De stand in chipland – ervaringen met de chipkaart
deel 20; september - oktober 2010



OVERZICHT EERDERE AFLEVERINGEN
OPTI-MIS-ME OVER NEGATIEF CHIPNIEUWS (09/09/2010)
CHIPPEN BIJ NS: 60 RITTEN (09/09/2010)
CHIPPEN BIJ HTM (09/09/2010)
GEMAKSKAARTJE QBUZZ (09/09/2010)
GVB-VANDALISME (09/09/2010)
DEFECT! (21/09/2010)
MELDPUNT COLLECTIEF ONRECHT (21/09/2010)
ECHT LEUKE SITE! (22/09/2010)
MAARHEEZE - WEERT (25/09/2010)
SLECHT WEER VOOR DE CHIPKAART (07/10/2010)
DUBBELE PIEP BIJ NS (07/10/2010)
DRIE OKTOBER: BUSVERKEER LEIDEN ONTZET (07/10/2010)
MINDER BORG IN AMSTERDAM, OFWEL: SAM EN MOOS TE HOOG GEGREPEN VOOR WETHOUDER (29/10/2010)
CHIPKLOK OP TWEE VOOR TWAALF (29/10/2010)

OPTI-MIS-ME: NEGATIEF CHIPNIEUWS

 

Opti-MIS-me, zo maar een woord dat me te binnen schiet bij het begin van de jubileumaflevering van De stand in chipland, aflevering 20 alweer. Oh ja, een overzicht van de eerste 19, die soms onder andere titels gepubliceerd werden, vind je aan de voet van dit artikel.

Opti-MIS-me, ik heb het woord uitgevonden, daarnet, terwijl ik mijn laptop startte, dus ik mag het definiëren. Opti-MIS-me is: optimisme uitstralen in gevallen waarin daar weinig reden toe is, omdat er nog zoveel mis gaat. Opti-MIS-me is gemakkelijker dan ruiterlijk toegeven dat je er een puinhoop van gemaakt hebt. Want als je dat doet, ben je er nog niet vanaf. De volgende vraag is dan: ‘Alles goed en wel, wat denk je eraan te gaan DOEN?’ Om dat te vermijden heft men een op volstrekt niets gebaseerde jubeltoon aan.

Opti-MIS-me, dat is meestal de reactie van officiële zijde op het chipnieuws. Een greep uit dat nieuws van de laatste paar dagen.

17.500 nuldejaars-studenten konden niet inchecken met hun nieuwe chipkaart. Duizenden afgestudeerde ex-studenten kunnen daarentegen hun studenten-reisrecht niet van hun chipkaart afhalen, en komen in de verleiding, dit reisrecht illegaal te blijven gebruiken.

De Socialistische Partij acht de regio Haaglanden nog niet rijp voor afschaffen van de strip. GVB Amsterdam maakte restitutiegeld aan reizigers over via een onveilige internetverbinding.

In Groningen en Drenthe hebben ze niet zoveel haast met het inkleuren van één van de laatste witte plekken op de kaart. Daar hoog in het noorden zou de chipkaart op 1 oktober 2010 geïntroduceerd worden. Maar de operatie is uitgesteld tot in december, omdat de chipkaartapparatuur te laat werd geleverd aan Qbuzz.

In het KAN, de regio Arnhem – Nijmegen, onderzocht de ‘commissie Kist’ of de chip zou leiden tot een prijsverhoging ten opzichte van de strip. Dit bleek niet het geval volgens de conclusies van hun rapport. Als de passagiers die voorheen reisden op een in de wagen verkocht enkeltje, nu allemaal een chipkaart aanschaffen en daarop de mogelijkheid tot dalurenkorting laten zetten, dan is er zelfs sprake van een prijsdaling. Appels met peren vergeleken; ik schreef al eens: wat KAN kan, kan KAN alleen.

En alweer bij GVB Amsterdam is het personeel de chipkaart schijtzat: als je in een tram wegwerpkaartjes moet verkopen aan een schoolklas van 25 leerlingen… De directie, gevraagd om commentaar, reageert dan met de dooddoener: ‘We hebben 3200 personeelsleden, en er is er maar één geïnterviewd in de krant’.

Typisch een opti-MIS-tische reactie. Als je een verzameling zou aanleggen van honderd opti-MIS-tische uitspraken over de chipkaart, dan ontdek je al snel een basispatroon. Er zijn een stuk of tien standaarddooddoeners, zoals:

- Ach, het zijn maar kinderziekten;
- Aan de strippenkaart moesten we ook wennen;
- Na de volgende software-update zijn alle problemen opgelost;
- In 1839 waren er ook mensen die liever de trekschuit bleven nemen dan de trein;
- Op miljoenen reizigers hebben we maar tienduizend klachten gekregen;
- Over een paar jaar weten we niet beter;
- U heeft eigenlijk jarenlang te weinig betaald (als iemand klaagt over prijsverhogingen met de chip).

