Pour moi la vie va commencer
Et sous le ciel de ce pays
Sans jamais connaître l'ennui
Mes années passeront sans bruit
Entre le ciel et mes amis
Volledige tekst: staat HIER
OP YOU TUBE: Top of Flop 30 november 1963 Deel 1 ( 9:46)
OP YOU TUBE: Top of Flop 30 november 1963 Deel 2 ( 8:45)
OP YOU TUBE: Johhny Hallyday zingt Pour moi la vie va commencer ( 2:02)
Tot mijn ontzetting las ik laatst dat het popprogramma Top of flop na 44 jaar was teruggekeerd op de buis. Ik heb er in 1965 de laatste afleveringen van gezien, en het was nog eventjes mijn lievelingsprogramma, net voordat het geschrapt werd uit het uitzendschema. Toch zal ik niet kijken naar de 21 ste-eeuwse versie ervan: ik kan Paul de Leeuw evenmin verdragen als moderne popmuziek.
Van de originele serie, gepresenteerd door Herman Stok, is maar één aflevering bewaard gebleven op You Tube: die van 30 november 1963. Een historische dag, want op diezelfde dag werd de Tijd voor teenagers-top 10 voor het eerst uitgezonden op de radio. Dat was de eerste wekelijks uitgezonden hitparade uit de vaderlandse geschiedenis. En ook die TvT-top 10 werd gepresenteerd door Herman Stok. Een teenageridool was hij bijna, en dat terwijl hijzelf weliswaar nog niet ‘stok’ was, maar ook lang niet ‘piep’meer; toch meer dan twee keer zo oud als zijn gemiddelde publiek.
De formule van Top of flop was oersimpel; té simpel voor een reprise anno 2009, zou je denken. Stok draaide plaatjes. Je zag geen artiesten optreden, je zag geen clips; hooguit een foto. Verder zag je alleen keurig nette tieners in de zaal – tieners, die hadden moeten vechten voor de toegangskaarten, want het programma was tomeloos populair. Maar het was allemaal zo statisch als wat. In de jaren 50 heette televisie wel ‘beeldradio’, en Top of flop was dat feitelijk nog steeds.
De platen werden beoordeeld door een vierkoppige jury. Die mochten er elk in het kort iets over zeggen. Daarna werd er gestemd. Op een voor die tijd geavanceerd scorebord konden zij het woord TOP laten verschijnen of FLOP. Stemde een meerderheid van de juryleden TOP, dan luidde Stok een bel; goedgekeurd! Was het nummer een FLOP, dan klonk een hatelijke toeter (‘Honk, honk’). Staakten de stemmen, met andere woorden: was het 2-2, dan had de zaal bij handopsteken het laatste woord.
Een simpele formule, maar zij heeft mijn denken wel beïnvloed. In later jaren heb ik vaak uitgeroepen, ook over heel andere dingen dan muziek: ‘Ja luister eens, in het leven is het nu eenmaal zo: iets is TOP of FLOP, en als het niet TOP is, is het FLOP; een tussenweg is er niet.’
De jury van Top of flop bestond uit min of meer deskundigen, aangevuld met BN’en en zo maar wat onbekende Nederlanders. In de aflevering van november 1963 werden de stoelen bezet door cabarettier Henk Elsink, die later zelf nog een paar geheide FLOP’s aan het naslagwerk Hitdossier zou bijdragen, toneelspeler Henk van Ulsen, een jockey (op paarden, geen disc-) en een nuffige leerlingjournaliste van 18 lentes jong, die erg vroegwijs zat te snappen, en telkens door het publiek werd uitgefloten.
Er zat in die uitzending een nummer van een jongensgroepje uit Engeland. Helemaal niks, vond de jury: raar haar (lijken wel Urker visvrouwen), rommelige muziek, zang met overdreven uithalen, gevaar voor de volksgezondheid, je snapt niet wat Britse teenagers er in zien. Afgeserveerd met vier keer FLOP; de toeter! Boegeroep; een deel van de zaal dacht er duidelijk anders over. Dat waren dus The Beatles met I Wanna Hold Your Hand, waaruit wel blijkt, hoe weinig kijk deze vierschaar op moderne muziek had.
Johnny Hallyday, dan. De Franse rock-chansonnier bracht op de grammofoon zijn nieuwste hit ten gehore, Pour moi la vie va commencer (Voor mij gaat het leven beginnen). Het was een vlotte, vrolijke meedeiner, gecomponeerd vol joie de vivre. Hallyday zong het met het fluwelen stemgeluid dat bakvissen de harten danig op hol kon brengen.
Iedere Nederlander kende toen wel een mondje Frans, en iedereen zal begrepen hebben waar de tekst over ging. Ik kan dat ook nog min of meer (is ‘chevaux’ nou bijvoorbeeld paarden of haren? Nee, paarden, maar de jockey vond het desondanks een FLOP).
Het liedje gaat over een man die terugkeert naar zijn vaderland. Ik denk dat hij soldaat is geweest. Hallyday zelf moest in 1964 trouwens nog in dienst. Altijd een gevaarlijk breekpunt in een muzikale loopbaan, want na die 18 maanden waren de muzikale trends doorgaans veranderd en was de artiest ‘uit’.
Maar in dat lied is de oorlog al voorbij. De ik-persoon hervindt de liefde van zijn ouders en de genegenheid van zijn vrienden. En hoewel zijn leven volgens de titel pas beginnen gaat, lijkt het eigenlijk ook wel een beetje afgelopen. De man heeft het vooruitzicht, voort te leven onder de hemel van zijn vaderland, zonder verder veel trammelant; het klinkt als beginnende sleur.
