DE
AFSLUITDIJK OVER MET DRIE KARTONNETJES (17/09/2011)
DIT IS DAN DE JUBILEUMAFLEVERING 25…
(17/09/2011)
OVERZICHT EERDERE AFLEVERINGEN
(17/09/2011)
ROVER-VOORZITTER SNAPT ER NOG STEEDS NIETS VAN
(19/09/2011)
UTRECHT, ZEVEN DAGEN VOOR D-DAY
(29/10/2011)
CONNEXXION CONTROLEERT (29/10/2011)
TWIJFELPALEN SYNTUS (29/10/2011)
CONNEXXION CONTROLEERT VERDER
(01/11/2011)
D-DAY IN EN OM UTRECHT (03/11/2011)
JUBILEUM IN BAVEL (05/11/2011)
Alkmaar
Dit jaar bracht ik de Open Monumentendag, zaterdag 10 september, door in Bolsward. Geen voor de hand liggende keus als je in monumentenstad Leiden woont, maar mijn voorzaten in vaderlijke lijn stammen uit dat Friese stadje, en ik wilde daar wat plekken zien waar zij hebben rondgelopen. Dat verhaal schrijf ik binnenkort ook nog op; het was een dag vol toevallige ontmoetingen met het verleden.
Ik pakte natuurlijk Qliner 350, Alkmaar – Leeuwarden, over de Afsluitdijk. Dan zit je anderhalf uur in de bus en ben je in totaal drie uur onderweg; een flinke reistijd, maar altijd nog drie kwartier korter dan om het IJsselmeer heen, met de trein naar Leeuwarden. Ik nam dan maar voor lief, dat dit ritje eigenlijk een verlengstuk was van mijn woonwerkritten naar Castricum. Precies tien jaar werk ik daar nu, met gelukkig nog een onderbreking van 2,5 jaar en gelukkig in deeltijd. Dik duizend keer heen en weer, toch nog. Mijn eerste werkdag was de dag vóór nine-eleven, ik vergeet het nooit. Maar daar gaat dit stukje helemaal niet over.
Het gaat wel over de Qliner. Dit is een van de opvolgers van de Interliner, die medio de jaren 90 met veel trompetgeschetter werd gelanceerd als het paradepaardje van het Verenigd Streekvervoer Nederland (VSN). De groen-blauwige snelbus die geen bus mocht heten, voorzag in ontbrekende schakels van het spoorwegnet (Alkmaar – Leeuwarden, Utrecht – Gorinchem, Groningen – Emmen…) en / of ontsloot grote railloze plaatsen (Drachten, Oosterhout NB, Wijk bij Duurstede…).
Er was tariefintegratie met NS. Strippen en sterren waren niet geldig, NS-abonnementen wel. De kaartjes gingen tegen kilometertarief van de hand, en niet op basis van zones. Je kon doorgaande treinkaartjes kopen van / naar plaatsen die alleen per Interliner bereikbaar waren.
De meeste Interliners kwamen in de plaats van snelbussen. Op die trajecten klonken protesten van vaste (spits)klanten die ineens tientallen procenten meer moesten betalen voor hun maandabonnement. Voor pretreizigers als ik pakte het tariefsysteem gunstiger uit; je mocht op die Interliners na 9:00 uur reizen met je NS-kortingskaart, en betaalde zodoende meestal minder dan voorheen met de strippenkaart.
Het Interliner-concept was geen lang leven beschoren. Het VSN viel uiteen in concurrenten, de Interliner in verscheidene producten met andere mooie namen en een ondoorzichtige brei van tarieven. Er kwamen lijnen volgens kilometertarief of strip, al dan niet met kortingsmogelijkheid, en met of zonder toeslag voor spitsritten. Bovendien kreeg NS een paar jaar geleden ruzie met de streekvervoerders, en werden NS-abonnementen niet meer erkend op de opvolgers van de Interliner; dág, dalvoordeel!
Hoe word je, als je niet dagelijks reist met een Qliner, wijs uit de tarieven? Volgens de OV-Reisplanner betaal je met je chipkaart € 12,13 voor de 101 kilometer tussen Alkmaar en Boalsert, een redelijk kilometertarief. Klik je op Alle Kaartsoorten, dan zie je nog een uitsplitsing in basistarief, tarief tot Den Oever en tarief voor de rest van de rit tot Bolsward. Blijkbaar ligt in Den Oever de grens van de concessiegebieden. De reisplanner doet het eerst voorkomen of je er moet overstappen. Maar er staat dan met rode letters bij: ‘Den Oever, geen overstap’, en klik je daar dan weer op, ten dubbele overvloede: ‘De overstap van lijn 350 op lijn 350 is geen echte overstap. U kunt blijven zitten.’
Den Oever. Ik stap niet over, en blijf zitten.
Maar kan dat niet goedkoper, denk je dan als Nederlandse consument; ruim 24 euro voor een retourtje? Ja, het kan goedkoper; twee maal ‘vergeten’ uit te checken, dan betaal je slechts 8 euro. Maar dat is eigenlijk niet helemaal eerlijk. Kan het ook op een legale manier goedkoper?
Liften. Ik zie het vandaag opvallend veel mensen doen, vreemd ouderwets uitgedoste studenten en studentinnen in de berm, met opvallende teksten. Het is een rare wedstrijd of weddenschap, en de Qliner neemt ze natuurlijk niet mee.
Volgens de site van Connexxion, die deze lijn exploiteert, bestaat er een dagkaart QLiner, op werkdagen geldig na 09:00 uur en in de weekenden onbeperkt. Elders op Internet (maar vraag me niet meer, wáár) vond ik ook nog de prijs: 14 euro.
Ik telde dus 14 euro neer in Alkmaar, in de bus. Ik verwachtte een kartonnetje te krijgen met opdruk ’Qliner dagkaart’, maar nee, ik kreeg twee OV-Ritkaarten van zes euro en één van twee euro. Eén daarvan (niet die van twee euro) werd in de lengte gestempeld; de andere twee in het daarvoor bestemde stempelvak.
Op de terugweg van Bolsward naar Alkmaar overhandigde ik deze
trits
aan de bestuurder, van wie ik verwachtte, dat hij wel zou controleren
of de stempels echt allemaal zo stonden als vermeld. Maar hij vond het
zien van dat drietal voldoende. Typisch, allemaal, maar laat ik er niet
over klagen. Ik was voor 14 euro heen en weer naar het Heitelân.
Op de achterzijde van zo’n Ritkaart staat ‘Kies nu voor het gemak van
de OV-chipkaart’. Maar die houd je natuurlijk in je zak, als je een
tientje bespaart met de Ritkaart.