Wie het chipnieuws volgt, kan deze uitspraken nog wel aanvullen met een paar vergelijkbare exemplaren. En het beperkt zich beslist niet tot de chipkaart. Let maar eens op: bij alles wat misgaat in onze samenleving zijn zulke opti_MIS-tische geluiden te horen.

CHIPPEN BIJ NS: ZESTIG RITTEN

Ik dicht deze zinnen in de trein naar mijn werk in Castricum. Die ritten maak ik nog steeds op papieren kaartjes, daar mijn werkgever niets wil weten van uitdraaien uit MijnOV. Ik heb ze er al op voorbereid, dat een ooit onvermijdelijk een D-day gaat komen op het spoor, en ze er dan niet meer onderuit kunnen.

In mijn ledige uren reis ik nog steeds per trein op saldo. Sinds de vorige rapportage maakte ik 60 ritten, waarvan een aanzienlijk gedeelte vice versa naar Den Haag, waar een familielid naar mijn gezelschap haakt. Echt fout ging er ook deze keer niets. Geen enkele keer werd mij een verkeerd bedrag berekend.

Wel neemt het aantal defecte kaartlezers op de stations hand over hand toe. Deze boven dit artikel, gefotografeerd in Castricum, was een dag later alweer gemaakt. Maar meestal blijft reparatie uit. Eén bepaalde kaartlezer op Leiden Centraal doet bijvoorbeeld al maanden niets. Een ander hinderlijk trekje van NS-lezers is het feit dat ze meteen beginnen te loeien en PROBEER OPNIEUW melden, als je je kaart een fractie van een seconde te lang erbij houdt. Het systeem is echt gemaakt voor doorlopen en opschieten.

Op 27 juni 2010 werd de treinreiziger verrast door een onaangekondigde tariefsverhoging van ongeveer 2%. Zelden word je verrast door de aanwezigheid van een kaartjesknipper in de coupé. Ook de afgelopen periode had het conducteurscorps weinig hinder van werklust. 1329 kilometer legde ik deze zomer chippend af per trein. Slechts 9 keer werd mijn chipkaart gecontroleerd, wat neerkomt op één controle per ca. 150 kilometer. Die dag naar de Veluwe, toen ik van Leiden naar Putten en van Harderwijk naar Leiden reisde, zag ik geen enkele conducteur, zeker niet in de boemel Utrecht – Zwolle, waar deze functionaris zo lekker in de cabine zat te kletsen met de meester, dat de laatste vergat te stoppen op Amersfoort Vathorst.

Bij de weinige controles die wel plaatsvonden, ging niets meer verkeerd. Echt ingeburgerd is reizen op saldo nog niet in de trein; veel conducteurs diepen het leesapparaat met onverhulde tegenzin op uit hun tas, als je alleen een chipkaart laat zien, en geen papieren kaartje meer bij je blijkt te hebben.

CHIPPEN BIJ HTM

Zo ongeveer in dezelfde periode als die 60 NS-ritten deed ik er evenveel bij HTM. De meeste ritjes maakte ik met tram 17, omdat mijn genoemde familielid nu eenmaal aan die lijn woont. Ook reisde ik wat keren met Randstadrail en natuurlijk met de nieuwe lijn 19.

HTM haalt met 3 fouten op 60 ritten een betrouwbaarheidspercentage van 95%. Drie maal trof ik alle lezers in de tram defect. Twee maal gebeurde dat op Randstadrail, waar je bij een storing niet eens in de verleiding kunt komen, te strippen in plaats van te chippen; Bij Randstadrail hangen de stempelautomaten op de halteperrons, en niet in de voertuigen. Chiplezers bevinden zich echter in de trams, en niet op de perrons, terwijl op het Rotterdamse gedeelte van Randstadrail de kaartlezers op de perrons staan en niet in de voertuigen. Logisch, hè?

Haltefouten deden zich deze keer niet voor in de residentie. Vijf keer werd mijn kaart gecontroleerd in 60 ritten, hetgeen neerkomt op een pakkans van 8 % voor zwartrijders; voor velen onder hen een goede reden om een gokje te wagen. Vier van die controles vonden plaats in de tram, en ze verliepen zonder van de norm afwijkende verschijnselen.

De vijfde vond plaats in de open lucht, en wel op het tramperron op de Rijnstraat naast het CS. Die controle geschiedt door het alvast afstempelen van de strippenkaart, zodat je dat niet kunt ‘vergeten’als je eenmaal in de tram bent gestapt. Ik gaf mijn chipkaart af; deze werd gelezen door de controleuse (die alleen kon constateren dat er überhaupt saldo opstond). Ik kreeg hem weer terug. ‘Ben ik nu meteen ingecheckt?’, vroeg ik naar de bekende weg.
-‘Nee, nee, u moet in de tram zelf nog inchecken.’
-‘Maar wat heeft die controle dan voor zin?’
- ‘Huh???’ (Domme snuit).
-‘Hoe weet u nou, dat ik in de tram echt ga inchecken?’
- (Nog dommere snuit).

