De stand in chipland – ervaringen met de chipkaart
deel 25; september 2011 - november 2011


DE AFSLUITDIJK OVER MET DRIE KARTONNETJES (17/09/2011)
DIT IS DAN DE JUBILEUMAFLEVERING 25… (17/09/2011)
OVERZICHT EERDERE AFLEVERINGEN (17/09/2011)
ROVER-VOORZITTER SNAPT ER NOG STEEDS NIETS VAN (19/09/2011)
UTRECHT, ZEVEN DAGEN VOOR D-DAY (29/10/2011)
CONNEXXION CONTROLEERT (29/10/2011)
TWIJFELPALEN SYNTUS (29/10/2011)
CONNEXXION CONTROLEERT VERDER (01/11/2011)
D-DAY IN EN OM UTRECHT (03/11/2011)
JUBILEUM IN BAVEL (05/11/2011)



DE AFSLUITDIJK OVER MET DRIE KARTONNETJES

 

Alkmaar

 

Dit jaar bracht ik de Open Monumentendag, zaterdag 10 september, door in Bolsward. Geen voor de hand liggende keus als je in monumentenstad Leiden woont, maar mijn voorzaten in vaderlijke lijn stammen uit dat Friese stadje, en ik wilde daar wat plekken zien waar zij hebben rondgelopen. Dat verhaal schrijf ik binnenkort ook nog op; het was een dag vol toevallige ontmoetingen met het verleden.

Ik pakte natuurlijk Qliner 350, Alkmaar – Leeuwarden, over de Afsluitdijk. Dan zit je anderhalf uur in de bus en ben je in totaal drie uur onderweg; een flinke reistijd, maar altijd nog drie kwartier korter dan om het IJsselmeer heen, met de trein naar Leeuwarden. Ik nam dan maar voor lief, dat dit ritje eigenlijk een verlengstuk was van mijn woonwerkritten naar Castricum. Precies tien jaar werk ik daar nu, met gelukkig nog een onderbreking van 2,5 jaar en gelukkig in deeltijd. Dik duizend keer heen en weer, toch nog. Mijn eerste werkdag was de dag vóór nine-eleven, ik vergeet het nooit. Maar daar gaat dit stukje helemaal niet over.

Het gaat wel over de Qliner. Dit is een van de opvolgers van de Interliner, die medio de jaren 90 met veel trompetgeschetter werd gelanceerd als het paradepaardje van het Verenigd Streekvervoer Nederland (VSN). De groen-blauwige snelbus die geen bus mocht heten, voorzag in ontbrekende schakels van het spoorwegnet (Alkmaar – Leeuwarden, Utrecht – Gorinchem, Groningen – Emmen…) en / of ontsloot grote railloze plaatsen (Drachten, Oosterhout NB, Wijk bij Duurstede…).

Er was tariefintegratie met NS. Strippen en sterren waren niet geldig, NS-abonnementen wel. De kaartjes gingen tegen kilometertarief van de hand, en niet op basis van zones. Je kon doorgaande treinkaartjes kopen van / naar plaatsen die alleen per Interliner bereikbaar waren.

De meeste Interliners kwamen in de plaats van snelbussen. Op die trajecten klonken protesten van vaste (spits)klanten die ineens tientallen procenten meer moesten betalen voor hun maandabonnement. Voor pretreizigers als ik pakte het tariefsysteem gunstiger uit; je mocht op die Interliners na 9:00 uur reizen met je NS-kortingskaart, en betaalde zodoende meestal minder dan voorheen met de strippenkaart.

Het Interliner-concept was geen lang leven beschoren. Het VSN viel uiteen in concurrenten, de Interliner in verscheidene producten met andere mooie namen en een ondoorzichtige brei van tarieven. Er kwamen lijnen volgens kilometertarief of strip, al dan niet met kortingsmogelijkheid, en met of zonder toeslag voor spitsritten. Bovendien kreeg NS een paar jaar geleden ruzie met de streekvervoerders, en werden NS-abonnementen niet meer erkend op de opvolgers van de Interliner; dág, dalvoordeel!

Hoe word je, als je niet dagelijks reist met een Qliner, wijs uit de tarieven? Volgens de OV-Reisplanner betaal je met je chipkaart € 12,13 voor de 101 kilometer tussen Alkmaar en Boalsert, een redelijk kilometertarief. Klik je op Alle Kaartsoorten, dan zie je nog een uitsplitsing in basistarief, tarief tot Den Oever en tarief voor de rest van de rit tot Bolsward. Blijkbaar ligt in Den Oever de grens van de concessiegebieden. De reisplanner doet het eerst voorkomen of je er moet overstappen. Maar er staat dan met rode letters bij: ‘Den Oever, geen overstap’, en klik je daar dan weer op, ten dubbele overvloede: ‘De overstap van lijn 350 op lijn 350 is geen echte overstap. U kunt blijven zitten.’

 

Den Oever. Ik stap niet over, en blijf zitten.

Maar kan dat niet goedkoper, denk je dan als Nederlandse consument; ruim 24 euro voor een retourtje? Ja, het kan goedkoper; twee maal ‘vergeten’ uit te checken, dan betaal je slechts 8 euro. Maar dat is eigenlijk niet helemaal eerlijk. Kan het ook op een legale manier goedkoper?

Liften. Ik zie het vandaag opvallend veel mensen doen, vreemd ouderwets uitgedoste studenten en studentinnen in de berm, met opvallende teksten. Het is een rare wedstrijd of weddenschap, en de Qliner neemt ze natuurlijk niet mee.

Volgens de site van Connexxion, die deze lijn exploiteert, bestaat er een dagkaart QLiner, op werkdagen geldig na 09:00 uur en in de weekenden onbeperkt. Elders op Internet (maar vraag me niet meer, wáár) vond ik ook nog de prijs: 14 euro.

Ik telde dus 14 euro neer in Alkmaar, in de bus. Ik verwachtte een kartonnetje te krijgen met opdruk ’Qliner dagkaart’, maar nee, ik kreeg twee OV-Ritkaarten van zes euro en één van twee euro. Eén daarvan (niet die van twee euro) werd in de lengte gestempeld; de andere twee in het daarvoor bestemde stempelvak.

Op de terugweg van Bolsward naar Alkmaar overhandigde ik deze trits aan de bestuurder, van wie ik verwachtte, dat hij wel zou controleren of de stempels echt allemaal zo stonden als vermeld. Maar hij vond het zien van dat drietal voldoende. Typisch, allemaal, maar laat ik er niet over klagen. Ik was voor 14 euro heen en weer naar het Heitelân.
Op de achterzijde van zo’n Ritkaart staat ‘Kies nu voor het gemak van de OV-chipkaart’. Maar die houd je natuurlijk in je zak, als je een tientje bespaart met de Ritkaart.