De commissie-Kist (who the fuck was Kist ook alweer?) heeft onlangs al bezwaar aangetekend bij Groningen en Drenthe (zie DIT artikel). Daar wordt te weinig verdiend aan de chipkaart, omdat je er kunt reizen met een goedkoop Eurokaartje. Natuurlijk, meneer Kist, ook in Groningen en Drenthe pest je zoveel mogelijk mensen uit de bus, en doe je zo weinig mogelijk aan klantenbinding door een gunstige prijsstelling. En spek je de bankrekening van het meest OV-onvriendelijke bedrijf in Nederland, TLS.
Frans Mensonides
17 september 2011
Bolsward
Iets nieuws in 2006
… van de reeks De stand in chipland, die al bestaat sedert februari 2006, zij het onder verschillende titels. In die maand reisde ik voor het eerst met de OV-chipkaart, in het enige gebied waar dat toen al kon: op de metro van Rotterdam en op een aantal daarop aantakkende buslijnen, onder andere op het voormalige eiland Voorne-Putten.
Ik begon neutraal aan die reeks, maar al wel met angstige voorgevoelens. Alles in het leven dient met een open blik onderzocht te worden, voordat men zich eraan verslingert of het verre van zich slingert. Maar in de chipkaart had ik op voorhand al niet veel vertrouwen. Sinds zijn voorloper, De MagneetKaart (DMK) in 1989 jammerlijk mislukt was, was er in verschillende delen van het land een handvol experimenten uitgevoerd met een chipkaart. Iedereen deed het op zijn eigen manier. Al deze proeven werden snel beëindigd.
Ook waren de ambities te hoog gespannen. Ik heb tijdens een blauwe maandag in de ICT niet veel geleerd, maar wel één ding: dat een systeem dat alles moet kunnen, uiteindelijk niets zal kunnen. Het chipsysteem moest de reiziger voor elke hectometer per trein, bus, metro of tram laten betalen, desondanks werken volgens het best price-principe, al de gangen van de reiziger nagaan, geldig zijn op al het OV in alle tientallen concessiegebieden in Nederland, het geld eerlijk verdelen onder de vervoersmaatschappijen, zwartrijden onmogelijk maken en nog een paar dingen die misschien wat uit zicht zijn geraakt in de loop der jaren.
Na een paar busritten op Voorne-Putten leek het me zo goed als uitgesloten dat de OV-chipkaart ooit landelijk ingevoerd zou worden. Ik verwachtte, er in 2006 en 2007 nog een paar artikeltjes over te kunnen schrijven, en dat de chip daarna een even glorieuze aftocht zou beleven als DMK in tijden dat we er nog niet over konden bloggen.
Maar het liep anders. De chipkaart bleek een blijvertje. Langzaam werd me duidelijk dat het kreng de consument koetkiekoet door de strot geramd moest worden. Desondanks heeft de poliziek nog heel wat kansen gehad om de chipkaart de nek om te draaien, maar gaf de Tweede Kamer er telkens weer zijn Fiat aan – hoe ongepast het ook is, een automerk te noemen in een stukje over OV.
Ik nam me in ieder geval voor, de chipkaart te blijven volgen en experimenteel te blijven gebruiken, totdat hij overal in Nederland verplicht zou zijn of het project zou zijn afgeblazen.
Voor wat het stads- en streekvervoer betreft is dat eerste op 3 november 2011 het geval (of eigenlijk niet eens; zijn voorganger, de strippenkaart, wordt weliswaar afgeschaft in de vier nog resterende provincies, maar heeft plaatsgemaakt voor een caleidoscoop van andere kartonnen biljetjes). Op het spoor is het papieren kaartje nog zeker geldig tot eind 2012 – en kun je op enkele regionale spoortrajecten helemaal nog niet op de chipkaart reizen. Daarom zal er ook nog wel een deel 26 komen van deze reeks.
Mijn schatting van de overlevingskansen van de OV-chipkaart mogen in de loop van de jaren wel bijgesteld zijn; mijn mening over het ding zelf niet. Het blijft een onklantvriendelijk, ondoordacht, lek, gammel, veel te duur flutding. Hopelijk gaan ze, als we er toch niet meer vanaf komen, hun best doen om de chipkaart verder te ontwikkelen tot een product dat iets minder klantvijandig is. Maar gezien de chipervaringen van de laatste jaren mag zo’n wens toch wel onverantwoord optimistisch genoemd worden.
Frans Mensonides
17 september 2011
Nog niet was de inkt van mijn stukje over die drie kaartjes in de Qliner droog, of mijn oog stuitte op een column van de ROVER-preses Kruyt, die ik zelf niet van intensief busgebruik verdenk - en evenmin van een torenhoog IQ. Hij vindt dat buitenlandse toeristen geen kaartjes in de bus moeten kunnen kopen. Dat houdt maar op, en bovendien geeft dat het verkeerde signaal af, dat het OV duur is.
Nu was ik die zaterdag natuurlijk zelf een buitenlandse toerist, in Friesland. Met dat ophouden viel het wel mee, want ik was op de minuut op tijd in Bolsward. En ik had die drie kaartjes echt niet gekocht als ik daarmee duurder uit was geweest dan met de chipkaart die ik bij me had. Maar Kruyt had me liever naar een loket zien lopen, binnen de 9 minuten die ik had voor mijn overstap. Lees hier zijn georakel, met commentaar van onder meer mezelf.
ROVER was jarenlang voorstander van twee nationale tariefsystemen naast elkaar voor tram, metro en bus: de strip en de chip. Men noemde dat hybride, nee, ik weet het weer: duaal. Daar ben ik altijd tegen geweest. Je hebt één goed systeem, hetzij een oud-vertrouwd, hetzij een revolutionair nieuw, als het maar werkt..
De geschiedenis van de chipkaart deed wat geschiedenis meestal doet: anders lopen. De strippenkaart werd afgeschaft, waarmee men naar mijn mening en die van vele anderen niet koos voor het beste systeem, in dit geval het oude-vertrouwde. Protesten van ROVER tegen die gang van zaken waren spaarzaam.
Maar vervolgens voerde elke busmaatschappij ineens zijn eigen spectrum aan papieren kaartjes in, omdat men TLS de centen van de chipritten niet gunt. Soms zijn die papieren kaartjes duurder, en dan ben je gek als je ze koopt. Soms zijn ze ook goedkoper. Van dat buitenkansje moet je natuurlijk gebruik maken als consument. Gezonde concurrentie.
En zo hebben we dan een polyhybride systeem of multi-caleidoscopisch systeem, van mijn part. Gedeeltelijk ondervangt dat de nadelen van de chipkaart; in sommige gevallen (ik zag dat ook in Zeeland en Almere in de vorige aflevering) blijft het reizen betaalbaar en lopen er iets minder klanten weg.
ROVER blij, zou je denken. Niet, dus.
Frans Mensonides
19 september 2011
Ons s.v.p. niet lastigvallen! Gelukkig hebben alle buspassagiers Internet.
