebben in de tussentijd kennelijk geen ordentelijk vak geleerd en moeten nu de kost verdienen met chipkaartpromotie. Maar zelfs oudere dames namen geen notitie meer van hen; een treurige, doch welverdiende afgang.
D-Day’s moeten volgens ongeschreven wetten plaatsvinden op de laatste donderdag van de maand; dat was in Rotterdam (29 januari jl.) ook al zo. Negen dagen vóór dato ging ik naar Amsterdam om te zien hoe het stond met de voorbereidingen. Aan visuele informatie ontbreekt het in ieder geval niet:
De Chippendales waren vertrokken; die troef leggen ze alleen in het weekend op tafel. Verder was het een nogal tam gedoe. GVB zet veel minder personeel in dan de RET deed, een week voor het uur U. En het personeel dat er loopt, wordt dan nog zelden aangesproken door reizigers. Zelf spreken ze fossielen die nu nog reizen op de strippenkaart, ook niet aan. Zouden alle Amsterdammers al weten, dat ze volgende week donderdag op de metro niet meer met de strippenkaart kunnen reizen? Of wordt het een complete verrassing, die honderdduizenden zal overvallen? Vermoedelijk niet; er wordt al vrij veel gechipt in Amsterdam, de laatste maanden.
Waar Rotterdam het deed met witkielen, zet onze hoofdstad blauwjassen in, voorzien van roze petjes; het lijkt wel een gay-parade! Behalve op kleinere stations als Sneevlietweg en Postjesweg. Daar zag ik er maar één, bij de hoofdingang, en één is te weinig voor een optocht. Op de knooppuntstations staan stalletjes waar je van die roze petten informatie kunt bekomen en je chipkaart kunt opladen met net zo’n handzame automaat als ik laatst in Utrecht zag.
Dat alles vindt dan plaats op een metronet dat die naam momenteel niet verdient. Het metro’net’ bestaat deze zomer uit twee losse stukken. Alleen de trajecten Centraal Station – Gein / Gaasperplas en Isolatorweg – Zuid worden gereden. De rest ligt er zeven weken uit voor groot onderhoud. De ontbrekende trajecten dien je af te leggen per trein, tram of bus.
Ter vervanging van de Amstelveenlijn rijdt een speciale busdienst, lijn 55, van Zuid naar Amstelveen Westwijk. Tussen Zuid en Amstelveen Centrum stopt hij alleen bij de VU en rijdt verder non-stop langs de sneltrambaan waar tram 5 nog wel rijdt. Daarna volgt hij noodgedwongen een andere route dan de sneltram, onder andere langs het Ziekenhuis Amstelland.
Een kloterig uitgevoerde dienst. Ze rijden officieel om de 10 minuten, maar ik stond bij het ziekenhuis bijna 25 minuten te wachten om er twee tegelijk te zien arriveren. En natuurlijk kun je de chiptarieven niet nakijken op OVR; vanzelfsprekend staat deze tijdelijke lijn er niet in.
Reis je van Duivendrecht naar Zuid, dan kun je de trein nemen. Je moet dan wel in- en uitchecken bij GVB, en niet bij de poortjes en palen van NS, die nog niet werken. Daarvoor wordt gewaarschuwd via borden in de stationshal. Wat er dan weer niet bijstaat: als je uitcheckt na aankomst met de trein, moet je een open metropoortje inlopen, 180 graden draaien, vervolgens een gesloten poortje binnengaan en dáár uitchecken; vanaf de binnenkant dus, alsof je was aangekomen per metro. Ik bedenk dat zelf, na mijn aankomst op Zuid – maar helaas twee seconden te laat, en zie: GVB heeft weer vier euro verdiend aan een argeloze sukkel.