De commissie-Kist (who the fuck was Kist ook alweer?) heeft onlangs al bezwaar aangetekend bij Groningen en Drenthe (zie DIT artikel). Daar wordt te weinig verdiend aan de chipkaart, omdat je er kunt reizen met een goedkoop Eurokaartje. Natuurlijk, meneer Kist, ook in Groningen en Drenthe pest je zoveel mogelijk mensen uit de bus, en doe je zo weinig mogelijk aan klantenbinding door een gunstige prijsstelling. En spek je de bankrekening van het meest OV-onvriendelijke bedrijf in Nederland, TLS.

Frans Mensonides
17 september 2011

 

 

Bolsward


DIT IS DAN DE JUBILEUMAFLEVERING 25…

 

Iets nieuws in 2006

… van de reeks De stand in chipland, die al bestaat sedert februari 2006, zij het onder verschillende titels. In die maand reisde ik voor het eerst met de OV-chipkaart, in het enige gebied waar dat toen al kon: op de metro van Rotterdam en op een aantal daarop aantakkende buslijnen, onder andere op het voormalige eiland Voorne-Putten.

Ik begon neutraal aan die reeks, maar al wel met angstige voorgevoelens. Alles in het leven dient met een open blik onderzocht te worden, voordat men zich eraan verslingert of het verre van zich slingert. Maar in de chipkaart had ik op voorhand al niet veel vertrouwen. Sinds zijn voorloper, De MagneetKaart (DMK) in 1989 jammerlijk mislukt was, was er in verschillende delen van het land een handvol experimenten uitgevoerd met een chipkaart. Iedereen deed het op zijn eigen manier. Al deze proeven werden snel beëindigd.

Ook waren de ambities te hoog gespannen. Ik heb tijdens een blauwe maandag in de ICT niet veel geleerd, maar wel één ding: dat een systeem dat alles moet kunnen, uiteindelijk niets zal kunnen. Het chipsysteem moest de reiziger voor elke hectometer per trein, bus, metro of tram laten betalen, desondanks werken volgens het best price-principe, al de gangen van de reiziger nagaan, geldig zijn op al het OV in alle tientallen concessiegebieden in Nederland, het geld eerlijk verdelen onder de vervoersmaatschappijen, zwartrijden onmogelijk maken en nog een paar dingen die misschien wat uit zicht zijn geraakt in de loop der jaren.

Na een paar busritten op Voorne-Putten leek het me zo goed als uitgesloten dat de OV-chipkaart ooit landelijk ingevoerd zou worden. Ik verwachtte, er in 2006 en 2007 nog een paar artikeltjes over te kunnen schrijven, en dat de chip daarna een even glorieuze aftocht zou beleven als DMK in tijden dat we er nog niet over konden bloggen.

Maar het liep anders. De chipkaart bleek een blijvertje. Langzaam werd me duidelijk dat het kreng de consument koetkiekoet door de strot geramd moest worden. Desondanks heeft de poliziek nog heel wat kansen gehad om de chipkaart de nek om te draaien, maar gaf de Tweede Kamer er telkens weer zijn Fiat aan – hoe ongepast het ook is, een automerk te noemen in een stukje over OV.

Ik nam me in ieder geval voor, de chipkaart te blijven volgen en experimenteel te blijven gebruiken, totdat hij overal in Nederland verplicht zou zijn of het project zou zijn afgeblazen.

Voor wat het stads- en streekvervoer betreft is dat eerste op 3 november 2011 het geval (of eigenlijk niet eens; zijn voorganger, de strippenkaart, wordt weliswaar afgeschaft in de vier nog resterende provincies, maar heeft plaatsgemaakt voor een caleidoscoop van andere kartonnen biljetjes). Op het spoor is het papieren kaartje nog zeker geldig tot eind 2012 – en kun je op enkele regionale spoortrajecten helemaal nog niet op de chipkaart reizen. Daarom zal er ook nog wel een deel 26 komen van deze reeks.

Mijn schatting van de overlevingskansen van de OV-chipkaart mogen in de loop van de jaren wel bijgesteld zijn; mijn mening over het ding zelf niet. Het blijft een onklantvriendelijk, ondoordacht, lek, gammel, veel te duur flutding. Hopelijk gaan ze, als we er toch niet meer vanaf komen, hun best doen om de chipkaart verder te ontwikkelen tot een product dat iets minder klantvijandig is. Maar gezien de chipervaringen van de laatste jaren mag zo’n wens toch wel onverantwoord optimistisch genoemd worden.

Frans Mensonides
17 september 2011


ROVER-VOORZITTER SNAPT ER NOG STEEDS NIETS VAN

Nog niet was de inkt van mijn stukje over die drie kaartjes in de Qliner droog, of mijn oog stuitte op een column van de ROVER-preses Kruyt, die ik zelf niet van intensief busgebruik verdenk - en evenmin van een torenhoog IQ. Hij vindt dat buitenlandse toeristen geen kaartjes in de bus moeten kunnen kopen. Dat houdt maar op, en bovendien geeft dat het verkeerde signaal af, dat het OV duur is.

Nu was ik die zaterdag natuurlijk zelf een buitenlandse toerist, in Friesland. Met dat ophouden viel het wel mee, want ik was op de minuut op tijd in Bolsward. En ik had die drie kaartjes echt niet gekocht als ik daarmee duurder uit was geweest dan met de chipkaart die ik bij me had. Maar Kruyt had me liever naar een loket zien lopen, binnen de 9 minuten die ik had voor mijn overstap. Lees hier zijn georakel, met commentaar van onder meer mezelf.

ROVER was jarenlang voorstander van twee nationale tariefsystemen naast elkaar voor tram, metro en bus: de strip en de chip. Men noemde dat hybride, nee, ik weet het weer: duaal. Daar ben ik altijd tegen geweest. Je hebt één goed systeem, hetzij een oud-vertrouwd, hetzij een revolutionair nieuw, als het maar werkt..

De geschiedenis van de chipkaart deed wat geschiedenis meestal doet: anders lopen. De strippenkaart werd afgeschaft, waarmee men naar mijn mening en die van vele anderen niet koos voor het beste systeem, in dit geval het oude-vertrouwde. Protesten van ROVER tegen die gang van zaken waren spaarzaam.

Maar vervolgens voerde elke busmaatschappij ineens zijn eigen spectrum aan papieren kaartjes in, omdat men TLS de centen van de chipritten niet gunt. Soms zijn die papieren kaartjes duurder, en dan ben je gek als je ze koopt. Soms zijn ze ook goedkoper. Van dat buitenkansje moet je natuurlijk gebruik maken als consument. Gezonde concurrentie.