Zelfs bij HTM zijn ze niet echt zo achterlijk dat ze zoiets niet begrijpen. Hun geveinsde onbegrip hoort bij het opti-MIS-me. Als ik nou maar net doe of ik kritische opmerkingen niet begrijp, dan hoef ik ze ook niet te pareren. Dan waait het vanzelf wel over, ja toch?

GEMAKSKAARTJE QBUZZ

 

Qbuzz. Archieffoto 2009

Voor Qbuzz, streekvervoerder in onder andere het Rijnmondgebied, is de chipkaart niet meer dan een moetje. Hun gebrek aan enthousiasme ervoor blijkt uit het invoeren van een ‘Gemakskaartje’, waarmee je in hun Rotterdamse bussen onder de verplichte chipkaart uitkunt. Die kaartjes zijn zowaar betaalbaar, en gaan grif van de hand. Ik kwam het verschijnsel tegen toen ik laatst door hun vervoersgebied buste naar het Zuid-Hollandse oord Bleiswijk.

GVB-VANDALISME

 

Tram op IJburg. Archieffoto 2007

Bij het GVB in Amsterdam, waar 3199 personeelsleden zich enthousiast achter de chipkaart geschaard hebben, trof ik laatst de enige dissident. Het was in een tram van lijn 26, waar ik op IJburg instapte na een half uurtje uitwaaien, na een hele dag lezingen aangehoord te hebben over de 17e eeuw.

Uitgerekend de kaartlezer bij de conducteursstoel was defect. Dat moest die conducteur bij elke halte zeggen tegen net ingestapte mensen. Daar kreeg hij genoeg van. Na een paar haltes klonken heftige dreunen en slagen door de tram. Wij, passagiers, keken verontrust naar achteren: een geval van vandalisme op klaarlichte dag?

Jazeker, de conducteur was uit zijn hok gekomen en was nu bezig, karateslagen en -trappen uit te delen aan het onwillige apparaat. Zo’n ding kost ruim 3000 euro – hoewel een handige knutselaar zoiets zonder twijfel in elkaar zou kunnen zetten voor een paar tientjes aan materiaal. De conducteur zou niet blij worden als er 3000 euro op zijn salaris ingehouden zou worden. Ik vermeld wagennummer en tijdstip dus maar niet.

- - - - -

Waarmee de aftrap erop zit van dit najaarschipdagboek. De komende maanden zal ik jullie op de hoogte houden van alles wat ook maar enigszins vermeldenswaard is.

Frans Mensonides
9 september 2010

DEFECT!

 

Al maanden was deze kaartlezer op Leiden Centraal defect. Wat je er ook voorhield; hij gaf een foutmelding. Nu hebben ze er eindelijk iets aan gedaan: een keurige sticker DEFECT erover geplakt. Veel goedkoper dan hem te repareren, en minstens even effectief.

MELDPUNT COLLECTIEF ONRECHT

De SMCO. Ik kende die afkorting nog niet. Dat is op zich geen schande, want de maatschappij hangt van afko’s aan elkaar, en er ontgaat je wel eens een nieuwe.

Ik maakte kennis met de Stichting Meldpunt Collectief Onrecht via een krantenbericht over belminuten en belseconden van telefoonproviders. Ze berekenen je tegenwoordig een hele minuut als je bijvoorbeeld maar 16 seconden gebeld hebt. Zo lang duurde in 1999 het telefoontje dat Ernest Louwes pleegde met de Deventer weduwe. Vlak 16 seconden niet uit, want ze kunnen je 12 jaar gevangenisstraf opleveren.

Dat was dan een geval van individueel onrecht, maar we hebben het hier over collectief. Vlak die seconden zeker niet uit. Een seconde is maar een seconde, maar van al die miljoenen bellers opgeteld rijgen ze zich snel aaneen tot minuten, uren, weken, maanden, jaren, eeuwen, aeonen… Kortom: kassa! voor de providers.

Ik dacht natuurlijk meteen aan de OV-chipkaart. Al die zakkenrollerijtjes, die extra haltes, die 4 euro die ze zo graag inslikken. Ik verwachtte dat de site van SMCO wel uiteen zou bersten van het chipnieuws, maar niets was minder waar. Reden om ze eens te schrijven:

Hopelijk is deze klacht ten overvloede, en heeft het fenomeen: OV-chipkaart uw aandacht al. Vanaf de eerste dag dat deze kaart geïntroduceerd werd, was het me duidelijk, dat hij louter bedoeld was om een zo groot mogelijke hoeveelheid geld uit de zakken van de reizigers te kloppen.

Om mijn klacht te concretiseren tot het ritje dat ik zelf vaak maak van Leiden Kennedylaan naar station Leiden Centraal, met Connexxion-lijn 14:

Ik beschouw de chipkaart als een vorm van legale diefstal. Typisch iets voor een organisatie tegen collectief onrecht om daar in te duiken!

Per kerende post kreeg ik een mail terug, waarin stond dat SMCO al van plan was, werk te gaan maken van de chipkaart, en dat nog wel in samenwerking met ROVER. We wachten het af!

