Jaaroverzicht 2018 in foto’s – Openbaar vervoer

Het is traditie!! Oliebollen, appelbejéés, het schansspringen in Garmisch-Partenkirchen, het Nieuwjaarsconcert in Wenen, het gemauw over vuurwerk, de nieuwjaarswens van die ‘vriend’ met wie je al 10 jaar gebrouilleerd bent en die is vergeten je te wissen uit zijn adressenbestand,  de discussie of het OV niet ook tijdens de jaarwisseling moet rijden, en zo ook het feit dat het jaar op mijn Thuispagina begint met het overzicht van de meest opvallende en opmerkelijke OV-foto’s van het afgelopen jaar. De traditie schrijft ook voor dat het overzicht van de foto’s in de categorie ‘Overig’ (waarmee ik bedoel: niet betrekking hebbend op openbaar vervoer) over pakweg een week te zien is.

Wat voor OV-jaar was 2018? Op railgebied werd eindelijk een heel oude belofte ingelost: het ritje van een kwartier op de Noord/Zuidmetro van Amsterdam. Er zijn op deze site heel wat letters besteed aan dat ultrakorte reisje.

Andere railzaken bleven echter het gehele jaar een stip op de horizon: de Uithoflijn in Utrecht, de Hoekse Lijn naar Hoek van Holland, het station Zwolle Stadshagen. Die zijn er nog niet, dus daar kan ik ook weinig foto’s van laten zien. 

Dat wat betreft het openbaar vervoer op ijzeren wielen. Dat op rubberen banden spreekt veel minder tot de verbeelding van hobbyisten en reizigers. Maar de ontwikkelingen van de bus gaan wel veel sneller dan die op rail. Ik noem dat wel: ‘De triomf van het rubber over het staal’. Ook dit jaar vele busnieuwtjes, waarvan we er een aantal hieronder tegenkomen.

We gaan van start met dit chronologische jaaroverzicht.

 

 

 

Dit is meteen al zo’n bus-ontwikkeling. Herfst 2017 reden er, bij mijn weten voor het eerst in de Nederlandse geschiedenis, dubbeldekkers als streekbus; boven op de R-netlijn 346 Haarlem-Amsterdam Zuid en daaronder op QLiner 300 Groningen – Emmen. Ik vond de rijeigenschappen van de dubbeldekkers op de laatste lijn een stuk beter dan die op de eerstgenoemde.

 

Dat is ook een vorm van triomf van asfalt over rail: bussen rijden doorgaans nog onder omstandigheden waarbij de trein het al lang heeft opgegeven. Tijdens de storm van 18 januari kwam het treinverkeer geheel tot stilstand en werd bij Leiden Centraal de bus naar Den Haag beSTORMd.


NS-Sprinter en de trein van NS-dochter Abellio broederlijk naast elkaar op station Alphen aan den Rijn. Op het lijntje naar Gouda gingen afgelopen winter de stations Boskoop Snijdelwijk en Waddinxveen Triangel open.



Het nieuwe tramstation bij Den Haag Hollands Spoor


Overstap van staal op rubber en omgekeerd. Zo maar een sfeervol plaatje op een winteravond bij metrostation Rodenrijs.

 

De Rotterdamse metro vierde van de winter zijn 50ste verjaardag met een kleine expositie in dit vintage-metrostel dat gestald stond op station Blaak.

 

 

De bus naar Aalten voor het station in het Duitse Bocholt. Deze internationale busverbinding was eerder dit jaar een paar maanden op proef, maar zal binnenkort (?)  voor vast in de dienstregeling worden opgenomen.

 

Ook zo maar een foto: Koploper passeert de buurtschap Herxen tussen Wijhe en Zwolle. Ik zelf was op de fiets.

 

Helaas viel er dit jaar weer eens een langdurige staking van het stads- en streekvervoer te betreuren. Deze toeristen, op weg naar Domburg, strandden met koffers, karbiezen en al, bij station Middelburg. En dat op een gemeen gure dag in mei, die een aanloop bleek tot een lange, hete zomer. Maar gelukkig niet meer aan het arbeidsfront.

 

De brug der zuchten heb je in Venetië. Maar deze tijdelijke, steile, liftloze brug had je bij station Meppel. Als je de overkant haalde, kon je daar de treinvervangende bus nemen naar Zwolle, Kampen Zuid of ’t Harde. Dit was allemaal ter gelegenheid van de ’16-daagse van Zwolle’; dat station was de eerste 2 weken van juli onbereikbaar.



Ik bracht een ultrakorte vakantie door in de noordwestelijke regionen van Duitsland. En koos daarvoor Groningen Stáád als standplaats; wonderlijke opvatting van het begrip: ‘buitenlandse vakantie’! Het bracht me in ieder geval in Bremen, echt een tramstad.

