Nieuwe reexx - Aflevering 135 ZONDAG 31 AUGUSTUS 2003
De laatste
re·flec·tion
En hier dan de laatste aflevering van REFLEXXIONZZ!, een nogal bonte aflevering, met allerlei dingen die ik nog kwijt wil. Wat hebben we vandaag? Achtereenvolgens de VGV (Vaaxxt Gestelde Vragen; Nederlands equivalent van FAQ’s), iets over de literaire onderwereld, het overzicht van de naar mijn onbescheiden mening beste artikelen / verhalen van 2003, en tot slot het slotwoord.
Zie het citaat uit dictionary.com hierboven, en lees het soundbiteje in de rechterkolom.
Dat vragen ze altijd aan echte schrijvers. Aan mij is die vraag nog nooit gesteld, maar ik wil er toch een kort antwoord op geven, niet veel langer dan: “Waarom niet?”, wat een wel erg goedkope dooddoener zou zijn.
Waarom? Ik vind het leven meestal maar een kale, saaie boel, met veel tegenvallers en weinig opstekers. Tot het moment dat ik achter het toetsenbord plaatsneem om het allemaal op te schrijven. Dan lijkt het bestaan me ineens hyper-boeiend, en boordevol fascinerende onderwerpen om over te schrijven. Ik schrijf dan meestal realistische stukken over het leven, dat meestal maar een kale, saaie boel is, met veel tegenvallers en weinig opstekers. Vreemd, als je er goed over nadenkt.
Met MS Word, op een PC. Maar je doelt met die vraag vermoedelijk op mijn methode van werken. Lees “Synopsis voor een lentedag”; daar staat het in. Een heel raar, onevenwichtig artikel overigens, dat bedoeld was als reisverhaal, maar uiteindelijk bleek te gaan over het schrijven van reisverhalen.
Het verhaal houdt ook een waarschuwing in. Zit nooit te schrijven in een trein, want er kan een idioot naast je zitten die alles stiekem overkalkt, en plagieert.
Officieel omdat ik per 1 september 2003, morgen dus, verder wil met mijn studie. Maar ook wel een beetje omdat ik niet eeuwig door kan gaan met elke 3,5 dag weer iets nieuws te verzinnen. En vooral omdat ik zo langzamerhand verslaafd dreig te raken aan dat geschrijf. Het is gezonder dan drugsverslaving, goedkoper dan gokverslaving en minder vermoeiend dan seksverslaving, maar afkicken leek me toch verstandig.
Klik op het NedStat symbooltje, met het grafiekje, en je weet het. Deze site heeft om en nabij 500 bezoekers per week, ofwel 250 per aflevering. Na zorgvuldige statistische analyse van allerlei ingewikkelde gegevens is me gebleken, dat ongeveer de helft daarvan behoort tot de vaste lezers, die deze pagina twee keer per week opvragen. Dat zijn er dus een stuk of 125; toch nog altijd een flatblok vol, of een wadlopertje in de spits, of een menigte die zich verzameld heeft na een ongeval zonder doden of zwaar gewonden.
Voor zover naar voren komt uit reacties die ik krijg, trekt REFLEXXIONZZ! een heel gevarieerde lezerskring, bestaande uit jong en oud, rijk en arm en heidens zowel als godsvruchtig. Een echt duidelijk beeld van mijn doelgroep heb ik niet; ik schrijf daarom gewoon maar wat me invalt, zonder al te veel te letten op jullie; mijn publiek.
De lezerskring van deze site is verder zo wijd als de wereld; ik heb reacties gekregen uit de USA, Canada, Suriname, Israël, Zwitserland, Oostenrijk, Vlaanderen en Friesland, en misschien nog een paar landen die ik vergeten ben.