Oh ja, dat akkefietje in Brielle, waar Alva zijn bril verloor en ik 4 euro, is bevredigend afgehandeld. Al na 10 weken kreeg ik die 4 euro terug. Verder heb ik ook geen klachten meer gehad, wat vooral veroorzaakt wordt door het feit dat ik in Connexxionbussen meestal de strippenkaart tevoorschijn haal. Medio december 2010 is dat afgelopen; dan verdwijnt de strippenkaart uit de regio Leiden.

21/09/2010

ECHT LEUKE SITE

Deze TLS-parodie is nu eens een echt leuke site, in tegenstelling tot die je nu leest.

22/09/2010

MAARHEEZE - WEERT

 

Op zaterdag 11 september begaf ik me naar het grensgebied van Noord-Brabant, Limburg en België om ondere andere het pas geopende station Maarheeze te zien en deze foto in Budel-Schoot te maken van de IJzeren Rijn. Dat was eens een drukgebruikte goederenlijn, maar je kunt het nu beter de Zinken Rijn noemen, want er wordt nu nog slechts zink over vervoerd; één trein per dag.

Ik legde 324 kilometer af per trein, verdeeld over drie ritten (al dan niet met overstappen). Daarbij ging helemaal niets verkeerd met de chip. Minder gunstig was het gesteld met Connexxion-dochter Hermes. Twee busritjes leverden één fout op (50%) die overigens zowaar in mijn voordeel uitviel, met 15 cent winst.

Lees het hele reisverslag >>>

SLECHT WEER VOOR DE CHIPKAART

 

Slecht weer voor de chipkaart

Heel wat nieuwsberichten over de chipkaart, de laatste dagen, zij het enigszins in de schaduw van de historische gebeurtenissen in de politiek: de CDA-vertoning in Arnhem en het haatzaaiproces tegen Wilders. Het laatste chipnieuws voor het ter webbe gaan van dit stukje was dat CDA’er Gerd Leers in opdracht van de Tweede Kamer een commissie gaat voorzitten ter bestudering van de vele problemen rond de chipkaart.

Ach ja, Leers, de ex-burgemeester van Maastricht, die zijn onkreukbaarheid even vergat toen zijn eigen portemonnee in het geding was. Deze regent moest natuurlijk ook weer aan een baantje geholpen worden. Het levert in ieder geval een paar maanden uitstel op voor een aantal regio’s, waar deze herfst de strippenkaart afgeschaft had zullen worden. Daaronder is de regio Leiden, de vestigingsplaats van De digitale reiziger.

Het imago van de kaart begint al met al toch aardig af te zakken. Zelfs de automobilistenclub ANWB wil er nu niets meer te maken hebben. Ze stapten uit het consumentenoverleg over de chipkaart en lieten zich ontvallen wat je hier al las in 2006, nl. dat de chipkaart er blijkbaar alleen voor de vervoersmaatschappijen was, en niet voor de reiziger. Toch is de ANWB er nog steeds een voorstander van; de gespletenheid die daarmee gepaard gaat in de geest van de ANWB-vertegenwoordigers moet die van die twee dissidente CDA-fractieleden toch wel overtreffen.

Meer chipnieuws lazen we vorige week in De Telegraaf. Introductie van de kaart bij de NS zou mislukt zijn. Bewijsvoering: weliswaar hebben miljoenen reizigers dat ding in hun bezit, maar slechts 1 op de 20 NS-reizigers gebruikt hem daadwerkelijk om zijn / haar treinritten te betalen; niet meer dan 50.000 mensen per dag.

Gek, hoe zo’n bericht ineens in de krant komt; de NS zal het niet verspreid hebben. Dat percentage van 5% onderschrijf ik als ervaringsdeskundige. Maar dat geldt al sinds de introductie van het chippen in de trein, waarover ik schreef in december 2009.

Sedertdien heeft NS niet veel meer gedaan om de kaart massaal in te voeren dan die irritante, vervelende ‘Om’-reclames. Er is niet gestunt met de prijs: bijvoorbeeld de hele zomer 25% korting voor chipkaartgebruikers. Dat had toch iets meer mensen over de streep getrokken.

Ook de lijst van groepen reizigers die allemaal GEEN gebruik kunnen maken van de chipkaart, is bij mijn weten in bijna een jaar tijd niet korter geworden. Geen wonder, dat het niet loopt met die kaart, en wel een wonder dat dat ineens NIEUWS is.

DUBBELE PIEP BIJ NS

Reizen op saldo is een van de weinige dingen die wel kunnen bij NS. Ik maak er, als zelfverklaard testteam, nu al tien maanden lang gebruik van bij al mijn niet-woonwerkritten. Ik ben een grootverbruiker, mede dank zij te veel vrije dagen en een tamelijk hulpbehoevend familielid in Den Haag. De ritten 211 t/m 240 maakte ik van 31 augustus tot / met 1 oktober 2010, een bijzondere periode, want hij duurde maar 32 dagen, maar er vielen toch drie maanden in.

