De stand in chipland – ervaringen met de chipkaart
deel 19; juni 2010 -



OVERZICHT EERDERE AFLEVERINGEN
CHIPKAAART TEN GRAVE GEDRAGEN IN VENLO?? (DIT IS DEEL 19) (01/06/2010)
VIJF DAGEN VOOR DATO: CHIPPEN IN DE STREEKBUS ROND AMSTERDAM (01/06/2010)
ONDER NOORD-HOLLAND; D-DAY IN GROOT-AMSTERDAM (03/06/2010)
WEDEROM EEN GOEDE REIS MET CONNEXXION (13/06/2010)
CONNEXXION: 38% RITTEN FOUT; RESTITUTIE CHAOS (23/06/2010)
ZESTIG RITTEN MET HTM (23/06/2010)
FAKENDE CONTROLEURS IN DE RET-TRAM (23/06/2010)
DERTIG RITTEN MET NS / ‘OM’ (23/06/2010)
ZO MAAR EEN CHIP-FOTO
‘KLAUWEN MET TIJD’: TECHNEUT VAN CONNEXXION AAN DE LIJN (22/07/2010)
MISLEIDENDE RECLAME’: ROVER NAAR RCC MET SPIJKER OP LAAG WATER (11/08/2010)
ANONIEM CHIPPEN (11/08/2010)
CHIPPEN IN GELDERLAND (22/08/2010)
SPITHORST’S EINZELGANG:MAATSCHAPPIJ VOOR BETER OV (22/08/2010)

CHIPKAART TEN GRAVE GEDRAGEN IN VENLO? (DIT IS DEEL 19)

 

Venlo. Foto: Marcel van Haeghwijck

400.000 reizigers reizen al op saldo, liet NS vorige week met trots weten. Dat wil zeggen, dat 400.000 van hun klanten die mogelijkheid op hun kaart geladen hebben. Maar hoeveel van hen maken ook regelmatig gebruik van het stukje plastic? Dat zouden er wel eens een stuk minder kunnen zijn. Ik hoor op grote stations zelden het piepje van een kaartlezer. En als ik – nog steeds als lid van een zelfverklaard, eenpersoons testteam – zelf mijn kaart voor een lezer houd, botst er meestal meteen een hele meute reizigers tegen me aan, die zulke capriolen nog niet gewend zijn.

Volgens mijn trouwe lezer Marcel van Haeghwijck is de chipkaart op station Venlo zelfs al ten grave gedragen. Hij trof daar een kaartlezer aan die voorzien was van kransen en ander rouwmateriaal.

- - - - -

Dit is deel 19 van mijn serie over de OV-chipkaart. Een overzicht van de vorige afleveringen vind je aan de voet van dit document.

De serie begon in de winter van 2006 en zal, bij leven en welzijn, doorgaan totdat papieren vervoersbewijzen grotendeels zijn afgeschaft in Nederland, of totdat het chipkaartproject definitief stukloopt.

Dat laatste zie ik niet snel meer gebeuren. Ondanks de rouwkrans in Venlo (maar wat heb je daar ook aan zo’n chipkaart; je kunt er niet mee Duitsland in, en ook niet naar Roermond of Nijmegen) gaat de uitrol van de chipkaart door. Aanstaande donderdag Definitieve D-day in Amsterdam en wijde omgeving: geen kartonnetjes meer. Ik ging vijf dagen vóór dato alvast kijken.

 

VIJF DAGEN VOOR DATO: CHIPPEN IN DE STREEKBUS ROND AMSTERDAM

 

Schiphol

Van D-day in de Amsterdamse tram verwacht ik dezelfde mensonterende taferelen als in Rotterdam van de winter; daar zit je toch niet op te wachten, als iemand die ondanks alles nog een voorvechter is van het OV. Daarom concentreerde ik me maar even op het streekvervoer. Hoe staat de vlag ervoor bij de streekbedrijven?

Op zaterdagmiddag 29 mei 2010 nam ik in een paar gestolen uurtjes een geenszins representatieve steekproef van vier ritten. Ik ging met lijn 167, een dun stadsdienstje door Hoofddorp-Noord, van Hoofddorp NS naar halte Overbos, en nam daar de Zuidtangent naar Schiphol. Daarvandaan spoorde ik naar Amsterdam CS en maakte een slag naar Broek in Waterland met Arriva-bus 110 heen en 118 terug.

Dit zijn allemaal bussen waar je over vijf dagen niet meer terecht kunt met strippenkaart of papieren abonnement. Ja, op de Zuidtangent nog wel op het traject binnen de gemeente Haarlem, die niet meedoet. Welke gemeenten zijn er wel bij betrokken? Die liggen in een gebied dat zich ver uitstrekt ten noorden en zuiden van de hoofdstad, soms tot puur in het platteland. In een folder, die ik ergens plukte, las ik het volgende rijtje, met de klok mee: Zeevang, Waterland, Purmerend, Landsmeer, Amsterdam, Diemen, Ouder-Amstel, Amstelveen, Aalsmeer, Haarlemmermeer, Zaanstad, Oostzaan, Wormerland en Beemster, een gebied met een kleine anderhalf miljoen inwoners. Ten westen daarvan, in bijvoorbeeld Heemstede, Beverwijk en Castricum, kun je voorlopig nog volop strippen. Noord-Holland is een verscheurde provincie in dit opzicht, zoals Zuid-Holland dat ook al een tijdje was.

Ik had verwacht, helemaal doof getoeterd te worden met voorlichtingsmateriaal over de naderende D-day. Maar ik moest er in die vier bussen echt op letten om er iets van te zien. Soms een poster in een abri, soms een verdwaald foldertje in de bus. Ik scoorde de officiële GVB-folder ‘Dág Strippenkaart – Hallo OV-chipkaart’, een speciale folder voor stads- en streeklijnen en één met alle oplaadadressen in Waterland. Drie folders in drie bussen; geen een bus had een totaalpakket.

Dan waren er wel kleurig bevlagde informatiestalletjes. Dat op het busplatform bij Amsterdam CS was niet bemensd. Op Schiphol was het overbemensd met een man of vijf, maar veel passagiers lieten zich er niet zien. De vlag met COFFEE was van de buurman; de OV-chipkaartvoorlichters schonken het niet.

Op Internet kun je iets mee informatie bijeen sprokkelen. Je bent dan wel afhankelijk van gemeenten en vervoersbedrijven; het staat, voor zover ik heb kunnen zien, nergens echt op een centraal plekje.