Incidentele lezers - dat moet ik nog even vertellen - belanden meestal via Google op mijn site omdat ze op zoek zijn naar een bepaald onderwerp, waarover ik me in het verleden eens blijk te hebben uitgelaten. Dergelijke lezers zijn vaak helemaal niet tevreden met wat zij hier aantreffen, zoals blijkt uit hun e-mails ( zoals F. de G. uit het G., die viel over mijn uiteenzetting over de Erfgooiers, uit een heel oude aflevering, en mij daarover een zeldzaam onbeschofte brief schreef, om te bewijzen dat de nazaten daarvan in een eeuw tijd nog geen greintje beschaving geleerd hebben, wat precies was wat ik met dat stukje wilde aantonen).
Geen flauw idee. Je zult die vraag zelf beter kunnen beantwoorden dan ik.
Klik HIER voor het overzicht van alle verschenen afleveringen, van 1998 tot heden.
Nooit. Een kleine oriëntatie heeft me geleerd, dat dat er niet inzit. Er zijn te weinig mensen die jullie smaak delen. Spijtig, voor de trouwe lezer evenzeer als voor mijzelf; in aflevering 2 schreef ik al, hoe treurig het is, te weten dat je niet ‘in’ bent.
Ik kan daarover nog niets met zekerheid zeggen.
Als er een vervolg komt op deze nieuwe reeks, dan zal het vermoedelijk niet zijn voor juni 2004, als de academische grote vakantie begint. Wie op de hoogte wil blijven van een eventuele voorzetting van REFLEXXIONZZ!, kan lid worden of blijven van de Yahoo-groep Reiziger; die abonnees daarvan zullen het als eerste weten.
De meeste van die bureautjes maken een niet al te serieuze indruk. Laatst zag ik de site van een onderneming die onder meer correctiewerk verzorgt voor aankomende literatoren die zelf niet kunnen spellen. De website van dit eenmanszaakje bevatte een aantal enormiteiten zoals “twijfeldt” en “gepubliceerdt”. Ik heb die man een correct gespelde mail geschreven, met het vriendelijke advies, bij de LOI een cursus Nederlands voor beginners te volgen.
Ook heb ik eens gecorrespondeerd met een eenvrouwszaak die deed in wondermiddelen om een writers-block te overwinnen of een bestseller te schrijven. Ze wilde niet zeggen wat het was: een cursus, een pil, een zalfje of een meditatietechniek. Dat zou ik wel merken na betaling.
Het kwam wat spammerig bij me over. Ik stelde haar daarom een kritische vraag: wat moet er van de literatuur terecht komen als niemand nog bestsellers leest, omdat iedereen er een zit te schrijven? Het antwoord kan ik me niet meer herinneren, maar feit is dat de reclame voor die bestseller-pil kort daarop van haar site werd verwijderd. Ze was misschien bang, dat ik erover zou schrijven. Dat is wel het risico als je je met schrijvers inlaat: dat ze uiteindelijk over je gaan schrijven.
Er is nu alleen nog maar een pil tegen een writers block, maar ook daar zet ik een paar vraagtekens bij (“???”). De zeldzame keren dat ik daarvan last had, heb ik gewoon een poosje niet geschreven, en gewacht totdat het overging.
Dan heb je ook nog klassieke schrijfcursussen zonder wonderpil. Een van de organisatoren hiervan stelde me een “enerverende ervaring” in het vooruitzicht, als ik daaraan zou deelnemen, maar nee, bedankt; die heb ik al meer dan me lief is.
Hoogst merkwaardig, ten slotte, zijn de bedrijven die doen aan uitgeven in eigen beheer. Bij zulke firma's kun je voor een astronomisch bedrag in het bezit komen van een stapel boeken met je eigen werk erin en je eigen naam erop. Daar kun je vervolgens de boer mee op, of ze kunt ze weggeven aan kennissen en relaties met wie je nog een rekening te vereffenen hebt (“Louter presentexemplaren”, was dat niet de titel van mijn eerste reisverhaal op REFLEXXIONZZ!?). Er zijn zelfs mensen die slechts één exemplaar laten drukken van hun eigen boek, en dat in hun eigen boekenkast zetten; allerstompzinnigste ijdelheid-der-ijdelheden. Ik heb een CD'tje gebakken met de hele boel erop, en dát in de boekenkast gezet; 1 euro!