 

Op hetzelfde reisje nam ik de trein van Groningen naar het nieuwe eindstation Eemshaven, waar je de pont naar het Duitse Waddeneiland Borkum zou kunnen nemen als je niet zo de pest had aan varen.


Syntus-Utrecht maakte met ingang van deze zomer 2 toeristische attracties bereikbaar, het Nationaal Militair Museum op de v/m Vliegbasis Soesterberg (op de foto) en de Henschoterplas bij Woudenberg. Veel belangstelling was er niet voor beide bussen. Ook deze keer was ik op de fiets.

 

En ja hoor, hij rijdt, hier langs station Noorderpark: de Noord/Zuidmetro van onze hoofdstad.

 

Op pad voor die metro fotografeerde ik deze bus, die niets met de metro te maken heeft, maar zo’n foto moet je gewoonweg meepakken.

 

En later deze zomer dan toch nog een échte buitenlandse trip. En wel de bedevaart die ik al jaren van plan was, maar door mantelzorgtaken was er ook al jarenlang niets van terecht gekomen.

Ik deed 6 dagen Liverpool, vooral op zoek naar de roots van de Beatles. Voor de zaterdag had ik een treindag gepland. Ik had een BritRailPass voor 3 dagen, één voor van Londen naar Liverpool, een voor terug naar Londen en één over. Dat ik die dag in Carlisle in het uiterste noorden van Engeland belandde, was ongepland; ik zou naar Blackpool en Blackburn gaan, maar een zware regenzone en een staking noodzaakten me tot een plan B.

Carlisle, waar ik tot dan toe nauwelijks van gehoord had, bleek zo’n stad waar je je onmiddellijk thuis voelt. Dat begint al op het station, dat wat wegheeft van één grote, gezellige pub.

Dit is overigens de meest noordelijke OV-foto die ooit op deze site is verschenen, en tevens de verst wegge van huis. 1000 kilometer is maar een krasje op de globe, maar een heel eind voor een site die Nederland en omstreken tot onderwerp heeft.

Het Britse railwezen heeft een uitgebreide gebruiksaanwijzing, maar smaakt wel naar meer; het smaakt naar reizen naar alle uithoeken van Groot-Brittannië’s railnet. Ik keer zeker terug, no-deal-Brexit of niet. Thurso, Penzance en Lowestoft, here I come!

 



In Engeland rijden al sinds mensenheugenis dubbeldekkers op stads- en streeklijnen. Ze filmen niet allemaal zo’n beroemde bestemming als deze. Paul McCartney stapte altijd over op Penny Lane als hij per bus op weg was naar John Lennon (een afstand die hij sneller lopend of fietsend had kunnen afleggen, merkte ik zelf). Zijn song Penny Lane uit 1967 haalde overal ter wereld, behalve in Engeland zelf, de 1e plaats van de hitparade. En zo werd Penny Lane een attractie die per jaar honderdduizenden toeristen uit alle continenten trekt. Ik was er ook. En zag een winkelstraatje waar niet veel bijzonders aan was - behalve dan dat The Beatles er een liedje over gezongen hebben.


Merseyrail is de naam van het enigszins afgetrapte netwerk van commuterrail-lijnen (sprinterlijnen, zouden wij zeggen) rond Liverpool. Hier station Birkenhead North, in The Wirral, waar je terecht komt als je vanuit Liverpool de veerpont over de Mersey neemt die centraal staat in een andere beroemde song uit de 60’s.

 

De nieuwe Brusselse tramlijn 8 bij het Bronnenpark in Woluwe. Stel je bij Bronnenpark ook maar niet te veel voor… Ik deed 3 nieuwe Belgische tramlijnen in 2 dagen, waaronder die naar Dikke Beuk.

 

Overal boven het Noordzeekanaal zie je de bussen van Overal.

 

Regenachtige zaterdag in de Noord-Limburgse streek waar eens de keramische industrie bloeide. Ook station Belfeld heeft betere tijden gekend: er rijden nog wel treinen langs, maar ze stoppen er al lang niet meer.

 

 

De nieuwe Sprinter Nieuwe Generatie (SNG) op station Haarlem, naast een oud barrel van een dubbeldekker.

 

De elektrische bus is dé trend van de laatste jaren in het busvervoer. Ook de Haagse vervoerder HTM is er toe overgegaan, op de valreep van dit jaar. Oplaadpunt in Scheveningen, tot slot van dit overzicht.

Frans Mensonides
1 januari 2019


Eerdere jaaroverzichten:


© Frans Mensonides, Leiden, 2019