Wat je dan leert, is o.a. het volgende. Abonnementhouders moeten een abonnement op hun chipkaart laten laden, maar moeten tevens nog een ‘zichtcoupon’ kunnen laten zien op lijnen in gebieden waar de strippenkaart nog geldig is.

In het gebied waar de strippenkaart is afgeschaft, kun je na 3 juni nog steeds een enkeltje kopen. Dat heet een ritkaartje, is nog van papier (tierelier), geeft geen recht op overstappen, en kost ruim het dubbele van wat een ritje per voorverkochte strippenkaart tot 3 juni gekost had. Het zou me verbazen, als dit iemand nog zou verbazen. Het werkt met een zonesysteem - dat men toch zo graag wilde afschaffen? Een ritje Amsterdam – Monnickendam kost 4 euro; Purmerend en Volendam liggen een rit-zone verder, en kosten maar eventjes 6 euro.

 

Hoofddorp Overbos

In Hoofddorp en omgeving zal de D-day donderdag voor velen als een schok komen. Tweederde van de passagiers reist daar nog vrolijk op papieren kaartjes. Die zullen in vijf dagen tijd allemaal ‘om’ moeten (of gaan fietsen; voordeliger en gezonder). In Waterland lijkt men al aan de chipkaart gewend. Op het nieuwe busplatform aan de IJ-zijde van Amsterdam CS zag ik aan het eind van de middag tweederde van de passagiers gewapend met chipkaartje.

Mooi busplatform, trouwens! Ik heb nergens gelezen dat het geopend is, en het was voor mij een complete verrassing dat dat ponton schuin voor het station was verdwenen. Ja, er waren voor dat IJ-busstation al plannen sinds 1985 of zo. Maar in mij had zich vastgezet dat het tegelijk met de Noord/Zuidlijn opgeleverd zou worden, dus op zijn vroegst in 2027. Maar daar was het ineens al!

En zo zie je op een chiptocht onverwacht toch nog nieuwe dingen, die echt iets met OV te maken hebben. Ik weet niet of ik me as. donderdag vrij kan maken. Maar zo niet, dan zal ik in het weekend toch wel even Amsterdamwaarts kunnen gaan. Verslag binnenkort op deze plek!

Frans Mensonides
01/06/2010

 

 

ONDER NOORD-HOLLAND; D-DAY in GROOT-AMSTERDAM, 03/06/2010

Nog tien maanden, dan komt er definitief een eind aan de strippenkaart, en daarmee ook aan deze rubriek – nee, nog niet, want ook de hele NS moet daarvoor nog ‘om’, de NS, waarvan een trein nu reclame maakt voor chippen ‘onder Noord-Holland’.

In sommige delen van dit land kan nog steeds niet gereisd worden met de OV-chipkaart, maar in groot-Amsterdam wordt hij op deze donderdag afgeschaft. Afgelopen zaterdag maakte ik kwartier in een paar streekbussen om Amsterdam; vanmiddag ging ik kijken hoe de D-day in de praktijk verliep. Ik nam de Zuidtangentbus van Haarlem naar Amstelveen, met een plaspauze op Schiphol, stapte op het busstation van Amstelveen over op Sternetbus 199 (Schiphol – Amsterdam Zuid) en nam later bij Amsterdam CS toch nog de tram, nr. 26 naar IJburg, omdat ik die toevallig gereed zag staan en ik nog een ruim halfuurtje over had.

Verwarring alom in Haarlem. In die stad is de strippenkaart nog geldig. Maar er staat wel een chipkraampje op het verbouwd wordende stationsplein. En de bussen op de Zuidtangentlijn vertonen bordjes met ‘Alléén ov-chipkaart.’ Op die bus kun je inderdaad geen strippenkaart meer kopen. Neemt niet weg, dat de stempelautomaat nog aanwezig is, en gewoon ook aanstaat.

Een passagier voor Haarlem Schalkwijk moet een ritkaartje kopen voor ‘Twoi euro’, zoals de chauffeur zegt. ‘Mooie koartjes hè, ik moak se selluf, tháás, in het geháám, op de woicoi [WC]’.

Dit is zo’n chauffeur wiens broodklep geen fractie van een seconde stilstaat. Mijn oma uit Haarlem ging er altijd prat op dat ze in die stad het zuiverste Nederlands spraken. Maar deze chauffeur is van dat feit wellicht niet op de hoogte. Hij heeft ook een hoop uit te leggen over dat chipgedoe. Het gaat ten koste van de snelheid. De Zuidtangent rijdt vandaag meer dan ooit in zijn beproefde dienstregeling van elke 12 minuten twee bussen achter elkaar.

Nog niet iedereen is zich bewust van de regel dat je altijd, ook met een abonnement, moet in- en uit checken. Hele volksstammen stappen in of uit zonder dat te doen. Je mag in de Zuidtangent bij alle deuren instappen. Ik ben in de bloedrode bussen geen functionarissen tegengekomen die letten op het juiste gebruik van de chipkaart. De personeelsinzet is so wie so een stuk minder dan bij D-day in Rotterdam, afgelopen winter.

Die Zuidtangent is het middelpunt van kritiek in het Noord-Hollands Dagblad. In deze provincie zijn ze erachter gekomen wat ik als Zuid-Hollander al jaren weet: er klopt geen biet van de bedragen die je betaalt voor een busrit. Een inwoner uit Boerenkoolstronksteradeel in de Kop van de provincie stapte voor zijn deur uit, maar betaalde 1 euro teveel, voor een rit tot aan de volgende nederzetting: Boerenkoolstronksteradeel-Vlotbrug, waar hij nooit van zijn leven een voet gezet heeft.

Maar vooral op de rode tangenten schijnt het mis te gaan, met verkeerde bedragen. Connexxion pareert de kritiek door eerst te zeggen dat dat niet mogelijk is, en later de chauffeur de schuld te geven. Die stopt soms langs het verkeerde stuk van het halteperron. En daar de haltes van de rode bus gemiddeld twee kilometer uit elkaar staan, geeft het systeem natuurlijk meteen de verkeerde halte aan als de bus tien meter te ver doorrijdt. ‘Het smoesje is goed, maar het praatje deugt niet’; ook een uitspraak van mijn Haarlemse bestemoei.

Ik neem de proef op de som. Voor Haarlem NS – Schiphol Plaza betaal ik € 3,55 in plaats van € 3,10; voor Schiphol – Amstelveen Busstation het plezierig lage, doch niet geheel juiste bedrag van € 0,00 euro (had moeten zijn: € 1,14, na overstap). Ik beticht Connexxion nog wel eens van zakkenrollerij, maar dit is meer: in je eigen zak schijten.