Donderdag 3 november 2011 heb ik
maanden geleden al met
vette rode letters in mijn agenda geschreven. Het is de dag waarop de
strippenkaart afgeschaft gaat worden in de laatste vier provincies:
Utrecht,
Groningen, Drenthe en Noord-Brabant. Dit viertal sukkelt daarmee aardig
achter
de rest aan; vier maanden geleden beleefden we de meest recente Zure
Zaterdagen
in Flevoland, Noord-Holland en Zeeland (Zure Zaterdag: de
eerste zaterdag na
afschaffing van de strip, en daarmee vooral een Dure Zaterdag voor wie
dan nog
met het hele gezin met de bus naar de stad wil).
Nu die datum nadert, merk ik dat ik
er niet veel zin meer in
heb. Neemt niet weg, dat ik precies een week daarvóór plichtsgetrouw
toch even
ga kijken in de stad Utrecht. Of het er op de dag zelf van komt, weet
ik nog
niet, want een agenda trekt zich vaak niets aan van rode letters die er
al in
staan, en loopt toch wel vol met andere dingen. Prioriteit geef ik er
niet meer
aan, aan dat onding, genaamd OV-chipkaart.
Ik denk dat het OV-gebruikende deel
van ons volk deze kaart zo
langzamerhand geaccepteerd heeft als bij het leven behorend modern
ongemak. De
discussies in de media spitsen zich de laatste maanden vooral toe op
het hacken
(het enige aan die kaart dat echt gemakkelijk gaat), wat niet meer is
dan een
bij-probleem.
Zoeken via Twitter op ‘OV-chipkaart’,
‘#Ovchipkaart’, ‘chipkaart’,
‘shitkaart’ of zelfs ‘kutkaart’, levert dagelijks een wereld op aan
problemen,
ellende en gescheld. Maar chipkaartboer TLS zou, geconfronteerd
daarmee, altijd
kunnen zeggen dat er per dag honderdduizenden mensen op chipkaart
reizen, zonder
erover te twitteren, en dat het dus nogal mee valt.
Weinig hoor je over de afhakers: de
reizigers die zogezegd
met hun voeten geklaagd hebben, en niet meer met het OV reizen.
Sommigen gaan
voortaan gewoon lopen, en klagen dan letterlijk met hun voeten (zo
niet: OVER
hun voeten). Maar officieel bestaat deze reizigersgroep niet.
Rijen tot op de stoep bij het
GVU-verkooppunt op
het Stadsbusstation aan de voet van Utrecht
Centraal. Klaarblijkelijk hebben vele Utrechtenaren de aanschaf van de
chipkaart tot het allerlaatste moment uitgesteld.
Ook in Utrecht kun je nog om de
chipkaart heen, ook na D-Day.
Blijkens een foldertje is er in de bus een papieren Reiskaartje te
verkrijgen.
Je betaalt dan 2,50 voor maximaal 45 minuten reizen in twee zones, 4,00
voor
maximaal 90 minuten in 4 zones en 6,00 voor 2 uur in een onbeperkt
aantal
zone’s. Er zijn omstandigheden te bedenken waaronder je met zulke
Reiskaartjes
goedkoper uit bent dan met de oude strippenkaart en zelfs goedkoper dan
met de
nieuwe chipkaart.
Nog voordeliger is het winkelkaartje:
1,60 voor maximaal 2
zones, 2,60 voor maximaal vier, met recht op overstap binnen een uur en
terugreis op dezelfde dag. Dit kaartje is echter alleen geldig op
koopavond,
zaterdag en koopzondag. Helemaal geen Zure Zaterdag dus, in en om
Utrecht.
Evenals in Almere reist men op die dag nog altijd lachend op een
spotgoedkoop
kaartje.
Het zonesysteem bestaat dus ook in
Utrecht straks nog; ook
voor de sterabonnementen die gewoon nog op papier verstrekt worden.
Die aloude strippenkaart staat nog
driewerf afgebeeld in het
genoemde floddertje: één keer als boekenlegger, één keer onder een
wankele
tafelpoot en één keer als boodschappenlijstje. Wat beweegt een
voorlichter,
zulke foto’s op te nemen: hinderlijke
leutigheid, dedain ten opzichte van mensen die alles graag bij het
oude,
vertrouwde houden, of een onbeperkt vooruitgangsgeloof, zelfs in zaken
die
elders in het land hun waardeloosheid al
bewezen hebben?
Weinig exacte mededelingenborden op
het Stadsbusstation. Zo
is een afvalcontainer alleen bestemd voor OVERIG AFVAL. En zo kost een
‘ongewenste
groepsvorming’ 100 euro boete, zonder dat vermeld staat of ieder lid
van die
ongewenste groep die boete individueel krijgt opgelegd, of dat hij
gedeeld mag
worden onder alle leden daarvan.
Waarheen, met de GVU?
Reismogelijkheden genoeg; er vertrekt van
het Stadsbusstation één bus per 30 seconden, schat ik. Maar ik schrap
het Museumkwartier,
De Uithof, het Kanaleneiland en Maarssenbroek als mogelijke bestemming,
omdat
ik daar maar weer zou beginnen over vroeger, toen ik er studeerde,
werkte en
onbegrijpelijke lezingen bijwoonde. En ik schrap Voordorp, Lunetten en
Overvecht, omdat ik daar al was tijdens mijn fortenwandeling van 2007.
Zuilen, smalle straatjes in de schaduw
van de Demkabrug
Resteert onder andere lijn 3 naar
Zuilen. Die immer drukke
lijn neem ik. Daar stap ik over op 36, terug naar het station via een
andere
route. Daar aangekomen kies ik opnieuw voor lijn 3, maar deze keer in
de
richting Fockema Andreaelaan, een naam die speciaal schijnt bedacht
voor de
Utrechtse tongval. Als ik eenmaal op de Fockema Andreaelaan ben
aangekomen, pak
ik daar lijn 4, die via een andere route dan 3 terugrijdt naar het
station.
Ik dacht dat ik na al dat gestudeer,
gewerk en gewandel
Utrecht zo langzamerhand een beetje kon doorgronden. Maar ik weet
slechts in
grote lijnen waar ik ben, en raak alle richtinggevoel kwijt in die
GVU-bussen,
die opvallend kronkelige routes volgen.
Tot walgens aan toe, elke 2 à 3
haltes, wordt omgeroepen dat
vanaf 3/11 niet meer gereisd kan worden op de strip. Van alle
passagiers die ik
zie instappen, laat ongeveer een kwart nog altijd zijn gehamsterde
strippenkaart
stempelen, hoewel die kaarten al twee weken niet meer verkrijgbaar
zijn. Het
veroorzaakt telkens een droge knal waarnaar ik maar goed luister, want
over
een week is hij
niet meer te horen; bij
ons in de buurt al een klein half jaar niet meer.