19 augustus 2009
Er geweest: dinsdag de 18e
Nijmegen aan de chip
Het KAN (Stadsregio Arnhem-Nijmegen, eigenlijk het SAN dus; die K stond ooit voor Knooppunt) was op 1 juli van dit jaar het eerste gewest buiten de Randstad dat overging op de chipkaart. Zonder slag of stoot ging het niet; de media meldden diverse storingen in de bussen. Ook het aantal oplaadpunten liet te wensen over, al waren het er meer dan bij mij in Leiden. In elke gemeente in het KAN-gebied, bestaande uit Arnhem, Nijmegen en verre omstreken, moest minstens één winkel zo’n automaatje in de zaak hebben.
Meer gemurmureer ontstond op 1 augustus, toen de verkoop van strippenkaartjes in de bus werd afgeschaft, net als in Amsterdam. Daarvoor in de plaats kwam het RIT-kaartje, een (voor zover ik weet papieren!) wegwerpkaart van 2, 3 of 5 euro, al naar gelang de afstand. Die kaartjes vallen meestal duurder uit dan hun strippenvoorgangers; het zal geen lezer van dit blog meer verbazen! Ze geven ook geen recht op overstappen.
Vanaf 1 februari 2010 zijn ook de abonnementhouders de sigaar. Sterabonnementen verliezen dan hun geldigheid; je kunt alleen nog op saldo reizen. Uiteindelijk wordt iedere categorie reizigers geplukt.
Zaterdagmiddag jongstleden wandelde ik op de Mookerheide, die echt bleek te bestaan, en - zoals de naam al zegt – ligt in de nabijheid van het plaatsje Mook. Ik besloot er een paar proefritjes met de chipkaart aan vast te plakken.
Mook zelf is meteen al een raar grensgeval. De Noord-Limburgse gemeente Mook en Middelaar behoort wel tot het KAN. Toch kon ik in bus 83 naar Nijmegen niet chippen, daar deze bus van Veolia was en de kaartlezers alleen gemonteerd zijn in de bussen van Novio / Hermes / Connexxion. Merkwaardig genoeg staat deze hele lange lijn 83, Nijmegen – Venlo, wel in de tarieventabel van OVR.
Ook is er een verkoop- en oplaadpunt in de gemeente Mook en Middelaar. Dat is Tabaronde Etcetera Techador (een aardig weidse naam voor een sigarenboer!) op de Prinsenweg 3 in het dorp Molenhoek. Ik ben er tijdens mijn wandeling vlak langsgelopen, maar las het later pas; KANs gemist om in werking te zien wat in mijn eigen regio nog niet bestaat. Vanuit Molenhoek rijdt Novio-lijn 1 naar Nijmegen, en in die bus kun je dan wel chippen.
Goed, ik maakte uiteindelijk drie stadsritten in Nijmegen en twee in Arnhem. Wat in het KAN kan, kan in het KAN alleen: al deze vijf ritten verliepen zonder storingen en geheel foutloos. Het zijn weliswaar maar vijf ritten, een te kleine steekproef om consequenties aan te verbinden, maar het was het eerste perfecte chipkaartdagje sinds lange tijd in het bestaan van deze rubriek. Ik kom voorlopig niet meer in het KAN terug, zodat ik de illusie kan behouden dat de chipkaart ergens in Nederland toch perfect werkt.
Desondanks heeft het chipkaartsysteem zich ook hier niet populair gemaakt; in geen van die vijf bussen kwam ik een andere chipkaartreiziger tegen.
Frans Mensonides
25 augustus 2009
Er geweest: 22 augustus 2009
Gelede trolleybus in de hooggelegen wijk Arnhem Geitenkamp, tegen valavond
Zeven maanden na Rotterdam is het vandaag ook in Amsterdam D-day: afschaffing van de strippenkaart in de metro. Een verslag heet van de naald, te voltooien nog voordat de laatste metro van vandaag op zijn eindpunt is aangekomen.
De chaos en de verwarring waren iets groter dan indertijd in Rotterdam, en de behulpzaamheid van het personeel iets minder. Maar dat is altijd zo bij vergelijking van die twee steden, en geen Amsterdammer die ervan wakker ligt.
