Hier dan het vorige week al aangekondigde overzicht van
opmerkelijke ‘overige’ foto’s uit 2012. Overige foto’s zijn foto’s die niks te
maken hebben met openbaar vervoer. Veel blijft er dan niet over.
Noodzakelijkerwijze verval je tot onderwerpen als: architectuur, landschappen
en al wat groeit en bloeit en hoegenaamd niet boeit. Of, als je ze echt niet
buiten beeld kunt houden: mensen.
Onderwerpen die veel minder variatie bieden dan de nimmer
vervelende aanblik van bussen, trams en treinen. We hebben er maar weer het
beste van gemaakt, vorig jaar.
Oh ja, ook deze keer geldt dat je
sommige foto's schermbreed op je scherm kunt krijgen door ze aan te klikken en
anderen weer niet. De weg wijst zich vanzelf.
Zo kom je jaren niet in Bergen op Zoom, zo kom je er een
paar keer vlak achter elkaar (voor het laatst in dit verhaal over niet de Brabantliner, en al eerder hier). Een sympathieke stad, waar de vreemdeling
zich meteen thuis voelt. Ik plaats hem dan ook hoog op de lijst van plaatsen die
geschikt zijn om t.z.t. mijn levensavond door te brengen. Als ik ooit werkelijk
naar Bergen op Zoom verhuis (zulke dingen komen er vaak niet van), ga ik wel
elk jaar tijdens carnaval op een heel verre vakantie.
Daar heb je de eerste natuurfoto al: de Pluimpot op het
Zeeuwse eiland Tholen, met natuurlijk een pluim op de voorgrond. Een vage voor
een scherpe achtergrond, want je krijgt nooit alles tegelijk scherp; een wijze levensles die de fotografie je leert.
Hillegom. Dat is een zekerheid die ik me graag voorhoud in
de winter: eens zullen de tulpen weer in bloei staan!
Hoge fruitbomen zijn er niet veel meer in Nederland. Van
laagstammen kun je gemakkelijker de vruchten plukken. Maar onder andere in het
Zuid-Hollandse Schoonrewoerd worden hoogstammen nog in ere gehouden.
Drie elementen die met elkaar botsen, maar op een andere
manier toch ook weer harmoniëren: een jong gezin tijdens een zonnig dagje uit,
een veld met blokjes die elk een oorlogsslachtoffer representeren en een
radiotelescoop die zijn oor heeft gericht op een ver melkwegstelsel, en het
menselijk gewoel niet wil aanschouwen. Westerbork in de meidagen.
Bostafereel in hetzelfde Westerbork op dezelfde dag.
‘Die zomer, die begon zowat in mei’, om Gerard Cox te
citeren. Niet ongebruikelijk, maar die van 2012 eindigde ook zowat meteen weer
in mei. Op de heetste dag van die maand maakte ik in Zandvoort sluikreclame
voor een bekend ijsmerk. Ik doop deze foto: ‘Ola’.
Dit monsterlijke gedrocht fotografeerde ik in Berkel (ZH).
Weer zo'n zeldzame hete zomerdag. De zon zengt genadeloos neer op een onopmerkelijk Vlaams dorp met een opmerkelijke naam:
Eigenbilzen. Die tram Hasselt – Maastricht schijnt echt door te gaan, en door
dat dorp heen te gaan; op eigen bielzen.
Gevederde inwoner van Katwijk. Meer plaatjes van die
badplaats in mijn zomerplakboek.
Deze moet je echt schermbreed zien! Die zomer, die eindigde
zowat in september. De scholen zijn alweer begonnen, maar op het
recreatie-eiland Koudenhoorn in Warmond genieten nog een paar van school en
arbeid vrijgestelden van een late stranddag. Een van de aardigste foto’s van de
collectie, vind ik zelf, met die fraaie horizontale lijnen in het landschap, en
die twee afzonderlijke reeds roodgebrande recreanten als vrijwel enige
verticale elementen daartussenin. Toch kostte deze foto niet meer tijd en
moeite om te maken, dan alle andere (1/100ste seconde en een druk op de knop,
meer niet).
600 ton per stuk wegen die schuiven! Stormvloedkering in de
Hollandse IJssel bij Krimpen.
Vestingwallen van Heusden (NB). Ook deze moet je echt
schermbreed zien!
Is het geen plaatje? Inderdaad om in te lijsten, dit landschap bij Noordeloos
(ZH)
Hattem (Gld), een klein stadje met een grootstedelijk voorkomen
Deze foto sluit het jaaroverzicht 2012 af. Maar ik had er
eigenlijk mee moeten beginnen. Want ik schoot hem al op zaterdag 4 februari
2012, maar hield hem tot december in portefeuille.
Meteen dacht ik al: dit is de Midwinterkaart van dit jaar!
Rijkelijk voorbarig, want die midwinterfoto verstuur ik altijd rond 21
december, zoals de naam ook al doet vermoeden. Maar het leek me toen al
onwaarschijnlijk dat ik in de loop van dit jaar nog een net zo mooie
winterwandeling zou kunnen maken als op die uitgelezen winterdag.
Overal op die tocht langs de grens van Leiden en Oegstgeest
zag ik die onverklaarbare kringen op het ijs. Je hoeft niet naar de andere kant
van de wereld om iets bijzonders te zien; naar de andere kant van de stad kan
al voldoende zijn. Dit tafereeltje in een bevroren plas in de Leidse Hout, met
een tak als een frêle ballerina, is een door de natuur geschonken stukje minimal art.
Aan de andere kant: die foto, met dat iele takje in die
ijzige vlakte, geeft voor wat mij betreft de gevoelstemperatuur van het
voorbije jaar ook wel exact weer. Een jaar vol zorg voor enkele familieleden,
een jaar vol werkellende; zaken waarover je vaak nog niet eens kunt schrijven
ook, uit overwegingen van privacy en van Feind
hört mit.
2012 was niet veel beroerder dan 2011, en 2013 zal niet veel
beter worden. Die illusie heb ik niet. ‘I Don’t Believe In If Anymore’ is mijn
lijflied. Dat was het al toen het in de hitparade stond, en toen was ik 13. Maar
een knappe wandeling en een dito foto op zijn tijd, dat kan niemand je afnemen.
Frans Mensonides
6 januari 2013
Eerdere jaaroverzichten:
© Frans Mensonides, Leiden, 2013