En zo hebben we dan een polyhybride systeem of multi-caleidoscopisch systeem, van mijn part. Gedeeltelijk ondervangt dat de nadelen van de chipkaart; in sommige gevallen (ik zag dat ook in Zeeland en Almere in de vorige aflevering) blijft het reizen betaalbaar en lopen er iets minder klanten weg.

ROVER blij, zou je denken. Niet, dus.

Frans Mensonides
19 september 2011

 


UTRECHT, ZEVEN DAGEN VOOR D-DAY

 

Ons s.v.p. niet lastigvallen! Gelukkig hebben alle buspassagiers Internet.

Donderdag 3 november 2011 heb ik maanden geleden al met vette rode letters in mijn agenda geschreven. Het is de dag waarop de strippenkaart afgeschaft gaat worden in de laatste vier provincies: Utrecht, Groningen, Drenthe en Noord-Brabant. Dit viertal sukkelt daarmee aardig achter de rest aan; vier maanden geleden beleefden we de meest recente Zure Zaterdagen in FlevolandNoord-Holland en Zeeland (Zure Zaterdag: de eerste zaterdag na afschaffing van de strip, en daarmee vooral een Dure Zaterdag voor wie dan nog met het hele gezin met de bus naar de stad wil).

Nu die datum nadert, merk ik dat ik er niet veel zin meer in heb. Neemt niet weg, dat ik precies een week daarvóór plichtsgetrouw toch even ga kijken in de stad Utrecht. Of het er op de dag zelf van komt, weet ik nog niet, want een agenda trekt zich vaak niets aan van rode letters die er al in staan, en loopt toch wel vol met andere dingen. Prioriteit geef ik er niet meer aan, aan dat onding, genaamd OV-chipkaart.

Ik denk dat het OV-gebruikende deel van ons volk deze kaart zo langzamerhand geaccepteerd heeft als bij het leven behorend modern ongemak. De discussies in de media spitsen zich de laatste maanden vooral toe op het hacken (het enige aan die kaart dat echt gemakkelijk gaat), wat niet meer is dan een bij-probleem.

Zoeken via Twitter op ‘OV-chipkaart’, ‘#Ovchipkaart’, ‘chipkaart’, ‘shitkaart’ of zelfs ‘kutkaart’, levert dagelijks een wereld op aan problemen, ellende en gescheld. Maar chipkaartboer TLS zou, geconfronteerd daarmee, altijd kunnen zeggen dat er per dag honderdduizenden mensen op chipkaart reizen, zonder erover te twitteren, en dat het dus nogal mee valt.

Weinig hoor je over de afhakers: de reizigers die zogezegd met hun voeten geklaagd hebben, en niet meer met het OV reizen. Sommigen gaan voortaan gewoon lopen, en klagen dan letterlijk met hun voeten (zo niet: OVER hun voeten). Maar officieel bestaat deze reizigersgroep niet.

 

Rijen tot op de stoep bij het GVU-verkooppunt  op het Stadsbusstation aan de voet van Utrecht Centraal. Klaarblijkelijk hebben vele Utrechtenaren de aanschaf van de chipkaart tot het allerlaatste moment uitgesteld.

Ook in Utrecht kun je nog om de chipkaart heen, ook na D-Day. Blijkens een foldertje is er in de bus een papieren Reiskaartje te verkrijgen. Je betaalt dan 2,50 voor maximaal 45 minuten reizen in twee zones, 4,00 voor maximaal 90 minuten in 4 zones en 6,00 voor 2 uur in een onbeperkt aantal zone’s. Er zijn omstandigheden te bedenken waaronder je met zulke Reiskaartjes goedkoper uit bent dan met de oude strippenkaart en zelfs goedkoper dan met de nieuwe chipkaart.

Nog voordeliger is het winkelkaartje: 1,60 voor maximaal 2 zones, 2,60 voor maximaal vier, met recht op overstap binnen een uur en terugreis op dezelfde dag. Dit kaartje is echter alleen geldig op koopavond, zaterdag en koopzondag. Helemaal geen Zure Zaterdag dus, in en om Utrecht. Evenals in Almere reist men op die dag nog altijd lachend op een spotgoedkoop kaartje.

Het zonesysteem bestaat dus ook in Utrecht straks nog; ook voor de sterabonnementen die gewoon nog op papier verstrekt worden.

Die aloude strippenkaart staat nog driewerf afgebeeld in het genoemde floddertje: één keer als boekenlegger, één keer onder een wankele tafelpoot en één keer als boodschappenlijstje. Wat beweegt een voorlichter, zulke foto’s op te nemen:  hinderlijke leutigheid, dedain ten opzichte van mensen die alles graag bij het oude, vertrouwde houden, of een onbeperkt vooruitgangsgeloof, zelfs in zaken die elders in het land hun waardeloosheid  al bewezen hebben?

Weinig exacte mededelingenborden op het Stadsbusstation. Zo is een afvalcontainer alleen bestemd voor OVERIG AFVAL. En zo kost een ‘ongewenste groepsvorming’ 100 euro boete, zonder dat vermeld staat of ieder lid van die ongewenste groep die boete individueel krijgt opgelegd, of dat hij gedeeld mag worden onder alle leden daarvan.

Waarheen, met de GVU? Reismogelijkheden genoeg; er vertrekt van het Stadsbusstation één bus per 30 seconden, schat ik. Maar ik schrap het Museumkwartier, De Uithof, het Kanaleneiland en Maarssenbroek als mogelijke bestemming, omdat ik daar maar weer zou beginnen over vroeger, toen ik er studeerde, werkte en onbegrijpelijke lezingen bijwoonde. En ik schrap Voordorp, Lunetten en Overvecht, omdat ik daar al was tijdens mijn fortenwandeling van 2007.

 

Zuilen, smalle straatjes in de schaduw van de Demkabrug

 

Resteert onder andere lijn 3 naar Zuilen. Die immer drukke lijn neem ik. Daar stap ik over op 36, terug naar het station via een andere route. Daar aangekomen kies ik opnieuw voor lijn 3, maar deze keer in de richting Fockema Andreaelaan, een naam die speciaal schijnt bedacht voor de Utrechtse tongval. Als ik eenmaal op de Fockema Andreaelaan ben aangekomen, pak ik daar lijn 4, die via een andere route dan 3 terugrijdt naar het station.

Ik dacht dat ik na al dat gestudeer, gewerk en gewandel Utrecht zo langzamerhand een beetje kon doorgronden. Maar ik weet slechts in grote lijnen waar ik ben, en raak alle richtinggevoel kwijt in die GVU-bussen, die opvallend kronkelige routes volgen.

