Voorschoten, Cornelia Hoeve
Voorschoten, Cornelia Hoeve
Op deze nieuwjaarsdag online: het jaaroverzicht van meest opvallende ‘overige’
foto’s die ik het afgelopen jaar geschoten heb. Het overzicht van de categorie openbaar
vervoer is vorige week al verschenen, op eerste kerstdag.
Al vind je op deze pagina geen bus, tram of trein, het is
toch meestal het openbaar vervoer dat me gebracht heeft op de plek waar ik zo’n
‘overige’ foto kon maken. Behalve dan de
eerste 3 foto’s. Die zijn gemaakt in de coronawinter van 2022, toen ik alles
deed per fiets of met ‘lijn 2’, de benenwagen, net als in eerdere
lockdown-periodes. Hier het overzicht van de hele corona-saga, zoals ik het
noem; wandelingen en fietstochten onder corona.
Ik had het eigenlijk niet voor mogelijk gehouden dat ik op hooguit
1½ km van mijn huis nog iets nieuws zou kunnen fotograferen. Maar op een kille,
regenachtige januarimiddag zag ik deze Voorschotense hoeve uit 1860. Hij staat
ergens schuin achter de Zilverfabriek. Nooit eerder was ik op het idee gekomen
om schuin achter de Zilverfabriek te gaan wandelen.
Zo’n kilometer verderop heb je in de wijk Park Allemansgeest
de Vlietlandbrug, over de Vliet. Die brug zie je niet op de foto, want ik sta
erop.
De Herengracht in Leiden
Het gros van de foto’s heb ik dit jaar gemaakt met mijn
telefoon. Ik bezit een krakkemikkige compactcamera, met gebruiksaanwijzing. Die
wilde ik afgelopen zomer vervangen door een nieuwe. Maar wat denk je: geen
compactcamera meer te krijgen! Allemaal uit de handel genomen in verband met
chiptekort. 2022: het jaar van de tekorten.
Ik twijfelde of ik zou gaan wachten op betere tijden, of
zo’n zwaar monster zou gaan kopen, die ik dan op mijn reizen zou moeten
meezeulen. Daar ben ik nog steeds niet uit.
Met een telefoon maak je tegenwoordig ook heel knappe foto’s. Maar een fatsoenlijk panorama heb ik er nooit mee kunnen opnemen. Dus het toch nog maar een keer geprobeerd met dat haperende oudje.
Een 'Scenic Walk' door een gribus; in Utrecht Terwijde kan dat.
De Stijl op z’n Vlaams? Dit minimalistische kunstwerk zag ik
tussen Oostende en Middelkerke. Ik deed 3 dagen Brugge, en reisde naar de kust
voor de nieuwe Urbos-trams op de Kustlijn.
Dit lijken 2 heel verschillende poorten. Maar het is één en
dezelfde Kruispoort in Brugge, genomen van de buitenkant en van de stadszijde.
Brugge, een prachtige dwaalstad voor wandelaars en fotografen.
Hetzelfde geldt voor het Luxemburgse Echternach, bekend om
zijn dans- en springprocessie op de dinsdag na Pinksteren, die zinnebeeldig is
voor zaken die maar niet willen opschieten. Die processie is nogal druk
bezocht, dus voor foto’s van Echternach kun je beter een andere dag uitkiezen.
Ik was er op een zaterdag in juni.
In Luxemburg City viel ik wel midden in een feestje. Ik
botste bijna op de groothertog, die op zijn nationale feestdag met zijn hele
gevolg uit deze kathedraal kwam zetten, net op het moment dat ik het plein
opliep. Helaas heb ik geen foto van dat moment suprême.
Met een smartphone kun je zo heerlijk fotograferen in
groothoek. Het voordeel daarvan is dat je meer in beeld krijgt; het nadeel dat
alle lijnen schuin lopen en de hele boel zwaar vertekend op de foto komt. Dat
kun je dan wel weer artistiek uitbuiten. Maar dat moet je ook weer niet te vaak
doen, dan wordt het een doorzichtig trucje; dan gaat het vervelen.