Vooral door dat uitstapje naar Maarheeze en Weert liep de kilometrage aardig op: 934 kilometer legde ik in totaal af. Op die dag naar Maarheeze werd ik drie keer gecontroleerd; gedurende de rest van ritten ook nog vier keer. Dat ging allemaal zonder bloedvergieten.

Nooit is mij in die 30 ritten een verkeerd bedrag berekend. Twee keer werd ik geconfronteerd met een defecte lezer. De ene keer was die keer dat ik naar Castricum ging voor mijn ontspanning in plaats van mijn werk. Aan de andere kant van het perron deed de lezer het toen wel.

Een vreemde schijnbeweging zag ik op zondag 26 september op Den Haag CS. Op één van de kaartlezers was een briefje geplakt dat wegens storing inchecken vandaag niet mogelijk was. Reizigers moesten maar een kaartje kopen aan het loket (deden de automaten het ook niet?). Nu had ik al ingecheckt, nl. in Leiden, dus wat moest ik nu doen? Gewoon uitchecken bij een andere lezer; ze deden het verder allemaal gewoon.

Een andere schijnbeweging die ik constateerde, blijkt er gewoon bij te horen. Ergens rond het begin van de herfst hoorde ik bij het uitchecken een dubbele piep. Dat betekent meestal dat er iets fout is gegaan. Maar die fout kon ik niet ontdekken; bij controle bij een kaartjesautomaat bleek mijn rit correct verwerkt.

Bij het volgende ritje wederom een dubbele piep. NS heeft blijkbaar besloten, bij die losse kaartlezers voortaan een dubbele piep te laten horen bij het uitchecken, om het uitchecken van het inchecken te kunnen onderscheiden; voor wie niet weet of hij komt of gaat. Men is echter vergeten, dat aan de reizigers mede te delen. Communicatie blijft een probleem voor NS.

Intussen ben ik benieuwd, hoe NS de overige 95% van zijn reizigers aan de chip zal proberen te krijgen. Van Camiel Eurlings mogen ze de papieren kaartjes overigens niet afschaffen, zolang nog niet alle spoorwegmaatschappijen in dit land op de chipkaart zijn overgegaan.

En verder: NS zou ook eens op moeten houden, zijn reizigers lastig te vallen met reizigersonderzoeken aan boord. Ik weiger er altijd aan mee te werken, zeker sinds ik gehoord heb, dat NS van de overheid ooit twee miljard heeft gekregen om overal chippoortjes neer te zetten. Ik heb een chipkaart, opdat ze al mijn gangen na kunnen gaan. Waarom moet ik dan ook nog lastig gevallen worden door die roodgejaste gratis meerijders? Snel met de VUT, die lui; wat een geldverspilling!

07/10/2010

DRIE OKTOBER: BUSVERKEER LEIDEN ONTZET

 

Het fenomeen ‘haltefout’ is al veel vaker bespoken op deze site. Je hebt er geen last van bij reizen per trein of metro, omdat je dan in- en uitcheckt bij paaltjes die een vaste positie innemen, en die positie gelukkig ook nog kunnen onthouden.

Anders wordt het bij de mobiele chiplezers in bus en tram. Die onderhouden contact met GPS-satellieten om te weten waar ze zitten (zeg ik maar even eenvoudig, als a-techneut). Daarnaast zitten ook de route en de haltes van de bus- of tramlijn in de computer, voor het geval dat het contact met het GPS-systeem verloren zou gaan. Verder kan ook de chauffeur nog ingrijpen, als een verkeerde halte aangegeven zou worden. Maar die zal wel van het standpunt uitgaan, dat hij er zit om een bus te besturen; dat menselijke ingrijpen zie ik niet gebeuren.

Bij Leiden Centraal gaat het regelmatig mis. Ik betaal doorgaans 1,47 voor een rit vanuit mijn wijk naar het station, in plaats van de 1,42 die in de tabellen van de reisplanner staat. De chiplezer denkt dan dat de bus al bij de volgende halte zit: Steenstraat.

Connexxion probeert de wereld wijs te maken, dat dit ligt aan de onnauwkeurigheid van het GPS-systeem. Dat kan echter de oorzaak niet zijn; een lezer die er verstand van heeft, vertelde me dat dat systeem werkt met een precisie van ca. 10 meter. De halte Steenstraat is 400 meter verwijderd van het station.

Waar het dan wel aan ligt? Misschien een verkeerde afstandentabel in de buscomputer. Als een chauffeur zijn bus een meter of 50 te ver zet op het uitstapperron, springt de chiplezer al naar de volgende halte.

Omleidingen vormen een aardige lakmoesproef. De bus kan dan niet meer blindvaren op de halteafstanden in zijn computer, en heeft het GPS-systeem nodig om weer op de goede koers te komen.