Als je nog een paarhonderd euro bijlapt, verzorgen die bedrijven ook een ISBN-nummer en opname in de Koninklijke Bibliotheek; iets wat je voor een veel geringer bedrag zelf kunt regelen.
Daar had ik nog iets over willen schrijven. Bij dezen, op de valreep.
*1* ex aequo: twee apartjes over verwachtingen en teleurstellingen.
S/P/A/M!!! - Het vervolg; apartje; aflevering 123, 17 juli 2003
Clotoon (Zij die de levensdraad spint) apartje; aflevering 101, 24 april 2003
Beste lezers,
ik ben een man van weinig woorden, dus zal het kort houden. Ik ken de meesten van jullie niet, maar voel me desondanks het middelpunt van een ruime vrienden- en kenniskring, bijeengehouden door twee maal per week een halfuurtje REFLEXXIONZZ!
Ik dank jullie allemaal voor de aandacht, gedurende de afgelopen 15 maanden!
In het bijzonder bedank ik:
*Mijn moeder, mijn grootste fan, die niet eens meetelt in de statistieken, daar ik alle afleveringen voor haar uitdraai.
*Wim Scherpenisse, die REFLEXXIONZZ! niet alleen leest, maar er ook vier soundbitejes aan heeft bijgedragen.
*Marcel van Haegwijck, die mijn reisverslagen al las voordat het WorldWideWeb was uitgevonden, en zodoende mijn eerste lezer is.
*M, die wat achterop was geraakt, en alle 135 afleveringen onlangs op de hogeschool in plukken van 20 heeft uitgeprint, met het voornemen, ze bij te lezen. Hij zal vermoedelijk mijn allerlaatste lezer zijn, als hij diep in november deze woorden onder ogen krijgt, op de laatste pagina van een pak van circa 750.
Allen bedankt, en misschien:
Oant Sjen!
foto: Wim Scherpenisse
REFLEXXIONZZ! biedt columns over openbaar vervoer en andere onderwerpen, reisverslagen, korte verhalen en geen gedichten.
REFLEXXIONZZ! maakt deel uit van de opgeheven site De digitale reiziger, waarvan het archief nog toegang verleent tot alle tussen 1996 en 2001 verschenen artikelen. Wie op de hoogte gehouden wil worden van alle updates, kan zich aanmelden voor de nieuwsbrief Reiziger.
Op- of aanmerkingen, opbouwende of afbrekende kritiek, benevens suggesties zijn welkom in mijn brievenbus. Vrijwel alle brieven worden door mij beantwoord, zij het meestal niet per kerende post. Anonieme of met schuilnaam ondertekende mails gaan linea recta de prullenmand in. Ik behoud me het recht voor, om ontvangen reacties te behandelen in REFLEXXIONZZ!, dat zal dan geschieden zonder naamsvermelding van de afzender.
Clean desk Tot dusverre nimmer gepubliceerde fragmenten - Do. 28.08.2003
Soundbite:
The changing of sunlight to moonlight
The greetings of people in trouble
All my sorrow, sad tomorrow
I'm changing arranging
The world is a bad place
All my sorrow [etc.]
Volledige tekst: staat hierboven.
De eerste alarmschijf, op 1 november 1969, was Oh, Well (part 1) van Fleetwood Mac, een single die binnen de kortste keren op de 1e plaats belandde. De meeste alarmschijven werden grote hits; in de historie waren er slechts een paar die de top 40 niet haalden. In het kielzog van Veronica kwamen ook concurrerende zenders met hun eigen versie van de alarmschijf, en werd de ether verrijkt met de Troetelschijf (Hilversum 3) en de Treiterschijf (Radio Noordzee).
Op 3 januari 1970 werd Reflections of My Life van The Marmalade de eerste alarmschijf van de jaren 70. Die week konden we op Veronica elk uur luisteren naar een pure elegie. Het nummer bevat overpeinzingen van iemand die daar niet vrolijker van wordt, en dat feit bepaald niet verzwijgt. Al denkende zet hij alles om in somberheid, steeds meer somberheid.