In de stad Luxemburg staan overal fietsroutes aangegeven. Maar
ik heb er in 4 dagen tijd vrijwel geen hond zien fietsen. Dat zie je in
fietsland Nederland ook maar zelden, trouwens: een fietsende hond.
Wie verre reizen doet, kan veel verhalen. Bijvoorbeeld over
deze geveltoerist-bestelwagen, die ik zag in Esch-sur-Alzette, Luxemburgs 2e
stad. Hij kan tegen alle gevels oprijden en pakketjes afleveren op de
allerhoogste etages. Maar niet heus, het is een kunstwerk.
Na Brugge en Luxemburg had ik de smaak te pakken van
buitenlandse reizen en ging ik op Interrail. Dit dorp op een heuvel doet erg
Italiaans aan. Maar het is Blankenese aan de Elbe, in de gemeente Hamburg.
Ook in Hamburg: het Chilehaus, een fraai staaltje van de architectonische stroming Backsteinimpressionismus, die wel wat wegheeft van de Amsterdamse School.
En een niet minder mooi staaltje van vakwerk, in Neurenberg.
Voor deze door een vale zon beschenen windmolen in Rhenen
had ik wel 2 beklimmingen (heen en terug) over van de Utrechtse Heuvelrug, in
de hitte, met zo’n stroeve OV-fiets aan de hand. Ik kwam met die fiets van station
Veenendaal-De Klomp, 33 helse kilometers in totaal. Ze gaan binnenkort
elektrische fietsen verhuren bij NS; ik kan niet wachten.
Straatje in de Duitse stad Ulm. Groothoek, dat moet je niet overdrijven en
niet al te vaak doen. Maar dat had ik daarnet al gezegd.
Maar aan de andere kant: de kathedraal van Ulm, met zijn
toren van 159 meter hoog, krijg je er alleen in groothoek een beetje knap op.
Ulm was de eerste etappe van mijn al in 2020 uitgestippelde
Über-Adria-tour, zoals ik hem toen meteen gedoopt heb. Adria is het
Oostenrijkse equivalent van ons NAP. Op die reis bezocht ik de 4 Oostenrijkse plaatsen
waar wij in het begin van de 70’s vakantie gevierd hebben: Steinach am
Brenner, Seefeld in Tirol, Mayrhofen en Kaprun.
Steinach am Brenner, Tirol. Zou de Schilling nog in die
fontein liggen, die ik er in 1970 heb ingegooid?
Kaprun in het Salzburgerland, bestemming van onze Oostenrijkreis in 1974, een taai jaar in
mijn autobiografie. Als ik terugdacht aan dit lieflijke dorpje aan de voet van
de Groβglockner, zag ik het altijd in een grauwe nevel. Maar tijdens een
wandeling op de Adria-reis dit jaar, bleek de lucht in Kaprun opgeklaard. Ik
verliet het dorp met een opgelucht gevoel. Het is toch waar: de tijd heelt alle
wonden.
Kufstein, parel aan de rivier de Inn.
Langs de Zillerpromenade in Mayrhofen.
Dagtocht naar Bolzano (Bozen) in Italië, geboorteplaats van
de dichter Walther von der Vogelweide en Ötzi de IJsman.
Ik was bepaald niet de enige die liep te fotograferen bij
het Goldenes Dachl, Innsbrucks populairste fotoplek.
Ook in Rotterdam had ik die krakkemikkige compactcamera bij
me en schoot aan de zuidoever van de Nieuwe Maas dit panorama.
Groothoek moet je… Ja, OK, Frans. Terug van Über Adria nam
ik onder NAP in Haarlem de Amsterdamse Poort onder vuur.
Een van de befaamde Muurhuizen van Amersfoort.
Dan is de winter alweer begonnen. In Meppel is het op
zondagmorgen rustiger en stiller dan op zaterdagavond. Meppel sluit de rij van
dit jaaroverzicht.
Frans Mensonides
1 januari 2023
Eerdere jaaroverzichten:
© Frans Mensonides, Leiden, 2023