Rond de drie-oktoberviering in Leiden, ter herdenking van onze bevrijding van het papendom in 1574, rijden alle bussen een andere route. Het gaat in twee fasen. Een halve week vóór Leidens Ontzet wordt de kermis opgebouwd en raakt ook het verkeer ontzet. Het noordelijk gedeelte van het centrum is dan taboe voor het verkeer. Tussen Breestraat en station rijden bussen dan om via Noordeinde, Rijnzichtstraat, Morsweg en Morssingel. Deze route, waarbij de spoorbaan Leiden – Utrecht twee maal gelijkvloers gekruist moet worden, is een klein drama voor de punctualiteit, want de hele vloot bussen loopt er hopeloos, maar dan ook hopeloos vast. Men heeft een paar jaar geleden de verkeerslichten uitgeschakeld en vervangen door menselijke verkeersregelaars; zonder veel effect.

Soit, op vrijdag 1 oktober besloot ik het weer eens te proberen met de chipkaart in Leiden. Op de heenweg naar het station betaalde ik geen 1,42, geen 1,47, maar 1,32, een bedrag dat ik nog nooit eerder heb mogen betalen voor deze rit. Ik was erg nieuwsgierig, wat op de uitdraai van MijnOV-Chipkaart vermeld zou staan. De gegevens van 1 oktober druppelden pas weken later binnen. Als mijn uitstaphalte stond vermeld: Nieuwe Beestenmarkt, nu eens de vorige halte, in plaats van de volgende.

De terugweg, later die dag, van het station naar mijn buurt, verliep zonder afwijkingen. Zoals ik wel vaker gezien heb, herstelt het systeem zich na enkele kilometers van een gereden omweg, waarna toch weer de juiste haltes vermeld worden door de chiplezers.

Op 2 oktober, de dag van de traditionele taptoe, gaat de tweede fase in. Nu is het hele centrum van Leiden, (tussen haakjes na dat van Amsterdam het grootste oude stadscentrum van Nederland), afgesloten voor alle verkeer. Bussen rijden vanuit de buitenwijken en randgemeenten direct naar het station, via doorgaande wegen door Leiden of om Leiden heen. De chauffeurs hebben dan een grote vrijheid bij het bepalen van hun route.

Welke gevolgen heeft dat voor de chiplezers? Soms geen enkele. Die zaterdag reisde ik vóór in de middag naar het station. Zowaar een van de zeldzame gelegenheden dat ik het correcte tarief betaalde: 1,42. Zou de chauffeur nu toch ‘bijgestuurd’ hebben?

Op de terugweg was ik echter 1,58 kwijt in plaats van de 1,37 die ervoor staat. De bus reed over de Churchill-laan en kwam met die capriolen vlak langs zijn eigen eindpunt op de Aaltje Noordewierlaan. Die halte verscheen dan ook in het display voorin de bus. Dat kwam niet meer goed. Op mijn overzicht op MijnOV-Chipkaart staat helemaal geen halte vermeld. Ik ben uitgestapt in niemandsland, maar ook daar hangt een prijskaartje aan. Het systeem slaat er dan blijkbaar maar een slag naar.

Drie oktober viel dit jaar op 4 oktober, daar 3 oktober op zondag viel. Op 4 oktober had ik twee geheel correcte ritten, ondanks het feit dat de bus de meest waanzinnige omwegen moest rijden. Wat je ook van dit chipsysteem mag beweren: voor verrassingen blijft het in ieder geval zorgen.

07/10/2010, aangevuld op 21/10/10

MINDER BORG IN AMSTERDAM, OFWEL: SAM EN MOOS TE HOOG GEGREPEN VOOR WETHOUDER

In Amsterdam willen ze iets doen aan de hoge borg van 4,00 euro die je voor elk ritje neertelt. Bij het betreden van metro, tram of bus betaal je, zoals bekend, 4,00 euro vooruit, die je kwijt bent als je vergeet uit te checken, of als de uitcheckapparatuur defect is. Dat bedrag komt overeen met een rit van bijna 30 kilometer. Niet ondenkbaar in het streekvervoer in afgelegen landstreken. Maar een tikje overdreven in de stad. Zelfs in de grootste metropool van Nederland zijn de meeste lijnen niet langer dan een kilometer of 10 à 15.

Je betaalt dus veel te veel borg. Alles wat je teveel betaalt, zou je kunnen beschouwen als een boete. Een boete die nog hoger uitpakt als je reist op korting. 65-plussers betalen maar 67% van de ritprijs, maar wel de volle mep van 4,00 euro borg.

Sam en Moos en de chipkaart (4:39)

De ouderenbond ANBO is er tegen in het geweer gekomen. Zie de video hierboven, waar ik vanuit Amsterdam op werd gewezen.Tijdens een gemeentelijke commissievergadering brengt de ANBO-vertegenwoordiger het in de vorm van een Sam-en-Moosmop. Heel grappig en illustratief. Maar echt een dijenkletser wordt het filmpje pas als de interim-wethouder, Gerson, geen tittel of jota van het verhaal blijkt te hebben begrepen.