Nog eens een vijfde van de reizigers
rijdt op andere vormen
van karton: Sterabonnement, Reiskaartje. Slechts een kleine meerderheid
(waaronder
veel studenten, die gedwongen winkelnering hebben) maakt nu dus gebruik
van de chipkaart.
Ook hier alweer weinigen die hem vrijwillig gebruiken. De chip lijkt,
2,5 jaar na
invoering ervan in stad en provincie Utrecht, nog steeds weinig mensen
blij te
maken.
Frans Mensonides
29 oktober 2011
Er geweest: donderdag 27 oktober 2011
Connexxion liet deze maand in
allerlei kranten afdrukken dat
ze intensief gaan controleren op het juiste gebruik van de chipkaart.
Het
OV-bedrijf stuurt een leger controleurs op pad om te controleren op
inchecken
en eventueel te vroeg uitchecken. Daarbij liet men zich ontvallen, dat
zwartrijden met de chipkaart gemakkelijker is dan voorheen met de
strippenkaart. Dat is heel wonderlijk (in ieder geval dat men het
toegeeft). De
belangrijkste reden voor invoering van de chipkaart was eens: het
zwartrijden
uitbannen.
Te vroeg uitchecken in een volle bus
moet een peulenschil
zijn. Maar in de tijd van de strippenkaart was grijsrijden ook niet
zo’n kunst,
als je erop uit was. De chauffeur kon in een drukke bus onmogelijk
onthouden,
waar je was ingestapt en hoeveel strippen je had afgestempeld.
Echt gemakkelijk maakt de chipkaart
het zwartrijden in een
bus, nogmaals: voor wie erop uit is. Naar binnen slippen zonder in te
checken
moet niet erg moeilijk zijn. Vroeger moest iedere reiziger ofwel een
kaartje
kopen, ofwel een geldig vervoersbewijs tonen, ofwel een stempel laten
zetten. In
ieder geval langs de chauffeur, dus. Iedereen werd één voor één
afgehandeld.
Tegenwoordig zijn er bij drukke haltes altijd wel één of twee reizigers
die een
papieren kaartje kopen. De rest checkt alvast in, of ‘vergeet’ dat een
keer, en
loopt achter de rug van de passagier die een kaartje staat te kopen, de
bus
binnen.
Op dinsdag 25 oktober zag ik bij
Leiden Centraal daarom een
grootscheepse controleactie. Bij elke bus die aankwam op een halte,
vatte een
controleur post die door de voorruit naar binnen keek of iedereen wel
netjes
incheckte. Als ‘Big brother is watching you’ de leus is van het
chiptijdperk,
dan werd die hier wel heel treffend in beeld gebracht.
Natuurlijk heeft zo’n controle weinig zin, want als de bus de bocht om is, kan de eerste passagier alweer te vroeg uitchecken. En om in elke bus een controleur bij de achterdeur te plaatsen, dat lijkt me ook niet doenlijk. De waterdichtheid van het chipsysteem is een illusie.
‘Twijfelpalen’ (welke ook alweer
eerst?) op het vernieuwde
station Arnhem – en twee vertwijfelde Gelderse schonen, die niet
snappen waarom
die vent chippalen staat te fotograferen, en geen Gelderse schonen.
Syntus rekent een opstaptarief van 79
cent, net als in de
bus, en een kilometertarief van 16 cent, dat lager ligt dan dat van de
meeste andere
regionale spoorwegmaatschappijen. Zo kom je in Zevenaar, Doetinchem of
Winterswijk zowaar tegen een lager bedrag dan met een papieren
NS-kaartje. En
je kunt op saldo reizen zonder dat eerst te hoeven aanvragen. De borg
per rit
bedraagt 10 euro.
Natuurlijk past dit systeem nog niet
op dat van NS, dat
werkt zonder opstaptarief, met een degressief kilometertarief en met
een
product ‘reizen op saldo’ dat je eerst op je kaart moet laten zetten.
De vaderlandse
spoorwegmaatschappijen hebben nog een jaar om dit probleem in goede
onderlinge
tegenwerking op te lossen. Dan wordt het papieren kaartje afgeschaft,
en moet je
zonder tussentijds in- of uit te checken van A naar B kunnen reizen,
met
eventuele overstappen op andere maatschappijen. Tot die tijd ben je een
dief
van je eigen portemonnee als je voor zo’n reis de chipkaart gebruikt.
Frans Mensonides
29 oktober 2011
Als je nou naar deze foto kijkt, uit
een glossy folder van
Connexxion over de opgevoerde controles. Dat lijkt toch inderdaad heel
erg veel
op wat ik hierboven schreef: ‘Big brother is watching you’.
Connexxion noemt dat natuurlijk
anders. Connexxion geeft
hoog op van sociale controle. Controleurs gaan volgens het verhaal in
de folder
niet alleen zwartrijders aanspreken, maar ook witrijders. Die worden
aangespoord, ‘extra alert te zijn op zwartrijders’.
Ik heb eens gehoord dat in het
Rusland van Leonid Brezjnev,
op het toppunt van de Marxistische heilstaat, buspassagiers hun
abonnement
lieten zien aan hun medereizigers, in plaats van chauffeur of
controleur. In het
Nederland van ‘Bemoei je met je eigen zaken!’ past zoiets natuurlijk
totaal
niet. Nooit in 30 jaar strippenkaarttijdperk zijn wij opgeroepen, te
controleren
of dat louche type met die enge hond echt wel voldoende strippen had
laten
afstempelen. En nu in het chiptijdperk zouden we ons ineens moeten
bemoeien met
het incheckgedrag van onze medeburgers.
En wat dan, als ze in overtreding
zijn? Meld Misdaad Anoniem
bellen? ‘Die persoon in lijn 13 naar De Vink, signalement dat-en-dat,
die heeft
uitgecheckt zonder uitstappen!´ En wie gaat die man dan op de bon
slingeren? Na
die actie op het Stationsplein heb ik een week lang geen controleur
meer
gezien.
Nog een paar opmerkelijke zinnen uit
deze plukflodder:
‘Jaarlijks loopt Connexxion miljoenen
euro’s aan inkomsten
mis omdat mensen niet of te weinig betalen voor de busreis.’
Kom, kom; de rit van mijn buurtje naar het station is 40% duurder
geworden. Ik
denk dat het allemaal nog wel meevalt met die inkomstenderving, al
heeft de
chipkaart natuurlijk wel wat mensen weggejaagd die je niet meer
terugziet.
‘Inkomsten die Connexxion nodig heeft
om de dienstregeling
uit te voeren, de bussen schoon te houden, graffiti en kauwgom te
verwijderen
en eventuele schade aan stoelen en interieur te herstellen.’