 

Bus 199 rijdt een kronkelroute door aardige buurten in Amstelveen en Buitenveldert. De lijn trekt niet veel klandizie, in de schaduw van de Sneltram. En de weinige klanten zijn allemaal op de hoogte van de chipkaart; er zijn geen discussies.

In tram 26 naar IJburg hoeft de conducteur, net als al zijn collega’s in heel Amsterdam, geen strippenkaarten meer te stempelen. Hij hoeft alleen nog maar te letten op de piepjes van de chiplezers. Je moet toch wel volkomen… (hoe vermijd ik het woord: imbeciel?) een volkomen nirwana tussen je oren hebben om plezier te kunnen beleven aan zulk werk.

In mijn tram stapt een man binnen die overstapt met een wegwerpkaartje dat een dubbele piep geeft. ‘Ik heb hem nog maar net gekocht’, sputtert de man, maar hij laat zich toch zonder protest een nieuw kaartje aansmeren door de conducteur. Als makke schapen laten we ons scheren. Ik had vandaag, vooral in de Zuidtangent, een paar keer sterk het gevoel, me onder Noord-Holland te bevinden, in plaats van er in. En dat was heus niet alleen in de tunnel onder de Ringvaart.

Frans Mensonides
03/06/2010 (nog net op de dag zelf!)

 


WEDEROM EEN GOEDE REIS MET CONNEXXION

De zakkenrollers van Connexxion hebben nog steeds niet gereageerd op mijn zoveelste aanmaning om eindelijk eens de schade te vergoeden voor die twee ontspoorde stadsritjes in februari en maart. Helaas is er gisteren een derde geval bijgekomen. Niet op de Leidse stadsdienst, natuurlijk, waar ik de chipkaart niet meer gebruik. Het was op de Maasvlakte waar, evenals overal in groot-Rotterdam, die chipkaart verplicht is. Wat ik daar zocht, en gedeeltelijk zelfs vond, lees je HIER.

Ik stapte bij de steiger van de RET-Fast Ferry in bus 113 naar Brielle. De stomme, achterlijke doos achter het stuur had wel commentaar over de plek waar ik op de bus stond te wachten (nl. bij de halte), maar ze bleek wel vergeten, de chipkaartlezers aan te zetten. Mogelijk verwachtte ze op een zaterdagmiddag helemaal geen passagiers op dit lijntje door het gebied waar onze boterham verdiend wordt. Ze zette de lezer alsnog aan, toen ik mijn kaart daar al tegenaan hield. Die gaf daarna alsnog: GOEDE REIS. Datzelfde meende ik in een flits te zien toen ik in Brielle, bij busstation Rugge, had uitgecheckt.

Inderdaad bleek ik, toen ik het later bij een kaartautomaat van de RET controleerde, acht euro betaald te hebben voor een rit van hooguit 10 kilometer. Sinds 1 mei 2010 heb ik 12 chipritten gemaakt bij Connexxion. Bij 4 daarvan ging iets fout, wat neerkomt op 33%. Drie keer was dit een haltefout, en nu dit weer; in Brielle gaat zoiets met brille. Misschien kunnen ze bij Connexxion beter die blikken trommeltjes met kartonnen kaartjes weer uit het museum halen; voor het digitale tijdperk zijn ze niet rijp.

Frans Mensonides
13 juni 2010

 

Bij busstation Brielle Me-rug-op zag ik wederom mijn geld ervandoor rijden.

CONNEXXION: 38% RITTEN FOUT; RESTITUTIE CHAOS

Bij de post lag eind vorige week weer zo’n standaardepistel van Connexxion. Het speet de busboeren opnieuw verschrikkelijk, dat er tijdens mijn rit met een van hun vehikels iets was misgegaan met de chipkaart.

De brief was niet helemaal gelijkluidend aan de vorige die ik ontvangen mocht. Toen beloofden ze me namelijk, het geld via de chipkaartlezer te restitueren, hetgeen ook geschiedde, maar helaas niet het correcte bedrag; ik schreef er hierboven over. Deze keer beloofde Connexxion, het bedrag op mijn girorekening te storten. Ik ging kijken, en toen bleek dat al gebeurd te zijn; al een paar weken geleden, zelfs. Ik check mijn bankrekening niet elke dag, zoals een Scrooge-van-het-digitale-tijdperk zou doen. Maar nu had ik er al een paar weken niet naar gekeken, en stond er ineens 14,63 op van Connexxion.

Dat bedrag is, wonderbaarlijk, precies het bedrag dat ze me schuldig waren voor die storing op de Leidse lijn 14 op 18/2, toen ik 16 euro kwijtraakte voor een rit die 1,37 had moeten kosten. De kwestie was na een kleine vier maanden afgedaan; dat schijnt ervoor te staan.

Nu zit ik met twee raadselen. a): hoe komen ze nu aan die 11,22, die ik per chipkaartlezer ontving? Als dat de vergoeding is voor de storing op 31/3, dan hebben ze me te veel betaald, want ik had 6,63 geclaimd. Ik stel vast dat 11,22 gelijk staat aan drie maal het borgtarief minus een maal het instaptarief, maar die wetenschap helpt me niet verder. En raadsel b): op welke claim heeft die nieuwe brief dan betrekking? Op die van Brielle, die pas anderhalve week geleden is? Dat is wel heel onwaarschijnlijk.

Naar aanleiding van deze brief ben ik eens in mijn Connexxion-ritten gedoken, die vermeld staan op het overzicht van Mijn Chipkaart. Toen bleek, dat ik in februari van dit jaar ook nog eens ongemerkt 8 euro was kwijtgeraakt bij een rit op lijn 13 in Leiden. Zowel bij het in- als bij het uitchecken was 4 euro van mijn tegoed afgeschreven. Ik had toen bij het uitchecken al vaag het idee dat er iets niet klopte, maar vergat het ogenblikkelijk, daar ik blijkbaar op dat moment dringender dingen aan het hoofd had.

Deze kwestie is nu natuurlijk ‘verjaard’, om niet te zeggen: ‘vermaand’. Dit soort problematische ritten komen met vertraging in het overzicht op Mijn Chipkaart; een paar weken later dan de rest. Connexxion doet dat vermoedelijk opzettelijk, in de hoop dat je zulke ritten dan niet meer opmerkt, en de schade niet claimt.