Tot walgens aan toe, elke 2 à 3 haltes, wordt omgeroepen dat vanaf 3/11 niet meer gereisd kan worden op de strip. Van alle passagiers die ik zie instappen, laat ongeveer een kwart nog altijd zijn gehamsterde strippenkaart stempelen, hoewel die kaarten al twee weken niet meer verkrijgbaar zijn. Het veroorzaakt telkens een droge knal waarnaar ik maar goed luister, want over een  week is hij niet meer te horen; bij ons in de buurt al een klein half jaar niet meer.

Nog eens een vijfde van de reizigers rijdt op andere vormen van karton: Sterabonnement, Reiskaartje. Slechts een kleine meerderheid (waaronder veel studenten, die gedwongen winkelnering hebben) maakt nu dus gebruik van de chipkaart. Ook hier alweer weinigen die hem vrijwillig gebruiken. De chip lijkt, 2,5 jaar na invoering ervan in stad en provincie Utrecht, nog steeds weinig mensen blij te maken.

Frans Mensonides
29 oktober 2011
Er geweest: donderdag 27 oktober 2011

 


CONNEXXION CONTROLEERT

Connexxion liet deze maand in allerlei kranten afdrukken dat ze intensief gaan controleren op het juiste gebruik van de chipkaart. Het OV-bedrijf stuurt een leger controleurs op pad om te controleren op inchecken en eventueel te vroeg uitchecken. Daarbij liet men zich ontvallen, dat zwartrijden met de chipkaart gemakkelijker is dan voorheen met de strippenkaart. Dat is heel wonderlijk (in ieder geval dat men het toegeeft). De belangrijkste reden voor invoering van de chipkaart was eens: het zwartrijden uitbannen.

Te vroeg uitchecken in een volle bus moet een peulenschil zijn. Maar in de tijd van de strippenkaart was grijsrijden ook niet zo’n kunst, als je erop uit was. De chauffeur kon in een drukke bus onmogelijk onthouden, waar je was ingestapt en hoeveel strippen je had afgestempeld.

Echt gemakkelijk maakt de chipkaart het zwartrijden in een bus, nogmaals: voor wie erop uit is. Naar binnen slippen zonder in te checken moet niet erg moeilijk zijn. Vroeger moest iedere reiziger ofwel een kaartje kopen, ofwel een geldig vervoersbewijs tonen, ofwel een stempel laten zetten. In ieder geval langs de chauffeur, dus. Iedereen werd één voor één afgehandeld. Tegenwoordig zijn er bij drukke haltes altijd wel één of twee reizigers die een papieren kaartje kopen. De rest checkt alvast in, of ‘vergeet’ dat een keer, en loopt achter de rug van de passagier die een kaartje staat te kopen, de bus binnen.

Op dinsdag 25 oktober zag ik bij Leiden Centraal daarom een grootscheepse controleactie. Bij elke bus die aankwam op een halte, vatte een controleur post die door de voorruit naar binnen keek of iedereen wel netjes incheckte. Als ‘Big brother is watching you’ de leus is van het chiptijdperk, dan werd die hier wel heel treffend in beeld gebracht.

Natuurlijk heeft zo’n controle weinig zin, want als de bus de bocht om is, kan de eerste passagier alweer te vroeg uitchecken. En om in elke bus een controleur bij de achterdeur te plaatsen, dat lijkt me ook niet doenlijk. De waterdichtheid van het chipsysteem is een illusie.

 


TWIJFELPALEN SYNTUS

‘Twijfelpalen’ (welke ook alweer eerst?) op het vernieuwde station Arnhem – en twee vertwijfelde Gelderse schonen, die niet snappen waarom die vent chippalen staat te fotograferen, en geen Gelderse schonen.

Syntus rekent een opstaptarief van 79 cent, net als in de bus, en een kilometertarief van 16 cent, dat lager ligt dan dat van de meeste andere regionale spoorwegmaatschappijen. Zo kom je in Zevenaar, Doetinchem of Winterswijk zowaar tegen een lager bedrag dan met een papieren NS-kaartje. En je kunt op saldo reizen zonder dat eerst te hoeven aanvragen. De borg per rit bedraagt 10 euro.

Natuurlijk past dit systeem nog niet op dat van NS, dat werkt zonder opstaptarief, met een degressief kilometertarief en met een product ‘reizen op saldo’ dat je eerst op je kaart moet laten zetten. De vaderlandse spoorwegmaatschappijen hebben nog een jaar om dit probleem in goede onderlinge tegenwerking op te lossen. Dan wordt het papieren kaartje afgeschaft, en moet je zonder tussentijds in- of uit te checken van A naar B kunnen reizen, met eventuele overstappen op andere maatschappijen. Tot die tijd ben je een dief van je eigen portemonnee als je voor zo’n reis de chipkaart gebruikt.

Frans Mensonides
29 oktober 2011


 

CONNEXXION CONTROLEERT VERDER


Als je nou naar deze foto kijkt, uit een glossy folder van Connexxion over de opgevoerde controles. Dat lijkt toch inderdaad heel erg veel op wat ik hierboven schreef: ‘Big brother is watching you’.

Connexxion noemt dat natuurlijk anders. Connexxion geeft hoog op van sociale controle. Controleurs gaan volgens het verhaal in de folder niet alleen zwartrijders aanspreken, maar ook witrijders. Die worden aangespoord, ‘extra alert te zijn op zwartrijders’.

Ik heb eens gehoord dat in het Rusland van Leonid Brezjnev, op het toppunt van de Marxistische heilstaat, buspassagiers hun abonnement lieten zien aan hun medereizigers, in plaats van chauffeur of controleur. In het Nederland van ‘Bemoei je met je eigen zaken!’ past zoiets natuurlijk totaal niet. Nooit in 30 jaar strippenkaarttijdperk zijn wij opgeroepen, te controleren of dat louche type met die enge hond echt wel voldoende strippen had laten afstempelen. En nu in het chiptijdperk zouden we ons ineens moeten bemoeien met het incheckgedrag van onze medeburgers.

En wat dan, als ze in overtreding zijn? Meld Misdaad Anoniem bellen? ‘Die persoon in lijn 13 naar De Vink, signalement dat-en-dat, die heeft uitgecheckt zonder uitstappen!´ En wie gaat die man dan op de bon slingeren? Na die actie op het Stationsplein heb ik een week lang geen controleur meer gezien.

Nog een paar opmerkelijke zinnen uit deze plukflodder:

‘Jaarlijks loopt Connexxion miljoenen euro’s aan inkomsten mis omdat mensen niet of te weinig betalen voor de busreis.’
Kom, kom; de rit van mijn buurtje naar het station is 40% duurder geworden. Ik denk dat het allemaal nog wel meevalt met die inkomstenderving, al heeft de chipkaart natuurlijk wel wat mensen weggejaagd die je niet meer terugziet.