De melodie houdt gelijke tred met de stemmingen van de zanger. Reflections begint nogal rustig en ingetogen, met een solo op de akoestische gitaar. Daarna zetten steeds meer instrumenten in, inclusief een strijkje en de nodige trompetten, en wordt de toon steeds larmoyanter, op het bombastische af. Het interludium laat fijngevoelig elektrisch gitaarwerk horen dat wel wat doet denken aan de sound waarmee Queen een paar jaar later furore zou maken. Daarna een nieuw couplet vol luide droefenis.
Marmalade, van origine een band uit Glasgow, is opgericht in 1961 onder de naam Dean Ford and the Gaylords. Aanvankelijk speelden The Gaylords Rhythm & Blues. Ze hadden wat Schots succes, maar wisten het gehele Britse koninkrijk niet te veroveren. In 1967 verhuisden de bandleden naar Londen en bedachten ze de naam Marmalade.
De band hinkte op een paar gedachten; men was soms wat alternatieverig, maar helde ook wel over naar bubble gum, een muziekstijl die pretentieloze, vrolijke niemendalletjes voortbracht.
Bescheiden hitnoteringen volgden, totdat de groep eind 1968 zowel in de UK als in Nederland stevig doorbrak met Ob-La-Di Ob-La-Da. Een gestolen succes: het nummer was gecoverd van het roemruchte White Album van de Beatles, dat een raar mengelmoes bevatte van echte ouderwetse Beatle-nummers, gemakkelijk in het gehoor liggende meezingdeunen en absolute bagger (maar dan nog wel: bagger van de Beatles).
Ob-La-Di behoort tot de tweede categorie. De cover door Marmalade belandde in het vaderland op de eerste plaats, en op 4 bij ons. Hij werd opgevolgd door wat eigen werk, waarvan het merendeel ook weer in het lichte genre lag. Reflections of My Life is daarop een loodzware uitzondering.
Nu zou ik kunnen beweren, dat Reflections altijd mijn lievelingsnummer geweest is. Maar dat zou een leugen zijn. In de tijd dat het alarmschijf was, heeft het geen grote indruk op me gemaakt. Pas een paar jaar geleden hoorde ik het terug, op een van de vele verzamel-CD’s met gouwe ouwen, die maar blijven verschijnen. Ik waardeerde de melodie ineens en, ja, ik moest toegeven: in de tekst vond ik veel herkenbaars. Ik draai het nu vaak als ik zelf in een dip zit; als ik die uithalen hoor, met die violen, dan denk ik: zo erg kan het toch niet zijn.
Het is ook niet waar, dat REFLEXXIONZZ! is genoemd naar dit nummer. Ik bedacht die naam ergens in het voorjaar van 1999, kort nadat de grootste streekvervoerder van dit land gemeend had, zijn naam te moeten wijzigen in het volstrekt bespottelijke Connexxion.
Desalniettemin vormt dit nummer van Marmalade een waardig besluit van de serie soundbites. Niet alleen om de naamsgelijkenis met deze site; ik reken het alsnog, met terugwerkende kracht, tot mijn favorieten.
Zwijndrecht: zwartrijder, op de vlucht voor conducteur, overreden door trein
Voor je laatste ritje heb je geen kaartje nodig!
Lees ook de "soundbite" in de rechterkolom!
De laatste
n.
[…]
3a. Mental concentration; careful consideration.
3b. A thought or an opinion resulting from such consideration.
[…]
Uit: on-line woordenboek Dictionary.com
- - -
De Vaaxxt Gestelde Vragen over REFLEXXIONZZ!
Vanwaar de naam REFLEXXIONZZ!?
Waarom schrijf je?
Hoe schrijf je?
Waarom wordt deze reexx beëindigd?
Hoeveel lezers trekt REFLEXXIONZZ!
Welke lezers trekt REFLEXXIONZZ!
Wat trekt lezers in REFLEXXIONZZ!?
Waar kan ik REFLEXXIONZZ! nalezen?