Hij denkt dat het draait om de aanschafkosten van 7,50 voor de chipkaart. Een goede mop moet je niet uitleggen, maar de wethouder wordt toch maar even op het goede spoor gezet. Je kunt je afvragen, hoe vaak die man zelf met de chipkaart gereisd heeft…

Dat is inmiddels al een jaar geleden. Maar nu ligt de zaak dan eindelijk bij de Regioraad van de Stadsregio. Daar is een motie aangenomen over de kwestie; Trouw berichtte erover.

Die borg moet naar beneden, bijvoorbeeld naar 2,00 euro. Het mooiste zou natuurlijk zijn: een dynamische borg, die afneemt naarmate het voertuig zijn eindpunt nadert. Stap je drie haltes voor het eindpunt in, dan betaal je bijvoorbeeld nog maar een euro borg, of 67 cent, als je op korting reist. Je betaalt dan eenvoudigweg tot het eindpunt, tenzij je eerder uitcheckt. Simpel, maar vast te ingewikkeld voor de softwareontwikkelaars van TLS. Ik zie het nog niet gebeuren.

29/10/2010

CHIPKLOK OP TWEE VOOR TWAALF

 


‘De klok staat op vijf voor twaalf’; een staande uitdrukking voor ontwikkelingen die definitief ten kwade dreigen te keren. Er bestaat in de wereld zelfs een virtuele Doomsday Clock die de al even denkbeeldige minuten aftelt tot het definitieve moment van middernacht, dat we op de grote, rode knop drukken om de hele godverdommese klotewereld op te blazen met kernbommen. Die klok staat op zes voor twaalf, en daarmee zijn we nog spekkoper, want in 1984, onder Reagan en Tjernenko, stond hij op drie voor twaalf, en tijdens de Cubacrisis van 1962 naar schatting op 35 seconden voor twaalf, al dacht in de paniek toen niemand eraan om hem gelijk te zetten.

Een kernoorlog is van een heel ander kaliber dan de chipkaart. De laatste behoort tot de vele ongemakken van deze wereld, en de eerste tot datgene dat aan alle ongemakken definitief een eind maakt. Maar laten we die scheve vergelijking toch eens vasthouden. Hoe laat wijst de chipklok?

Toen ik begon aan deze reeks, die nu bijna zijn lustrum viert met jubileumaflevering 20, was de chipkaart alleen nog maar op proef in de regio Rotterdam. Ik achtte de definitieve introductie ervan nog erg ver weg. De klok stond ergens tussen kwart over elf en tien voor half twaalf.

Ronduit in verwarring was ik na mijn eerste chipervaringen in de bus en op de Hoekse Lijn van NS. Dit systeem, dat leek nergens op; veel storingen, veel fouten… Hoe laat was het op de chipklok? Sla er maar een slag naar, kwart over de rand van de pispot.

Daarna schreed de wijzer in een Echternachse processie naar de twaalf uur.Geslaagde hackpogingen zetten hem tien minuten terug; introducties in nieuwe landstreken weer een minuut of vijf vooruit.

Begin 2009 kwam het allemaal erg dichtbij, met D-day in de metro van Rotterdam. Zeven voor twaalf, wees de klok, en na de D-day, die tot mijn verbazing niet in complete chaos ontaarde, zelfs vier voor twaalf. Begin dit jaar was het drie voor twaalf; in ieder geval voor de studenten, die hun kaart moesten laten epibreren, maar dat soms niet konden.

 


Eén voor twaalf werd het in de zomer van dit jaar. We leken een gure herfst tegemoet te gaan, met D-days in uiteenlopende streken van het land, en zelfs in de vestigingsregio van De digitale reiziger, Leiden en omstreken.

Toen kwam de commissie-Leers. Die nu al geen commissie-Leers meer is. De foute ex-burgemeester van Maastricht werd tot een hogere bestemming geroepen, Minister van Deportatie in het kabinet-Wilders, over wie hij vroeger zoveel lelijke dingen had gezegd. Een verbijsterende ommezwaai, maar Leers is niet hardleers, en het pluche van een ministerie zit natuurlijk veel lekkerder dan de voorzittersstoel van een kamercommissie.

Daar zit nu een ander op; ik heb geen idee, wie, en ik heb ook geen zin om het op te zoeken. Die commissie zal vast alleen maar zorgen voor waar poliziek Den Haag goed in is: uitstel. En geen afstel. Die commissies hebben doorgaans alleen tot doel, de leden hun presentiegeld te laten opstrijken. Daarna gaat alles toch vrolijk verder.

De klok is dus hooguit teruggezet naar Twee voor twaalf. En dat is dan deze keer zonder Astrid Joosten, en zonder de mogelijkheid, antwoorden op prangende vragen na te kunnen slaan in encyclopedieën.

Dit is het einde van deel 20. Deel 21 zal ons door een vermoedelijk gezapige eindejaarsperiode heenslepen. Het overzicht van al die afleveringen staat trouwens hieronder.