Kortom: ga vooral door met vandalisme; de sukkels die netjes in- en
uitchecken met
hun chipkaart betalen het allemaal wel. Hier merkwaardig genoeg geen
oproep tot
sociale controle.
Zoek ik nou spijkers op laag water,
of is dit nou een heel
rare folder? Daarin staat tot slot nog, dat ze zwartrijden keihard gaan
aanpakken, en dat gebeurt dan vermoedelijk door al die controleurs die
ik niet
meer zie. Dat keihard aanpakken impliceert ook dat je een boete kunt
krijgen
voor niet-uitchecken, hoewel dat je meestal geld kost, en niet
oplevert.
Ik moet ineens denken aan de tijd,
eind vorige eeuw, dat de
toenmalige busexploitant ZWN in rayon Leiden maar één controleur
in dienst had; de Paardenbek, noemde ik hem altijd. Die man was even
lui als
die legionair uit Asterix, die even moest uitrusten als hij op het
kazerneterrein een halve tegel geveegd had. Hij koos altijd de bussen
uit met
de minste passagiers. Ik zag hem vrijwel wekelijks op de Leidse
ringlijn, die
je toen nog had, waar zelden meer dan vijf man tegelijk in de bus
zaten, die
hij in no time gecontroleerd had. Daarna zeeg hij neer op een bankje en
bleef
zitten tot de bus terug was bij het station en het warme ZWN-kantoor,
waar die ringlijn
uiteindelijk altijd weer uitkwam.
In die tijd werkte ik in Ter Aar en
ging daar altijd heen in
een ook vrijwel lege bus, omdat er nu eenmaal meer Ter Aarders in
Leiden werken
dan andersom. Regelmatig stapte de Paardenbek bij het Rijnland
Ziekenhuis in
Leiderdorp in om de drie, vier passagiers te controleren. Vervolgens
bleef hij
zitten tot minstens Woubrugge, maar liever tot Alphen aan den Rijn.
Een keer begon het me te vervelen. Ik
nam naast hem plaats,
en ging hem aanspreken op allerlei misstanden die zich toen voordeden
in het
busvervoer rond de gemeente ter Aar; ik ga ze binnenkort oprakelen in
het kader
van het derde lustrum
van mijn
Thuispagina.
De Paardenbek begon ongemakkelijk te
schuiven, kreeg het
warm, drukte ineens op de stopknop en verliet de bus op een landweg in
Hoogmade, waar regen en storm neerstriemden op een lekke abri.
´Prettige dienst,
verder nog´, riep ik hem na.
Misschien zitten al die extra
controleurs die Connexxion in
het chiptijdperk gaat inzetten, ook wel in de contreien van Hoogmade.
In Leiden
heb ik ze in ieder geval niet meer gezien.
Frans Mensonides
1 november 2011
PS: Een lezer wist te melden dat die
controleurs de
afgelopen dagen nogal vaak in Almere gesignaleerd zijn. Vermoedelijk
heeft
Connexxion ook tegenwoordig niet meer dan één ploeg. Die verplaatst
zich zelf
niet per bus maar per auto, om overal echt lekker snel te kunnen komen.
Aangevuld
op
3/11/2011
Ergens in Leidsche Rijn
Woensdag 2 november 2011 was de
laatste dag waarop de
strippenkaart nog geldig was in de vier laatste provincies: Groningen,
Drenthe,
Utrecht en Noord-Brabant. Met excellente timing heeft de Nederlandse
Mededingingsautoriteit (MNa) uitgerekend die dag uitgekozen om een
inval te
doen bij streekvervoersmaatschappijen Arriva, Connexxion, Syntus en
Veolia. Ook
de Big Brothers worden weer in de gaten gehouden door nog Biggere
Brothers.
Het ging om de verdeling van de
kosten en opbrengsten van de
Studenten-OV-chipkaart. De bedrijven zouden daarover prijsafspraken
gemaakt
hebben, en daar Connexxion’s doodsvijand Qbuzz buitengehouden hebben,
zodat die
minder zou krijgen en meer zou moeten betalen.
Er was kortom dus weer eens iets
naars aan de hand met de
OV-chipkaart, niet voor het eerst, en het zal vast niet de bedoeling
gehad
hebben, de kaart goedkoper te maken voor de consument.
Met de OV-beleving van de reiziger,
al 15 jaar onderwerp van
deze site, heeft dit nieuwsbericht natuurlijk niet veel te maken.
Daarom over
naar de actualiteit van heden, 3 november 2011.
Die is om te huilen van
plaatsvervangende schaamte. ROVER heeft
vanmorgen een rouwkrans voor de strippenkaart gelegd op de stoep van
het
chipbedrijf TLS, evenals ROVER gevestigd in Amersfoort. Ze hadden die
krans
beter voor hun eigen deur kunnen leggen. ROVER heeft geen barst gedaan
tegen de
chipkaart, behalve zich er in principe voorstander van te verklaren, en
over de
vele nadelen wat te knorren in de marge. Wanneer draagt die club
zichzelf
eindelijk eens ten grave?
Op pad, dan! Ik kon me maar een paar
uur vrijmaken voor
D-day, en reisde daarom naar de dichtstbijzijnde stad in het getroffen
gebied,
en dat was Woerden in de provincie Utrecht. Wie dacht dat Woerden in
Zuid-Holland lag, heeft gelijk; het lag in Zuid-Holland,
maar ligt
tegenwoordig in Utrecht.
Het stadje in het Groene hart, met 40.000 inwoners, heeft een wat dunnetjes stads- en streekvervoer, terwijl het busstation ook nog verdeeld is over twee locaties: vóór en achter het station. Ze hebben van die magere lijnen, vier, vijf ritten per dag naar bijvoorbeeld Zegveld, op tijdstippen dat scholieren reizen. Je moet niet per ongeluk de laatste bus nemen van zo’n reeks; dan strand je in de avondschemering in Zegveld, en wacht je een lange wandeling.
Lijn 128 in
Woerden; archieffoto 2010
Ik neem de eerst vertrekkende bus, en
dat is Connexxion-lijn
128, de meest frequente lijn van Woerden, die via Harmelen en Leidsche
Rijn
naar Utrecht CS rijdt. Die had ik ook vorig jaar, die zaterdag dat het
spoor in
mineur was door een brandje op de Mineurslaan.
Tien man checken zonder problemen in,
bij Woerden NS. De
elfde kaart, die van een scholier, schijnt niet te werken; vergeefs
houdt hij
hem voor alle lezers in de bus. Die lezers worden rood noch groen, maar
hij mag
toch mee van de chauffeur.
In totaal zie ik 25 man instappen, en
ze doen dat vrijwel
allemaal zonder karton, en weten blijkbaar allemaal van de chipkaart.