Aan de vooravond van D-day was er veel publiciteit over storingen, zoals defecte chipkaartautomaten. Kaartjes bleven er in vastzitten, en van de kaartjes die er wél uitkwamen, weigerden er 600 per dag. Dagelijks gaat 20% van alle automaten defect, zo schreven alle kranten behalve De Telegraaf, die er 50% van maakte. Teams van monteurs zijn bijna dag en nacht onderweg om alles te repareren; ik zal er vandaag ook heel wat zien, onderweg. Onder meer zal me een blik worden gegund in het innerlijk van een kaartlezer en dat van een kaartautomaat.
Aan het eind van de ochtendspits wordt de operatie door voorlichters al tot een succes verklaard. Maar ik wil dan ook altijd nog met eigen ogen zien hoe groot dat succes is, en spoor erheen. Op het Centraal Station zie ik aan het begin van de middag al een rij van 30 man bij het Tickets & Info-stalletje. Bij alle kaartjesautomaten, behalve bij de defecte, staan 5 à 10 man. Het schiet niet erg op; bij elke automaat is een roze pet aanwezig om iedereen bij de hand te nemen.
Toch veel personeel op de been, vandaag. Behalve de roze baretten heb je Toezichthouders die op hen toezicht houden, en Handhavers die… handhaven, denk ik; ’Ik zal handhaven’, is dat niet het motto van ons land? Hoe hoger de rang, hoe meer over(ge)wicht ze hebben, valt me op. De dikste handhavers kunnen amper door het poortje; ze worden op hun gewicht geselecteerd, eerder dan op hun intelligentie.
Voor die poortjes ontstaan ook rijen. Dat komt dan mede doordat al dat personeel er ook steeds doorheen moet, met een speciaal ‘sleutelkaartje’. De roosters zitten zo in elkaar, dat ze voortdurend van A naar B moeten. Ik had ze zoveel mogelijk op hetzelfde perron laten staan, als ik erover ging.
Ik neem de Amstelveenlijn. Bij Amstel komen er drie jongelieden binnen, die doodleuk hun strippenkaart stempelen. Althans dat proberen; het automaatje is afgesloten. ‘Ja, ik had al zoiets gehoord, dat er iets met chipkaarten was.’ Hoe kwamen ze het station binnen? Natuurlijk overgestapt uit een trein.
Ze komen niet ver, net zomin als ik. Eén station verder strandt de metro omdat de deuren niet meer dicht willen; alles is ook altijd even krakkemikkig, hier in Amsterdam. In de daaropvolgende metro probeert een reiziger een wegwerpchipkaart in de stempelautomaat te prakken.
Andere reizigers discussiëren over de noodzaak van in- en uitchecken in de tram, als je een abonnement hebt.
- ‘Maar het moet tóch. Je kunt zelfs een boete krijgen als je het vergeet’.
Dat is waar; GVB liet het gisteren in de media aantekenen, maar ze kunnen het vast niet hardmaken voor de rechter, iemand bekeuren die een geldig abonnement heeft.
Verwarring alom in Amstelveen. Op de gecombineerde tram / sneltramhaltes staan de kaartjesautomaten en de roze petten op het lage gedeelte, dat voor de tram bestemd is. Daar vind je ook de meeste kaartlezers. Maar als je de tram neemt, mag je daar niet inchecken. Want check je dan uit in de tram zelf, dan ben je 4 euro kwijt.
Voor mij is de tram vriendelijker. Ik reis een heel stuk, van Amstelveen Centrum naar station Zuid, maar betaal daarvoor slechts 0 cent, hoewel ik correct heb in- en uitgechekt.
Ik ga verder met de Ringlijn, en bevindt me nu dus in de gettogordel. Op het balcon staat een nomade met een gestolen winkelwagentje waarin zich zijn complete inboedel bevindt - heet het dan geen uitboedel?