Frans Mensonides
28/10/2010

P.S.: zo’n foto, dat is ook nog geen sinecure. Je kunt wachten tot je een keer om twee voor twaalf op het station bent. Maar dat is geen tijdstip om op een station te zijn. Op een dagtocht ben je dan al lang gearriveerd, en op een matinee nog niet onderweg. Nee, ik moest er apart voor naar station Lammenschans, kon het gelukkig nog combineren met een boodschap op de Vijf Meilaan, en dan gespannen het juiste moment afwachten. De mensen, die dit lezen, staan er nooit bij stil, wat er allemaal aan vast zit, aan zo’n site. Het moet allemaal ook nog even gedaan worden, denk daar ook eens een keertje aan, s.v.p!

FM

Eerdere afleveringen in de deze reeks, die telkens van naam verandert, maar wel steeds gewoon doortelt:

De stand in chipland 19 (juni - augustus 2010) met o.a.: D-day in groot-Amsterdam / Connexxion: 38% ritten fout; restitutie chaos / 60 ritten met HTM / fakende controleurs RET / 30 ritten met NS / 'Klauwen met tijd', techneut Connexxion aan de lijn / anoniem chippen / chippen in Gelderland - De stand in chipland 18 (april - mei 2010) met o.a.: Legale zakkenrollerij: chippen bij Connexxion (met lange nasleep) / vergeetpalen op de SUNIJ / speuren in de reisplanner / metro Amsterdam: -13% passagiers / chippen bij NS, HTM en Veolia / op saldo naar Nijverdal - De stand in chipland 17 (februari - maart 2010) met o.a.: Afschaffing strippenkaart op RET-tram en bus / Goeree-Overflakkee / met Connexxion de mist in / chippen bij NS en HTM / voor 16 euro het schip in bij Leidse stadsrit - De stand in chipland 16 (december 2009-januari 2010) met o.a.: eindelijk chippen bij NS / 30 ritten bij HTM en Connexxion / 25 stellingen van Brenno de Winter / introductie Studenten-OV-chipkaart / het onderzoek van Otto Cox (Leiden) - De stand in chipland 15 (oktober-november 2009) met o.a.: chipkaart is 15% duurder dan strippenkaart en jaagt mensen de metro uit / slap D-daytje bij NS / duur oeps-moment / uitrol chipkaart bij HTM - Chipblog augustus - september 2009, met o.a.: 27/8: D-day bij GVB Amsterdam, chippen in Zeeland, Utrecht, Arnhem / Nijmegen en bij Veolia - Chipblog juni-augustus 2009, met o.a.: probleem met Voordeelurenkaart NS / Chippen op de bus in en om Leiden / Evaluatie: hoe goed gaat het werkelijk in chipland / een weggooier: de wegwerpkaart van het GVB - Chipblog maart - mei 2009, met o.a.: Falende controleapparatuur bij NS en RET / ROVER terug in overleg / Langdurige blackout chipkaartlezers in RET-metro / Chipkaart getest rond Leiden - Strip en Chip; rond een historische donderdag: Magneetkaart, chipkaart: een kwart eeuw gemodder / Witkielen, aftellen naar donderdag / Randstadrail / de Compensatiekaart / D-day: donderdag 29 januari 2009 / Dan toch maar de evaluatie (jan./feb. 2009) - Unknown Check-in: Rondje Randstad met de chipkaart / Ervaringen van andere reizigers / Aanvullend stads-streekabonnement / Compensatiekaart: achter-het-bureau-denken van RET / ROVER: Duitse chipkaart of vouw-de-vouw / Rondje Rotterdam (november 2008 - januari 2009) - Pinksterupdate / Plundertarief GVB / Rotterdamse Pleurisschop / Tegoedbon op Hoekse Lijn / Discussieavond 'De OV-chipshow' van TUMULT / En toen: nieuw uitstel / Controleapparaat gesignaleerd (mei-juli 2008) - Op weg naar Station Unknown; De week van Tineke Huizinga / aanvulling voor wie de nuance zoekt / Huizinga´s aanvalsplan / Toenemende twijfel aan Alladin´s wonderlamp (januari / maart 2008) - RGL en Chipkaart: bladeren in koppijndossiers (januari 2008) - 'Ken d'rrr ook niks an doen' Een middag chippen in de tram van de RET (juli 2007) - Ik overleefde de metro-marathon van Rotterdam (april 2007) - U houdt van reizen, maar niet van gedoe; chippen bij NS (januari 2007) - ‘Use it, lose it’; Zomaar wat chip-shit uit de Amsterdamse Gettogordel (januari 2007) - 'RET wenst u een goede reizen'; op pad met de OV-chipkaart (juni 2006) - Aangekaart; losse flodders over de chipkaart (mei 2006) - Niet goed, geld weg. Twee dagen op pad met de OV-chipkaart (maart 2006) - Veel onduidelijkheden rond de OV-chipkaart (februari 2006)

© Frans Mensonides, Leiden, 2010

<< naar thuispagina Frans Mensonides