Eén kan
zijn kaart niet meer vinden als hij uitstapt, en staat de boel op te
houden. Er
is nog meer onwennigheid. Sommigen wrijven met hun chipkaart over de
lezer als
Alladin over zijn wonderlamp, terwijl stilhouden meestal het snelste
resultaat
geeft. Eén gezin is
duur uit; ze kopen
een Reiskaartje. Dat is meestal: eens maar nooit meer.
In de grote Utrechtse
uitbreidingswijk Leidsche Rijn rijdt
het OV voornamelijk op aparte busbanen. Ook vlak langs het smalle
riviertje
waaraan de wijk zijn naam ontleent. Vroeger lag er een gewone weg of
straat
langs, als ik me goed herinner; nu alleen een busbaan en een fietspad.
De
NIMBY’s onder de automobilisten zullen het knarsetandend hebben zien
gebeuren.
Ik stap uit in een rechtlijnige wijk
met langs een liniaal
getrokken flats en bomenrijen. Eigenlijk wilde ik GVU-bus 28 nemen,
maar die
was net weg, en als ik na een ommetje weer terugkeer bij de halte, komt
net de
volgende 128 voorrijden.
‘Saldo OV-chipkaart te laag? Eerst
een kaartje kopen graag’,
staat in deze bus te lezen op een sticker. Je mag dus niet eerst je
kaart opladen
en dan inchecken, een van de vele vormen
van chippesterij. ‘Vanaf
3 november kunt u niet meer reizen met
de strippenkaart’ hoor ik in twee uur tijd ook een keer of honderd.
Bij het
24 Oktoberplein is een viaduct op betonpoten in aanbouw
voor auto’s en misschien ook bussen. Ik stap hier over op de tram naar
Nieuwegein / IJsselstein, de SUNIJ. Die heeft als lastige instinker,
dat de
chiplezers op het perron staan, en zich niet in de tram bevinden. Op
het perron
staan ook oplaadapparaten. Over de stempelautomaten in de tram zijn
stickers
geplakt. Ook de kaartjesautomaten waar je terecht kon met de chipKNIP
zijn
buiten dienst.
Hetzelfde geldt merkwaardig genoeg
voor de Weense trams
die
in de spits deze tramlijn hadden moeten versterken; ik schreef er
anderhalf
jaar geleden over, toen ze nog in de testfase waren. Vanmiddag zie ik
ze niet.
Ik zie wel mededelingen RIT UITGEVALLEN op displays bij de halte, en
overvolle
gele trams. Die ouwelijke, weinig comfortabele Wiener Sachertorten
hadden een
5-minutendienstregeling mogelijk moeten maken op het traject Nieuwegein
Plaza –
Utrecht CS. Nu is er dus een 5-10-minutendienst en zijn sommige trams
stikvol. Later
las ik dat die Weense trams maar beperkt ingezet worden, omdat de rails
ervan
slijten.
Ik heb
geen idee waar je in zo’n tram een enkeltje koopt. Toch bij
de bestuurder misschien, die nog altijd een klein luikje in zijn cabine
heeft
om geld en een kaartje door te schuiven? Ook weet ik niet of het
speciale
Dalkaartje voor de tram het chiptijdperk gehaald heeft.
Ik ga het niet vragen, ook. Ik zit in de achterste wagen en geloof het
eerlijk gezegd wel.
Geen
controle vandaag in Leiden of Almere, want ze zitten in
Utrecht, en komen bij Kanaleneiland Zuid de
tram binnen. Ja, dikke mik, natuurlijk, de
hele dag lekker boetes schrijven aan argeloze reizigers die even
vergeten waren
dat het vandaag D-day was, Donkere Donderdag, 3/11/2011. Maar het zit
ze niet
glad; vrijwel iedereen in mijn tram heeft ingecheckt en de boetes in
die volle
tram met 200 man zijn op de vingers van één hand te tellen. Mij zien ze
overigens helemaal over het hoofd; ik schijn helemaal niet mee te
tellen, en
mag mijn chipkaart niet eens laten checken.
Ik stap
uit bij de eerste halte in Nieuwegein. Een zakenpipo met
een strak pak, die op het perron stond te wachten,
chipt toch ook nog maar even gauw, als hij in
het voertuig het geel van de controleurs ontwaart. Ik check uit, loop
naar het
perron aan de overzijde, en check weer in. De tram terug komt meteen
voorrijden.
De rit eindigt in dat treurige
betonnen trappenhuis bij het
stadsbusstation, waar ik me in 2001, toen ik tijdelijk in een kantoor
werkte
langs de SUNIJ, al liep af te vragen of de boel hier nu eens niet een
keer
opgepimpt kon worden. De strippenkaart is niet meer; verder verandert
er weinig
in OV-land, van jaar tot jaar.
Frans Mensonides
nog op de dag zelf: 3 november 2011
‘4-11-2011’
staat op mijn papieren enkeltje Leiden – Breda,
en ook op de Fyra-toeslag. Het zal dus echt wel waar zijn: vandaag vier
ik mijn
55ste verjaardag, en de officieuze 15e
van mijn website -
waarvan ik vergeten ben, wanneer hij precies de lucht in ging, maar het
was in november
1996. Achteraf een raar idee, en ook niet meer uit te leggen aan
jongeren: ik
heb 40 jaar van mijn leven NIET op Internet gezeten.
Op deze morning after na
afschaffing van de strippenkaart
wil ik nog even naar Breda, voordat de festiviteiten rond mijn twee
verjaardagen een aanvang nemen. Hoe hard zou het daar allemaal zijn
aangekomen
met de chipkaart?
Natuurlijk trakteer ik mezelf op
de Fyra. Een toeslag
van
3,00 euro voor een retourtje mag je er wel voor over hebben, voor een
paar
minuten tijdwinst. Helaas hoor ik in Rotterdam dat de Fyra van 10:38
doet wat
gisteren die Weense trams in Utrecht ook al deden: niet rijden. Ik neem
de
gewone IC, en ben de tijd die ik had kunnen winnen, nu natuurlijk
dubbel en
dwars kwijt.
Snel afschaffen, die toeslag! Ook als
de Fyra een keertje
wél rijdt, werpt een toeslag een barrière op. Bovendien gaat NS met
ingang van
11 december 2011 het treinverkeer op de Oude Lijn vertragen om zoveel
mogelijk
mensen in die zogenaamde hogesnelheidstrein van ze te krijgen, die er
blijkbaar
vanzelf niet in gaan zitten. Er komt volgens mijn plan gewoon weer een
16e
jaargang van dit magazine, dus ik zal volgende maand uitgebreid verslag
doen
van de veranderingen op de Oude- en Schiphollijn.
Die Fyra-toeslag kun je niet chippen,
maar alleen in
papieren vorm kopen. Dat brengt ons weer terug bij het onderwerp van
deze
pagina, de OV-chipkaart.