Ik ging eens een statistiekje aanleggen. De afgelopen vier maanden heb ik 37 chipritten gemaakt met Connexxion, voor zover bleek uit het overzicht (de dure ritjes van huis naar het station en v.v. doe ik tegenwoordig meestal met de strippenkaart). Van die ritjes gingen er 14 fout, 38%. Daarbij zaten 9 haltefouten. In bijna alle gevallen betaalde ik een halte meer dan ik had moeten betalen; zelden of nooit minder. In één geval, op de Zuidtangent, betaalde ik 0,00 euro voor mijn rit; zie hierboven. In vier gevallen werd ik geconfronteerd met schade door falende apparatuur. In totaal werden mijn zakken daarbij gerold voor 40 euro.

Wanneer zien wij Connexxion eindelijk eens besproken in TROS’ Opgelicht? Of lichten ze vooral zichzelf op, en jagen ze zichzelf op hoge kosten, doordat ze noch hun chipsysteem, noch hun klachtenafhandelingssysteem op orde hebben? Hoe het ook zij, ze maken er een beschamende wanvertoning van.

ZESTIG RITTEN MET HTM

Tussen 15 april en 19 juni 2010 maakte ik twee dertigtallen ritten vol met HTM. Daar deze voornamelijk gingen naar iemand die in het Zeeheldenkwartier woont, zegt het resultaat vooral iets over lijn 17. Op die lijn gingen alle ritten goed. Een keer of zes, zeven nam ik in die periode Randstadrail, en die ritten zorgden voor de twee fouten (3%) die ik in dit zestigtal heb kunnen constateren. Een keer betaalde ik 78 cent (alleen opstaptarief) voor mijn ritje; een andere keer bleken alle kaartlezers defect.

Met dat storingspercentage van 3% scoort HTM (of in ieder geval tram 17) een stuk beter dan Connexxion (38%), iets wat ik ook bij eerdere onderzoeken al kon constateren.

In deze periode ben ik vijf keer gecontroleerd. Vier van deze controles verliepen zonder onregelmatigheden. Bij de vijfde, ook alweer in Randstadrail, bekeek de controleur alleen mijn chipkaart en liep vervolgens door. Dat is raar, maar HTM doet het in dit opzicht toch beter dan de RET. Want…

FAKENDE CONTROLEURS IN DE RET-TRAM

… bij een recent onderzoek door Groen Links bleek namelijk 90% van de chipkaartlezers, waarmee Rotterdamse tramconducteurs zijn uitgerust, defect. Bij de controle wordt doodleuk gefaked; net gedaan of het apparaatje werkt. Dat had ik zelf ook al meerdere malen geconstateerd; je las het hier al anderhalf jaar eerder dan in de krant. Ook RET is zodoende een bedrijf dat vooral zichzelf besodemietert.

Het pratende hoofd van RET, Pedro Peters, nog nimmer betrapt op het spreken van de waarheid, verklaarde dat dat apparaatje maar een extra controlemiddel is. Maar dat is natuurlijk niet waar; het is in het chiptijdperk het ENIGE controlemiddel in een tram. Dezelfde Peters schept graag op over het teruggedrongen zwartrijden in de metro, maar komt wijselijk niet met percentages zwartrijders in de tram.

DERTIG RITTEN MET NS / ‘OM’

In de 3,5 week tussen 23 mei en 17 juni 2010 maakte ik ook weer 30 NS-ritten op saldo. Daarbij ging helemaal niets fout, afgezien van een paar lezers die ineens PROBEER OPNIEUW brulden toen ik mijn kaart er een tiende seconde te lang bijhield. Ik heb zo langzamerhand geleerd, me van die imperatief niets aan te trekken; je bent dan gewoon in- of uitgecheckt.

Deze keer bestond mijn dertigtal niet alleen uit reisjes naar Den Haag. Ik ben ook een keer naar Castricum geweest op saldo; ik had een afdelingsfeestje op een vrije dag, en besloot ruimhartig, mijn reisje niet te declareren, maar zelf te betalen. Mede daardoor kwam mijn totaal op 781 afgelegde kilometers.

Het conducteurscorps had er nog minder zin in dan normaal. Slechts 2,5 keer ben ik gecontroleerd op die afstand. Die halve keer kwam op rekening van een conducteur die, toen ik mijn portefeuille trok, plotseling ijlings doorliep, onder het mompelen van: ‘Het zal wel goed zijn’. Een uitstekende werkmentaliteit! Dit is nu eens een conducteur die niet, zoals de meeste van zijn collega’s, de hele dag met z’n reet op de bank in de eerste klasse zit. Nee, dit is er één die zich nog durft te vertonen in de trein, om er de schrik in te houden bij zwartrijders.

Ik erger me trouwens blauw aan die ‘Om’-reclames op tv; sukkels die de trein missen omdat ze een papieren kaartje moeten kopen – en hun uitverkoren chick bij een ander in bed zien belanden; zo wordt gesuggereerd. Pure misleiding. Stel: ik reis op een vijfretourkaart. Per retourtje hoef ik maar één handeling te plegen: stempelen voor vertrek. Reis ik op saldo met chipkaart, dan ben ik vier handelingen verschuldigd: in- en uitcheckten op heen- en terugweg. Voor die vijf-retourkaart hoef ik maar eens per 10 ritten naar de automaat. Dus wat nou, ‘om’??

Frans Mensonides
23 juni 2010

ZO MAAR EEN CHIP-FOTO

Station Blaak, in Rotterdam, waar het chipgedoe begon

‘KLAUWEN MET TIJD’: TECHNEUT VAN CONNEXXION AAN DE LIJN

Toen lag daar op de burelen van De digitale reiziger nog die archiefkopie van de uitgaande brief aan de provincie Zuid-Holland; die brief over de chipkaartpraktijken van Connexxion. Die was na ruim twee maanden nog steeds niet beantwoord. Geen enkel teken van leven uit de Haagse slaapzaal die men Provinciehuis noemt. Dat valt me tegen van zo’n provincie, want ik werk zelf bij een gemeente, en daar krijgen klagende burgers in ieder geval nog een ontvangstbevestiging voordat hun brief in de spreekwoordelijke bureaulade verdwijnt.

Ik belde de provincie, en kreeg na enig telefonisch gedwaal de ambtenaar te pakken die erover ging, of althans de enige verkeersambtenaar die niet op vakantie mocht. ‘Heeft u dan helemaal geen postregistratiesysteem?’, vroeg ik poesvriendelijk, nadat de man bekend had, mijn brief niet te kennen en ook niet te kunnen vinden. Dat bleef in het vage. Er was er geloof ik wel een, maar dat deed het niet of daar had hij geen toegang toe. Maar of ik mijn klacht misschien mondeling nog een keer uiteen wilde zetten?