‘Inkomsten die Connexxion nodig heeft om de dienstregeling uit te voeren, de bussen schoon te houden, graffiti en kauwgom te verwijderen en eventuele schade aan stoelen en interieur te herstellen.’
Kortom: ga vooral door met vandalisme; de sukkels die netjes in- en uitchecken met hun chipkaart betalen het allemaal wel. Hier merkwaardig genoeg geen oproep tot sociale controle.

Zoek ik nou spijkers op laag water, of is dit nou een heel rare folder? Daarin staat tot slot nog, dat ze zwartrijden keihard gaan aanpakken, en dat gebeurt dan vermoedelijk door al die controleurs die ik niet meer zie. Dat keihard aanpakken impliceert ook dat je een boete kunt krijgen voor niet-uitchecken, hoewel dat je meestal geld kost, en niet oplevert.

Ik moet ineens denken aan de tijd, eind vorige eeuw, dat de toenmalige busexploitant ZWN in rayon Leiden maar één controleur in dienst had; de Paardenbek, noemde ik hem altijd. Die man was even lui als die legionair uit Asterix, die even moest uitrusten als hij op het kazerneterrein een halve tegel geveegd had. Hij koos altijd de bussen uit met de minste passagiers. Ik zag hem vrijwel wekelijks op de Leidse ringlijn, die je toen nog had, waar zelden meer dan vijf man tegelijk in de bus zaten, die hij in no time gecontroleerd had. Daarna zeeg hij neer op een bankje en bleef zitten tot de bus terug was bij het station en het warme ZWN-kantoor, waar die ringlijn uiteindelijk altijd weer uitkwam.

In die tijd werkte ik in Ter Aar en ging daar altijd heen in een ook vrijwel lege bus, omdat er nu eenmaal meer Ter Aarders in Leiden werken dan andersom. Regelmatig stapte de Paardenbek bij het Rijnland Ziekenhuis in Leiderdorp in om de drie, vier passagiers te controleren. Vervolgens bleef hij zitten tot minstens Woubrugge, maar liever tot Alphen aan den Rijn.

Een keer begon het me te vervelen. Ik nam naast hem plaats, en ging hem aanspreken op allerlei misstanden die zich toen voordeden in het busvervoer rond de gemeente ter Aar; ik ga ze binnenkort oprakelen in het kader van het derde lustrum van mijn Thuispagina.

De Paardenbek begon ongemakkelijk te schuiven, kreeg het warm, drukte ineens op de stopknop en verliet de bus op een landweg in Hoogmade, waar regen en storm neerstriemden op een lekke abri. ´Prettige dienst, verder nog´, riep ik hem na.

Misschien zitten al die extra controleurs die Connexxion in het chiptijdperk gaat inzetten, ook wel in de contreien van Hoogmade. In Leiden heb ik ze in ieder geval niet meer gezien.

Frans Mensonides
1 november 2011


PS: Een lezer wist te melden dat die controleurs de afgelopen dagen nogal vaak in Almere gesignaleerd zijn. Vermoedelijk heeft Connexxion ook tegenwoordig niet meer dan één ploeg. Die verplaatst zich zelf niet per bus maar per auto, om overal echt lekker snel te kunnen komen.

 Aangevuld op 3/11/2011




D-DAY ROND  UTRECHT

Ergens in Leidsche Rijn

Woensdag 2 november 2011 was de laatste dag waarop de strippenkaart nog geldig was in de vier laatste provincies: Groningen, Drenthe, Utrecht en Noord-Brabant. Met excellente timing heeft de Nederlandse Mededingingsautoriteit (MNa) uitgerekend die dag uitgekozen om een inval te doen bij streekvervoersmaatschappijen Arriva, Connexxion, Syntus en Veolia. Ook de Big Brothers worden weer in de gaten gehouden door nog Biggere Brothers.

Het ging om de verdeling van de kosten en opbrengsten van de Studenten-OV-chipkaart. De bedrijven zouden daarover prijsafspraken gemaakt hebben, en daar Connexxion’s doodsvijand Qbuzz buitengehouden hebben, zodat die minder zou krijgen en meer zou moeten betalen.

Er was kortom dus weer eens iets naars aan de hand met de OV-chipkaart, niet voor het eerst, en het zal vast niet de bedoeling gehad hebben, de kaart goedkoper te maken voor de consument.

Met de OV-beleving van de reiziger, al 15 jaar onderwerp van deze site, heeft dit nieuwsbericht natuurlijk niet veel te maken. Daarom over naar de actualiteit van heden, 3 november 2011.

Die is om te huilen van plaatsvervangende schaamte. ROVER heeft vanmorgen een rouwkrans voor de strippenkaart gelegd op de stoep van het chipbedrijf TLS, evenals ROVER gevestigd in Amersfoort. Ze hadden die krans beter voor hun eigen deur kunnen leggen. ROVER heeft geen barst gedaan tegen de chipkaart, behalve zich er in principe voorstander van te verklaren, en over de vele nadelen wat te knorren in de marge. Wanneer draagt die club zichzelf eindelijk eens ten grave?

Op pad, dan! Ik kon me maar een paar uur vrijmaken voor D-day, en reisde daarom naar de dichtstbijzijnde stad in het getroffen gebied, en dat was Woerden in de provincie Utrecht. Wie dacht dat Woerden in Zuid-Holland lag, heeft gelijk; het lag in Zuid-Holland, maar ligt tegenwoordig in Utrecht.

Het stadje in het Groene hart, met 40.000 inwoners, heeft een wat dunnetjes stads- en streekvervoer, terwijl het busstation ook nog verdeeld is over twee locaties: vóór en achter het station. Ze hebben van die magere lijnen, vier, vijf ritten per dag naar bijvoorbeeld Zegveld, op tijdstippen dat scholieren reizen. Je moet niet per ongeluk de laatste bus nemen van zo’n reeks; dan strand je in de avondschemering in Zegveld, en wacht je een lange wandeling.

Lijn 128 in Woerden; archieffoto 2010

Ik neem de eerst vertrekkende bus, en dat is Connexxion-lijn 128, de meest frequente lijn van Woerden, die via Harmelen en Leidsche Rijn naar Utrecht CS rijdt. Die had ik ook vorig jaar, die zaterdag dat het spoor in mineur was door een brandje op de Mineurslaan.

Tien man checken zonder problemen in, bij Woerden NS. De elfde kaart, die van een scholier, schijnt niet te werken; vergeefs houdt hij hem voor alle lezers in de bus. Die lezers worden rood noch groen, maar hij mag toch mee van de chauffeur.

