Jaaroverzicht 2018 in foto’s – Overig

Dat ene moment, die ene seconde die alles beslist. Dat was het thema van het zomeravond-openlucht-toneelstuk ‘Tussenland’. En om mee te spelen in zo’n toneelvoorstelling, niet gehinderd door toneelervaring of -talent, dat beslis je ook in zo’n cruciale seconde. Ik had ook kunnen denken: dit is niets voor mij. Maar als je je door zulke dooddoeners laat leiden, maak je nooit iets nieuws meer mee. Spijt heb ik er beslist niet van gehad.

Mijn broer Sjoerd kwam een avond kijken in het Leidse polderpark Cronesteyn en schoot deze foto van mij in toneeluitmonstering vóór het decor.

De rest van de foto’s in dit jaaroverzicht zijn van mijn eigen hand. En ja, voor fotograferen geldt dat natuurlijk ook: dat ene moment, die ene (fractie van een) seconde. Ik had in dat stuk een rol in de rei van ‘tijdvangers’. Maar een fotograaf, prof of amateur, doet niets anders dan de tijd vangen.

Een goeie foto, zo-een die opvalt als je alle foto’s van het hele jaar nog een keer op je scherm bekijkt, is vaak meer een kwestie van mazzel dan van fotografeerkunst. Die map met foto’s van 2018 telde meer dan 1000 JPG-bestanden. Maar gezien mijn gewoonte om op één zo’n JPG vaak 2, 3, 4, 6, 8, 10, 12 of zelfs 16 plaatjes samen te proppen, zal ik toch wel zo’n foto of 2000, 2500 op mijn site gepubliceerd hebben.

Hieronder een overzicht van heel uiteenlopende foto’s, die één ding gemeen hebben: er staat geen openbaar vervoermiddel of afgebeeld. Het overzicht van bekijkenswaardige OV-foto’s verscheen op nieuwjaarsdag al op deze site.



Het omvangrijke Duitse Huis in Utrecht, dat ooit logies heeft verschaft aan keizer Karel V. Deze foto is eigenlijk nog van 2017, maar dat doet er niet veel toe.

 



Het Utrechtse stadje Rhenen ligt al in de heuvelen, maar die molen staat dan ook nog eens op een extra heuvel en vangt zodoende voldoende wind.

 

 

Tijdens deze wandeling door het Zuid-Limburgse Voerendaal (waar bij burgmeester en wethouders de kogels soms om de oren fluiten) vond dat ene moment plaats waarop de zon de hemelevenaar kruist van zuid naar noord. Het begin van de astronomische lente, anders gezegd. Maar dat zie je nergens aan, dus ik fotografeerde dit mooie schaduwspel op een pleintje. Nee, al die criminaliteit zie je er echt niet aan af als je in dit dorp loopt. En op toeristen en wandelaars schieten ze doorgaans niet.

 

 

Er zijn grensstreken op dees’ aard waar je een plaatje als dit niet kunt schieten. Daar fotografeer je prikkeldraad en wachtposten – die je sowieso niet mag fotograferen. Maar bij deze weg op de grens van Dinxperlo (Nederland) en Suderwick (Duitsland) is aan beide kanten een woonzorgcentrum gevestigd en die zijn over de grens heen met elkaar verbonden door een gemeenschappelijke recreatiezaal. En je mag zo vaak de grens oversteken als je wilt, en je hoeft niets aan te geven. Alles pais en vree, hier. Maar dat is niet altijd zo geweest: ‘Geef me mijn fiets terug, rotmof’, heeft hier ook wel geklonken.

 

 

Bij onze andere buren, in het Vlaamse Mechelen.

 

 En in Jette in Gewest Brussel. Ik was in België ter gelegenheid van de nieuwe treinverbinding Amsterdam – Brussel (IC Brussel), met heel ouwe treinen, eigenlijk nauwelijks een foto waard. Ze staan dan ook niet in het jaaroverzicht van OV-prenten.

.

 Ja, dit soort komisch beeldrijm moet je ook maar net zien: een heilige die afkeurend lijkt te kijken naar de hoerenkast aan zijn voeten. We zijn in Weert.

 

 

Voor het raadhuis van Heerde op de Veluwe brandt de vredesvlam. Het is Bevrijdingsdag en we staan aan het begin van een heel lange, hete fietszomer.

 Kortenhoef in de Gooi- en Vechtstreek.

 

 



 

 In 2018 beleefden we met enige vertraging de introductie van de spoorverbinding Hengelo-Bielefeld – en er valt er ook nu nog wel eens een uit i.v.m. ‘problemen met de materieelinzet’. Nu schijnt Bielefeld niet te bestaan volgens een hardnekkige urban legend, dus ik spoorde naar Osnabrück, halverwege. Ik zag een aardige stad, met het in Duitsland obligate Schloss en een hortus botanicus. In de tropische kas in die tuin besloeg mijn cameralens, wat het aardige effect gaf op de onderste foto.

 

Het bekende sprookje van de vier Bremer stadsmuzikanten moest ik wel even naslaan; de tijd dat ik in sprookjes geloofde, is wel erg lang geleden.

 

 Een romantische foto van een on-romanticus. Mooie zomeravond in Harderwijk.

 

De v/m Vliegbasis Soesterberg vond ik een wat twijfelachtige attractie. Het is tegenwoordig natuurgebied en de startbaan is een heel breed fietspad.

 

‘De grote droogte van 2018’, we zullen het er nog jaren over hebben. Maar hier in Den Bosch zal toch binnen enkele ogenblikken een flinke schuit appelen gelost worden.

 

Uit het Brabantse Drunen thuiskomen met een knappe foto; echt een uitdaging.







 
Royal Albert Dock, het hart van toeristisch Liverpool, waar je als 5e Beatle tussen de Fab Four kunt gaan staan en waar de stenen vogels op Liver Building over de stad waken.


 


Op mijn Liverpool-bedevaart pakte ik de trein naar Carlisle aan de Schotse border, een stad met grappige pleintjes en hoekjes.

 

Maar dichtbij huis kun je ook prima foto’s maken. In Rijnsburg, bijvoorbeeld. De valk van graaf Floris V, vermoord in 1296 en rustend achter deze kerk, werpt een omineuze schaduw op een oude kerkmuur.


 

Een panorama maakt het gewone soms heel bijzonder. Zo ook in het Zeeuwse Wilhelminadorp.

 

De avond op het Eindhovense Stratumseind is nog jong, maar vol verwachtingen.


 

Tuindorp ’t Lansink in Hengelo (O)

 

En met dit avondplaatje uit Bergen op Zoom valt de deur van 2018 definitief in het slot.

 

Frans Mensonides
6 januari 2019


Eerdere jaaroverzichten:


© Frans Mensonides, Leiden, 2019