Wanneer zien we REFLEXXIONZZ! in de boekhandel liggen?
Komt REFLEXXIONZZ! ooit nog terug?
De literaire onderwereld
Nu ik het steeds heb over schrijven en schrijvers: het verbaast me dat ik op deze site nog nooit iets heb geschreven over het literaire kleinbedrijf, dat zich de laatste tijd heeft ontwikkeld. Er bestaan honderden commerciële bureautjes die de miljoenen amateurschrijvers in dit land bijstaan met raad en daad. Zodoende wordt toch nog verdiend aan een sector die alleen maar tijd kost, en niets oplevert. Ze adverteren vrijwel allemaal op Internet, en worden meestal gerund door een doctorandus in de Nederlandse taal of in de literatuurwetenschap. Ik ben met enkelen aan het corresponderen geraakt.
Overzicht
Dan nu het overzicht van de highlights van de afleveringen, verschenen sinds 1 januari 2003. Het overzicht van 2002 verscheen rond de jaarwisseling, die deze reexx precies doormidden heeft gedeeld
‘Ik’ ontvang een zeer persoonlijke spam-mail, verzonden door ene S_Irene, vol beloften over een mooier leven. S_Irene kent zelfs mijn diepste wens (waarover ik me niet uitlaat). Na ampele aarzeling leg ik de mail naast me neer; verstandig of niet?
Het personage S_Irene werd gebrouwen uit flapteksten van zelfhulpboeken, een paar sessies met Dennis en uit goede raadgevingen van mensen die het goed met me menen te menen. De ‘ik’ in dit verhaal was ikzelf wel, min of meer.
Solstitium apartje; aflevering 115, 19 juni 2003
Een middernachtzon in Nederland, een wondertje, maar als er een media-hype van wordt gemaakt, kan het alleen maar teleurstellen.
Een lezer vroeg me, uit te leggen, hoe die Nederlandse middernachtzon, eens per 28 jaar, mogelijk is; had het iets te maken met schommelingen in de stand van de aardas? Ongetwijfeld, maar zo exact weet ik dat ook niet. Volgend jaar, op 21 juni 2004, moeten we maar goed opletten wat Vincent Icke erover te zeggen heeft.
*3*
Oant Sjen OV-reisverhaal; aflevering 132, 21 augustus 2003
Laatste reisverhaal op REFLEXXIONZZ!, en naar mijn mening het beste. Misschien toch te vroeg gestopt…
Kokend hete dag in Friesland, vol absurdismen, ei’s en ay’s, fata morgana’s, Galamadammen, kroketten, voetangels en wolfsklemmen, melancholie, Mensonidessen, kortom: nog één keer het volle pond.
Nog steeds wil ik niet zeggen, wat er in die envelop zat, en of dat iets te maken had met die wens uit “S/P/A/M!!! - het vervolg”, quod non.
*4*
Blauwkous (m) column; aflevering 108, 25 mei 2003
Ik behoor tot degenen die geen diepgeworteld verlangen koesteren naar intieme relaties. Feitelijk druisen mensen als wij in tegen alle wetten uit de erfelijkheids- en de evolutietheorie. Niemand wil geloven in ons bestaan, al zijn we met velen.
Er bestaat zelfs geen woord voor ons soort mensen. Dat heb ik zelf maar verzonnen. Het in dit verhaal geïntroduceerde woord “nomo”, is inmiddels al in minstens drie huisgezinnen het begrip geworden voor wat voordien omschreven werd als “een verstokte vrijgezel”.
*5*
We denken allemaal dat we ons doen en laten in de hand hebben. Wíj wel, maar over onze medemensen twijfelen we. Die kunnen de meest onberekenbare dingen doen. En nooit beseffen we, wie er werkelijk aan onze touwtjes trekt.
Dit grimmig-onheilspellende verhaal completeert de reeks, gewijd aan de drie Schikgodinnen, waaraan ik in de herfst van 2002 begonnen was; ik heb de Muze lang om dit verhaal moeten smeken.