Een rustige morgen bij het kantoor
van Veolia in de
stationshal van Breda. Er staan geen rijen meer. De enige aanwezige,
een bejaarde
dame, meldt bij het loket dat zij haar chipkaart heeft proberen op te
laden,
maar dat haar PIN-pas geweigerd werd; chipleed waarmee nu ook
Noord-Brabant kan
kennismaken.
Ik mis iets, deze dag. Regen, zal dat
wel zijn. Dit is zo
ongeveer de vierde of vijfde verjaardag in mijn leven, waarop het droog
blijft.
Maar prijs de dag niet voor het avond is! In ieder geval is het met 17
graden
bijna mijn heetste verjaardag aller tijden, na die van 1993 (20
graden). Dat
doet er allemaal niet toe.
Op goed geluk pak ik bus 11 naar Bavel. Een van de duizenden busritten die vandaag in Noord-Brabant verreden worden. Tijdens een andere rit, in omgeving Eindhoven, gaat een bejaarde man finaal door het lint omdat zijn strippenkaart niet meer geldig is.
Ik doe meteen weer een foute keus,
want deze bus blijft
eeuwig staan op het stadsbusstation. De witharige, besnorde chauffeur,
met het doorgroefde
gelaat van iemand die in een zware persoonlijke crisis verkeert, moet
zijn
sigaretje nog afsabbelen.
Uiteindelijk vertrekken we dan toch
nog. Op de heen- plus
terugweg zal ik in totaal een man of 35 zien instappen.
De overgrote meerderheid chipt. Slechts één
persoon koopt een Ritkaartje bij de chauffeur. Die gaan weg voor 3 euro
het
stuk, en geven recht op een enkele rit zonder overstappen, van
onbeperkte
lengte. Een zeer slechte deal op een stadsdienst, maar op een lange
streeklijn
kan zo’n kaartje aardig lucratief zijn.
Twee reizigers tonen een (Studenten?)
OV-chipkaart aan de
chauffeur, in plaats van in te checken, iets wat met ingang van
gisteren niet
meer is toegestaan, dacht ik. Eén persoon krijgt een stempel op een
kaart die
hij aanbiedt. Ik kan het niet goed zien van waar ik zit, maar het lijkt
verdacht veel op toch nog een blauwe strippenkaart.
Sterabonnementen zie ik niet, en ze
zijn ook niet meer
geldig in het deel van Noord-Brabant waar Veolia rijdt. In plaats
daarvan kun
je voor een tientje per jaar ‘Dalkorting Brabant’ op je chipkaart
laden. Dan
reis je met 40% korting, maar op maandag t/m vrijdag alleen na negenen.
Voor
forenzen die aan kantoortijden gebonden zijn, zou dit wel eens duurder
uit
kunnen pakken dan vroeger met het sterabonnement.
De tarieven zijn ook hier voer voor
calculerende
consumenten. Maar de gegevens die ze nodig hebben, zie ik ter plaatse,
in bus
op bij de halte, nergens duidelijk op een rijtje. Ik heb ze gevonden op
de OV-chipwijzer
op Internet.
Natuurlijk hangen hier dezelfde
onhandige lezers in de
bussen als bij Veolia in Haaglanden. Je moet je kaart er stijf tegenaan
houden,
en net iets te lang wachten voordat je de bevrijdende piep hoort. En
intussen
proberen, de kleine lettertjes op het onleesbare schermpje te lezen.
Wat zie ik op deze verrassingstocht?
Het centrum van Breda,
met het Chassétheater. De mysterieuze aanduiding ‘Verbeeten Breda’ op
een
bordje. Een busbaan met een slagboom bij een hogeschool die 12 november
open
dag houdt en bij het Amphia-ziekenhuis.
Daarna volgen hoge flats, de Bijlmer van Breda, waar stevig gerenoveerd
wordt,
en dat heet dan: R-innovatie. Het dorp Bavel, behorende tot de gemeente
Breda,
ligt verscholen achter Rijksweg A 27 en een geluidswal.
‘Is hier nou niet ergens de Tolakker?’ roept een wat ouwelijke jongejuffrouw. De chauffeur bevestigt het. ‘O, mag ik er hier toch nog even uit?’ (We rijden al weer, maar komen opnieuw tot stilstand). ‘Maar nu moet ik ook nog even uitchecken. Sorry hoor, sorry, ik kan mijn kaart zo gauw niet vinden.’ (Woelt in zakken en handtasje). ‘Hoe, hoe, hoe!’ (Gemaakt lachje).
Bavel is een dorp als honderden, met
een geschiedenis die je
zou kunnen naslaan, en met mensen die hier hun bestaan hebben. Waar je
ook bent
in het land, overal vindt je lens wel iets om te fotograferen. De kerk
is niet
erg monumentaal, maar doet het toch wel goed op een dag als deze.
Je hebt hier groenteboer Komkommerin
en Café- Zalencentrum
De Tussenpauz. De Deken Dr. Dircksweg allitereert fraai. Een
schooljongen van
een jaar of 10 loopt naar huis in een soort hinkstapsprong; hij last zo
nu en
dan vrolijke huppeltjes en hinkeltjes in. In het café is
gezinsuitbreiding
geweest, en dat willen ze weten, ook. Herfstbomen staan in brand met
psychedelische kleuren; ook de herfst kan prachtig zijn.
De chipkaart, waarvoor ik van huis ging, ben ik
feitelijk al
bijna vergeten. In Bavel besluit ik spontaan, er bij leven en welzijn
nog 15
jaar aan vast te plakken, aan deze site.
Intrigerend is een groot bord in de
tuin van een villa:
EERSTE VRIJDAG VAN DE MAAND. Wat gebeurt er dan in Bavel? Een
Tupperware party,
een klaverjas-drive, of de maandelijkse plaatselijke heksensabbat? Het
staat er
niet bij vermeld, dus het is kennelijk algemeen bekend.
Of wacht eens, het is vandaag,
behalve wat het allemaal nog meer
is, écht de eerste vrijdag van de maand. Woont hier een zonderling of
kalender-fetisjist
die dit bord om middernacht vervangt door EERSTE ZATERDAG VAN DE MAAND?
Ik zoek
het later op; het blijkt iets katholieks dat ik ook niet begrijp.
Sommige dingen
moet je niet eens WILLEN begrijpen.
Ik neem weer lijn 11 terug, die een
lus door Bavel beschrijft.
Daarna loop ik nog even door het centrum van Breda. De Fyra van 13:24,
terug
naar Rotterdam, blijft 10 minuten staan langs het perron, zonder dat er
iets
over wordt omgeroepen. Als kort na vertrek de conducteur verschijnt,
vraag ik
hem beleefd, of je die toeslag in de Fyra betaalt voor die uitstekende
informatievoorziening bij vertragingen. Deze opmerking grieft hem diep.
