Zomaar een pleintje in het centrum van Zürich, Zwitserlands
grootste stad
Dit is het traditionele overzicht van de meest opvallende
‘overige’ foto’s die in het afgelopen jaar op mijn site zijn verschenen.
‘Overige’ foto’s zijn foto’s die niet het openbaar vervoer tot onderwerp
hebben. Het OVerzicht van foto’s die dat wel hebben, heb ik op oudejaarsavond
al gepubliceerd.
De ‘beschuittoren’ van Wormer in de Zaanstreek is in ieder
geval opvallend genoeg om zich voor dit overzicht te kwalificeren. Het is een
replica van een ouder exemplaar. Als die klok geluid werd, moest het vuur in de
beschuitovens van Wormer gedoofd worden. In verband met brandgevaar, met al die
houten huizen daar, mocht er ’s nachts niet gestookt worden.
Donderdag 18 januari was een van de weinige dagen in 2024
dat er sneeuw lag. En dat dan nog niet eens in de kustprovincies. Ik reisde
ervoor naar Noord-Brabant en fotografeerde een kasteel in Geldrop…`
… en een langgevelboerderij in de buurtschap ’t Broek bij Mierlo.
Ruïne van kasteel Toutenburg in Vollenhove aan de voormalige Zuiderzee
Down and out in Steenwijk, zo veronderstelde ik dat het
enige menselijke wezen op deze panoramafoto zich voelde. Een pure gok; ik heb
het hem niet gevraagd.
Urk. Een monument en haar toeschouwers in één foto verenigd.
De vissersvrouw en de plaquette staan er ter nagedachtenis aan de tientallen
vissers die omgekomen zijn op zee en de hoogste prijs betaald hebben voor de
vis die altijd al ‘duur betaald’ werd.
Ik bezocht Urk en Steenwijk om te zien hoe de
streekvervoerder EBS het rooide in die contreien. Maar zoals zo vaak bleken de
verhalen over plaatsen interessanter dan die over bussen.
Net als het marktplein van Steenwijk, vraagt ook dat van Mechelen om een panoramafoto.
Soms kom ik thuis met een foto waarnaar ik niet gezocht heb.
Ik was naar Breezand in de Kop van Noord-Holland getogen voor fraaie
bollenfoto’s, maar kwam terug met deze beboomde sloot, een foto waar nou net
uitgerekend (bijna) geen bolbloem opstaat.
De Ruigekade bij Leiderdorp in het Zuid-Hollandse
polderland, op een nevelige voorjaarsdag.
De Zytglogge, een eeuwenoude astronomische klok in Bern,
Zwitserlands hoofdstad, of eigenlijk Bondsstad. Dit is feitelijk een OV-foto,
en geen overige. Als je goed kijkt, zie je in de verte het rode dak van een
trolleybus. Telkens op het hele uur, als die bijzondere klok slaat, moet de
buschauffeur al toeterend door een zee van toeschouwers laveren. Hij weet dan
wel weer hoe laat het is!
Albert Einstein woonde van 1903 – 1905 op een paar stappen
van deze klok, en liet zich erdoor inspireren tot de relativiteitstheorie.
Olten, Ik had nog nooit van het plaatsje gehoord, maar koos
het op advies van een andere Interrailer als standplaats voor mijn
Zwitserlandreis. Olten ligt namelijk heel handig op een knooppunt van
spoorwegen. Daardoor werd het zoiets als het middelpunt van het land. En werd
de stationsrestauratie de broedplaats van een complete taal: Bahnhofbuffet
Olten-Dialekt, ofwel: algemeen beschaafd Zwitserduits.
3 houten monniken in de omgeving van het Solse Gat in de gemeente Ermelo.
Volgens een legende is dit gat ontstaan doordat een klooster, waar monniken een
liederlijk leven leidden, voor straf in de grond is verdwenen. De beelden zijn
vervaardigd door 3 houtbewerkers uit Putten: André van Beek, Theo Borger en Jan
Mastenbroek.
Het Duitse Xanten heeft een heel Nederlands ogende molen
In augustus werd ik toch nog getroffen door het coronavirus.
Het was even gedaan met de buitenlandse trips; ik bracht een paar weken
vrijwillige quarantaine door in en om Leiden.
De Pieterskerkchoorsteeg is echt een plék, zowel in de
historie (de Pilgrim Fathers drukten hier geschriften die in hun moederland
Engeland niet in goede aarde vielen) als in mijn autobio (een halve eeuw
geleden was ik hier vrijwilliger in een clubhuis). Een winkelstraat
(winkelsteeg) is het ook nog.
Maar toch wel een beetje tot mijn opluchting kun je het slot
Strünckede in Herne bereiken per U-Bahn en zonder enge liften. Herne ligt in de
‘Kohlenpott’, ofwel het Roergebied.
Hetzelfde geldt voor Gelsenkirchen. Dit beeld door Jürgen
Goertz van een afgepeigerde mijnwerker is er geplaatst ter gelegenheid van de
sluiting van de laatste mijn in de streek.
Late-middagschaduwen over het dorpje Heusweiler bij Saarbrücken
Industrieel erfgoed kan ook mooi zijn. Het DRU Industriepark
in het Gelderse Ulft, ooit een ijzergieterij en haardenfabriek, maar
tegenwoordig ‘Broedplaats voor cultuur en innovatie.’
De duinen tussen Wassenaar en Katwijk, waar hardfietsers de
vouwen uit je broek rijden
Deze Salzburger kindertjes in passend tenue voor de kermis die er gaande is, nemen een verfrissende douche op een hete septemberdag
En hier ben ik weer dicht bij huis. Boerderij aan de Vliet
bij Voorschoten
Maassluis doet het onder elke weersomstandigheid en in elk
seizoen goed op een foto.
Waarom pakte ik ook alweer de trein naar Goes op een donkere,
nevelige decemberdag? Vooral om deze foto te maken van de haven, denk ik.
En daarmee behoort het jaar 2024 op deze site definitief tot
het verleden. En is het 2025. Nog maar 500 jaar, precies een half millennium,
en het jaar 2525 breekt aan. Het werd in 1969 al bezongen door het Amerikaanse
duo Zager & Evans. En daarover schreef ik in 2020 al een FHM’etje.
Het was het eerste waaraan ik dacht toen op de tv het
nieuwjaarvuurwerk ontstoken werd: we zitten nu in the year twenty-twentyfive…
Frans Mensonides
5 januari 2025
© Frans Mensonides, Leiden, 2025