Aflevering 101 was een dubbelaflevering. Het tweede verhaal, “een dagje naar het strand” herlees ik altijd met plezier, omdat er een intense troosteloosheid uit spreekt. Die had ik ook in de top-15 kunnen zetten, maar ik vond hem achteraf net een beetje “te”.
*6*
Waterloo vinden, en stilte OV-reisverhaal; aflevering 128, 3 augustus 2003
In dit verhaal nu eens geen zinloos heen en weer-gerij, maar twee hoofdthema’s: toeristische narigheid in Braine-d’Alleud, waar de slag bij Waterloo heeft plaatsgevonden, en een sfeervolle begraafplaats aan de rand van Brussel. Het voorlaatste reisverhaal, en naar mijn smaak het op
één de beste.
Een literatuurcriticus onder mijn lezers was een andere mening toegedaan. Mijn verhalen waren wat fragmentarisch, als foto’s in een vakantieplakboek (“ik maak een foto met woorden”, met dat citaat uit een ander reisverhaal sloeg hij me om de oren). “Het lijkt soms net of je een aardrijkskundeboek leest”, zo deed hij de deur dicht.
Nou zijn die euvelen inherent aan het genre, lijkt me, zoals geouwehoer over het boerenbedrijf inherent is aan de streekroman, en gezever over de vrouwelijke schoonheid dat is aan Petrarcische liefdespoëzie. Ik zal me er dus maar geen zorgen over maken.
*7*
Carnaval in Eindhoven lange column; aflevering 90, 12 maart 2003
Een beetje cultuur!, van iemand die op dat gebied wel als een barbaar beschouwd mag worden. In het vernieuwde Van Abbemuseum in Eindhoven begreep ik eindelijk de ware aard van installaties, en andere vormen van al te moderne kunst.
*8*
Hoopjes in Luttich en Bokkerijders en Braadworstmannen OV-reisverhalen; aflevering 120 en 122, 6 en 13 juli 2003
Pal over de grens, en toch ver van huis. Luik, met zijn molsgangen en onvindbare stations, en Aachen, met een spaarbank als een tempel, en wandelende worststalletjes.
Boeiende treindag met 8 grensoverschrijdingen, in het gezelschap van Marcel van Haegwijck.
In “Dit heeft Nuth” keerde ik mijn eentje nog een keer terug naar de kelder van Nederland.
*9*
In Sluiers; aparterige column; aflevering 81, 9 februari 2003
Iedereen heeft het recht, zich in de sluiers te hullen die zij wenst; laat geen Fortuynist of Katwijker je iets anders wijsmaken.
*10*
Kennis; column; aflevering 87, 2 maart 2003 (helemaal beneden op de pagina)
Ik had laatst weer zo’n stimulerende ontmoeting met een kennis van vroeger; aardige, vlotte vent, maar geen verblindend licht. “Ben je nog monteur bij [groot bedrijf in deze regio]”, vroeg ik hem. Nee, hij was nu hoofd logistiek bij datzelfde bedrijf, en had leiding over 35 man. Van logistiek had hij geen kaas gegeten, gaf hij toe, maar wel van managen. Met drie jaar LTS en een paar cursusjes kun je ook een heel end komen. Ik wilde een stukje schrijven over zulke toestanden, maar bedacht dat ik dat in maart al had gedaan.
*11*
Nunc est Bulborum OV-reisverhaal; aflevering 100, 20 april 2003
Honderdste aflevering van REFLEXXIONZZ! Op pad langs de Geestlijn, Den Haag CS - Hoorn, met de tulpengekte en een geval van vermeende heldenmoed als hoogtepunten.
*12*
Westerkim OV-reisverhaal; aflevering 91, 16 maart 2003
Grijs voorjaarsverhaal, over de schoonheid van het dorp Nieuw-Vennep en de rust in een Amsterdams eetcafé, die beiden vergeefs gezocht werden.