Welaan, ‘Connexxion belazert zijn klanten bewust, door rond te rijden met defecte kaartlezers, in de hoop, dat hun klanten ongemerkt vier, acht, twaalf.... euro kwijt zijn. Bovendien pikken ze op elk ritje een paar cent winst, want je betaalt bij Connexxion meestal een halte meer dan je gereisd hebt, en nooit een minder. Als ik u was, zou ik eens proberen te achterhalen hoeveel ton of miljoen dat bedrijf per jaar achterover drukt van zijn klanten, en dat bedrag korten op hun subsidie, of bijdrage, of hoe het ook heet!’

Nou, dat vond deze ambtenaar ongehoord, dat Connexxion de boel bewust zou belazeren. Ja, ze kregen in Den Haag ritsen klachten over de chipkaart, maar de boel bewust flessen, ongehoord!

‘Ongehoord’, dat is een stopwoordje op het provinciehuis. Dat zei in 1998 die ambtenaar ook die ik met naam en toenaam had afgezeken op mijn site. Deze, die ik anno 2010 aan de lijn had, beloofde, mijn klacht te zullen doorgeven aan Connexxion. Ook dat is in twaalf jaar tijd niet veranderd: de provincie laat klachten over het vervoersbedrijf afdoen door het vervoersbedrijf zelf, omdat geen ambtenaar ook maar in de verste verte snapt waarover het gaat. Ik zal de ambtenaar deze keer niet bij naam noemen, omdat ik die niet duidelijk heb verstaan of opgeschreven; Kalfskop, maak ik ervan.

Dezelfde dag nog werd ik gebeld door een technische man van Connexxion, wederom. Ook deze man sprak zijn verbazing uit over mijn aantijgingen. ‘Jawel’, zei ik, ‘iedere keer als ik uit mijn wijk naar Leiden Centraal reis, wordt mijn rit berekend tot de halte Steenstraat, een halte verder’. Dat kon hij uitleggen.

‘Kijk, zegt het begrip GPS u iets? De bussen bepalen met behulp van een GPS hoe hun positionering is. Dan richt het systeem zich op de dichtstbijzijnde halte. Nu kan er iets mis zijn met de technische fine tuning van een en ander. Dat systeem zoekt binnen een radius van 30, 40 meter naar een halte. Nu kan het gebeuren, dat hij zijn halte kwijtraakt. Dat heb je vooral rond het busstation. Daar hebben we wel meer problemen mee, ook bij Busstation Sas in Zierikzee [ocharm, de zakken van die zuunige Zeeuwen ook gerold]. Daar liggen meerdere haltes, daar liggen heel ingewikkelde patronen van busbewegingen. En dat kan het zich wel eens voordoen dat de bus verdwijnt uit de range van de halte op de GPS. Dat hij op zoek gaat naar een andere halte dan het busstation…’‘Ja’, begreep ik, ‘en dat is dan altijd de volgende halte, en nooit de vorige. Ik snap het volkomen.’

Maar ik moest beslist niet denken dat Connexxion dat met opzet deed; het lag allemaal aan de technische fine tuning van het systeem. Nee, het kost Connexxion ook allemaal klauwen met tijd, die klachten afhandelen. Bij pakken komen ze binnen. En elke klachtafhandeling kost 2,50 aan personeelskosten, of ik me dat wel realiseerde?
‘Nou, maar als je de klant acht euro afhandig maakt, en de helft van de klanten merkt het niet, zoals mij van de winter is overkomen, dan heb je toch winst?’

Nee, nee, nee, zo werkte dat niet. Het idee alleen al, dat een serieus bedrijf als Connexxion… ‘Maar je hebt mensen, die claimen elk dubbeltje.’

‘Terecht’, vond ik. ‘Stel dat je 100 euro opneemt bij de geldautomaat en je krijgt er maar 90. Dan ga je toch ook reclameren bij de bank? U heeft met de chipkaart een foutenpercentage van 40, naar mijn ervaring. Welke bank zou daarmee wegkomen?’
‘Tsja…’
‘Als u uw probleem nou echt wilt oplossen, dan zou u eens een studiereisje moeten maken naar de HTM. Die hebben een foutpercentage van 2 à 3. Ja, dat is ook nog 2 à 3 procent te veel, maar het is in ieder geval een stuk beter dan jullie. Daar moet je maar eens gaan kijken, hoe zij dat doen. Maar goed, ik ken ook wel aantrekkelijker oorden voor een snoepreisje dan Den Haag.’
‘Ha, ha, ha’, lachte de techneut, ‘maar die haringkar bij het Binnenhof is toch ook niet te versmaden…’
‘En Scheveningen, op een mooie dag!’
‘Ha, ha, ha’, deed de man opgelucht; gelukkig, gelukkig, de gevreesde digitale reiziger neemt het op met een grapje.

Maar als ik nou even mijn kaartnummer wilde opgeven… Ja, kregen we dát weer! Die man, die eerst een ingewikkeld verhaal stond te houden over zijn eigen technologische incompetentie, gooide het nu op mijn kaart. Dat hoort tot de standaardprocedure bij Connexxion: doe net alsof het aan de klant ligt. Ik gaf het nummer, in de zekerheid dat hij het meteen na het telefoongesprek in de prullenbak zou gooien.

Een hoop technische prietpraat, daar denkt Connexxion zijn klanten mee te overtuigen. Ik heb de ware naam van deze man niet onthouden, maar weet nog dat hij klonk als een geslachtsziekte. Een man die vast nooit een schroevendraaier in de hand heeft gehad, maar is ingehuurd om klagende klanten met leuterpraat zand in de ogen te strooien. Oplichters zijn het; ik blijf het zeggen.

Des te knapper dat ik ze zo nu en dan wat geld uit de vingers kan wringen. Een paar weken geleden hebben ze 8 euro op mijn rekening gestort. Ze vermelden dan nooit waaraan je zo'n milde gave te danken hebt, maar ik neem aan dat dit, na ruim 3 maanden, eindelijk de vergoeding is voor die rit op 31 maart. Dan wacht ik nog op betaling voor die in juni naar Brielle. En zit ik nog steeds in mijn maag met 11,22 euro waarvan ik niet weet, waaraan ik ze te danken heb. Vermoedelijk is dat het geld van een andere gedupeerde, per ongeluk teruggestort op MIJN chipsaldo. Ik heb het Connexxion gemeld, maar ze hebben ook op die melding niet gereageerd. Die 11,22 heb ik gedeponeerd in de consignatiekas, waar de eerlijke eigenaar ze mag komen ophalen.

