We got a lotta little teenage blue-eyed groupies
Who do anything we say.
We got a genuine Indian guru
Who’s teachin’ us a better way.
We got all the friends that money can buy
So we never have to be alone.
And we keep getting’ richer
But we can’t get our picture
on the cover of the Rolling Stone.
Rolling Stone … Wanna see my picture on the cover
Stone… Wanna buy 5 copies for my mother
Stone … Wanna see my smilin’ face on the cover of the Rolling Stone.
On the cover of the Rolling…
Stone … Wanna see my picture on the cover
Stone … Wanna buy 5 copies for my mother
Stone … Wanna see my smilin’ face
On the cover of the Rolling Stone.
(Right on the front, man, I can see it now… There we are… on the front, smiling, man; Oooohh, beautiful!)
Volledige tekst staat HIER
Luisteren naar een fragment van dit nummer? klik op de zwart-witradio
Popmusici zingen vaak over popmuziek, zoals schrijvers graag – en tot brakens toe – over schrijven schrijven. In de volgende twee afleveringen van Soundbites een nummer waarin popmuzikanten hun eigen metier met afstand bekijken, met zelfspot die niet misstaat in zo’n waanzinnige wereld als de popbizniz.
Deze keer The Cover of the Rolling Stone (1972) van de Amerikaanse formatie Dr. Hook & The Medicine Show. Het is een vlot country-achtig rocknummertje over het bestaan van popartiesten die het helemaal gemaakt hebben – net als Dr. Hook zelf, die eerder dat jaar een grote internationale hit had met Sylvia’s Mother.
De muzikanten in The Cover of the Rolling Stone maken getuigenispop, liedjes over Schoonheid en Waarheid, en dat legt ze bepaald geen windeieren: tienduizend dollar per optreden kunnen ze vragen. Verder hebben ze alles wat hoort bij het sterrenbestaan: mooie auto’s, groupies die zich gewillig aan hen overgeven (de gitaar laat hier een ondeugende uithaal horen), een hoop vrienden de laatste tijd, en natuurlijk een heuse Indiase goeroe voor de nodige spiritualiteit.
Een ding ontbreekt er nog aan hun geluk: ze hebben nog steeds niet op de omslag gestaan van het toonaangevende muziektijdschrift Rolling Stone. Dat magazine was opgericht in precies de goede plaats en tijd: San Francisco, 1967. Het blad ging over rockmuziek en verder alles wat progressieve jongeren bezighield. Het maakte snel naam en faam; vijf jaar later was het al een grote eer, door het tijdschrift geïnterviewd te worden en zeker om op het omslag ervan te verschijnen.
Dr. Hook & The Medicine Show werd in 1968 in New Jersey opgericht door een viertal zuidelijke Amerikanen. ‘Medicine shows’ waren groepen rondreizende kwakzalvers die in de 19e eeuw overal in de USA medische wonderen deden plaatsvinden.
De groep kende in de begintijd sterk wisselende samenstellingen. Vaste waarde was Ray Sawyer, het meest opvallende lid van de band: die met de ooglap. Die piratenuitmonstering was geen gimmick van Sawyer; hij was in 1967 een oog kwijtgeraakt bij een bijna dodelijk auto-ongeluk.
Met zo’n geinponem kun je alleen maar geinmuziek maken. Sylvia’s Mother was een zwaar aangezette smartlap over een onbevredigend verlopend telefoongesprek met de moeder van een geliefde, telkens onderbroken door een ‘operator’ die maar blijft zeuren om in te werpen dubbeltjes. Sawyer bracht dit nummer met bijpassend gesnotter.
Na The Cover of the Rolling Stone kwam Roland the Roadie and Gertrude the Groupie, ook alweer een song over het leven in de rockindustrie. In Nederland scoorde de groep zijn grootste hits wat later, met luchtige liefdesballades: A Little Bit More, When You’re in Love with a Beautiful Woman en Baby Makes Her Blue Jeans Talk.
The Cover of the Rolling Stone werd de band op het lijf geschreven door hun vaste songwriter Shel Silverstein. Silverstein (1930-1999) was een opvallend veelzijdige man, die zijn boterhammen ook heeft verdiend als dichter en kinderboeken- en toneelschrijver. Hij tekende voor popklassiekers als A Boy Named Sue van Johnny Cash en The Ballad of Lucy Jordan van Melanie.
The Cover of the Rolling Stone kwam uit in de herfst van 1972. Het nummer bleef in Nederland steken op nummer 16 in de top-40. In de USA kwam het hoog in de toptien van alle belangrijke hitlijsten en werd het een million seller.
Maar dat zijn maar feiten en statistieken. Veel belangrijker: Dr Hook slaagde er inderdaad in, op de omslag van Rolling Stone te komen, weliswaar als cartoon. Eind maart 1973 was het zover: ziehier.
© Frans Mensonides, Leiden, 2007
Deel 71/72: My Little Town / Paul Simon (1975) en My Home Town / Marvin, Welch & Farrar (1971), door Wim Scherpenisse
Deel 70: Hurricane / Bob Dylan (1975)
Deel 69: A Salty Dog / Procol Harum (1969)
Deel 68: Sixteen Tons / Tennessee Ernie Ford (1955)
Deel 66/67: Rhinestone Cowboy / Glenn Campbell (1975) en Bronco Bill's Lament / Don McLean (1972), door Wim Scherpenisse
Deel 65: Albatross / Fleetwood Mac (1868), door: Frans ten Kleij
Deel 63/64: Shine on You Crazy Diamond en Arnold Layne / Pink Floyd (1975; 1967)
Deel 62: Wat een geluk / Rudi Carrell (1960)
Deel 61: Do the Strand / Roxy Music (1973)
Deel 60: Thick as a Brick pts. 1 & 2 / Jethro Tull (1972)
Deel 59: Everything counts / Depeche Mode (1983)
Deel 58: Air / Ekseption (1969)
Deel 57: All the Young Dudes / Mott The Hoople (1973) tevens: Top-2000-special
Deel 56: Een fijne dag / Drs. P (1973)
Deel 55: Matthew and Son / Cat Stevens (1967)
Deel 54: The Worker / Fischer-Z (1979)
Deel 53: Atlantis / Donovan (1968/1969)
Deel 52: Proud Mary / Creedence Clearwater revival (1969)
Deel 51: The Eve of the War / Jeff Wayne (1978)
Deel 50: Daddy Cool / Boney M (1976)
Deel 49: Spirit in the sky / Norman Greenbaum (1970)
Deel 48: Monkey on Your Back / Outsiders (1967)
Soundbites nrs 1 t/m 47 in het archief van REFLEXXIONZZ! << naar thuispagina Frans Mensonides