Toch zou ik beslist niet op FLOP gedrukt hebben als ik in de jury had gezeten. Deze plaat is echt wel TOP, al blijft de melodie langer hangen dan de tekst. De jury stemde verdeeld: 2-2. Maar na raadpleging van de zaal werd het nummer alsnog een TOP.
Johnny Hallyday stond die week op nummer 4 in de allereerste TvT-Top 10 met Tes tendres annees, een mierzoete ballade die wij ook kennen in de versie van Willeke Alberti (Spiegelbeeld, die week op nummer 3). Op nummer 1 stond Trini Lopez met If I Had a Hammer. Na de jaarwisseling bereikte Pour moi la vie va commencer de toppositie en bleef daar 4 weken staan. Daarna was het de beurt van I Wanna Hold Your Hand: maar liefst 7 weken op 1, ondanks dat het een FLOP was. Het Beatles-tijdperk was ook voor Nederland begonnen. Dat van Hallyday was al afgelopen; nooit zou deze soldaat in ons land meer terugkeren in de top-10.
Johnny Hallyday werd in 1943 in Parijs geboren als Jean-Philippe Smet; zijn vader had Belgische roots. Al in 1960 nam hij zijn eerste plaatje op. Hij stortte zich op de Yéyé, de Zuid-Europese versie van uit Amerika overgewaaide muziekstijlen als Rock’n’roll en Twist. En dat met waanzinnig succes: hysterische toestanden met vooral vrouwelijke fans, overal waar hij kwam.
In Nederland was hij na de British Invasion snel vergeten, maar in het Franstalige deel van de wereld is hij tot de dag van vandaag hyper-populair. Zijn biografie staat vol met wat het leven van artiesten zo boeiend maakt: echtscheidingen, zelfmoordpogingen, snelle auto’s, schandalen, aanrakingen met justitie. Maar die narigheid ga ik niet allemaal uitkauwen. Wie er het fijne van wil weten, moet het maar in zijn beste Frans ontcijferen uit de Franse Wikipédia.
© Frans Mensonides, Leiden, 2009
Deel 89: Father John / Lemming (1974) - in: Van Oekels Discohoek
Deel 88: Disco Really Made It / Gruppo Sportivo (1979)
Deel 87: Mammoth / Kayak (1973) - vanuit Museum Rock Art in Hoek van Holland
Deel 86: Mother Nohead / Groep 1850 (1967)
Deel 85: Desiderata - Les Crane (1971)
Deel 84: A Taste of Aggro / The Barron Knights (1978)
Deel 21 bis: De Werkmens / Ivan Heylen (1973)
Deel 83: When I Was Young / Eric Burdon & The Animals (1967)
Deel 82: Wired for Sound / Cliff Richard (1981)
Deel 81: Pictures at an Exhibition / Emerson, Lake & Palmer (Album) (1971)
Deel 80: Sexy Sadie (The White Album) / The Beatles (1968)
Deel 78/79: Love of the Common People / Paul Young (1983) - Stille Willem / Spaan & Vermeegen (1981)
Deel 77: You've Got Your Troubles / The Fortunes (1965)
Deel 76: Catootje / (niet) Wim Sonneveld (1963)
Deel 75: Na, na, na / The Shoes (1967)
Deel 74: Don't Call Us, We'll Call You / Sugarloaf & Jerry Corbetta (1975)
Deel 73: The Cover of the Rolling Stone / Dr. Hook & Medicine Show (1972)
Deel 71/72: My Little Town / Paul Simon (1975) en My Home Town / Marvin, Welch & Farrar (1971), door Wim Scherpenisse
Deel 70: Hurricane / Bob Dylan (1975)
Deel 69: A Salty Dog / Procol Harum (1969)
Deel 68: Sixteen Tons / Tennessee Ernie Ford (1955)
Deel 66/67: Rhinestone Cowboy / Glenn Campbell (1975) en Bronco Bill's Lament / Don McLean (1972), door Wim Scherpenisse
Deel 65: Albatross / Fleetwood Mac (1968), door: Frans ten Kleij
Deel 63/64: Shine on You Crazy Diamond en Arnold Layne / Pink Floyd (1975; 1967)
Deel 62: Wat een geluk / Rudi Carrell (1960)
Deel 61: Do the Strand / Roxy Music (1973)
Deel 60: Thick as a Brick pts. 1 & 2 / Jethro Tull (1972)
Deel 59: Everything counts / Depeche Mode (1983)
Deel 58: Air / Ekseption (1969)
Deel 57: All the Young Dudes / Mott The Hoople (1973) tevens: Top-2000-special
Deel 56: Een fijne dag / Drs. P (1973)
Deel 55: Matthew and Son / Cat Stevens (1967)
Deel 54: The Worker / Fischer-Z (1979)
Deel 53: Atlantis / Donovan (1968/1969)
Deel 52: Proud Mary / Creedence Clearwater revival (1969)
Deel 51: The Eve of the War / Jeff Wayne (1978)
Deel 50: Daddy Cool / Boney M (1976)
Deel 49: Spirit in the sky / Norman Greenbaum (1970)
Deel 48: Monkey on Your Back / Outsiders (1967)
Soundbites nrs 1 t/m 47 in het archief van REFLEXXIONZZ!