22/07/2010

‘MISLEIDENDE RECLAME’: ROVER NAAR RCC MET SPIJKER OP LAAG WATER

 

 

ROVER luisterde de aanhoudende komkommertijd en de windstilte in de kabinetsformatie op met een voorgenomen gang naar de Reclame Code Commissie. De reizigersvereniging heeft weer eens een spijker op laag water gevonden, of anders gezegd: weer eens een mier lopen neuken. Op sommige IRM-treinen staat namelijk een zogenaamd misleidende reclame: ‘De OV-chipkaart brengt je nu door heel Nederland’. Maar dat klopt niet, aldus de vereniging die ik soms satirisch al POVER noemde toen ik er zelf nog inzat. Want in sommige delen van Nederland, bijvoorbeeld bij andere treinmaatschappijen dan NS, kun je helemaal nog niet reizen met de chip.

Die gewraakte reclame is aangebracht op kosten van het Ministerie van Verkeer en Waterstaat, dat nu dus in de beklaagdenbank zit. Ik zag de bewuste trein laatst toevallig (of niet zo toevallig, want er rijdt er meer dan één rond en je komt ze overal tegen). Wat staat er nu precies op? ‘De OV-chipkaart brengt je nu door heel Nederland. Van Zeeland (…) naar Groningen.’ Op de plaats van de puntjes staan dan de overige tien provincies vermeld, uitgesmeerd over de hele lengte van de trein: ‘over Utrecht’, ‘langs Zuid-Holland’, ‘onder Noord-Holland’, etc.

Als je al die provincies aandoet op je treinreis van Zeeland naar Groningen (in praktijk zijn Noord-Brabant, Zuid-Holland, Utrecht, Gelderland, Overijssel en Drenthe voldoende), dan kom je door heel Nederland. ‘Door heel Nederland’ impliceert voor mijn taalgevoel dat je kriskras door het land reist. Niet persé dat je in Boerenkoolstronksteradeel uitstapt om een buurtbus te nemen die niet is voorzien van een chiplezer; niet persé dat je na aankomst in de stad Groningen nog doorrijdt naar Uithuizermeeden met een provinciale boemel die de chipkaart nog niet kent.

Zo kwamen wij vroeger in die goeie ouwe tijd van de Tienertoerkaart ook in heel Nederland, al zijn we, voor zover ik me kan herinneren, nooit uitgestapt op IJmuiden-Casembrootstraat, Dronrijp, Geleen-Lutterade, Vroomshoop of Baflo, want sommige oorden waren zelfs voor tienertoerders te extreem.

Had er nou gestaan: ‘Met de OV-chipkaart kom je op elk station en elke halte van Nederland’, dan had de reizigersvereniging een punt gehad. Maar het bezwaar tegen déze reclame zou ik zonder meer afwijzen als ik de Reclame Code Commissie was.

Wat willen ze nou bereiken met zo’n klacht? Als hij zou worden toegewezen, dan moet het ministerie er misschien wat kleine lettertjes bijzetten, die toch niemand leest in het voorbijgaan van de trein. Dit is ROVER’s zoveelste achterhoedegevecht.

 

Met een Haagse tram naar Lisse? Dat ROVER dáár nog niet over gevallen is!

11 augustus 2010


ANONIEM CHIPPEN

Mijn oude vriend Tjeerd moet rondkomen van een weekbudget van 80 euro. Dat is om te voorkomen dat hij domme aankopen doet; voor grote aankopen moet hij eerst toestemming vragen aan de stichting die zijn geld beheert. Maar domme aankopen doet hij toch wel. Dat was vroeger al zo, als kind. Sparen kwam in zijn woordenboek niet voor. Of hij nou een gulden in handen kreeg, of een riks of een tientje, het was dezelfde dag nog op. Ook zijn tienertoergeld voor onderweg joeg hij er op dag één al doorheen; het geld brandde hem in de zak.

Laatst kocht hij bij een NS-loket een oplaadbare anonieme chipkaart voor 7,50. ‘Toen vraag ik dus aan dat mens achter dat loket: “Kan ik nu meteen de tram naar Scheveningen nemen met dat ding?”, maar dat ging dus niet. Moest ik hem eerst opladen. Maar ik betaal net 7,50. Dan kan ik toch voor 7,50 reizen? Zegt dat wijf, dat die 7,50 alleen voor die kankerkaart is. Nou zal ‘ie godverdomme lekker worden! Ik ben dus zwaar genaaid; koop ik zo’n tyfus-chipkaart, en kan ik er niet mee reizen. Vraag ik waar ik hem dan kan opladen, maar dat wist die #$%$^ natuurlijk niet!’

‘Tjeerd, Tjeerd’, zei ik hoofdschuddend. ‘Nou draai ik iedere keer die stukjes van me voor je uit over de chipkaart (Tjeerd heeft zelf geen computer). Je zou toch wijzer moeten zijn. Je weet toch, dat je alleen al 7,50 betaalt voor dat stuk plastic op zich? En je hebt toch ook kunnen lezen dat een rit per chipkaart bijna altijd duurder uitpakt dan met de strippenkaart? Hoe dacht je dat te betalen? Het moet allemaal van die 80 euro.’

Tjeerd keek beteuterd. Het was een impulsaankoop, zei hij; hij kocht hem voor de ‘heb’. Hij had er zoveel over gehoord; hij wilde er nu zelf een hebben.

Ik kreeg medelijden met hem, en stelde voor, zijn chipkaart te ruilen voor een lege 15-strippenkaart. Een goede deal, dan kon hij nog eens naar Scheveningen en was hij meteen die levensgevaarlijke chipkaart kwijt, die hem maar weer zou aanzetten tot geld uitgeven: impulsritjes om het wonder te kunnen aanschouwen van het opraken van zijn saldo. Ik ken Tjeerd een beetje!

En zo kwam ik in het bezit van mijn derde chipkaart, een anonieme, na twee kaarten op naam. Op die bij NS gekochte anonieme kaart zat standaard de mogelijkheid tot reizen op saldo per trein. Maar dat is dan altijd vol tarief, want korting is alleen geldig met je voordeelurenabonnement op je eigen, persoonlijke NS-kaart. Ik heb die mogelijkheid tot reizen op saldo meteen maar van die anonieme kaart afgehaald, wat gewoon kon bij een kaartjesautomaat.