Voor me zit een haveloze schooier, die me bij mijn binnentreden brutaal begint aan te gapen, en vooral interesse blijkt te hebben voor mijn tas. Als ik die opendoe om mijn kladblok eruit te halen, steekt hij godbetert z’n vieze kop met haar er bijna helemaal in.
‘Ik heb niks te eten bij me’, zeg ik gevat. Dat raakt hem diep, zo’n rotopmerking, van iemand die hij niet eens kent, en die niet weet hoe hij is. Ik merk op, dat hij blijkbaar voldoende vertrouwd met me was om zijn kop in mijn tas te steken. Hij zegt nu, dat hij ‘dat gore Amerikaanse vreten van jullie’ niet eens blieft, verder ook helemaal niets van me nodig heeft, en zweert bij voedsel uit het land waar hij geboren is. Daarna verlaat hij waardig het voertuig, zodat ik hem niet meer kan vragen, of hij dat voedsel van een bord lepelt of uit vuilnisbakken.
Leuke medereizigers ontmoet je onderweg. Leuk GVB-personeel ook. Bij Reigersbos schreeuwt er één woedend tegen een passagier: ‘That’s not my problem, it’s your problem’. Gelukkig hebben ze eraan gedacht, mensen aan te nemen die ook Engels spreken; dat maakt altijd een positieve indruk op de toeristen.
-‘ U bent niet ingecheckt!’, brult een van zijn collega’s naar een vrouw van een jaar of 60, die blijkbaar door het poortje geslipt is, en al lang en breed op de roltrap staat.
- ‘Ja, nou en?’
- ‘Er is een grote controle aan de gang. Dat kost je straks een boete!’
- ‘Ach mân, krijg het loaserus!’
Even naar buiten; even de buik vol van chipkaarten. In een winkelcentrum bij een station, ik weet niet eens meer waar, loop ik een kantoorboekwinkel binnen. Juist op dat moment wordt daar een man afgebekt door de uitbaatster, omdat hij alle ballpoints in het schap persoonlijk wil proberen, alvorens er een te kopen.
Terug via Amstel. Ik stap daar uit, check uit op het perron, en zie dan pas de volgende mededeling.
Ik had dus beneden moeten uitchecken. Hoe kom ik er nou uit? Dat zal meevallen; de NS-poortjes, nog niet in gebruik, staan uitnodigend open. Zwartrijden is hier niet moeilijk.
Ik reis door naar Centraal Station, waar de spits in volle gang is en de rijen nog gegroeid zijn. Daarna snel naar huis. Het voordeel van een middagje Amsterdam is dat je daarna de rest van Nederland beter waardeert.
Zeven maanden na Rotterdam volgde Amsterdam (waar alles wat later gebeurt). De metro in dit land is met ingang van vandaag helemaal verchipt. Nu bus, tram en trein nog. Het zal nog een hele toer worden.
Frans Mensonides
28 augustus 2009, 00:05 uur
Er geweest: 27 augustus 2009
De afgelopen maanden schreef ik regelmatig over mijn Voordeelurenabonnement van NS, dat van mijn NS-chipkaart verdwenen bleek te zijn (voor het laatst in DIT stukje). Een week daarna trof ik de zoveelste conducteur die de kaart afkeurde, en die moest bellen naar de helpdesk om te vernemen dat het abonnement wel degelijk betaald was. Het ook weer zo’n vervelende zeikzak, die een hele toespraak hield waarnaar ik niet meer wilde luisteren, en nota bene afscheid nam met de woorden: ‘ik zal het deze keer nog door de vingers zien, maar u moet wél een geldig plaatsbewijs hebben!’
Nu leek het me tijd worden om een aangebrande brief te schrijven naar de Klantenservice, met een uiteenzetting van het probleem en de dringende bede om het vóór 1 september op te lossen, met de waarschuwing dat er anders nadere maatregelen zouden volgen. Een week of wat later kreeg ik een brief terug van ongeveer vijf regeltjes, waarin NS zijn spijt uitsprak over de veroorzaakte overlast, nogmaals bevestigde dat de kaart betaald was, en mededeelde dat het probleem nu was opgelost. Helaas bleef het bij die mededeling; ik had graag vernomen, waar de fout nu precies zat.