In totaal zie ik 25 man instappen, en ze doen dat vrijwel allemaal zonder karton, en weten blijkbaar allemaal van de chipkaart. Eén kan zijn kaart niet meer vinden als hij uitstapt, en staat de boel op te houden. Er is nog meer onwennigheid. Sommigen wrijven met hun chipkaart over de lezer als Alladin over zijn wonderlamp, terwijl stilhouden meestal het snelste resultaat geeft.  Eén gezin is duur uit; ze kopen een Reiskaartje. Dat is meestal: eens maar nooit meer.

In de grote Utrechtse uitbreidingswijk Leidsche Rijn rijdt het OV voornamelijk op aparte busbanen. Ook vlak langs het smalle riviertje waaraan de wijk zijn naam ontleent. Vroeger lag er een gewone weg of straat langs, als ik me goed herinner; nu alleen een busbaan en een fietspad. De NIMBY’s onder de automobilisten zullen het knarsetandend hebben zien gebeuren.

Ik stap uit in een rechtlijnige wijk met langs een liniaal getrokken flats en bomenrijen. Eigenlijk wilde ik GVU-bus 28 nemen, maar die was net weg, en als ik na een ommetje weer terugkeer bij de halte, komt net de volgende 128 voorrijden.

‘Saldo OV-chipkaart te laag? Eerst een kaartje kopen graag’, staat in deze bus te lezen op een sticker. Je mag dus niet eerst je kaart opladen en dan inchecken, een van de vele vormen van chippesterij.  ‘Vanaf 3 november kunt u niet meer reizen met de strippenkaart’ hoor ik in twee uur tijd ook een keer of honderd.

Bij het 24 Oktoberplein is een viaduct op betonpoten in aanbouw voor auto’s en misschien ook bussen. Ik stap hier over op de tram naar Nieuwegein / IJsselstein, de SUNIJ. Die heeft als lastige instinker, dat de chiplezers op het perron staan, en zich niet in de tram bevinden. Op het perron staan ook oplaadapparaten. Over de stempelautomaten in de tram zijn stickers geplakt. Ook de kaartjesautomaten waar je terecht kon met de chipKNIP zijn buiten dienst.

Hetzelfde geldt merkwaardig genoeg voor de Weense trams die in de spits deze tramlijn hadden moeten versterken; ik schreef er anderhalf jaar geleden over, toen ze nog in de testfase waren. Vanmiddag zie ik ze niet. Ik zie wel mededelingen RIT UITGEVALLEN op displays bij de halte, en overvolle gele trams. Die ouwelijke, weinig comfortabele Wiener Sachertorten hadden een 5-minutendienstregeling mogelijk moeten maken op het traject Nieuwegein Plaza – Utrecht CS. Nu is er dus een 5-10-minutendienst en zijn sommige trams stikvol. Later las ik dat die Weense trams maar beperkt ingezet worden, omdat de rails ervan slijten.

Ik heb geen idee waar je in zo’n tram een enkeltje koopt. Toch bij de bestuurder misschien, die nog altijd een klein luikje in zijn cabine heeft om geld en een kaartje door te schuiven? Ook weet ik niet of het speciale Dalkaartje voor de tram het chiptijdperk gehaald heeft. Ik ga het niet vragen, ook. Ik zit in de achterste wagen en geloof het eerlijk gezegd wel.

Geen controle vandaag in Leiden of Almere, want ze zitten in Utrecht, en komen bij Kanaleneiland Zuid  de tram binnen. Ja, dikke mik, natuurlijk, de hele dag lekker boetes schrijven aan argeloze reizigers die even vergeten waren dat het vandaag D-day was, Donkere Donderdag, 3/11/2011. Maar het zit ze niet glad; vrijwel iedereen in mijn tram heeft ingecheckt en de boetes in die volle tram met 200 man zijn op de vingers van één hand te tellen. Mij zien ze overigens helemaal over het hoofd; ik schijn helemaal niet mee te tellen, en mag mijn chipkaart niet eens laten checken.

Ik stap uit bij de eerste halte in Nieuwegein. Een zakenpipo met een strak pak, die op het perron stond te wachten,  chipt toch ook nog maar even gauw, als hij in het voertuig het geel van de controleurs ontwaart. Ik check uit, loop naar het perron aan de overzijde, en check weer in. De tram terug komt meteen voorrijden.

De rit eindigt in dat treurige betonnen trappenhuis bij het stadsbusstation, waar ik me in 2001, toen ik tijdelijk in een kantoor werkte langs de SUNIJ, al liep af te vragen of de boel hier nu eens niet een keer opgepimpt kon worden. De strippenkaart is niet meer; verder verandert er weinig in OV-land, van jaar tot jaar.

Frans Mensonides
nog op de dag zelf: 3 november 2011



JUBILEUMVIERING IN BAVEL


‘4-11-2011’ staat op mijn papieren enkeltje Leiden – Breda, en ook op de Fyra-toeslag. Het zal dus echt wel waar zijn: vandaag vier ik mijn 55ste verjaardag, en de officieuze 15e van mijn website - waarvan ik vergeten ben, wanneer hij precies de lucht in ging, maar het was in november 1996. Achteraf een raar idee, en ook niet meer uit te leggen aan jongeren: ik heb 40 jaar van mijn leven NIET op Internet gezeten.

Op deze morning after na afschaffing van de strippenkaart wil ik nog even naar Breda, voordat de festiviteiten rond mijn twee verjaardagen een aanvang nemen. Hoe hard zou het daar allemaal zijn aangekomen met de chipkaart?

Natuurlijk trakteer ik mezelf op de Fyra. Een toeslag van 3,00 euro voor een retourtje mag je er wel voor over hebben, voor een paar minuten tijdwinst. Helaas hoor ik in Rotterdam dat de Fyra van 10:38 doet wat gisteren die Weense trams in Utrecht ook al deden: niet rijden. Ik neem de gewone IC, en ben de tijd die ik had kunnen winnen, nu natuurlijk dubbel en dwars kwijt.

Snel afschaffen, die toeslag! Ook als de Fyra een keertje wél rijdt, werpt een toeslag een barrière op. Bovendien gaat NS met ingang van 11 december 2011 het treinverkeer op de Oude Lijn vertragen om zoveel mogelijk mensen in die zogenaamde hogesnelheidstrein van ze te krijgen, die er blijkbaar vanzelf niet in gaan zitten. Er komt volgens mijn plan gewoon weer een 16e jaargang van dit magazine, dus ik zal volgende maand uitgebreid verslag doen van de veranderingen op de Oude- en Schiphollijn.

Die Fyra-toeslag kun je niet chippen, maar alleen in papieren vorm kopen. Dat brengt ons weer terug bij het onderwerp van deze pagina, de OV-chipkaart.

