Het is traditie!! Oliebollen, appelbejéés, het schansspringen
in Garmisch-Partenkirchen, het Nieuwjaarsconcert in Wenen, het gemauw over
vuurwerk, de nieuwjaarswens van die ‘vriend’ met wie je al 10 jaar gebrouilleerd
bent en die is vergeten je te wissen uit zijn adressenbestand, de discussie of het OV niet ook tijdens de
jaarwisseling moet rijden, en zo ook het feit dat het jaar op mijn Thuispagina begint
met het overzicht van de meest opvallende en opmerkelijke OV-foto’s van het
afgelopen jaar. De traditie schrijft ook voor dat het overzicht van de foto’s
in de categorie ‘Overig’ (waarmee ik bedoel: niet betrekking hebbend op
openbaar vervoer) over pakweg een week te zien is.
Wat voor OV-jaar was 2018? Op railgebied werd eindelijk een
heel oude belofte ingelost: het ritje van een kwartier op de Noord/Zuidmetro
van Amsterdam. Er zijn op deze site heel wat letters besteed aan dat ultrakorte
reisje.
Andere railzaken bleven echter het gehele jaar een stip op
de horizon: de Uithoflijn in Utrecht, de Hoekse Lijn naar Hoek van Holland,
het station Zwolle Stadshagen. Die zijn er nog niet, dus daar kan ik ook
weinig foto’s van laten zien.
Dat wat betreft het openbaar vervoer op ijzeren wielen. Dat
op rubberen banden spreekt veel minder tot de verbeelding van hobbyisten en
reizigers. Maar de ontwikkelingen van de bus gaan wel veel sneller dan die op
rail. Ik noem dat wel: ‘De triomf van het rubber over het staal’. Ook dit jaar
vele busnieuwtjes, waarvan we er een aantal hieronder tegenkomen.
We gaan van start met dit chronologische jaaroverzicht.
Dit is meteen al zo’n
bus-ontwikkeling. Herfst 2017 reden er, bij mijn weten voor het eerst in de
Nederlandse geschiedenis, dubbeldekkers als streekbus; boven op de R-netlijn
346 Haarlem-Amsterdam Zuid en daaronder op QLiner 300 Groningen – Emmen. Ik
vond de rijeigenschappen van de dubbeldekkers op de laatste lijn een stuk beter
dan die op de eerstgenoemde.
Dat is ook een vorm
van triomf van asfalt over rail: bussen rijden doorgaans nog onder
omstandigheden waarbij de trein het al lang heeft opgegeven. Tijdens de storm
van 18 januari kwam het treinverkeer geheel tot stilstand en werd bij Leiden
Centraal de bus naar Den Haag beSTORMd.
NS-Sprinter en de
trein van NS-dochter Abellio broederlijk naast elkaar op station Alphen aan den
Rijn. Op het lijntje naar Gouda gingen afgelopen winter de stations Boskoop
Snijdelwijk en Waddinxveen Triangel open.
Het nieuwe tramstation bij Den Haag Hollands Spoor
Overstap van staal op
rubber en omgekeerd. Zo maar een sfeervol plaatje op een winteravond bij
metrostation Rodenrijs.
De Rotterdamse metro
vierde van de winter zijn 50ste verjaardag met een kleine expositie in dit
vintage-metrostel dat gestald stond op station Blaak.
De bus naar Aalten
voor het station in het Duitse Bocholt. Deze internationale busverbinding was eerder
dit jaar een paar maanden op proef, maar zal binnenkort (?) voor vast in de dienstregeling worden
opgenomen.
Ook zo maar een foto:
Koploper passeert de buurtschap Herxen tussen Wijhe en Zwolle. Ik zelf was op
de fiets.
Helaas viel er dit
jaar weer eens een langdurige staking van het stads- en streekvervoer te
betreuren. Deze toeristen, op weg naar Domburg, strandden met koffers,
karbiezen en al, bij station Middelburg. En dat op een gemeen gure dag in mei,
die een aanloop bleek tot een lange, hete zomer. Maar gelukkig niet meer aan het arbeidsfront.
De brug der zuchten
heb je in Venetië. Maar deze tijdelijke, steile, liftloze brug had je bij
station Meppel. Als je de overkant haalde, kon je daar de treinvervangende bus
nemen naar Zwolle, Kampen Zuid of ’t Harde. Dit was allemaal ter gelegenheid
van de ’16-daagse van Zwolle’; dat station was de eerste 2 weken van juli
onbereikbaar.
Ik bracht een
ultrakorte vakantie door in de noordwestelijke regionen van Duitsland. En koos
daarvoor Groningen Stáád als standplaats; wonderlijke opvatting van het begrip:
‘buitenlandse vakantie’! Het bracht me in ieder geval in Bremen, echt een
tramstad.