De afgelopen weken is de kaart twee à drie keer gecontroleerd met het leesapparaat (de meerderheid van de conducteurs gebruikt het niet meer of voert helemáál niets meer uit voor een riante maandwedde). In al die gevallen werd de kaart goedgekeurd.
Daarmee is de kwestie dus uit de wereld. Zou je denken. Maar als ik mijn NS-chipkaart zelf controleer, staat er nog steeds niets op wat lijkt op een geldig product. Ik heb hem bekeken op een kaartjesautomaat van het ‘buikjesmodel’ op het station, in een lees- en verkoopautomaat van het GVB Amsterdam en via Mijn chipkaart. Ik zie er dan nog steeds de meest uiteenlopende onzin op staan: een VDU dat in april 2009 verlopen is, een verlopen RailEasy- abonnement dat ik nooit gehad heb, en / of dat beruchte enkeltje Maassluis – Rotterdam van 28 april 2008. Maar wat ik ook zie: geen VDU dat geldig is tot april 2010.
Ik kan twee mogelijke oorzaken bedenken:
1) Een conducteur ziet dingen die voor reizigers verborgen blijven (wat raar is, want de reiziger moet toch zelf zijn kaartje op geldigheid kunnen controleren);
2) De conducteurs belazeren de kluit, ze zien net zo min iets als ik, maar lopen snel door (wat nog raarder is, maar daarom nog geenszins uitgesloten; zeker bij NS niet).
Wat is de waarheid? Ik durf er niet meer over te speculeren.
FM, 06-09-2009
Even wennen: Veolia op de Breestraat
Per 30 augustus 2009 heeft Veolia het streekvervoer in Haaglanden overgenomen van Connexxion. Daarmee blijkt deze vervoerder, die je met Limburg associeert, ook ineens deel uit te maken van het Leidse straatbeeld. Lijnen 43 (Den Haag CS – Wassenaar – Leiden Centraal) en 45 (Den Haag CS – Leidschendam – Leiden Centraal – Leiden Merenwijk) worden nu gereden met de rooie Veolia’s. Lijn 39 (Den Haag CS – Leidschendam – Leiden Centraal – Leiderdorp), die over vele kilometers dezelfde route rijdt als 45, is dan wel weer bij Connexxion gebleven; erg veel systeem zit er vaak niet in, in dat concessiesysteem.
Verder bleef alles bij het oude: de Connexxion-chauffeurs zijn overgenomen - maar dan helaas niet degenen die vroeger op lijnen 43 en 45 reden; de eerste dagen werden verdwaalde Veolia-bussen gesignaleerd op kilometers afstand van hun route. Ook de haltepalen bleven hetzelfde; we kregen gelukkig niet die malle gevallen waarmee Limburg vergeven is.
Chippen kun je ook bij Veolia, net als in de Connexxion-tijd, en in tegenstelling tot bij de Haagse stadsvervoerder, die nog steeds HTM heet. Wanneer die de chipkaart gaat invoeren, weet ik niet. Met het zonesysteem waren ze indertijd ook de allerlaatste. Voor Veolia is chippen iets nieuws; als ik het allemaal goed heb bijgehouden, bestaat dit fenomeen in hun andere concessiegebieden nog niet.
De chiplezers bij Veolia zien er anders uit: geel, en met een beetje plompe, hoekige vorm. De informatie op het display is overvloedig, of liever gezegd: volledig, iets wat Connexxion niet kan zeggen. Check je in, dan zie je de halte waar je bent ingestapt op het display, plus het feit dat er 4 euro borg van je saldo is afgetrokken, plus het saldo dat nog resteert. De overige busmaatschappijen stellen hier alleen GOEDE REIS tegenover. Bij het verlaten van de bus zie je je uitstaphalte, de prijs van de rit en het nog resterende saldo. Complimenten voor deze volledigheid!