Een rustige morgen bij het kantoor van Veolia in de stationshal van Breda. Er staan geen rijen meer. De enige aanwezige, een bejaarde dame, meldt bij het loket dat zij haar chipkaart heeft proberen op te laden, maar dat haar PIN-pas geweigerd werd; chipleed waarmee nu ook Noord-Brabant kan kennismaken.

Ik mis iets, deze dag. Regen, zal dat wel zijn. Dit is zo ongeveer de vierde of vijfde verjaardag in mijn leven, waarop het droog blijft. Maar prijs de dag niet voor het avond is! In ieder geval is het met 17 graden bijna mijn heetste verjaardag aller tijden, na die van 1993 (20 graden). Dat doet er allemaal niet toe.

Op goed geluk pak ik bus 11 naar Bavel. Een van de duizenden busritten die vandaag in Noord-Brabant verreden worden. Tijdens een andere rit, in omgeving Eindhoven, gaat een bejaarde man finaal door het lint omdat zijn strippenkaart niet meer geldig is.

Ik doe meteen weer een foute keus, want deze bus blijft eeuwig staan op het stadsbusstation. De witharige, besnorde chauffeur, met het doorgroefde gelaat van iemand die in een zware persoonlijke crisis verkeert, moet zijn sigaretje nog afsabbelen.

Uiteindelijk vertrekken we dan toch nog. Op de heen- plus terugweg zal ik in totaal een man of 35 zien instappen.  De overgrote meerderheid chipt. Slechts één persoon koopt een Ritkaartje bij de chauffeur. Die gaan weg voor 3 euro het stuk, en geven recht op een enkele rit zonder overstappen, van onbeperkte lengte. Een zeer slechte deal op een stadsdienst, maar op een lange streeklijn kan zo’n kaartje aardig lucratief zijn.

Twee reizigers tonen een (Studenten?) OV-chipkaart aan de chauffeur, in plaats van in te checken, iets wat met ingang van gisteren niet meer is toegestaan, dacht ik. Eén persoon krijgt een stempel op een kaart die hij aanbiedt. Ik kan het niet goed zien van waar ik zit, maar het lijkt verdacht veel op toch nog een blauwe strippenkaart.

Sterabonnementen zie ik niet, en ze zijn ook niet meer geldig in het deel van Noord-Brabant waar Veolia rijdt. In plaats daarvan kun je voor een tientje per jaar ‘Dalkorting Brabant’ op je chipkaart laden. Dan reis je met 40% korting, maar op maandag t/m vrijdag alleen na negenen. Voor forenzen die aan kantoortijden gebonden zijn, zou dit wel eens duurder uit kunnen pakken dan vroeger met het sterabonnement.

De tarieven zijn ook hier voer voor calculerende consumenten. Maar de gegevens die ze nodig hebben, zie ik ter plaatse, in bus op bij de halte, nergens duidelijk op een rijtje. Ik heb ze gevonden op de OV-chipwijzer op Internet.

Natuurlijk hangen hier dezelfde onhandige lezers in de bussen als bij Veolia in Haaglanden. Je moet je kaart er stijf tegenaan houden, en net iets te lang wachten voordat je de bevrijdende piep hoort. En intussen proberen, de kleine lettertjes op het onleesbare schermpje te lezen.

Wat zie ik op deze verrassingstocht? Het centrum van Breda, met het Chassétheater. De mysterieuze aanduiding ‘Verbeeten Breda’ op een bordje. Een busbaan met een slagboom bij een hogeschool die 12 november open dag houdt en bij het  Amphia-ziekenhuis. Daarna volgen hoge flats, de Bijlmer van Breda, waar stevig gerenoveerd wordt, en dat heet dan: R-innovatie. Het dorp Bavel, behorende tot de gemeente Breda, ligt verscholen achter Rijksweg A 27 en een geluidswal.

‘Is hier nou niet ergens de Tolakker?’ roept een wat ouwelijke jongejuffrouw. De chauffeur bevestigt het. ‘O, mag ik er hier toch nog even uit?’ (We rijden al weer, maar komen opnieuw tot stilstand).  ‘Maar nu moet ik ook nog even uitchecken. Sorry hoor, sorry, ik kan mijn kaart zo gauw niet vinden.’ (Woelt in zakken en handtasje). ‘Hoe, hoe, hoe!’ (Gemaakt lachje).

Bavel is een dorp als honderden, met een geschiedenis die je zou kunnen naslaan, en met mensen die hier hun bestaan hebben. Waar je ook bent in het land, overal vindt je lens wel iets om te fotograferen. De kerk is niet erg monumentaal, maar doet het toch wel goed op een dag als deze.

Je hebt hier groenteboer Komkommerin en Café- Zalencentrum De Tussenpauz. De Deken Dr. Dircksweg allitereert fraai. Een schooljongen van een jaar of 10 loopt naar huis in een soort hinkstapsprong; hij last zo nu en dan vrolijke huppeltjes en hinkeltjes in. In het café is gezinsuitbreiding geweest, en dat willen ze weten, ook. Herfstbomen staan in brand met psychedelische kleuren; ook de herfst kan prachtig zijn.

De chipkaart, waarvoor ik van huis ging, ben ik feitelijk al bijna vergeten. In Bavel besluit ik spontaan, er bij leven en welzijn nog 15 jaar aan vast te plakken, aan deze site.

Intrigerend is een groot bord in de tuin van een villa: EERSTE VRIJDAG VAN DE MAAND. Wat gebeurt er dan in Bavel? Een Tupperware party, een klaverjas-drive, of de maandelijkse plaatselijke heksensabbat? Het staat er niet bij vermeld, dus het is kennelijk algemeen bekend.

Of wacht eens, het is vandaag, behalve wat het allemaal nog meer is, écht de eerste vrijdag van de maand. Woont hier een zonderling of kalender-fetisjist die dit bord om middernacht vervangt door EERSTE ZATERDAG VAN DE MAAND? Ik zoek het later op; het blijkt iets katholieks dat ik ook niet begrijp. Sommige dingen moet je niet eens WILLEN begrijpen.

Ik neem weer lijn 11 terug, die een lus door Bavel beschrijft. Daarna loop ik nog even door het centrum van Breda. De Fyra van 13:24, terug naar Rotterdam, blijft 10 minuten staan langs het perron, zonder dat er iets over wordt omgeroepen. Als kort na vertrek de conducteur verschijnt, vraag ik hem beleefd, of je die toeslag in de Fyra betaalt voor die uitstekende informatievoorziening bij vertragingen. Deze opmerking grieft hem diep. Maar als we bij Barendrecht weer eens een keertje stilstaan, roept hij nu wel om, dat we stilstaan. Opvoeding helpt soms.