Maar
als we bij Barendrecht weer eens een keertje stilstaan, roept hij nu
wel om,
dat we stilstaan. Opvoeding helpt soms.
Uit deze ervaring put ik dan maar
moed voor de volgende 15
jaar. We komen met een kwartier vertraging aan op Rotterdam, waar ik er
gelukkig uit mag. Even later hoor ik omroepen dat hij zal vertrekken
met
onbekende vertraging. Of hij Amsterdam nog gehaald heeft, is me niet
bekend.
Nee, de ware OV-reiziger laat zich
door niets laten
ontmoedigen, niet door de Fyra en niet zelfs niet door de chipkaart.
Laat dat
de laatste woorden maar zijn van de 25ste
aflevering van ‘De stand
in chipland’.
Frans Mensonides
5 november 2011
Er geweest: nog lang niet.
Eerdere afleveringen in de deze reeks, die telkens van naam verandert, maar wel steeds gewoon doortelt:
De stand in chipland 24 (juli - augustus 2011): D-day, of liever: zure zaterdag in Almere, Hilversum en op Walcheren / Tjeerds worsteling met de chipkaart / Pendelen in de Leidse Merenwijk / Restitutie blijft probleem voor Connexxion / Alle dertien goed / Wel aan de chipKAART maar niet aan de chipKNIP - De stand in chipland 23 (mei - juni 2011): Alsnog D-day in Zuid-Holland, 19 mei 2011 / Tweede Kamer blijft problemen houden met 'kinderziekten' chipkaart / Restitutie bij Connexxion on-line / Lopen of een kaartje kopen / Ouderdom en andere kleine gebreken die het reizen met de chipkaart moeilijk maken - De stand in chipland 22 (januari - april 2011): De D-day in Zuid-Holland die niet doorging / Hybride chipsysteem, ofwel: willen we de totale digitalisering? / Fraude acceptabel in onze gedoogdemocratie / Geld terug, maar niet on-line / 40 keer chippen bij Connexxion in Zuid-Holland - De stand in chipland 21 (november - december 2010): Chipkaart S.M.A.R.T.?, ofwel: wie wordt er eigenlijk blij van? / Chippen in Gelderland: dalurenkorting en de trein van Veolia / Kilometertarief Haaglanden 15% omlaag! / Op naar D-day in Zuid-Holland (03/02/11) - De stand in chipland 20 (september - oktober 2010): Opti-MIS-me over negatief chipnieuws / chippen bij NS, HTM, GVB, Qbuzz, GVB, Hermes en tijdens Leidens Ontzet / Meldpunt Collectief Onrecht / Slecht weer voor de chipkaart / Chipklok op twee voor twaalf - De stand in chipland 19 (juni - augustus 2010) met o.a.: D-day in groot-Amsterdam / Connexxion: 38% ritten fout; restitutie chaos / 60 ritten met HTM / fakende controleurs RET / 30 ritten met NS / 'Klauwen met tijd', techneut Connexxion aan de lijn / anoniem chippen / chippen in Gelderland - De stand in chipland 18 (april - mei 2010) met o.a.: Legale zakkenrollerij: chippen bij Connexxion (met lange nasleep) / vergeetpalen op de SUNIJ / speuren in de reisplanner / metro Amsterdam: -13% passagiers / chippen bij NS, HTM en Veolia / op saldo naar Nijverdal - De stand in chipland 17 (februari - maart 2010) met o.a.: Afschaffing strippenkaart op RET-tram en bus / Goeree-Overflakkee / met Connexxion de mist in / chippen bij NS en HTM / voor 16 euro het schip in bij Leidse stadsrit - De stand in chipland 16 (december 2009-januari 2010) met o.a.: eindelijk chippen bij NS / 30 ritten bij HTM en Connexxion / 25 stellingen van Brenno de Winter / introductie Studenten-OV-chipkaart / het onderzoek van Otto Cox (Leiden) - De stand in chipland 15 (oktober-november 2009) met o.a.: chipkaart is 15% duurder dan strippenkaart en jaagt mensen de metro uit / slap D-daytje bij NS / duur oeps-moment / uitrol chipkaart bij HTM - Chipblog augustus - september 2009, met o.a.: 27/8: D-day bij GVB Amsterdam, chippen in Zeeland, Utrecht, Arnhem / Nijmegen en bij Veolia - Chipblog juni-augustus 2009, met o.a.: probleem met Voordeelurenkaart NS / Chippen op de bus in en om Leiden / Evaluatie: hoe goed gaat het werkelijk in chipland / een weggooier: de wegwerpkaart van het GVB - Chipblog maart - mei 2009, met o.a.: Falende controleapparatuur bij NS en RET / ROVER terug in overleg / Langdurige blackout chipkaartlezers in RET-metro / Chipkaart getest rond Leiden - Strip en Chip; rond een historische donderdag: Magneetkaart, chipkaart: een kwart eeuw gemodder / Witkielen, aftellen naar donderdag / Randstadrail / de Compensatiekaart / D-day: donderdag 29 januari 2009 / Dan toch maar de evaluatie (jan./feb. 2009) - Unknown Check-in: Rondje Randstad met de chipkaart / Ervaringen van andere reizigers / Aanvullend stads-streekabonnement / Compensatiekaart: achter-het-bureau-denken van RET / ROVER: Duitse chipkaart of vouw-de-vouw / Rondje Rotterdam (november 2008 - januari 2009) - Pinksterupdate / Plundertarief GVB / Rotterdamse Pleurisschop / Tegoedbon op Hoekse Lijn / Discussieavond 'De OV-chipshow' van TUMULT / En toen: nieuw uitstel / Controleapparaat gesignaleerd (mei-juli 2008) - Op weg naar Station Unknown; De week van Tineke Huizinga / aanvulling voor wie de nuance zoekt / Huizinga´s aanvalsplan / Toenemende twijfel aan Alladin´s wonderlamp (januari / maart 2008) - RGL en Chipkaart: bladeren in koppijndossiers (januari 2008) - 'Ken d'rrr ook niks an doen' Een middag chippen in de tram van de RET (juli 2007) - Ik overleefde de metro-marathon van Rotterdam (april 2007) - U houdt van reizen, maar niet van gedoe; chippen bij NS (januari 2007) - ‘Use it, lose it’; Zomaar wat chip-shit uit de Amsterdamse Gettogordel (januari 2007) - 'RET wenst u een goede reizen'; op pad met de OV-chipkaart (juni 2006) - Aangekaart; losse flodders over de chipkaart (mei 2006) - Niet goed, geld weg. Twee dagen op pad met de OV-chipkaart (maart 2006) - Veel onduidelijkheden rond de OV-chipkaart (februari 2006)
© Frans Mensonides, Leiden, 2011