Gek is dan weer, dat op alle leesapparaten vermeld staat, dat je er geen abonnementen tegenaan mag houden. Bedoelt men dan papieren abonnementen (dat heeft inderdaad weinig zin) of chipkaarten met producten? En hoe moet je die dan wél laten lezen?
Bij de chauffeur staat een kastje dat van afstand wel wat lijkt op een geldlaatje. Maar er staat wel een chipsticker op. Misschien moet je daar die abonnementen laten bekijken. Ik zal het binnenkort eens vragen. De website van Veolia zegt er niets over.
Oh ja, controleer je de ritprijs op de Reisplanner, dan zul je vergeefs zoeken naar Veolia. Maar de tarieventabellen staan nog gewoon onder Connexxion.
FM
18-09-2009
<<< TERUG
…maar wel een punt aan dit 14e chipblog gebreid. Het was een nazomerchipblog, en de nazomer zal binnenkort wel eens aan zijn eindje komen; even geruisloos als de strippenkaart verdween uit de Amsterdamse metro. Deze operatie verliep, net als Rotterdam, geheel naar de zin van de autoriteiten. In geen van beide steden zul je horen, hoeveel metropassagiers met een chipkaart-fobie definitief zijn afgehaakt.
In bus en tram wil de chipkaart nog steeds niet perfect werken. Ik ben bezig aan een nieuwe reeks van 30 testritten op de Connexxion-bussen in Leiden en omstreken. Na de maandwisseling zal ik de resultaten groots presenteren op deze site; misschien wel op 3 oktober, de dag van Leidens Ontzet, zeker als de resultaten Leidens Onzettend zouden blijken te zijn.
Verder lijkt NS nu toch per 1 oktober 2009 op kousenvoeten de al jaren geleden geplaatste poortjes en kaartlezers te gaan inwijden. Op hun site staat er nog niets over vermeld, maar krantenberichten wierpen die schaduw vooruit.
Nadat ruim een jaar geleden de proef op de Hoekse Lijn beëindigd werd, kwamen er plannen om een betere proef te houden op de Schiphol- en de Flevolijn. Die is nooit doorgegaan. Nu wordt de chipkaart ineens landelijk geïntroduceerd. Maar voorlopig alleen met weggooi- en anonieme chipkaarten. Onze site zal ook deze kaarten gaan uitproberen.
Wat ligt er verder nog? ROVER, die ik op deze site steeds minder vaak de onverdiende eer gun van een vermelding, heeft zich uitgesproken tegen een tariefsverhoging van de op de rand van uitsterven staande strippenkaart. Die is deze eeuw 15% te duur geworden ten opzichte van de inflatie. Zulks blijkt uit een ‘onderzoek’ dat de reizigersvereniging heeft ingesteld – een erg wijde benaming voor het even bladeren in een tabelletje met inflatiecijfers van het CBS.
Nog nooit heb ik de reizigersclub horen sputteren over de prijs van de chipkaart, die in doorsnee weer 15% te duur is ten opzichte van de reeds te dure strippenkaart. Alle acties van die club hebben iets van: ‘Spuit elf geeft mosterd na de maaltijd’. Je zou ze de ROVER-Reizigersprijs gunnen; misschien kunnen ze die dit jaar aan zichzelf toekennen, voor het veelvuldig missen van hun aansluiting.
Die Reizigersprijs is bij mijn weten nog nooit aan een reiziger uitgereikt. Hij komt eigenlijk het meest toe aan die 17-jarige scholier uit Haarlem, die nu rondreist met een chipkaart op naam van Osama Bin Laden, met ook een pasfoto erop van ’s werelds meest gezochte terrorist.
Zo, nu zing ik Gerard Cox na (‘Het is weer voorbij, die mooie zomer’) en beloof een spoedige terugkeer in de herfst.
Frans Mensonides
25 september 2009
<<< naar thuispagina van Frans Mensonides
© Frans Mensonides, Leiden, 2009