Daarna heb ik er twee tientjes saldo opgezet en heb hem een poosje gebruikt in het stads- streekvervoer. Het werkt in grote lijnen precies zoals een kaart op naam, met een paar kleine verschillen:

Frans Mensonides
11 augustus 2010

 

CHIPPEN IN GELDERLAND

 

Buurtbus in Garderen

Zoals blijkt uit dit nieuwsbericht, wil Gelderland de strippenkaart in november 2010 afschaffen. De provincie heeft de ambitie, na het Rijnmondgebied en groot-Amsterdam, de derde regio te worden waar alleen de chipkaart geldig is in het stads- en streekvervoer.

Is Gelre daar wel rijp voor? Het antwoord luidt: ‘Nee’. Zeer weinig OV-klanten gebruiken de kaart nu vrijwillig; afgezien van studenten, slechts 4% van de reizigers.

Ik was zelf laatst in Gelderland voor een sentimental journey naar onze vakantiestreek van weleer en een hernieuwde confrontatie met het Solse Gat, en nam een kleine steekproef van drie bussen. Een niet-representatieve steekproef, weliswaar, maar wel een veelzeggende.

Mijn eerste rit ging per buurtbus, van de buurtschap Drie naar Garderen, dat je nog net een dorp mag noemen, zij het een klein. De buurtbus, een charmante vorm van OV, waar je meestal de enige passagier bent en waar de (vrijwillige) chauffeur altijd bereid is tot persoonlijke ontboezemingen.

In de buurtbus is de strippenkaart nu al niet geldig, en nooit geweest, ook. Je koopt een speciaal kaartje voor 1,80 euro, ongeacht de af te leggen afstand. Chippen kan niet in de buurtbus, en ik heb nergens gelezen dat ze het ooit mogelijk gaan maken. Dit aparte vervoer, voornamelijk voor en door bejaarden, moet er misschien ook maar vrij van blijven.

In Garderen streek ik neer onder de parasols, vandaag paraplu’s, van De Bonte Koe, en realiseerde me dat dit mijn eerste bezoek was aldaar sinds 1971. Toen reisden we nog, als we een keer de bus namen in plaats van de fiets, op zo’n draaikaartje uit een trommeltje. In het filmpje bij het hierboven aangehaalde nieuwsbericht wordt gesuggereerd dat niet-chipkaartgebruikers allemaal conservatieve lieden zijn; geen woord over bijvoorbeeld de woekertarieven van het elektronische betaalmiddel.

Mijn volgende busrit ging van Garderen naar Harderwijk, met lijn 112. Garderen ligt in vogelvlucht een kilometer of 15 van de dolfijnenstad. De bus legt echter meer dan het dubbele af, met een omweg via onder andere Uddel, Vierhouten, Nunspeet en Hulshorst. Een ideale lijn voor sightseeing door een toerist als ik, maar niet erg geschikt om snel en goedkoop ergens te komen. Ik zat een uur lang in de bus, en nog wel een van Veolia. Het komt door mijn Veluwe-vakantienostalgie dat ik hier het liefst nog bussen van de VAD, de Veluwse Auto Dienst, had zien rijden. Het logo van het steigerende hert is gelukkig wel behouden gebleven.

Die omwegen zijn nieuw. Alle lange, gestrekte lijnen uit het VAD-tijdperk zijn de afgelopen 10 jaar verknipt en verkronkeld. En verchipt. Met de chipkaart was ik 5,32 kwijt. En daarmee bleek Veolia me nog gematst te hebben. Ik miste het centrum van Harderwijk en stapte een halte verder uit: De Plantage. Maar mijn rit werd berekend tot de Selhorstweg, één halte vóór het centrum. Ook Veolia worstelt dus met dat GSM-systeem dat altijd de verkeerde halte schijnt te pakken. Maar in tegenstelling tot Connexxion doen je ze twee haltes cadeau, in plaats van er standaard één bij te pikken.

Rit drie, ten slotte, een ruim uurtje en een lichtelijk verregende stadswandeling later. Je schijnt het station ook lopend te kunnen bereiken vanuit het stadshart. Maar ik kan de goede weg nooit vinden en verdwaalde ook deze keer weer hopeloos. Ik stelde me dus maar op in een abri waar al meer mensen stonden te wachten op bus 207 naar station Harderwijk.

Er verscheen een ouwe stinkbus met het opschrift Walibi-express en met slechte muziek uit een luidspreker, ter verhoging van een klaarblijkelijk aanwezige feestvreugde. Daar iedereen instapte, deed ik dat ook maar. Het was gewoon lijn 207, het was regulier streekvervoer, maar er hing wel een bordje dat je in deze bus helaas nog niet kon chippen. Op hun website staat vermeld dat alle normale OV-kaartjes er geldig zijn.

Drie ritten, waarbij ik in slechts één geval mijn chipkaart kon gebruiken. En natuurlijk moest ik in dat ene geval prompt een ‘haltefout’ noteren. Is Gelderland rijp voor de chip? Even rijp als ze waren in 1971, schat ik.

22/08/2010

SPITHORST’S EINZELGANG: MAATSCHAPPIJ VOOR BETER OV

Altijd al gedacht dat we nog meer zouden horen van Rikus Spithorst. Twee jaar geleden is hij gewipt als secretaris en woordvoerder van ROVER, wegens een column over Femke Halsema, die hij het liefst in brand had zien vliegen. Ik schreef er toen over in een artikel over het automatische busje van Capelle a/d IJssel.

Spithorst heeft nu een alternatieve reizigersorganisatie opgericht, genaamd Maatschappij voor Beter OV. Hij gaat lawaai maken, beloofde hij in De Pers. Nou, dat is deze lawaaipapegaai wel toevertrouwd.

Maar als je denkt, dat de MVBOV weer een ouderwetse actiegroep wordt, net zoals ROVER in de jaren 80, heb je het verkeerd. Spithorst is ook geen type om om half zeven ’s morgens bij minus twaalf Celsius foldertjes uit te delen aan gewone reizigers, zoals ik ooit begonnen ben (het tijdstip in deze anekdote wordt steeds vroeger, merk ik, en de temperatuur steeds lager). Hij houdt helemaal niet van gewone reizigers, zeker niet voor zover ze lid waren van ROVER. Nee, Rikus’ nieuwe club wordt een denktank waar vervoerders en reizigers als hij samen allerlei mooie dingen gaan bedenken.

Als je de site van de nieuwe club bekijkt, vallen je twee dingen op. a) hij lijkt sprekend op die van ROVER, met reizigers in een banner en lullige tekeningetjes van een artiest aan wie nooit een overzichtstentoonstelling gewijd zal worden. En b), er wordt vooral op vermeld, wat er allemaal schortte aan ROVER. Spithorst brengt een paar terechte bezwaren naar voren tegen deze papieren vergadertijger. Maar hijzelf was jarenlang de spilfiguur en het gezicht van die vereniging, en is de logheid en ineffectiviteit ervan pas als probleem gaan zien, nadat hij er – terecht – was uitgetrapt.