*13*
Waar zit de jeweetwel? literatiteraire beschouwing; aflevering 78, 29 januari 2003
Literaire kritiek vind ik maar onzin; het is, zoals een veel bekritiseerde schrijver ooit schreef, alsof een atleet beoordeeld wordt door een hinkepoot. Deze bespreking van Michel Houellebecq’s neukroman ‘Platform’ mocht daarom geen kritiek heten, maar was slechts het verslag van een leeservaring.
‘Platform’ is vrijwel het enige echte boek dat ik gedurende de afgelopen 15 maanden gelezen heb. Schrijven en lezen gaan slecht samen. Daarom zijn er zo weinig goede literatuurcritici, denk ik; ik pluk maar een conclusie uit de lucht.
*14*
Winter in Zeeland (1) OV-reisverhaal; aflevering 85, 23 februari 2003
Als de mist wil optrekken, ligt Zeeland ook op een winterdag te baden in de zon. Pracht van een dag, die echter leidde tot een weinig opmerkelijk reisverslag.
*15*
Leiden - Utrecht op het 2e gezicht OV-reisverhaal; aflevering 74, 15 januari 2003
Het koudste verhaal van deze reexx. Naar Bodegraven, aan de hand van de beschonken dichter Kloos. Verder een donjon bij Vleuten en een sneltrein terug. Nauwelijks een basis voor een verhaal, maar als je onderweg goed uit je ogen kijkt, kun je nog heel wat noteren.
“Deze aflevering, die je nu leest, komt beslist niet in het jaaroverzicht, dat weet ik nu al”, schreef ik. Dan ben ik eigenzinnig genoeg om hem er toch in te zetten; desnoods maar als hekkensluiter.
Dankwoord…
… aan de vaste lezers van deze site
Pasfoto: 
Colofon
Dit digitale magazine verschijnt in de regel twee keer per week; wie elke maandagmorgen en vrijdagmiddag een bezoek aflegt, zal meestal wel iets nieuws vinden.
Teksten: Frans Mensonides en/of Fris Spr!ts, tenzij anders vermeld.
Overzicht meest recente REFLEXXIONZZ!
- - - -
Terrasleed en terreur van een treiter Leids stadsvervoer - Zo. 24.08.2003
- - - -
Oant Sjen Friese zevenstedentocht - OV Reisverhaal Do. 21.08.2003
- - - -
Normaal postuur Getuige van verkeersongeval - Zo. 17.08.2003
- - - -
Geen aflevering Hete gouwe ouwe - Do. 14.08.2003
- - - -
Hollands hectaren (5) Schokland - Zo. 10.08.2003
- - - -
1975 (II) Temidden van Nieuwe Vrijgestelden - Do. 07.08.2003
- - - -
Waterloo vinden, en stilte Op pad in en om Brussel OV Reisverhaal - Zo. 03.08.2003
- - - -
Overzicht van ALLE verschenen afleveringen; 1998 - heden
Soundbites of the Seventies (47)
Nummer: Reflections of My Life
Uitvoerende Artiest(en): Marmalade
Tekst: Junior Campbell en Dean Ford
Jaar:1970
Veronica Top veertig: nr. 10
Radio 2 top 2000: nr. 1299
Reflections of my life.
Oh how they fill my eyes.
Reflections of my life.
Oh how they fill my eyes.
oh, take me back to my old home.
All my crying, feel I'm dying, dying
take me back to my old home.
I'm changing I'm changing
ev'rything oh ev'rything around me.
a bad place
a terrible place to live.
Oh but I don't want to die !
In 1969 beleefden we de uitvinding van Veronica’s alarmschijf, een plaat die op de populaire zeezender een week lang tot brakens toe gedraaid werd. De alarmschijf, tevens nummer 1 in de tipparade, werd gekozen door de Veronica-diskjockeys, volgens de officiële lezing. Er gingen echter geruchten dat een douceurtje in het vestzakje van de semi-criminele zenderbazen een uitverkiezing dichterbij bracht.
De uitsmijter, door Fris Spr!ts
© 2003, Frans Mensonides, Leiden
36 beg/284(66)/428(147)(72)/240,5(131,2)