*): Opname uit 1967
What's your name?
(What's your name?)
Who's your daddy?
(Who's your daddy? He rich?)
Is he rich like me?
Has he taken
(Has he taken)
Any time
(Any time to show)
To show you what you need to live?
Tell it to me slowly
Tell you what?
I really want to know
It's the time of the season for loving
Volledige tekst: staat HIER
OP YOU TUBE: (3:28) originele versie
The nearer we got to Andorra
The sun set on the left
The rounded mountains pointed
To the black clouds in the West
Hey, there's a darkness
In the sky that's not the night
Hey, there's a rain cloud there
That's shutting out the light
(Chorus:)
What do I tell you, it's always the same:
When you run for the sun, you catch the rain
Volledige tekst: staat HIER
OP YOU TUBE: live ( 3:51)
Het is weer de tijd van het jaar voor voorjaarsliefdes, zomervakanties en vakantieliefdes, in deze korte maand met lange dagen. Daarom twee nummers in dat genre, twee zwaarbewolkte nummers toch eigenlijk wel, om niet te ronduit te zeggen: regenachtig. Ze stammen uit verschillende decennia, maar worden bijeengehouden door de ijle, melancholische sopraan van Colin Blunstone en de compositorische gaven van Rod Argent.
Blunstone en Argent speelden in de jaren 60 bij de Engelse band The Zombies. Voor hen kwam de British Invasion als geroepen. Terwijl ze in eigen land in een heel decennium niet meer dan één hitje scoorden in de top-40, hadden zij in de USA drie dikke top-10-hits. Het begon in het invasiejaar 1964 met She’s Not There, veel bekender geworden in de lawaaierige uitvoering van Carlos Santana uit 1978, die het speelt als een olifant in een porseleinkast en aan wie romantiek niet besteed lijkt. Wat later kwam Tell Her No en ten slotte in het prille voorjaar van 1969 Time of the Season. Dat werd hun grootste succes, zowel hier als in de States. En dat op een moment dat het seizoen voor zombies al voorbij was. De band was al opgeheven, wegens afnemend succes; de leden waren in 1968 als vrienden uit elkaar gegaan. Time of the Season lag nog op de plank; het nummer was in 1967 opgenomen.
Time of the Season is een markant niet-dertien-in-een-dozijn-liefdesliedje dat je lang onthoudt. Het is één van mijn favorieten in dat genre dat niet echt mijn favoriet is. Heel opvallend is dat bas- en drumintro dat verderop in het nummer steeds weer terugkomt: toem-doem-doem-tsjik-tsjak, en dan de zanger, wat mistig en hees: ahhhhhh! Toem-doem-doem-tsjik-tsjak, ahhhhh!, etc. etc.
In het eerste couplet gaat alles nog zoals je hoopt dat een liefdesliedje over een zomerliefde gaat: zon en warmte. Dan komt de domper, in de vorm van haar pa, die zijn aanstaande schoonzoon de maat neemt. Kan hij haar wel onderhouden? Hij komt toch hopelijk wel uit een rijke familie? Heeft hij nou wel net zo’n goede opvoeding genoten als zijn oogappel?
Een antwoord horen we niet. Wel wordt elke vraag herhaald als in een soort echoput: ‘What’s your name? (What’s your name?), Who’s your daddy? (Who’s your daddy?), Is he rich (Is he rich) like me?’ Het wordt een derdegraads verhoor, op die manier.
Dan volgt een knappe orgelriedel uit de toetsen van Rod Argent. Gek, ik bespeel zelf geen enkel instrument – behalve een anderssoortig toetsenbord – maar orgelhelden vind ik altijd veel spannender dan gitaarhelden, en soli op de toetsen blijven langer hangen dan die op snaren.
Daarna wordt die merkwaardige beurtzang herhaald van die pa met zichzelf. Natuurlijk, dit gaat altijd en eeuwig door, duizenden generaties, en het zal nog duizenden generaties zo doorgaan – een bewijs dat de jaloerse vaders het pleit meestal niet winnen, anders kwam er snel een einde aan de mensheid.
- - - -
Na het wat voorbarige opbreken van The Zombies ging Rod Argent solo (Hold Your Head Up, ook alweer zo’n memorabel orgelnummer) en ging Colin Blunstone werken bij een verzekeringsmaatschappij. Dat hield hij natuurlijk niet lang vol. Hij begon een solocarrière, en riep daarvoor opnieuw de hulp in van Argent, die voor hem enkele nummers componeerde en ook meespeelde op zijn platen. Die hernieuwde samenwerking leverde het Album Ennismore op, met onder andere bekende hits als I don’t Believe in Miracles, I Want Some More en Andorra.
Andorra is een ontluistering in drie korte coupletten. De ‘ik’ maakt met zijn partner (éénmaal aangesproken als ‘darling’) een zomers autoreisje over het Iberisch schiereiland, in de verwachting van overvloedige zon. Maar dat valt tegen. In het Pyreneeënstaatje Andorra regent het, in Barcelona doet het dat ook, en in het zuidelijke Grenada is het al niet veel beter. Een nummer met een fraaie Spaanse sfeer, riedeltjes op de Spaanse gitaar, maar zonder Spaanse zon.