De beleidspunten van de nieuwe club verschillen ook niet spectaculair van wat ROVER al veertig jaar lang naar voren brengt. Ik keek voor deze rubriek natuurlijk vooral naar de chipkaart, in de hoop, dat ze met iets revolutionairs zouden komen: een oproep tot zwartrijden, bijvoorbeeld, totdat alle chipproblemen zijn opgelost; dat zou pas lawaai geweest zijn!

De chipkaart, daar zal zo’n kritische club toch wel principieel tegen zijn? Nee, hoor! Men is 100% voor, nog duidelijker dan ROVER. Wel hekelt men de neiging van bussen en trams om met grote omwegen te rijden. En vindt men tevens dat voor abonnementen het zonesysteem losgelaten moet worden, zodat abonnementhouders al die omwegen – die zíj dagelijks moeten maken – ook mogen betalen. Logisch?

Verder wil de club dat het chipkaartsysteem bij grote vertragingen automatisch geld restitueert. Goede suggestie! Maar dit soort losse flodders zijn gemakkelijker gelost dan uitgewerkt in praktijk. Geen woord verder over veelvuldige chipstoringen, hogere tarieven, lange afhandelingstijden van klachten, kortom: zaken waar gewone reizigers zich dik om maken. Maar Spithorst houdt niet zo erg van gewone reizigers, zoals al opgemerkt.

Behalve dat feit zie ik nog een paar goede redenen om geen lid te worden van zijn club. In de eerste plaats was mijn aanleiding om mijn lidmaatschap van ROVER op te zeggen, een door Spithorst onbeantwoorde mail (hij hield niet zo van leden die kritische geluiden uitten). In de tweede plaats omdat ik in zijn club ongetwijfeld ook binnen de kortste keren weer op zijn kilometers lange tenen zou gaan staan (en hij houdt niet zo van mensen die dat doen). Maar vooral omdat de Maatschappij voor Beter OV geen leden kent.

De Maatschappij voor Beter OV is, net als de PVV van Wilders, een beweging, opgericht door een rancuneuze en paranoïde hufter en een voorstander van vrijheid van meningsuiting, zolang die niet ook voor anderen geldt dan hemzelf. Maak maar veel lawaai, Rikus, tot veel anders ben je nooit in staat geweest.

22/08/2010

SLOT

Mooi punt om een streep te zetten onder deze aflevering, voordat we verder afzakken naar het niveau van Spithorst zelf. In de nazomer en het najaar komen wij terug met de jubileumaflevering 20.

Eerdere afleveringen in de deze reeks, die telkens van naam verandert, maar wel steeds gewoon doortelt:

De stand in chipland 18 (april - mei 2010) met o.a.: Legale zakkenrollerij: chippen bij Connexxion (met lange nasleep) / vergeetpalen op de SUNIJ / speuren in de reisplanner / metro Amsterdam: -13% passagiers / chippen bij NS, HTM en Veolia / op saldo naar Nijverdal - De stand in chipland 17 (februari - maart 2010) met o.a.: Afschaffing strippenkaart op RET-tram en bus / Goeree-Overflakkee / met Connexxion de mist in / chippen bij NS en HTM / voor 16 euro het schip in bij Leidse stadsrit - De stand in chipland 16 (december 2009-januari 2010) met o.a.: eindelijk chippen bij NS / 30 ritten bij HTM en Connexxion / 25 stellingen van Brenno de Winter / introductie Studenten-OV-chipkaart / het onderzoek van Otto Cox (Leiden) - De stand in chipland 15 (oktober-november 2009) met o.a.: chipkaart is 15% duurder dan strippenkaart en jaagt mensen de metro uit / slap D-daytje bij NS / duur oeps-moment / uitrol chipkaart bij HTM - Chipblog augustus - september 2009, met o.a.: 27/8: D-day bij GVB Amsterdam, chippen in Zeeland, Utrecht, Arnhem / Nijmegen en bij Veolia - Chipblog juni-augustus 2009, met o.a.: probleem met Voordeelurenkaart NS / Chippen op de bus in en om Leiden / Evaluatie: hoe goed gaat het werkelijk in chipland / een weggooier: de wegwerpkaart van het GVB - Chipblog maart - mei 2009, met o.a.: Falende controleapparatuur bij NS en RET / ROVER terug in overleg / Langdurige blackout chipkaartlezers in RET-metro / Chipkaart getest rond Leiden - Strip en Chip; rond een historische donderdag: Magneetkaart, chipkaart: een kwart eeuw gemodder / Witkielen, aftellen naar donderdag / Randstadrail / de Compensatiekaart / D-day: donderdag 29 januari 2009 / Dan toch maar de evaluatie (jan./feb. 2009) - Unknown Check-in: Rondje Randstad met de chipkaart / Ervaringen van andere reizigers / Aanvullend stads-streekabonnement / Compensatiekaart: achter-het-bureau-denken van RET / ROVER: Duitse chipkaart of vouw-de-vouw / Rondje Rotterdam (november 2008 - januari 2009) - Pinksterupdate / Plundertarief GVB / Rotterdamse Pleurisschop / Tegoedbon op Hoekse Lijn / Discussieavond 'De OV-chipshow' van TUMULT / En toen: nieuw uitstel / Controleapparaat gesignaleerd (mei-juli 2008) - Op weg naar Station Unknown; De week van Tineke Huizinga / aanvulling voor wie de nuance zoekt / Huizinga´s aanvalsplan / Toenemende twijfel aan Alladin´s wonderlamp (januari / maart 2008) - RGL en Chipkaart: bladeren in koppijndossiers (januari 2008) - 'Ken d'rrr ook niks an doen' Een middag chippen in de tram van de RET (juli 2007) - Ik overleefde de metro-marathon van Rotterdam (april 2007) - U houdt van reizen, maar niet van gedoe; chippen bij NS (januari 2007) - ‘Use it, lose it’; Zomaar wat chip-shit uit de Amsterdamse Gettogordel (januari 2007) - 'RET wenst u een goede reizen'; op pad met de OV-chipkaart (juni 2006) - Aangekaart; losse flodders over de chipkaart (mei 2006) - Niet goed, geld weg. Twee dagen op pad met de OV-chipkaart (maart 2006) - Veel onduidelijkheden rond de OV-chipkaart (februari 2006)

© Frans Mensonides, Leiden, 2010

<< naar thuispagina Frans Mensonides