Uit deze ervaring put ik dan maar moed voor de volgende 15 jaar. We komen met een kwartier vertraging aan op Rotterdam, waar ik er gelukkig uit mag. Even later hoor ik omroepen dat hij zal vertrekken met onbekende vertraging. Of hij Amsterdam nog gehaald heeft, is me niet bekend.

Nee, de ware OV-reiziger laat zich door niets laten ontmoedigen, niet door de Fyra en niet zelfs niet door de chipkaart. Laat dat de laatste woorden maar zijn van de 25ste aflevering van ‘De stand in chipland’.

Frans Mensonides
5 november 2011
Er geweest: nog lang niet.


Eerdere afleveringen in de deze reeks, die telkens van naam verandert, maar wel steeds gewoon doortelt:

De stand in chipland 24 (juli - augustus 2011): D-day, of liever: zure zaterdag in Almere, Hilversum en op Walcheren / Tjeerds worsteling met de chipkaart / Pendelen in de Leidse Merenwijk / Restitutie blijft probleem voor Connexxion / Alle dertien goed / Wel aan de chipKAART maar niet aan de chipKNIP - De stand in chipland 23 (mei - juni 2011): Alsnog D-day in Zuid-Holland, 19 mei 2011 / Tweede Kamer blijft problemen houden met 'kinderziekten' chipkaart / Restitutie bij Connexxion on-line / Lopen of een kaartje kopen / Ouderdom en andere kleine gebreken die het reizen met de chipkaart moeilijk maken - De stand in chipland 22 (januari - april 2011): De D-day in Zuid-Holland die niet doorging / Hybride chipsysteem, ofwel: willen we de totale digitalisering? / Fraude acceptabel in onze gedoogdemocratie / Geld terug, maar niet on-line / 40 keer chippen bij Connexxion in Zuid-Holland - De stand in chipland 21 (november - december 2010): Chipkaart S.M.A.R.T.?, ofwel: wie wordt er eigenlijk blij van? / Chippen in Gelderland: dalurenkorting en de trein van Veolia / Kilometertarief Haaglanden 15% omlaag! / Op naar D-day in Zuid-Holland (03/02/11) - De stand in chipland 20 (september - oktober 2010): Opti-MIS-me over negatief chipnieuws / chippen bij NS, HTM, GVB, Qbuzz, GVB, Hermes en tijdens Leidens Ontzet / Meldpunt Collectief Onrecht / Slecht weer voor de chipkaart / Chipklok op twee voor twaalf - De stand in chipland 19 (juni - augustus 2010) met o.a.: D-day in groot-Amsterdam / Connexxion: 38% ritten fout; restitutie chaos / 60 ritten met HTM / fakende controleurs RET / 30 ritten met NS / 'Klauwen met tijd', techneut Connexxion aan de lijn / anoniem chippen / chippen in Gelderland - De stand in chipland 18 (april - mei 2010) met o.a.: Legale zakkenrollerij: chippen bij Connexxion (met lange nasleep) / vergeetpalen op de SUNIJ / speuren in de reisplanner / metro Amsterdam: -13% passagiers / chippen bij NS, HTM en Veolia / op saldo naar Nijverdal - De stand in chipland 17 (februari - maart 2010) met o.a.: Afschaffing strippenkaart op RET-tram en bus / Goeree-Overflakkee / met Connexxion de mist in / chippen bij NS en HTM / voor 16 euro het schip in bij Leidse stadsrit - De stand in chipland 16 (december 2009-januari 2010) met o.a.: eindelijk chippen bij NS / 30 ritten bij HTM en Connexxion / 25 stellingen van Brenno de Winter / introductie Studenten-OV-chipkaart / het onderzoek van Otto Cox (Leiden) - De stand in chipland 15 (oktober-november 2009) met o.a.: chipkaart is 15% duurder dan strippenkaart en jaagt mensen de metro uit / slap D-daytje bij NS / duur oeps-moment / uitrol chipkaart bij HTM - Chipblog augustus - september 2009, met o.a.: 27/8: D-day bij GVB Amsterdam, chippen in Zeeland, Utrecht, Arnhem / Nijmegen en bij Veolia - Chipblog juni-augustus 2009, met o.a.: probleem met Voordeelurenkaart NS / Chippen op de bus in en om Leiden / Evaluatie: hoe goed gaat het werkelijk in chipland / een weggooier: de wegwerpkaart van het GVB - Chipblog maart - mei 2009, met o.a.: Falende controleapparatuur bij NS en RET / ROVER terug in overleg / Langdurige blackout chipkaartlezers in RET-metro / Chipkaart getest rond Leiden - Strip en Chip; rond een historische donderdag: Magneetkaart, chipkaart: een kwart eeuw gemodder / Witkielen, aftellen naar donderdag / Randstadrail / de Compensatiekaart / D-day: donderdag 29 januari 2009 / Dan toch maar de evaluatie (jan./feb. 2009) - Unknown Check-in: Rondje Randstad met de chipkaart / Ervaringen van andere reizigers / Aanvullend stads-streekabonnement / Compensatiekaart: achter-het-bureau-denken van RET / ROVER: Duitse chipkaart of vouw-de-vouw / Rondje Rotterdam (november 2008 - januari 2009) - Pinksterupdate / Plundertarief GVB / Rotterdamse Pleurisschop / Tegoedbon op Hoekse Lijn / Discussieavond 'De OV-chipshow' van TUMULT / En toen: nieuw uitstel / Controleapparaat gesignaleerd (mei-juli 2008) - Op weg naar Station Unknown; De week van Tineke Huizinga / aanvulling voor wie de nuance zoekt / Huizinga´s aanvalsplan / Toenemende twijfel aan Alladin´s wonderlamp (januari / maart 2008) - RGL en Chipkaart: bladeren in koppijndossiers (januari 2008) - 'Ken d'rrr ook niks an doen' Een middag chippen in de tram van de RET (juli 2007) - Ik overleefde de metro-marathon van Rotterdam (april 2007) - U houdt van reizen, maar niet van gedoe; chippen bij NS (januari 2007) - ‘Use it, lose it’; Zomaar wat chip-shit uit de Amsterdamse Gettogordel (januari 2007) - 'RET wenst u een goede reizen'; op pad met de OV-chipkaart (juni 2006) - Aangekaart; losse flodders over de chipkaart (mei 2006) - Niet goed, geld weg. Twee dagen op pad met de OV-chipkaart (maart 2006) - Veel onduidelijkheden rond de OV-chipkaart (februari 2006)


© Frans Mensonides, Leiden, 2011


<< naar thuispagina Frans Mensonides