Het is net als Time of the Season een treurig-romantisch nummer. En was dat nummer uit de jaren 60 nog een halve protestsong; Andorra zit vol doffe aanvaarding van wat nou blijkbaar eenmaal zo is. Gaat dit nou alleen over een vakantie met tegenvallend weer, of is er meer aan de hand? Een liefdesrelatie die snel verbleekt in de zon? Of een leven dat verzandt in depressies? Goed, op mijn wandeldagen met de vaste gastschrijver van deze rubriek regent het ook meestal, maar wat in dit lied gebeurt is veel erger dan dat. Wat er ook aan de hand is, de ‘ik’ zingt in het refrein blasé dat hij niet anders verwacht had: ‘What do I tell you, it’s allways the same; when you run for the sun, you catch the rain.’
Colin Blunstone verklaarde in een interview dat ik indertijd las in het Veronicablad, dat hij geen één hit van de Zombies meer kon opnoemen. Hij leefde voor de dag; succes was allemaal niet zo belangrijk… Hoe serieus je zo’n uitspraak moet noemen, weet ik ook niet.
In de jaren 80 trad Blunstone toe tot de succesvolle studiogroep Alan Parsons Project. Veel later heeft hij The Zombies heropgericht, met wie hij anno 2009, als 64-jarige, nog steeds over de vijf continenten toert. Daarbij brengt hij ook Andorra, maar in die life-uitvoeringen weet hij niet helemaal de mooie larmoyante sfeer op te roepen van op de plaat. Vandaar dat ik onder de Grundig-radio een compleet couplet heb gestopt van het origineel; luister maar!
© Frans Mensonides, Leiden, 2009
Deel 91: Rock and Roll (I gave you the best years of my life) / Kevin Johnson (1973) door Wim Scherpenisse
Deel 90: Pour moi ma vie va commencer / Johnny Hallyday (1963) - in: Top of Flop
Deel 89: Father John / Lemming (1974) - in: Van Oekels Discohoek
Deel 88: Disco Really Made It / Gruppo Sportivo (1979)
Deel 87: Mammoth / Kayak (1973) - vanuit Museum Rock Art in Hoek van Holland
Deel 86: Mother Nohead / Groep 1850 (1967)
Deel 85: Desiderata - Les Crane (1971)
Deel 84: A Taste of Aggro / The Barron Knights (1978)
Deel 21 bis: De Werkmens / Ivan Heylen (1973)
Deel 83: When I Was Young / Eric Burdon & The Animals (1967)
Deel 82: Wired for Sound / Cliff Richard (1981)
Deel 81: Pictures at an Exhibition / Emerson, Lake & Palmer (Album) (1971)
Deel 80: Sexy Sadie (The White Album) / The Beatles (1968)
Deel 78/79: Love of the Common People / Paul Young (1983) - Stille Willem / Spaan & Vermeegen (1981)
Deel 77: You've Got Your Troubles / The Fortunes (1965)
Deel 76: Catootje / (niet) Wim Sonneveld (1963)
Deel 75: Na, na, na / The Shoes (1967)
Deel 74: Don't Call Us, We'll Call You / Sugarloaf & Jerry Corbetta (1975)
Deel 73: The Cover of the Rolling Stone / Dr. Hook & Medicine Show (1972)
Deel 71/72: My Little Town / Paul Simon (1975) en My Home Town / Marvin, Welch & Farrar (1971), door Wim Scherpenisse
Deel 70: Hurricane / Bob Dylan (1975)
Deel 69: A Salty Dog / Procol Harum (1969)
Deel 68: Sixteen Tons / Tennessee Ernie Ford (1955)
Deel 66/67: Rhinestone Cowboy / Glenn Campbell (1975) en Bronco Bill's Lament / Don McLean (1972), door Wim Scherpenisse
Deel 65: Albatross / Fleetwood Mac (1968), door: Frans ten Kleij
Deel 63/64: Shine on You Crazy Diamond en Arnold Layne / Pink Floyd (1975; 1967)
Deel 62: Wat een geluk / Rudi Carrell (1960)
Deel 61: Do the Strand / Roxy Music (1973)
Deel 60: Thick as a Brick pts. 1 & 2 / Jethro Tull (1972)
Deel 59: Everything counts / Depeche Mode (1983)
Deel 58: Air / Ekseption (1969)
Deel 57: All the Young Dudes / Mott The Hoople (1973) tevens: Top-2000-special
Deel 56: Een fijne dag / Drs. P (1973)
Deel 55: Matthew and Son / Cat Stevens (1967)
Deel 54: The Worker / Fischer-Z (1979)
Deel 53: Atlantis / Donovan (1968/1969)
Deel 52: Proud Mary / Creedence Clearwater revival (1969)
Deel 51: The Eve of the War / Jeff Wayne (1978)
Deel 50: Daddy Cool / Boney M (1976)
Deel 49: Spirit in the sky / Norman Greenbaum (1970)
Deel 48: Monkey on Your Back / Outsiders (1967)
Soundbites nrs 1 t/m 47 in het archief van REFLEXXIONZZ!