Op hetzelfde reisje
nam ik de trein van Groningen naar het nieuwe eindstation Eemshaven, waar je
de pont naar het Duitse Waddeneiland Borkum zou kunnen nemen als je niet zo de
pest had aan varen.
Syntus-Utrecht maakte
met ingang van deze zomer 2 toeristische attracties bereikbaar, het Nationaal
Militair Museum op de v/m Vliegbasis Soesterberg (op de foto) en de
Henschoterplas bij Woudenberg. Veel belangstelling was er niet voor beide
bussen. Ook deze keer was ik op de fiets.
En ja hoor, hij
rijdt, hier langs station Noorderpark: de Noord/Zuidmetro van onze hoofdstad.
Op pad voor die metro
fotografeerde ik deze bus, die niets met de metro te maken heeft, maar zo’n
foto moet je gewoonweg meepakken.
En later deze zomer
dan toch nog een échte buitenlandse trip. En wel de bedevaart die ik al jaren
van plan was, maar door mantelzorgtaken was er ook al jarenlang niets van
terecht gekomen.
Ik deed 6 dagen Liverpool, vooral op zoek naar de roots van de Beatles. Voor de
zaterdag had ik een treindag gepland. Ik had een BritRailPass voor 3 dagen, één
voor van Londen naar Liverpool, een voor terug naar Londen en één over. Dat ik die
dag in Carlisle in het uiterste noorden van Engeland belandde, was ongepland; ik
zou naar Blackpool en Blackburn gaan, maar een zware regenzone en een staking
noodzaakten me tot een plan B.
Carlisle, waar ik tot dan toe nauwelijks van gehoord had, bleek zo’n stad waar
je je onmiddellijk thuis voelt. Dat begint al op het station, dat wat wegheeft
van één grote, gezellige pub.
Dit is overigens de meest noordelijke OV-foto die ooit op deze site is
verschenen, en tevens de verst wegge van huis. 1000 kilometer is maar een
krasje op de globe, maar een heel eind voor een site die Nederland en omstreken
tot onderwerp heeft.
Het Britse railwezen heeft een uitgebreide gebruiksaanwijzing, maar smaakt wel
naar meer; het smaakt naar reizen naar alle uithoeken van Groot-Brittannië’s
railnet. Ik keer zeker terug, no-deal-Brexit of niet. Thurso, Penzance en
Lowestoft, here I come!
In Engeland rijden al sinds mensenheugenis dubbeldekkers op stads- en streeklijnen.
Ze filmen niet allemaal zo’n beroemde bestemming als deze. Paul McCartney
stapte altijd over op Penny Lane als hij per bus op weg was naar John Lennon (een
afstand die hij sneller lopend of fietsend had kunnen afleggen, merkte ik
zelf). Zijn song Penny Lane uit 1967 haalde overal ter wereld, behalve in
Engeland zelf, de 1e plaats van de hitparade. En zo werd Penny Lane
een attractie die per jaar honderdduizenden toeristen uit alle continenten
trekt. Ik was er ook. En zag een winkelstraatje waar niet veel bijzonders aan
was - behalve dan dat The Beatles er een liedje over gezongen hebben.
Merseyrail is de
naam van het enigszins afgetrapte netwerk van commuterrail-lijnen
(sprinterlijnen, zouden wij zeggen) rond Liverpool. Hier station Birkenhead
North, in The Wirral, waar je terecht komt als je vanuit Liverpool de veerpont
over de Mersey neemt die centraal staat in een andere beroemde song uit de
60’s.
De nieuwe Brusselse
tramlijn 8 bij het Bronnenpark in Woluwe. Stel je bij Bronnenpark ook maar niet
te veel voor… Ik deed 3 nieuwe Belgische tramlijnen in 2 dagen, waaronder die
naar Dikke Beuk.
Overal boven het
Noordzeekanaal zie je de bussen van Overal.
Regenachtige zaterdag
in de Noord-Limburgse streek waar eens de keramische industrie bloeide. Ook station
Belfeld heeft betere tijden gekend: er rijden nog wel treinen langs, maar ze
stoppen er al lang niet meer.
De nieuwe Sprinter
Nieuwe Generatie (SNG) op station Haarlem, naast een oud barrel van een
dubbeldekker.
De elektrische bus is
dé trend van de laatste jaren in het busvervoer. Ook de Haagse vervoerder HTM
is er toe overgegaan, op de valreep van dit jaar. Oplaadpunt in Scheveningen,
tot slot van dit overzicht.
Frans Mensonides
1 januari 2019
Eerdere jaaroverzichten:
© Frans Mensonides, Leiden, 2019